تالار افتخارات مشاهیر معاصر

[Ali Kh]

الکساندر گراهام بل

الکساندر گراهام بل[nb]Alexander Graham Bell[/nb] ( 1922-1847 ) مخترع، مبتکر و دانشمند اسکاتلندی-آمریکایی بود. بل اختراعات زیادی داشته‌است اما شهرت او بیشتر به خاطر اختراع تلفن است. از دیگر اختراعات معروف وی می‌توان به فلزیاب اشاره کرد.

الکساندر گراهام بل مخترع تلفن در ۳ مارس ۱۸۴۷ (میلادی) در شهر ادینبورگ در اسکاتلند زاده شد. وی گرچه چندسالی به مدرسه نرفت ولی با همت خودش و تلاش خانواده هم در دوران ابتدایی و هم در دوران متوسطه شاگرد ممتازی بود. او تحصیلات کالج نداشت و از آنجا که پدر گراهام بل یعنی ملویل بل متخصص فیزیولوژی صدا، اصلاح گفتار و آموزش به ناشنوایان بود در همان دوران کودکی علاقه بل به شغل پدر در او پیدا شد و او تصمیم گرفت با شغل پدر امرار معاش کند.
درسال ۱۸۷۱ میلادی الکساندر گراهام بل که درآن هنگام ۲۴ ساله بود دو برادر خود را به خاطر سل از دست داد و او خود از بیماری جان سالم به در برد و در همان سال به همراه پدر و مادر خود راهی شهر برنتفورد در انتاریوی کانادا شد، گراهام بل یکسال در کانادا دوران نقاهت خود را سپری کرد.
در همان سال الکساندر راهی ایالات متحده شد چون نامه‌ای از خانم سارا فولر، مدیر آموزشگاه ناشنوایان بوستون دریافت کرد که درآن نامه از او خواسته شده بود که شغل معلمی درآن آموزشگاه را بپذیرد. و از آن پس، بل هر روز به کلاس درس می‌رفت و روشهایی که از پدر خود برای آموزش ناشنوایان یاد گرفته بود به کار می‌بست. او در پایان روز آزمایش ارتعاش را با دیاپازن‌های خود ازسر می‌گرفت. او دیاپازنهای خود را در اتاق خواب گذاشته بود و برروی آنها کار می‌کرد و معتقد بود که مساله ارتعاش مجهولات زیادی دارد. او در این زمینه به مطالعه یکی از کتابهای مشهور هلموتز، فیزیکدان نامی آلمانی، به نام تئوری وظایف اعضاء مبنی بر مطالعه احساسات شنوایی پرداخت؛ و در همین زمان یعنی در دهه هفتاد او در کارگاه برق چارلز ویلیامز که مرجع بسیاری از مخترعان بود با توماس واتسون آشنا شد.
واتسون درآن موقع فقط بیست سال داشت و آدمی چابکدست و تیزهوش بود؛ ودر نمونه سازی مهارت داشت. از این رو مخترعان اورا خوب می‌شناختند. آشنایی بل با واتسون به این صورت بود که بل روزی در حالیکه که تلگراف هارمونیک را در دست داشت؛ او را ملاقات نمود و با او در زمینه بهتر کارکردن دیاپازن‌ها و فرستادن چند پیام درآن واحد با یک رشته سیم صحبت کرد. بل از واتسون خواست که او را در ساخت این دستگاه یاری نماید و واتسون هم قول داد تا آنجا که بتواند به او یاری برساند. از آن پس الکساندر و واتسون به آزمایش تلگراف هارمونیک دست زدند.آزمایشهای آنها پس از تعطیلی کارگاه آغاز می‌شد و آنها تا سرتاسر بهار سال بعد با هم کارکردند.
الکساندر و واتسون برابر هم، هریک در سویی از اتاق ایستاده بودند. سیم درازی دو دستگاه را بهم وصل می‌کرد، الکساندر گاه‌بگاه یک دیاپازن برمی داشت و به گوشش می‌چسباند. سپس آن را بر جایش می‌گذاشت و کمی تنظیم می‌کرد و آزمایش را ازسر می‌گرفت. آنها به درستی نظریه خود آگاه بودند اما روش به کار بستنش را نمی‌دانستند. نخست نت هایی را بدقت موزون می‌کردند و با سیم می‌فرستادند اما هنگام دریافت آنها را درهم می‌یافتند. بل در همین هنگام پس از آزمایش‌های زیاد، ناامید شد و درهمین هنگام جرقه تولید و ساخت تلفن در مغز او زده شد.

بل سپس رهسپار واشنگتن شد و اختراع خود را ثبت کرد.دو همکار، دیاپازن را برای کارخود کافی نیافته بودند، از اینرو الکساندر برآن شد که بجای دیاپازن، از نی فولادین ارگ استفاده کند و آنها با این کار نتیجه گرفتند و توانستند صوت را انتقال دهند و امتیاز اولین تلفن در ۷ مارس ۱۸۷۶ به او اعطا شد.
در ۲۴ ژوئن ۱۸۷۶ الکساندر به نمایشگاه صدساله صنایع گام نهاد. این نمایشگاه در فید مونت پارک فیلادلفیا برگزار شد. دراین نمایشگاه که امپراطور برزیل هم حضور داشت، بل برنده جایزه ویژه شد.

درسال ۱۹۱۵ یک خط تلفن سرتاسری درخاک آمریکا برقرار شد. آن روز رئیس جمهور آمریکا از کاخ سفید در واشنگتن با فرماندار کالیفرنیا ارتباط برقرار کرده بود و صدای او را می‌شنید.
بل در 1 آگوست سال ۱۹۲۲در باغ شخصی خود در بن بریا در استان نوا اسکوشیا در کانادا درگذشت.[nb]Wikipedia[/nb]

 

[Ali Kh]

نیلس آبل

نیلس هنریک آبل[nb]Niels Henrik Abel[/nb] (1829-1802) ریاضی‌دان نروژی، از پایه گذاران جبر مدرن است.نیلس آبل یکی از پیشروترین ریاضیدانان قرن نوزدهم و احتمالا بزرگترین نابغه برخواسته از کشورهای اسکاندیناوی است. آبل همراه با معاصرانش ، گاوس و کوشی یکی از پیشگامان ابداع ریاضیات نوین بوده است . که مشخصه آن تاکید بر اثبات دقیق است. زندگیش آمیزه تندی بود از خوشبینی شوخ طبعانه در هنگامی که تحت فشار فقر و گمنامی قرار داشت .
آبل ثابت کرد که معادلات چندجمله‌ای با درجهٔ بالاتر از چهار در حالت کلی با استفاده از رادیکال‌ها حل پذیر نیستند.گروه جابجایی‌پذیر را به افتخار وی، گروه آبلی هم می‌نامند.

نیلس هنریک آبل متولد پنجم اوت 1802در روستای فیندو در حومهٔ کریستنلنددر نروژ بود.آبل فرزند دوم از شش فرزند کشیش پروتستان فقیری بود.بیش از شانزده سال نداشت که استعداد عظیمش آشکار شد و مورد تشویق یکی از معلمینش قرار گرفت . و چیزی نگذشت که به خواندن و فهمیدن کارهای نیوتن ، اویلر ، لاگرانژ پرداخت .هجده سال بیشتر نداشت که پدرش مرد و خانواده را در تنگدستی به جا گذاشت . آنها با کمک دوستان و همسایگان امرار و معاش می کردند و با کمک مالی چند تن از استادان ، این پسر توانست در سال ۱۸۲۱ به طریقی وارد دانشگاه اسلو شد . نخستین پژوهشهای او ، که شامل حل مسئله کلاسیک منحنی همزمان به وسیله معادله انتگرالی بود در سال ۱۸۲۳ منتشر شد اولین جواب معادله ای از این نوع بود و راهگشایی برای پیشرفت وسیع معادلات انتگرالی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم شد .

