تالار افتخارات مشاهیر معاصر

[Ali Kh]

آدولف فون بایر

یوهان فریدریش ویلهلم آدولف فون بایر[nb]Johann Friedrich Wilhelm Adolf von Baeyer[/nb] (1917-1835) شیمیدان آلمانی بود.او موفق به کشف فرمول شیمیایی ماده رنگی "ایندیگو"[nb]Indigo dye[/nb] و سنتز آن در آزمایشگاه شد.او جایزه نوبل شیمی را در سال 1905 به دست آورد.

آدولف فون بایر در 31 اکتبر سال 1835 در برلین آلمان به دنیا آمد.او در ابتدا شروع به فراگیری ریاضی و فیزیک در دانشگاه برلین کرد؛تا زمانی که به هایدلبرگ رفت و زیر نظر رابرت بونزن شروع به یاد گیری شیمی کرد.او در ابتدا در آزمایشگاه فریدریش آگوست ککوله[nb] August Kekulé's laboratory[/nb] شروع به کار کرد.و سپس مدرک دکترایش را از دانشگاه برلین در سال 1858 دریافت کرد.دستاورد های بزرگ او سنتز و توصیف ایندیگوی گیاهان،کشف رنگ های فنیل آلانین و بررسی پلی استیلن و ترکیبات اکسینیوم[nb] oxonium[/nb]،نمک و نیتروسو[nb] nitroso[/nb] و همچنین مشتقات اوریک اسید را شامل می شود.او اولین کسی بود که یک فرمول شیمیایی صحیح برای ایندول[nb ] indole[/nb]،سه سال قبل از سنتز آن پیشنهاد داد.سهم او در شیمی تئوری،شامل تئوری پیوند های سه گانه است و تئوری استرین برای حلقه های کوچک کربنی است.

او در سال 1871 توانست تا فنول فتالین[nb] phenolphthalein[/nb] را از میعان فتالیک انیدرید[nb] phthalic anhydride[/nb] همراه با دو ترکیب معادل فنول اسیدی به دست آورد.او در همان سال،ترکیبی از فلورسین[nb]fluorescein[/nb] به دست آورد که در فلوئور سازه[nb]همانند رنگ‌سازه، بخشی از مولکول است که باعث می‌شود مولکول فلوئورسانس شود.[/nb] برخی از میکروارگانیسم های طیبیعی به کار می رفت.

در سال 1905،برای تقدیر از خدمات او برای پیشبرد شیمی آلی و صنایع شیمیایی،از طریق تحقیقات خود بر روی رنگ های آلی و ترکیبات هیدروآروماتیک به او داده شد.

آدولف فون بایر در 21 آگوست سال 1917 در سن 81 سالگی در استرانبورگ آلمان در گذشت.[nb]Wikipedia[/nb]

 

[Ali Kh]

آگوستین لویی کوشی

بارون آگوستین لویی کوشی[nb]Baron Augustin Louis Cauchy[/nb] (1857-1789) ریاضیدان فرانسوی و از پایه‌گذاران آنالیز ریاضی بود. او همچنین در زمینه نظریه امواج در نور و قطبش نور تحقیقاتی انجام داد. در علم مکانیک محیط‌های پیوسته نیز کوشی تنسور تنش کوشی را پیشنهاد داد.

آگوستین كوشی در بیست و یكم آگوست سال ۱۷۸۹ در پاریس متولد شد.كوشی نزد پدر تعلیم دید.پدر او مقام های اداری بالایی داشت و نخستین منشی مجلس سنا بود. پدر،آگوستین كوچك و فعال را همراه خود به مجلس سنا می برد. لاگرانژ متوجه استعداد او گردیده بود و به دوست خود لاپلاس گفته بود: او روزی ریاضی دان بزرگی خواهد شد و همگی ما را خواهد گرفت. طولی نكشید كه كوشی در پانزده سالگی جایزه بزرگ امپراطور را در ادبیات قدیم برد. كوشی در سال ۱۸۰۵ به تحصیل در مدرسه پلی تكنیك و در سال ۱۸۰۷ در مدرسه پلها و راهها پرداخت و در همان سال با مقام شاگرد اولی فارغ التحصیل شد.از سال ۱۸۱۴ در مدرسه پلی تكنیك تدریس كرد و كرسیهای دیگری را در دانشكده علوم و كولژ دوفرانس تصدی نمود.كوشی از سال ۱۸۲۰ تا ۱۸۳۰ تئوری توابع یك متغیر موهومی را بنا نهاد و همین تئوری است كه امروزه بزرگترین عنوان افتخار او محسوب می شود.او به فردی متعصب، خودخواه و تنگ نظر شهرت داشت. نیلس آبل او را دیوانه، بینهایت كاتولیك و متعصب می نامید.