در رشد علمی آبل به زودی از نروژ فراتر رفته و تصمیم به دیدار از فرانسه و آلمان گرفت .او تقاضایی به دولت داد و بورسی برای یک مسافرت طولانی علمی درقاره اروپا دریافت کرد .سال اول مسافرت خود به خارج را بیشتر در برلین گذراند و در آن جا با ریاضیدان آماتور و جوان و پرشوری به نام آگوست کرل که بعدها دوست نزدیک مشاور و حامی او شد ، آشنا گردید . در مقابل آبل ، کرل را به انتشار مجله مشهورش به نام مجله ریاضیات محض و کاربردی برانگیخت این اولین مجله ادواری جهان بود که کلاً به پژوهش های ریاضی اختصاصی داشت در برلین آبل تحت تاثیر مکتب فکری جدیدی قرار گرفت که توسط گاوس و کوشی رهبری می شد . و بیشتر تاکیدش بر استنتاج دقیق بود تا بر محاسبه.همان طور که آبل در نامه ای به یکی از دوستانش تشریح می کند اگر ساده ترین حالات را کنار بگذاریم درتمام ریاضیات حتی یک سری بی نهایت هم نمی توان یافت که مجموع آن دقیقاً تعیین شده باشد .
آبل جزوه مربوط به معادلات درجه پنجم خود را به امید آنکه به مثابه یک جواز عبور علمی به کار رود برای گاوس به گوتین فرستاد ولی گاوس به دلیلی که روشن نیست بدون آنکه به آن حتی نظری بیاندازد آنرا کنار گذاشت ، زیرا سی سال بعد پس از مرگش آن را سر بسته در بین اوراقش یافتند .او تصمیم گرفت بدون ملاقات با گاوس به پاریس برود. درپاریس با کوشی ، لوژاندر و دیگران ملاقات کرد ولی این ملاقات ها سرسری بود و او آن طور که می بایست شناخته نشد . وی درآن زمان چندین مقاله مهم در مجله کرل منتشر کرده بود ولی فرانسویان کمتر از وجود این مجله ادواری مطلع بودند.آبل انتظار داشت در بازگشت به استادی دانشگاه منصوب شود ولی باز هم آرزوهایش نقش برآب شد . با تدریس خصوصی به امرار معاش پرداخت و مدت کوتاهی نیز به عنوان معلم کمکی در یک موسسه گمارده شد .

در این دوران یکسره مشغول کار بود و اغلب اوقات روی نظریه توابع بیضوی که آن را به عنوان عکس انتگرال های بیضوی کشف کرده بود کار می کرد . این نظریه بسرعت جای خود را به عنوان یکی از رشته های اصلی آنالیز قرن نوزدهم ، با کاربردهای فراوانی باز کرد . در این اثنا آوازه شهرت آبل به همه مراکز ریاضی اروپا رسید و در ردیف بزرگان ریاضی جهان قرار گرفت . ولی وی به علت گوشه گیریش از این ماجرا بی خبر ماند.
در اوایل سال ۱۸۲۹ مرض سلی که طی مسافرت به آن مبتلا شده بود چنان پیشروی کرد که او را از کار کردن باز داشت و در بهار همان سال آبل در سن بیست و شش سالگی درگذشت.

کمی پس از مرگش کرل در یادنامه ای به طعنه نوشت که تلاش های آبل موفقیت آمیز بوده است و آبل باید به کرسی ریاضی دانشگاه برلین منصوب شود.
کرل در مجله خود آبل را چنین می ستاید «تمام آثار حاوی نشانه هایی از نبوغ و قدرت فکری حیرت انگیز است. می توان گفت که او می توانست با قدرتی مقاومت ناپذیر از همه موانع بگذرد و به عمق مسئله نفوذ کند وجه تمایز او خلوص و نجابت ذاتی وی و نیز تواضع کم نظیری بود که ارزش او را به میزان نبوغ غیر عادیش بالا می برد . » ولی ریاضیدانان برای یادآوری مردان بزرگ ریاضی روشهای مختص به خود دارند و با گفتن معادله انتگرالی آبل ، انتگرال ها وتوابع آبل ، گروههای آبلی ، سری آبل ، فرمول مجموع جزئی آبل ، قضیه حدآبل در نظریه سریهای توانی ، و جمع پذیری آبلی از او یاد می کنند. کمتر کسی است که اسمش به این همه موضوع و قضیه در ریاضیات نوین پیوند خورده باشد. و آنچه وی در دوران یک زندگی عادی می توانست انجام دهد مافوق تصور است .[nb]Wikipedia[/nb][nb]ihoosh[/nb]

 

[Ali Kh]

توماس نیو کامن

توماس نیوکامن[nb]Thomas New comen[/nb] (1729-1663) یک مهندس برجسته‌ی بریتانیایی است که به واسطه اختراع موتور بخار اتمسفری شناخته می‌شود. موتوری که قدیمی‌ترین موتور بخار شناخته‌شده در جهان برای پمپاژ آب است. موتور نیوکامن تأثیر بسیار زیادی بر طرح‌های بعد (مانند موتور جیمز وات) داشت.

توماس نیوکامن در سال 1663 در شهر دارتموت، واقع در استان دِوُن در انگلستان متولد شد. در ابتدا او به عنوان آهن‌فروش در دارتموت کار می‌کرد. از آنجا که جاری شدن سیل یک مشکل بزرگ و مهم در آن منطقه بود، نیوکامن با کمک یک لوله کش به نام جان کالی، به طور گسترده‌ای بر روی ساخت یک پمپ بخار کار ‌کرد. این پمپ، از پمپ مرسوم آن زمان که ساخت توماس سیوری بود بسیار کارامدتر شد.در طراحی او، شدت فشار توسط فشار بخار محدود نمی‌شد. نیوکامن برای به‌وجود آوردن خلاء در سیلندر، جت کندانس داخلی و یک مکانیسم اتوماتیک را برای به حرکت درآوردن سوپاپ‌های سیلندر اختراع کرد.
اولین موتور قابل‌ استفاده‌ی نیوکامن در سال 1712 در نزدیکی قلعه‌ی دادلی، در استافوردشر ساخته شد. مشخص شد که این وسیله، یک وسیله بسیار موثر و ابزاری مقرون به صرفه برای تخلیه آب معادن و بالا بردن آب برای چرخاندن چرخ‌های آبی می‌باشد.

توماس نیوکامن در 5 آگوست 1729 در سن 65 سالگی در لندن درگذشت.[nb]wiki5040[/nb][nb]Wikipedia[/nb]

 

[Ali Kh]

ریچارد ویلشتتر

ریچارد مارتین ویلشتتر [nb]Richard Martin Willstätter[/nb] (1942-1872 ) شیمیدان آلی آلمانی بود.وی بدلیل تحقیق بر روی ساختار رنگدانه های گیاهان بویژه کلروفیل، جایزه نوبل شیمی سال 1915 از آن خود کرد.وی همچنین کاغذ کروماتوگرافی را مستقل از میخائیل تسوت اختراع کرد.

ریچارد ویلشتتر در 3 آگوست سال 1872 در شهر کارلسروهه در منطقه بادن در یک خانواده یهودی در آلمان به دنیا آمد.او فرزند سوفی و ماکسول ویلشتتر بود که تاجر پارچه بودند.او در همانجا به مدرسه رفت.و وقتی خانواده از آنجا نقل مکان کردند، او به مدرسه فنی در نیرمبرگ رفت.در 18 سالگی به دانشگاه مونیخ رفت و تا 15 سال در آنجا ماند.در دپارتمان شیمی، در ابتدا شاگرد آدولف فون بایر بود.او دکترایش را در سال 1894 دریافت کرد.پایان نامه دکتری او در مورد ساختار کوکائین بود. او تحقیقاتش را در باره آلکالوئید ها و نحوه سنتز آنها ادامه داد.و در سال 1896 مدرس دانشگاه شد.
در سال 1904، ویلشتتر مونیخ را به منظور استادی در انستیتو تکنولوژی فدرال زوریخ ترک کرد[nb]ETH Zürich[/nb]؛و در آنجا بر روی رنگریزه کلروفیل در گیاهان تحقیق کرد.او در ابتدا فرمول تجربی کلروفیل را مشخص کرد.
او در سال 1912 به کرس استادی شیمی دانشگاه برلین منصوب شد، و مدیریت انجمن علمی قیصر ویلهم را بر عهده گرفت.و تحقیقاتش را بر روی رنگریزه گل ها و میوه ها ادامه داد.در ابنجا بود که ویلشتتر کشف کرد که کلروفیل خود از دو بخش تشکیل شده است.[nb]chlorophyll a and chlorophyll b[/nb]

در سال 1915، دوست او فریتس هابر، از ویلشتتر خواست تا به توسعه دهندگان گاز های سمی ملحق شود.ویلشتتر نمی خواست که بر روی گاز های سمی تحقیق انجام دهد،ولی توافق کرد که بر روی محافظت در برابر این گاز ها تحقیق انجام دهد.او و همکارانش یک فیلتر سه لایه ای ساختند که تمام گاز های سمی را جذب می کرد.تا سال 1917، سه میلیون از این فیلتر ها تولید شد، و بدلیل ساخت این فیلتر ها، نشان صلیب درجه دو آهنین به او اهدا شد.
او در سال 1916 به مونیخ برگشت.و در طول سال های دهه بیست،به بررسی مکانیسم واکنش آنزیم ها پرداخت، و به نحو زیادی این تفکر را ایجاد کرد که آنزیم ها مواد شیمیایی اند، نه ارگانیسم های زیستی.

ویلشتتر در سال 1939 به سوییس مهاجرت کرد، و سه سال آخر عمرش را در آنجا گذراند و زندگی نامه اش را نوشت.
او در 13 آگوست سال 1942 بر اثر حمله قلبی درگذشت.[nb]Wikipedia[/nb]

 

[Ali Kh]

یاکوب برسلیوس

یونس یاکوب برسلیوس[nb]Jöns Jacob Berzelius[/nb] ( 1848-1779 ) شیمی‌دان سوئدی بود. وی به همراه جان دالتون، آنتوان لاوازیه، رابرت بویل به عنوان پدران شیمی مدرن شناخته می‌شوند.کارهای وی در زمینه شیمی کشف چندین عنصر و ابداع سیستم فرمول‌بندی شیمیایی بود.همچنین نام‌های شیمی آلی، هالوژن، کاتالیزگر و پروتئین از ابداعات وی است.
یاکوب برسیلیوس آزمایشگری بسیار توانا بود. زیرا طی ده سال با کم ترین وسایل و در فضایی بسیار کوچک از دوهزار آزمایش انجام داد تا جرم‌های اتمی ۵۰ عنصر شناخته شده در زمان خود (حدود ۲۰۰سال پیش) را اندازه‌گیری کند. عظمت کار وی هنگامی آشکار شد که نتایج او را با نتایجی مقایسه کنید که با ابزارهای بسیار دقیقی اندازه‌گیری شده‌اند. او همچنین در طول فعالیت‌های علمی خویش عنصرهای سریم و توریم ساختار توری گاز به کار می‌رود و عنصر سیلیسیم و سلنیم را کشف کرد که امروزه در تولید سلول‌های خورشیدی و وسایل الکترونیکی کاربرد دارند. مهمترین کار وی معرفی نمادهای ساده برای نمایش عنصرها و فرمول‌های شیمیایی بود. نمادهایی که هنوز هم بکار می‌روند.

برزلیوس در 20 آگوست سال 1779 در شهر وورسوندا در ناحیه اوسترگوتلند در سوئد به دنیا آمد. او خیلی زود والدینش را از دست داد؛ و خویشاوندانش از او مرافبت کردند.برزلیوس در اول کارش را به عنوان یک فیزیکدان شروع کرد، ولی تحقیقات او که مربوط به شمی فیزیکی بود، کمترین اهمیت را در رشته اس داشت.مورد قابل ملاحظه تحقیقات او مربوط به اندازه گیری جرم اتم ها است.تحقیقات او منجر به یک تصویر سازی کامل تر از اصول استوکیومتری شد. و همچنین در سال 1803، او توانست قدرت سلول های الکترو شیمیایی را در تجزیه به دو ترکیب مخالف نشان دهد.
تحقیقات برزلیوس بر روی وزن اتم ها و همچنین نظریه اش مبنی بر دوگانگی شیمیایی منجر به توسعه روش جدیدی نامگذاری ای شد که می توانست ترکیبات را به صورت کمی از هم تفکیک کند.
این سیستم جدید نام گذاری از حروف لاتین که در یک یا دو سطر قرار میگرفتند تشکیل شده بود تا بشه اتم های حاضر در ترکیبات مختلف رو با علامت های مخصوص به خود و به صورت علمی نشان داد.
او همچنین به کانی شناسی، و آنالیز و آماده سازی کانی ها و یافتن ترکیبات و عنصر های مختلف از آن علاقه داشت.او یک تجربی گرای سرسخت بود و بر این عقیده پافشاری می کرد که هیچکدام از نظریات شیمی استوار نیستند.او تکنیک تجزیه کلاسیک را توسعه داد، و ایزومر ها و واکنش های تجزیه ای نام خودشون رو مدیون او هستند.او در سال 1808 عضو آکادمی سلطنتی علوم سوئد، و از 1818 به عنوان کارگزار اصلی و دائمی این آکادمی منصوب شد.او به عنوان پدر شیمی سوئد شناخته میشود، و روز 20 آگوست که روز برزلیوس نامگذاری شده است، به افتخار او جشن گرفته می شود.

وی سرانجام در 7 آگوست سال 1848 در خانه اش در استکهلم درگذشت.[nb]Wikipedia[/nb]

 

[Ali Kh]

فرانسیس مات

سر نویل فرانسیس مات[nb]Sir Nevill Francis Mott[/nb] (1996-1905 ) فیزیکدان انگلیسی بود.او به همراه جان هاسبورک وان ولک و فیلیپ وارن اندرسن در سال ۱۹۷۷ برای کارهای انجام گرفته در زمینهٔ سیستم‌های مغناطیستی و سیستم‌های نامنظم موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شدند.

فرانسیس مات در 30 سپتامبر سال 1905 در شهر لیدز واقع در انگلستان از ماری رینولد و چارلز مات به دنیا آمد.پدرش کارشناس ارشد مدریه گیگلسویک بود و مادرش هم در همان مدرسه ریاضی درس می داد.در نهایت آن ها به لیورپول مهاجرت کردند.اوایل مادرش در خانه به او درس می داد.او تحصیلات رسمی اش را در ده سالگی در کالج کلیفتون در بریستول شروع کرد،و سپس برای امتحان حساب ریاضی[nb]برخلاف اسمش یک امتحان نیست؛بلکه یک دوره تحصیلیه[/nb] به کمبریج رفت.
مات در سال 1977 توانست به همراه جان هاسبورک و فیلیپ اندرسون جایزه نوبل را بدست آورد.زمانی که او خبر برنده شدنش برای جایزه نوبل را شنید؛ در حال غذا خوردن در رستوران بود.زمانی که به بازدید از بخش علمی مایعات در دانشگاه ماربورگ رفته بود.
او در سال 1936 به عنوان عضو انجمن علمی سلطنتی منصوب شد.و در سال 1957 به سمت ریاست آن رسید.در سال 1962 به او لقب سر داده شد.او تا حدود 90 سالگی به کار کردن ادامه داد.

او در 8 آگوست 1995 در میلتون کینز انگلستان درگذشت.[nb]Wikipedia[/nb]

 

[Ali Kh]

آمادئو آووگادرو

لورنزو رومانو کارلو آمادئو آووگادرو دی کوارِنیا اِ دی چرتو[nb]Lorenzo Romano Amedeo Carlo Avogadro di Quaregna e di Cerreto[/nb] (1856-1776 ) دانشمند ایتالیایی بود.او در گسترش نظریه م,لکولی سهم مهمی داشت و قانون آووگادرو[nb]قانونی که بیان می دارد که دو نمونه از گاز کامل که دارای فشار، دما و حجم یکسان اند، تعداد مولکول‌های یکسان نیز دارند.[/nb] را کشف کرد. به افتخار او شمار مولکول‌های یک مول از هر ماده را عدد آووگادرو می‌نامند.