كوشی فقط شانزده مفهوم و قضیه در مبحث كشسانی دارد.كتاب درسی وی به نام «دوره تحلیل ریاضی» كه در سال ۱۸۲۱ منتشر شد تأثیر نیرومندی بر معاصرانش گذاشت. او معیارهای همگرایی را كشف و بیان نمود و علامت حد را به كار برد.و همچنین قضیه لاگرانژ و قضیه باقیمانده را به اثبات رسانید. نخست از راه انتگرال و سپس به وسیله «قضیه مقدار میانگین» كه اندكی از حساب انتگرال كنار رفته بود. در كتاب پرآوازه او به نام «حساب حدها» مسائل مربوط به همگرایی به مسائل مربوط به رشته های هندسی تحویل داده شده اند. وی مفهومی را كه ما از تداوم یا پیوستگی داریم اختراع كرد.

او کتابی به نام «نوشته ای درباره انتگرالهای معین كه بین دو حد موهومی گرفته شده اند» را در سال ۱۸۲۵ منتشر کرد؛که گام بلندی بود به سوی آنچه اكنون قضیه انتگرال كوشی نامیده می شود. او انتگرالها را در مسیرهای اختیاری در میدان مختلط تعریف كرد و از طریق معادله های دیفرانسیل كوشی-ریمان به وسیله حساب تغییرات این واقعیت را استنتاج نمود كه در میدانی از مرتبه F(z) چنین انتگرالی فقط به نقطه های پایان مسیر بستگی دارد. محصول كار او «قضیه باقیمانده» در مورد قطبها بود كه به وسیله پ. آ. لوران بسط یافت.

كوشی در سال ۱۸۲۲ ابزار اساسی ریاضی نظریه كشسانی را به وجود آورد (چیزی كه عده ای آن را بزرگترین دستاورد او به شمار می آورند).او معادله خود درباره تعادل صفحه كشسان را برپایه نیرویی واحد یعنی «كشش یا فشار» استوار كرد. «نیرویی با همان ماهیت فشار هیدرودینامیك... از سوی یك مایع بر سطح جسم جامد ... كه از لحاظ اندازه و جهت ناشی از فشارها یا كششهایی بود كه بر سه صفحه دو به دو عمود بر هم اعمال می شد.»


او در مکانیک آسمانی نیز فعالیت های انجام داد؛ که مشهورترین آن، بررسی او راجع به محاسبه پرزحمت لووریه در مورد نابرابری بزرگ در حركت متوسط پالاس (یكی از سیاركهای منظومه شمسی) به وسیله روشی بسیار ساده تر می باشد.

آگوستین کوشی در بیست و سوم مه سال ۱۸۵۷ در 68 سالگی در نزدیكی پاریس وفات یافت.[nb]Wikipedia[/nb][nb]ihoosh[/nb]

 

[Lorca]

کریگ ونتر ( - ۱۹۴۶)

".A doctor can save maybe a few hundred lives in a lifetime. A researcher can save the whole world"​