آمادئو آووگادرو در 9 آگوست سال 1776 در تورین[nb]شهر تیم یوونتوس [/nb] در ایتالیا زاده شد.پدرش وکیلی برجسته و کارمندی عالیرتبه بود . آمادئو نخست درسهای دوره ی ابتدایی را در خانه فرا گرفت و سپس برای آموختن درسهای دوره متوسطه به دبیرستانی در زادگاهش روانه شد . از آنجا که او از یک خانواده ی بسیار مذهبی برخوردار بود به پیشه ی قضاوت روی آورد و در رشته ی حقوق درس خواند و به درجه دکترا در قانونهای کلیسا دست یافت و به کارهای حقوقی پرداخت.
وی پس از چندی به علوم تجربی روی آورد و به فلسفه ی طبیعی هم علاقه نشان داد و به این ترتیب به صورت خصوصی ریاضی و فیزیک را فرا گرفت . احتمال می رود که او شیفته ی کشف های جدیدی هم میهن خود الساندر ولتا شده باشد زیرا نخستین پژوهش علمی مشترک او و برادرش در زمینه ی برق بود .
آمادئو در دانشکده ی وابسته به فرهنگستان تورین درس میداد که به استادی فلسفه ی طبیعی در کالج ورچلی نیز دست یافت . با تاسیس نخستین کرسی فیزیک و ریاضی در شهر تورین ایتالیا ، آووگادرو به این مقام رسید و در سال 1809 نیز استادی ریاضی و فیزیک را از آن خود کرد .با این که سال بعد به علت دگرگونی های سیاسی از این کرسی برکنار شد ، اما پس از دو سال به عنوان افتخاری استاد ممتاز دست یافت . او در سال 1820 استاد فیزیک دانشگاه تورین شد.

تعداد مولکولهای یک گاز در این شرایط ، برابر 6/022×10به توان23 است.این عدد در سده ی نوزدهم ، به افتخار آووگادرو " عدد آووگادرو " نام گرفت و با نماد n یا naنمایش داده می شود.

بیشترین شهرت آووگادرو از فرضیه ای بود که در سال 1811 ارائه کرد . او نخستین کسی بود که بین اتم و مولکول تفاوت قائل شد و در واقع واژه ی مولکول را به واژگان شیمی وارد کرد . با وجود همه ی این تلاشها ، پس از چندی نظریه های آووگادرو به فراموشی سپرده شد ، زیرا دالتون آن را کنار گذاشت و برسیلیوس هم به کلی از آن بی خبر بود . کانیتسارو روشهای تازه ای را برای تعیین جرم اتمی ارایه داد که در آن از فرضیه ی به فراموشی سپرده شده ی آووگادرو ، بهره گرفته بود .

شیمیدانان در ساعت 6.02 بعد از ظهر یا صبح ، 23 اکتبر هر سال به افتخار عدد مول جشن می گیرند .آووگادرو در 9 جولای سال 1856 در سن 80 سالگی در زادگاهش، شهر تورین، چشم از جهان فرو بست.[nb]Wikipedia[/nb][nb]http://zendeginameh1390.mihanblog.com/[/nb]

 

[Ali Kh]

ارنست هکل

ارنست هانریخ فیلیپ آگوست هکل[nb]Ernst Heinrich Philipp August Haeckel[/nb] (1919-1843) زیست‌شناس، مورخ طبیعت، فیلسوف، پزشک، استاد و هنرمند برجسته آلمانی بود که هزاران گونه مختلف را کشف و نام‌گذاری کرد و شرح داد.وی یک درخت تبارشناسی که دربردارنده تمام گونه‌های حیات بود را رسم کرد و اصطلاحات زیادی را در زمینه زیست‌شناسی معرفی کرد. از آثار مهم او کتاب "معمای زندگی[nb]The universe of riddle[/nb]" است.

ارنست هکل در 16 فبریه سال 1843 در پوتسدا در منطقه بروسیای آلمان به دنیا آمد.او در سال 1852 تحصیلاتش را تکمیل کرد،و سپس برای خواندن درس پژشکی به برلین رفت.او در سال 1857 دکتری خود را در پزشکی گرفت.سپس او به دانشگاه ینا رفت و دکترای جانور شناسی گرفت.و به سمت استاد درس آناتومی مقایسه ای در این دانشگاه منصوب شد.او سفری به مدیترانه داشت و در این سفر، نزدیک به 150 گونه جدید از پروتوزآ ها را کشف کرد.او در سال 1869 در یک سفر تحقیقاتی به نروژ، و سپس به کرواسی،مصر، ترکیه و یونان رفت.او در سال 1909 از تدریس بازنشسته شد.
ارنست هکل در 9 آگوست سال 1919 در 85 سالگی در شهر ینا در آلمان در گذشت.[nb]Wikipedia[/nb]

 

[Ali Kh]

هنری موزلی

هنری وین جفریز موزلی[nb]Henry Gwyn Jeffreys Moseley[/nb] (1915-1887 ) یک فیزیک‌دان و دانشمند انگلیسی بود؛ و سهم برجستهٔ وی در دانش فیزیک توجیه برخی از قانون‌های فیزیکی و شیمیایی تجربی پیشین در مفهوم عدد اتمی بود. این موضوع از گسترش قانون موزلی در طیف پرتوهای ایکس سرچشمه می‌گیرد و مُسبب توجیه بسیاری از مفاهیم در شیمی و مرتب‌سازی عناصر شیمیایی جدول تناوبی عنصرها بود.
حدود ۵ سال قبل از این که رادرفورد سخنی درباره پروتون به زبان اورد؛ هنری موزلی در هنگام مطالعه بر روی پرتو های X به داده هایی دست یافت که تفسیر ان ها به کشف پروتون می انجامید. امروزه او را به عنوان کاشف پروتون می دانند.

هنری موزلی، در23 نوامبر سال 1887 در ویموث واقع در ناحیه دورست در انگلستان زاده شد. پدرش یک زیست شناس و استاد تشریح تطبیقی بود. موزلی کودک بسیار باهوشی بود و زمانی که تنها چهار سال داشت، پدرش را از دست داد.

در سال 1910، درسن23 سالگی به گروهی پیوست که زیر نظر ارنست رادرفورد در دانشگاه ویکتوریا در منچستر کار می کردند. او با این گروه به مدت دو سال همکاری داشت و در این جمع به عنوان شایسته ترین فرد شناخته شد. پس از چندی موزلی بر آن شد تا کار«براگ» و «بارکلا» را با هم درآمیزد. او برای طبقه بندی پرتوهای x مربوط به فلزهای گوناگون از روش نسبتاً ناقص بارکلا برحسب نفوذ پذیری، چشم پوشی کرد و به جای آن، هم چون براگ، پرتوهای یاد شده را از بلورها گذراند و طول موج آنها را با دقت اندازه گرفت. این کار در سال 1912 انجام شد، یعنی زمانی که هنوز موزلی به آکسفورد منتقل نشده بود و به طور مستقل کار می کرد.

او متوجه مجموعه ای از پرتوهای x برای فلزهای کلسیم تا مس، در طول دوره ی چهارم جدول تناوبی شد که طول موج آن ها با پیشروی در این دوره از جدول با نظم چشم گیری کاهش می یافت و بنابراین انرژی بیشتری را از خود به نمایش می گذاشتند. یادآوری می شود که در آن زمان هنوز اسکاندیم در دسترس موزلی قرار نداشت و دراین مجموعه از فلزها، جای بررسی روی پرتوهای x مربوط به این عنصر خالی بود. در واقع، اگر جذر طول موج در نظر گرفته می شد، رابطه به صورت یک خط مستقیم بود و این، نکته ی بسیار مهمی به شمار می رفت. زیرا تغییر در جرم های اتمی که تا آن زمان برای داوری نظم حاکم بر جدول تناوبی مورد توجه بود، چنین نظم بی مانندی را نشان نمی داد.
موزلی چنین نتیجه گیری کرد که جرم اتمی یک عنصر، نشان دهنده ی ماهیت اساسی آن نبوده، به خودی خود برای شناسایی عنصرها کافی نیست. از سوی دیگر، طول موج پرتوهای x ویژگی اساسی عنصرها را نشان می دهد. موزلی برای یافتن آن چه که می توانست این ویژگی را به نمایش بگذارد، متوسل به نتیجه ی مجموعه ای از آزمایش های رادرفورد درباره ی اصول ساختار اتمی شد ودر همین حال، 50 سال پس از سازماندهی جدول توسط مندلیف، از اندیشه ی این شیمی دان نیز الهام گرفت. به این ترتیب بود که پیشنهاد کرد که جایگاه هر عنصردر جدول با شماره ای مشخص شود. این شماره نمایانگر دو مفهوم بود:

1) تعداد بار های مثبت موجود در هسته ی اتم های مفهوم بود.

2) جایگاه قرار گرفتن آن عنصر در جدول.

بنا براین، هیدروژن به عنوان نخستین عنصر این جدول با شماره ی یک نشان داده شد و انتظار می رفت که هسته ی آن یک واحد بار مثبت داشته باشد؛ هسته ی اتم هلیم، دو بار مثبت داشت و از این رو باید دومین عنصر جدول در نظر گرفته می شد و این واقعیت تا اورانیم که آخرین عنصر شناخته شده در آن زمان بود، ادامه یافت.
موزلی با بهره گیری از مدل اتمی بور و رادرفورد متوجه شد که فرکانس پرتوی x باید تعیین کننده ی بار هسته ی نشر دهنده ی این پرتوها باشد. او طیف های این پرتوها را بررسی کرد و در یافت که در طیف های گوناگون، برای خط های متناظر از عنصری به عنصر دیگر، یک جابه جایی در جدول وجود دارد. در پایان او به این نتیجه رسید که همه ی خواص شیمیایی اصلی یک اتم ناشی از بار هسته ی آن است نه جرم اتمی آن.

با این همه تلاش، موزلی شایستگی دریافت جایزه ی نوبل در شیمی یا فیزیک را پیدا کرده بود. انتظار می رفت که او در سال 1916 این جایزه را دریافت کند. اما افسوس که در سال 1914 نخستین جنگ جهانی آغاز شد و موزلی با درجه ی ستوانی در بخش مهندسی ارتش برای شرکت در جنگ داوطلب شد.و در 10 آگوست سال 1915،هنگامی که موزلی فرمانی را مخابره می کرد، گلوله ای به سرش برخورد کرد و در سن 28 سالگی به زندگیش پایان داد. پیکر موزلی در گالیپولی[nb]در بهار سال 1915 انگلیسی ها بر آن شدند تا کنترل تنگه ی باریکی را، که دریای مدیترانه را به دریای سیاه را به هم پیوند می داد،در دست گیرند. در پی این تصمیم آن ها در گالیپولی واقع در غرب ترکیه نیروی زیادی پیاده کردند و موزلی نیز در 13 جون 1915 رهسپار گالیپولی شد.[/nb] به خاک سپرده شد.

آسیموف بر این باور بود که مرگ موزلی در کنار میلیون ها قربانی این جنگ، گرانبارترین ضایعه ی وارد بر نژاد انسانی به شمار می رفت. در سال 1916، هنگام اعطای جایزه ی نوبل، به دلیل ادامه ی جنگ، مراسمی به این منظور برگزار نشد.با این همه، هر گاه یادآوری شود که در سال 1916، هیچ جایزه ای با عنوان جایزه ی نوبل ارایه نشده است، جامعه ی علمی آن را حق موزلی می داند.[nb]Wikipedia[/nb][nb]akairan/biography[/nb]

 

[Ali Kh]

مکس تایلر

مکس تایلر[nb]Max Theiler[/nb] (1972-1899) دکتر و ویروس شناس اهل آفریقای جنوبی بود.او جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی سال 1951 را به خاطر توسعه نوعی واکسن علیه بیماری تب زرد دریافت کرد.او اولین آفریقایی بود که جایزه نوبل را دریافت کرد.

مکس تایلر در 30 ژانویه سال 1899 در پرتوریا در آفریقای جنوبی زاده شد.پدرش آرنولد تایلر، یک باکتری شناس دامی بود.او تحصیلات اولیه اش را در آفریقای جنوبی گذراند.سپس برای ادامه تحصیلاتش در رشته پزشکی به مدرسه پزشکی بیمارستان توماس رفت[nb]St Thomas's Hospital Medical School[/nb]؛ و در نهایت عضو کالج سلطنتی جراحان انگلستان شد.
او بعد از منصوب شدن به سمت دستیار دکتر آندرو سلیاردز، کارش بر روی بیماری تب زرد شروع کرد.او در سال 1926 این فرضیه را که بیماری تب زرد از یک نوع باکتری به وجود می آید رد کرد.او در سال 1928، بطور قطعی نشان داد که عامل بیماری یک ویروس است.او نشان داد که ویروس های آمریکای جنوبی و آفریقا خاصیت ایمنولوژیکی یکسانی دارند.تایلر در یک دوره تحقیقی توانست تا این ویروس را محدود کند؛ ولی ویروس به بقا خود ادامه می داد.
بعد از آن که تایلر در آزمایشگاه مایس، آزمایش هایی بر روی ویروس تب زرد انجام داد، دریافت که ویروس ضعیف شده این بیماری بر روی میمون های رزوس باعث مصونیت می شود.نتیجه این آزمایش، راهی رو برای توسعه واکسن بر علیه این بیماری برای تایلر گشود؛ اما تا سال 1937 طول کشید تا او و همکارش بتوانند واکسن 17-D رو کامل کنند.زیرا همکاری بیمارستان های غرب آفریقا با آن ها خوب نبود، و آن ها مجبور شدند که بیش از هزار بار ویروس رو کشت بدند.بین سال های 1940 تا 1947، بنیاد راکفلر بیش از 28 میلیون واکسن تولید کرد و سرانجام به بیماری تب زرد به عنوان یک بیماری بزرگ و خطرناک پایان داد.
مکس تیلور، جایزه نوبل 1951 را به دلیل این کشف دریافت کرد.

او در 11 آگوست سال 1972 در سن 73 سالگی در شهر نیوهیون در آمریکا در گذشت[nb]Wikipedia[/nb].

 

[Ali Kh]

آلونزو چرچ

آلونزو چرچ[nb]Alonzo Church[/nb] (1995-1903 ) ریاضی‌دان و منطق‌دان آمریکایی بود که اصلی‌ترین مشارکت‌ها را در زمینۀ منطق ریاضی و پایه‌های علوم رایانه نظری داشت.او بیشتر برای محاسبات لاندا، تز چرچ-تورینگ، اثبات تعیین‌ناپذیری مسئله توقف[nb]اثبات کردن اثبات تعیین‌ناپذیر بودن مسئله توقف، که برای مشخص کردن درستی گزاره‌های مطلق در نظریۀ ریاضیات به مسئله تصمیم نیاز دارد. این اثبات به قضیه چرچ معروف است.[/nb]،هستی‌شناسی فرگه-چرچ و قضیه راسر-چرچ معروف می‌باشد.

آلونزو چرچ در تاریخ ۱۴ جون ۱۹۰۳ واشینگتن، دی. سی. متولد شد. ساموئل رابینز چرچ، پدر آلونزو، قاضی دادگاه شهری ناحیه کلمبیا بود اما بعد از آنکه شغلش را بخاطر مشکلات بینایی از دست داد، همگی به ویرجینیا نقل مکان کردند. به کمک عمویش که او هم آلونزو چرچ نامیده می‌شد، به مدرسه پسرانۀ ریجفیلد در ریجفیلد، کنتیکت رفت.او در سال 1920 به دانشگاه پرینستون رفت.او در آنجا دانشجویی استثنایی بود به طوری که اولین مقاله‌اش را در مورد تبدیل لورنتس به چاپ رساند و در سال ۱۹۲۴ در رشتۀ ریاضیات فارغ‌التحصیل شد. او در پرینستون ماند و تحت نظر اوزوالد وبلن در عرض سه سال دکترا خود را در ریاضیات گرفت.بعد از دریافت دکترا، استاد دانشگاه شیکاگو شد و فلوشیپ دوسالۀ شورای ملی پژوهش ایالات متحده آمریکا را دریافت کرد. این امر به او اجازه داد تا در سال‌های ۱۹۲۷ الی ۱۹۲۸ به دانشگاه هاروارد و سال بعدش به دانشگاه گوتینگن و دانشگاه آمستردام برود.