جان کریگ ونتر[nb]John Craig Venter[/nb] یک بیوشیمی‌دان و ژنتیک‌دان آمریکایی است. ونتر یکی از نخستین کسانی است که ژنوم انسان‌ را توالی یابی کرد و همچنین نخستین شخصی است که با ساختن یک ژنوم باکتریایی و وارد کردن آن به یک سلول، یک سلول زنده‌ی مصنوعی تولید کرد. ونتر بنیان‌گذار شرکت Celera Genomics، انستیتوی تحقیقاتی پژوهش‌های ژنومیکس[nb]The Institute for Genomic Research (TIGR)[/nb] و انستیتوی تحقیقاتی جِی. کریگ ونتر[nb]J. Craig Venter Institute (JCVI)[/nb] است و در حال حاضر در انستیتوی تحقیقاتی جِی. کریگ ونتر بر روی خلق ارگانیسم‌های زیستی مصنوعی کار می‌کند. ونتر در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ در لیست صد نفر انسان تأثیرگذار جهان در مجله‌ی تایمز قرار داشت.

ونتر پس بازگشت از خدمت در نیروی دریایی ایالات متّحده در جنگ ویتنام از ۱۹۶۷ تا ۱۹۶۸، تحصیلات خود را در دانشگاه سن دیگو، کالفرنیا در بیوشیمی آغاز کرد و در همین دانشگاه دکترای فیزیولوژی و فارماکولوژی گرفت و بلافاصله در دانشگاه ایالتی نیویورک در بوفالو و انستیتوی تحقیقات سرطان رُزوِل، کرسی استادی گرفت. در سال ۱۹۸۴، ونتر به عنوان پژوهش‌گر وارد سازمان ملّی بهداشت ایالات متّحده[nb]National Institute of Health (NIH)[/nb] شد. ونتر به زودی روشی برای شناسایی همه‌ی محتوای mRNA در یک سلول تدوین کرد و شروع به شناسایی ژن‌های مغز انسان کرد. توالی‌های کوچک DNA که از این روش حاصل شدند، برچسب‌های توالی بیان‌شده[nb]Expressed Sequence Tags (EST)[/nb] نام گرفتند. این کشف و پیامدهایش در شناسایی ژن‌های جدید، ونتر را به شدّت هیجان‌زده و علاقه‌مند به قدرت ژنومیکس، که در آن روز‌ها هنوز به یک زمینه‌ی تحقیقاتی تبدیل نشده بود، در ایجاد انقلاب در زیست‌شناسی کرد. در جریان پروژه‌ی ژنوم انسان که سازمان بهداشت ایالات متّحده آن را کنترل می‌کرد، ونتر از سرعت پایین پیشرفت پروژه کلافه شده بود. او اعتقاد داشت روشی که بر توالی‌یابی ژنوم در این پروژه در حال انجام بود، کند و غیربهینه بود و معتقد بود توالی‌یابی شاتگان[nb]Shotgun Sequencing[/nb] سریع‌ترین و مؤثّرترین روش برای توالی‌یابی ژنوم است، امّا سران پروژه‌ی ژنوم انسان با او مخالف بودند و اعتقاد داشتند این روش، دقّت پایینی دارد و برای ژنوم پیچیده‌ی انسان جواب‌گو نیست. ونتر به این نتیجه رسید که نمی‌تواند برای عملی کردن ایده‌اش بودجه‌ی دولتی دریافت کند، در نتیجه از پروژه‌ی ژنوم انسان بیرون زد و با استفاده‌ از بودجه و حمایت بخش‌های خصوصی، شرکت Celera Genomics را بنیان گذاشت. هدف سلرا این بود که تمام ژنوم انسان را بسیار سریع‌تر از پروژه‌ی ژنوم انسان، توالی‌یابی و منتشر کند. این پروژه همچنین قصد داشت با اضافه کردن یک پایگاه اطّلاعاتی ژنومیکس که داده‌ها را در اضافه پرداخت مبالغ مشخّص در اختیار افراد قرار می‌داد، سود کسب کند. طبعاً این پروژه که ناگهان به رقیب قدرتمندی برای پروژه‌ی ژنوم انسان تبدیل شد، بلافاصله منجر به نگرانی و افزایش انگیزه در پژوهش‌گران پروژه‌ی ژنوم انسان شد تا بودجه و تلاش‌های خود را چند برابر کنند و رقابت و درگیری بین سلرا و پروژه‌ی ژنوم انسان را به تیتر اوّل اخبار بدل کرد.