او محاسبات لاندا را پایه ریزی کرد.محاسبات لاندا از مقالۀ ۱۹۳۶ وی گرفته شده است که در آن به غیرقابل حل بودن مسئله توقف پرداخته بود. این مقاله قبل از کار مشهور آلن تورینگ ینی مسئله مکی‌دار، که آن هم وجود یک مسئله غیرقابل حل از طریق معانی ریاضی را ثابت می‌کرد، منتشر شد. بعدها تورینگ و چرچ نشان دادند که محاسبات لاندا و ماشین تورینگ، که در مسئله مکی‌دار استفاده شده بود، هم‌ارز بوده و متعاقباً چند "فرایند ماشینی محاسبه" دیگر را اثبات کردند. این نتایج به تز چرچ-تورینگ شناخته می‌شوند.

چرچ از سال ۱۹۲۷ الی ۱۹۶۷ در دانشگاه پرینستون و از سال ۱۹۶۷ الی ۱۹۹۰ در دانشگاه UCLA فلسفه و ریاضی درست می‌داد.در سال 1990، دانشگاه ایالتی کالیفرنیا همایشی بین‌المللی را به افتخار او ترتیب داد.
آلونزو چرچ در 11 آگوست سال 1995 در سن 92 سالگی در شهر هادسون در آمریکا در گذشت.کدگذاری چرچ به افتخار وی نام‌گذاری شده است.[nb]Wikipedia[/nb]

 

[Ali Kh]

اروین شرودینگر

اروین رودولف جوزف الکساندر شرودینگر[nb]Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger[/nb] (1961-1887) فیزیک‎دان اتریشی بود.او از جمله کسانی بود که در تئوری موج مشارکت داشت و نتایج اساسی در زمینه نظریه کوانتومی از مکانیک موج او تشکیل شد.او اساسی‌ترین معادله غیر نسبیتی در مکانیک کوانتومی که برای توصیف تحول حالت یک ذره است با نام معادله شرودینگر[nb]Schrödinger equation[/nb] به ثبت رساند؛و با کمک از اصل عدم قطعیت هایزنبرگ مدل جدید اتمی را به نام ابر الکترونی ارائه داد. او در سال ۱۹۳۳ به همراه پل دیراک،فیزیکدان انگلیسی،به دلیل ایده مکانیک موج برنده جایزه نوبل در فیزیک شد.آزمایش گربه شرودینگر[nb]Schrödinger's cat[/nb] که یکی از معروفترین آزمایش ها در فیزیک است،یکی از دستاورد های علمی اوست.

اروین شرودینگر در 12 آگوست سال 1887 در وین پایتخت کشور اتریش به دنیا آمد.پدر او ،رودولف شرودینگر یک گیاه شناس و صاحب یک کارخانه پارچه در وین، و پدربزرگش یک پروفسور شیمی بود.شرودینگر در سال­های اولیه زندگی ­اش به شدت تحت تأثیر آرتور شوپنهاور قرار گرفت در همین سال­ها وقت خود را صرف مطالعه آثار او کرد.و در طول زندگی به تئوری رنگ و فلسفه علاقه وافری داشت.آروین در سال ۱۹۰۶ وارد دانشگاه وین شد و زیر دست استادش فردریچ هاسنوهری فیزیک آموخت و در سال ۱۹۱۰ با مدرک دکترا فارغ‌التحصیل شد.از آن جا که از به خاطر سپردن مفاهیم بیزار بود در خلال سال هایی که در دانشگاه وین به کار مشغول بود ، به هدایت پروژه های کاربردی و عملی پرداخت تا یادگیریش تنها متکی به حفظ کردن مفاهیم نباشد . با آغاز جنگ جهانی اول به جبهه های جنگ شتافت و مدتی به عنوان افسر توپخانه به خدمت مشغول شد .

در سال ۱۹۲۰ او به دانشگاه ینا دعوت شد و به عنوان دستیار ماکس وین،فیزیکدان آلمانی، در ینا انتخاب شد.او در سال 1921 به دانشگاه زوریخ رفت.در سال ۱۹۲۶ میلادی، شرودینگر بر مبنای
رفتار دو گانهٔ الکترون (موجی و ذره‌ای) و با تأکید بر رفتار موجی الکترون، محدود کردن الکترون به یک مدار دایره شکل را درست ندانست و از احتمال حضور الکترون در یک محیط سه بعدی سخن گفت. او این فضاهای سه بعدی که احتمال حضور الکترون در آن وجود دارد را اُربیتال نامید. شرودینگر پس از انجام محاسبات پیچیدهٔ ریاضی، به این نتیجه رسید که همان‌طور که برای پیدا کردن یک جسم در فضا به سه عدد (طول، عرض و ارتفاع) نیاز داریم، برای پیدا کردن اوربیتال یک اتم هم به ۳ عدد کوانتومی نیاز داریم. در واقع شرودینگر با معرفی یک تابع موج (معادله دیفرانسیل) و حل انتگرال سه‌گانه آن به نتایجی دست یافت که پایه و اساس مدل کوانتومی شد. شرودینگر سه عدد کوانتومی را از روی معادلات دیفرانسیل و حساب انتگرال پیچیده‌ای به دست آورد.با این حال در سال ۱۹۳۳ شرودینگر به دلیل مخالف بودن با نازی­ها مجبور به ترک آلمان شد. او در کالج ماگدالن در آکسفورد شروع به کار کرد و بعد از این بود که در سال 1933 به همراه پل دیراک جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد.

اروین شرودینگر، در 4 ژانویه سال 1961 در سن 73 سالگی در شهر وین درگذشت.[nb]Wikipedia[/nb]

 

[Ali Kh]

فریدریک سنگر

فردریک سنگر[nb]Frederick Sanger[/nb] (2013-1918) زیست شیمیدان انگلیسی بود.وی روش‌هایی را برای مشخص کردن ترتیب آمینواسیدها در مولکول‌های پیچیدهٔ پروتئین ابداع کرد و نخستین کسی بود که یک مولکول کامل DNA را توالی‌یابی کرد.وی کل مولکول DNA میتوکندریایی انسان (شامل شانزده هزار و پانصد و شصت و نه جفت باز)، باکتریوفاژ لامبدا (چهل و هشت هزار و پانصد و دو جفت باز) را توالی یابی نموده است. همچنین کل ژنوم انسان نیز با استفاده از روش ابداعی وی تعیین توالی شده است.وی تنها کسی است که دو بار برنده جایزه نوبل شیمی در سال‌های ۱۹۵۸ و ۱۹۸۰ شده است.

فریدریک سنگر در 13 آگوست سال 1918 در شهر ردکامب در انگلستان چشم به جهان گشود.او در خانواده‌ای تقریبا ثروتمند بدنیا آمده بود و تا نه سالگی از معلم خصوصی بهره می برد. در سال ۱۹۲۷ و در ۹ سالگی به مدرسه داونز رفت. در سال ۱۹۳۶ وارد کالج سنت جانز در کمبریج شد تا به تحصیل در رشته علوم طبیعی مشغول شود. در همان سال‌های ابتدایی کالج، فردریک جوان پدر و مادرش را بخاطر بیماری سرطان از دست داد. در سال ۱۹۴۰ شروع به تحصیل در مقطع دکترا کرد و ۳ سال بعد یعنی در سال ۱۹۴۳ توانست دکترای خود را دریافت کند.

در همان سال فردریک وارد تیم چارلز چیبنال، شیمیدان متخصص در خصوص پروتئین‌ها شد و در کنار آن‌ها شروع به تحقیق کرد. چارلز چینیبال تحقیقات اولیه‌ای را در خصوص ترکیبات آمینواسیدهای انسولین گاوی به انجام رسانده بود و به فردریک سنگر پیشنهاد کرد تا در خصوص گروه‌های آمینو در پروتئین‌ها تحقیقات را ادامه دهد. اولین موفقیت فردریک سنگر با شناسایی کامل توالی آمینواسیدهای دو زنجیره پولی پپتید از انسولین گاوی در سال‌های ۱۹۵۱ و ۱۹۵۲ بدست آمد.
این زیست شیمیدان برجسته سپس توانست روش‌هایی را برای مشخص کردن ترتیب آمینواسیدها در مولکول‌های پیچیده پروتئین ابداع کرد و نخستین کسی بود که مولکول کامل DNA را توالی یابی کرد و توالی کامل آن را مشخص نمود. فردیک سنگر توانست تمام مولکول DNA میتوکندریابی انسان شامل ۱۶ هزار و ۵۶۹ جفت باز و مولکول DNA باکتریوفاژ لامبدا شامل ۴۸ هزار و ۵۶۹ جفت باز را شناسایی و توالی یابی کند. تحقیقات و دستاوردهای این دانشمند بزرگ یک جهش بزرگ در علم ژنتیک و ساختارهای مولوکولی بوجود آورد.

دکتر فردیک سنگر سرانجام در سال ۱۹۸۳ از تمامی کارهای تحقیقاتی خود را بازنشست کرد.این دانشمند بزرگ حتی برای دریافت نشان شوالیه و دریافت لقب سِر نیز دعوت شد ولی او این دعوت را رد کرد و این چنین عنوان کرد:«نشان شوالیه و لقب سِر برای این است که نشان دهید شما متفاوت هستید؛ ولی من نمیخواهم متفاوت باشم».
فریدریک سنگر در 19 نوامبر سال 2013 در 95 سالکی در شهر کمبریج انگلستان چشم از جهان فرو بست.

 

[Ali Kh]

ادوارد بوخنر

ادوارد بوخنر[nb]Eduard Buchner[/nb] (1917-1860) شیمیدان و مخمرشناس آلمانی بود که در سال 1907 جایزه نوبل شیمی را به دلیل تحقیقات بر روی تخمیر مواد به دست آورد.

او در 20 می سال 1860 در مونیخ در کشور آلمان به دنیا آمد.او در سال 1884 تحصیل در رشته شیمی را زیر نظر آدولف فن بایر و گیاه شناسی را تحت نظر پروفسور کارل نگلی[nb]Carl Nägeli[/nb] ذر انستیتو گیاه شناسی مونیخ آغاز کرد.و بعد از یک دوره کار با هرمان امیل فیشر در ارلانگن،توانست دکترای خود را از ذانشگاه مونیخ در سال 1888 دریافت کند.او در تحقیقاتی که جایزه نوبل را برایش به ارمغان آورد؛نشان داد که عصاره بدون سلول سلول های مخمر می تواند باعث تخمیر قندها شود.این تحقیقات ضربه دیگری را به تفکر حیات گرایی وارد کرد که معتقد بود برای وقوع تخمیر باید سلول زنده وجود داشته باشد.این عصاره بدون سلول از ترکیبی از سلول های مخمر خشک شده،خاک دیاتومه و کوارتز تشکیل شده بود.سپس این ترکیب در جای مرطوبی قرار داده و به ترکیب قند اضافه می شد.
او بعد از چند روز مشاهده می شد که به ترکیب کربن دی اکسید به تناوب اضافه شده است.و بوخنر نتیجه گرفت که سلول های مخمر از خود پروتئینی ترشح می کنند که باعث تخمیر مواد می شود.ولی این مسئله که تخمیر در درون مخمر ها اتفاق می افتد،بعد ها کشف شد.ادوارد بوخنر به دلیل این تحقیقات،جایزه نوبل شیمی سال 1907 را دریافت کرد.

او در 13 آگوست سال 1917،در مونیخ در گذشت.[nb]Wikipedia[/nb]

 

[Ali Kh]

هانس اورستد

هانس کریستین اورستد[nb]Hans Christian Ørsted[/nb] (1851-1777) شیمیدان و فیزیکدان دانمارکی بود.او بیشتر به‌دلیل کشف این پدیده که جریان الکتریکی میدان مغناطیسی ایجاد می‌کند؛مشهور شد.قانون اورستد[nb]Oersted's law[/nb]،یکی از مهمترین قوانین در زمینه الکترو مغناطیس است.

هانس اورستد در 14 آگوست سال 1777 در شهر رودکبینگ[nb]Rudkøbing[/nb] در دانمارک به دنیا آمد.پدرش داروخانه داشت، بنابراین او در کودکی با بسیاری از مواد آشنایی پیدا کرد که این آشنایی سبب تحصیل در همین رشته شد.او بیشتر تحصیلات اولیه خود را به‌صورت خودآموز در منزل فراگرفتد.او در سال ۱۷۹۳ منزل را به‌قصدِ کپنهاگ ترک کرد تا در امتحان ورودی دانشگاه کپنهاگ شرکت کند.اودر امتحان قبول و در دانشگاه برجسته شد.او در سال 1806 با سمت استاد عالی رتبه استخدام شد.و در سال 1829 به ریاست موسسه پلی تکنیک کپنهاگن منصوب شد.

اورستد در ۱۸۲۵ برای اولین بار آلومینیوم را تولید کرد. پیش از او ترکیب آلومینیوم و آهن توسط دانشمندی دیگر تولید شده بود، اما این اورستد بود که برای اولین بار توانست آلومینیوم خالص را از کلرید آلومینیوم استخراج کند.

زمانی که هانس کریستین اورستد در حال آماده شدن برای سخنرانی در شب 21 آپریل 1820 بود؛مشاهدات شگفت‌آوری کسب کرد. او متوجه شد که سوزن قطب‌نما زمانی که جریان الکتریکی حاصل از باتری روشن و خاموش می‌شد، از قطب مثبت منحرف می‌گردید. این انحراف او را متقاعد کرد که میدان‌های مغناطیسی از طرف یک سیم حامل جریان الکتریکی تأثیر می‌پذیرد و رابطه مستقیم بین الکتریسیته و مغناطیس وجود دارد. به زودی او یافته‌های خود را به چاپ رسانید که نشان می‌داد جریان الکتریکی در اطراف یک سیم حامل جریان تولید میدان مغناطیسی می‌کند.واحد القاء مغناطیسی (oersted) است و به افتخار او نام‌گذاری شده‌است.

اورستد همچنین در زمینه تراکم پذیری گازها و سیالات و نیز کیفیت مغناطیسی، پژوهش های بسیاری انجام داد. شیوه ی عمل او روش جدیدی را در اکتشافات علمی بنیان گذاشت بدین صورت که دانشمند، تمام حالتها و شرایط ممکن را مورد بررسی قرار می دهد تا به شرایط دلخواه و مناسب دست یابد. او با شور و حرارت بسیار سعی داشت تا علم را عامه فهم کند. کوشش های او دانمارک را به عنوان کشوری مطرح در شاخه ی فیزیک به جهانیان شناساند.

اورستد در سال ۱۸۵۱ در سن ۷۳ سالگی در شهر کپنهاگن در دانمارک درگذشت.[nb]Wikipedia[/nb][nb]http://adamayegonde.persianblog.ir/post/172/[/nb]
اسکناس‌های صد کرونی دانمارک از ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ به یادبود و او با عکسش منتشر می شدند.

 

[Ali Kh]

پل ساباتیه

پل ساباتیه[nb]Paul Sabatier[/nb] (1941-1854) شیمیدان فرانسوی بود.وی جایزه نوبل شیمی را در سال 1912 به همراه ویکتور گرینیارد به طور خاص به دلیل تحقیق بر روی هیدروژنه کردن ترکیبات آلی در حضور فلزات به دست آورد.او به دلیل واکنش و اصل ساباتیر در شیمی کاتالیز،شناخته شده است.