با وجود رقابت شدید بین سلرا و پروژه‌ی ژنوم انسان، با پادرمیانی بیل کلینتون، رئیس جمهور وقت ایالات متّحده، فرانسیس کالینز، رئیس سازمان بهداشت و مدیر پروژه‌ی ژنوم انسان، و کریگ ونتر، تصمیم گرفتند با یکدیگر همکاری کنند و نسخه‌ی اوّلیه‌ی توالی‌یابی‌شده‌ی ژنوم انسان را، که هر دو پروژه به طرز موفّقیت‌آمیز و نزدیک به هم به آن دست یافته بودند، با هم منتشر کنند. در سال ۲۰۰۰، سه سال پیش از تاریخی که قبلاً برای پایان پروژه‌ی ژنوم انسان پیش‌بینی شده بود، ونتر و کالینز توالی‌یابی ژنوم انسان با موفّقیت را اعلام کردند. پروژه‌ی ژنوم انسان نسخه‌ی اوّلیه ژنوم خود را در مجله‌ی Nature، و سلرا نسخه‌ی خود را در مجله‌ی Science به چاپ رساندند و روش توالی‌یابی شاتگان بلافاصله به عنوان روشی به شدّت هوشمندانه و معتبر توسّط جامعه‌ی علمی مورد توجّه قرار گرفت.

ونتر در سال ۲۰۰۲ از سلرا خارج شد و یک سال بعد، آغاز پروژه‌ی شخصی کشف و نمونه‌برداری ژنتیکی از اقیانوس‌ها را اعلام کرد. این پروژه که در سال ۲۰۰۶ به پایان رسید، با نمونه‌برداری ژنتیکی گسترده از جانداران اقیانوسی همراه بود و منجر به کشف تعداد زیادی از موجودات کشف‌نشده شد.

در سال ۲۰۰۵، ونتر شرکت Synthetic Genomics را با هدف تغییر و دست‌کاری ژنتیکی جانداران میکروبی برای تولید سوخت پاک بنیان‌ گذاشت. ونتر در تلاش است که باکتری‌هایی که نیمه‌دست‌کاری‌شده‌اند و وظایف مشخّصی از قبیل تولید سوخت، تولید دارو و غیره دارند را نام‌گذاری و طبقه‌بندی کند. در ماه مِی ۲۰۱۰، یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی ونتر، موفّق شدند برای نخستین بار باکتری‌ای ایجاد کنند که ژنوم آن تماماً سنتتیک و آزمایشگاهی بود و در حقیقت، حیات مصنوعی ایجاد کنند. باکتری حاصل یک باکتری سالم بود که با موفقّیت تقسیم شد و باکتری‌های همانند خود ایجاد کرد. ژنوم این باکتری، حاوی چهار «علامت» است که برای ردیابی نوادگانش به کار می‌رود:

۱. یک جدول کدگذاری شده حاوی تمام حروف الفبا و علائم نگارشی
۲. نام ۴۶ پژوهشگر دست‌اندرکار در پروژه
۳. سه نقل قول
۴. آدرس ایمیل محرمانه‌‌ای که برای باکتری ساختند.

در سال ۲۰۱۴، ونتر به همراه پیتر دایاموندز و رابرت حریری، شرکت Human Longevity Inc. را بنیان گذاشتند. هدف پژوهشی این شرکت، برّرسی عوامل مؤثّر در طول عمر انسان و کمک به طولانی‌تر شدن آن اعلام شده است. نقشه‌ی راه‌بردی این شرکت، توالی‌یابی ۴۰۰۰۰ ژنوم انسان در سال و بررّسی‌های دقیق ژنومیک، پروتئومیک، متابولومیک و میکروبیومیک روی آن‌ها به طور ویژه برای ردیابی و درمان سرطان است.

سخن‌رانی TED توسّط کریگ ونتر پیرامون ایجاد سلول‌ زنده‌ی مصنوعی