پل ساباتیه در 5 نوامبر سال 1854 در شهر کارکاسون در استان اد فرانسه به دنیا آمد.او تحصیلاتش را در سال 1874 و در دانشگاه اکول نرمال سیپرییر[nb] École normale supérieure[/nb] آغاز کرد.او در سال 1880 دکترایش را در زمینه دکترای علم دریافت کرد.او تا قبل ازآنکه در سال 1905 رییس دانشگاه علوم شود؛بیشتر عمرش را در کلاس های علم درس می داد.

او در اوایل تحقیقات خود را بر روی ترموشیمی بر روی گوگرد و ترکیبات گوگرد دار متمرکز کرده بود؛که موضوع تحقیقات دکترایش بود.او سپس تحقیقات فیزیکی و شیمیایی اش را بر روی سولفات ها،کلرید ها،کرومات ها و ترکیبات مس دار ادامه داد.او همچنین تحقیقاتی بر روی اکسیژن،نیتروژن، نیتروسدیم سولفیداسید و نمک های آن انجام داد؛که منجر به تحقیقات اساسی ای در طیف سنجی و ضریب پارتیشن شد.او همچنین توانست استفاده از هیدروژن دهی در صنعت را بسیار تسهیل ببخشد.
در سال 1897،او بر پایه تحقیقات بیوشیمیایی دانشمند آمریکایی،جیمز بویس،کشف کرد که اضافه کردن مقداری نیکل به فرایند هیدروژن دهی به ترکیب های آلی،میتواند اضافه شدن هیروژن به بیشتر ترکیب های کربن دار را تسهیل ببخشد.

او در 14 آگوست سال 1941 در سن 86 سالگی در شهر تولوز در فرانسه در گذشت.

 

[Ali Kh]

رابرت بونزن

رابِرت ویلهلم اِبرهارد بونزن[nb]Robert Wilhelm Eberhard Bunsen [/nb] (1899-1811) شیمی‌دان آلمانی بود.بونزن و دانشمندان همکارش، گوستاو رابرت کیرشهف، با کشف غیرمنتظره‌ی خود در سال 1859 شناخته می‌شوند. آن‌ها یافتند هر عنصر نوری با طول موج مشخص منتشر می‌کند. این کشف سبب انقلابی در زمینه‌ی تحلیل طیف نوری شد؛ و بعدها منجر به یافتن دو عنصر از گروه فلز های قلیایی،یعنی سزیم و روبیدیوم گشت. او همچنین برای ایجاد چراغ مشهور بنزن با کمک همکارش، پیتر دزاگا،نیز شناخته می‌شود.

روبرت بونزن در 30 مارس سال 1811 در گوتینگن آلمان متولد شد. پدر او در دانشگاه گوتینگن فیلولوژی ( علم زبان ) مدرن تدریس می‌کرد. رابرت در همان دانشگاه در سال 1830 مدرک دکترای شیمی خود را گرفت و یک استاد موفق در دانشگاه ماربورگ، برسلاو و هایدلبرگ شد.

بونزن قبل از رسیدن به سی سالگی، کارهای علمی خود را با تحقیق در ترکیبات آلی ارسنیک دار که رشته جدید دانش شیمی درمانی را بوجود آورد، شروع کرد.تحقیقات روبرت بونزن در ترکیبات آرسنیک سمی حاوی کاکودیل در سال 1837 یکی از اولین کارهای تحسین‌شده‌ی او هستند. او به طور گسترده طیف منتشر شده از عناصر گرم شده را با گوستاو رابرت کیرشهف که به او کمک می‌کرد ، مورد مطالعه قرار داد که به کشف سزیم در سال 1860، و روبیدیوم در سال 1861 انجامید.او از پیشگامان شیمی نور است.

اختراع سلول الکتریکی کربن – روی در سال 1841 و نورسنج گریسی در سال 1844 نیز به نام بونزن ثبت شده است. این نورسنج نور تولیدشده توسط باطری را اندازه‌گیری می‌کرد. او توانست برای اولین بار منیزیم را به صورت فلز جامد ایجاد کرده و خواص فیزیکی و شیمیایی آن را مورد بررسی قرار دهد. اختراعات دیگر بونزن شامل پمپ فیلتر در سال 1868، حرارت‌سنج یخ در سال 1870 و حرارت‌سنج بخار در 1887 هستند.ولی مشهور ترین اختراع او چراغ بونزن است که توانست آن را با دستیار آزمایشگاهش، پیتر دزاگا، در سال 1855 بسازد. این اختراع توانست به میزان زیادی شکل مشعل‌های آزمایشگاهی را بهبود ببخشد.

رابرت بونزن در 16 آگوست سال 1899 در شهر هایدلبرگ در استان بادن آلمان در سن 88 سالگی در گذشت.[nb]Wikipedia[/nb][nb]Wiki 5040[/nb]

 

[Ali Kh]

بلز پاسکال

بلِز پاسکال[nb]Blaise Pascal[/nb] (1662-1623) ریاضی‌دان، فیزیک‌دان و فیلسوف فرانسوی بود.وی ریاضی دان بزرگی است و ابداعات زیادی در زمینه ریاضی دارد.

بلز پاسکال در 19 جون سال 1623 در کلرمون در فرانسه به دنیا آمد.پاسکال در سه‌سالگی مادرش را از دست داد و تحت آموزش پدرش قرار گرفت.بلز از همان کودکی علاقه بسیار خود را به ریاضیات نشان داد اما با مخالفت‌های پدر مواجه شد. پدر سعی می‌‌کرد او را به جای خواندن کتاب‌های علمی به مطالعه کتب ادبی تشویق کند. پدر حتی دست‌ زدن به کتاب‌های ریاضی را در خانه منع کرد. او معتقد بود که ریاضی ذهن کودکش را خسته می‌‌کند. پدر پاسکال بازنشست شد او تصمیم گرفت اوقات بیشتری را برای تربیت فرزندانش در نظر بگیرد. او بیش از پیش نسبت به پرورش فرزندانش حساس شده بود. بچه‌ها نیز باید تحت اوامر پدر می‌‌بودند. پدر در سال 1631 وقتی بلز 8 ساله بود راهی پاریس شد تا در تحقیقات ادبی و مذهبی امکانات بیشتری داشته باشد. او تعلیم پسرش را به عهده گرفت. در ابتدا همه کتاب‌های آموزش ریاضی را در خانه جمع‌آوری کرد. او عقیده داشت نباید انرژی خدادادی پسرش برای فعالیت‌های دیگر از بین برود اما بلز علاقه شدیدی به آموختن ریاضی داشت. او از طریق یکی از دوستانش کتاب‌های اقلیدسی را دریافت می‌‌کرد و پنهانی به مطالعه می‌‌پرداخت.

بلز در سن 12 سالگی در هندسه بسیار جدی شد و به تحقیق درباره قضیه‌های اقلیدس پرداخت. او بدون این که معلمی داشته باشد توانست بسیاری از قضیه‌های هندسه اقلیدسی را نزد خود اثبات کند. در 16 سالگی قضیه‌ای از هندسه تصویری را کشف کرد که بعدها (قضیه پاسکال) نام گرفت. او در همان سال کتاب (مقاطع مخروطی) را نوشت. پدرش وقتی به این موضوع پی ‌برد در ابتدا عصبانی شد اما به عظمت فکری پسرش پی ‌برد و از تصمیم سابقش منصرف شد و او را آزاد گذاشت تا به تحصیل ریاضیات بپردازد. این نابغه کوچک با نوشتن کتابش به شهرت رسید و نظر پدر را نسبت به ریاضیات تغییر داد. در واقع پاسکال معلم خودش بود. پدر دریافت که نمی‌‌تواند جلوی پسر باهوشش را بیش از این بگیرد. پاسکال جوان شروع به مشارکت با گروهی از ریاضیدانان و عالمان در مورد دایره مرسن در یک جلسه هفتگی کرد. زمانی که کتاب این نابغه نوجوان به دست دکارت رسید، قبول نمی‌‌کرد که پسری 16 ساله آن هم بدون تعلیم و تربیت زیر نظر مربیان و معلمان ریاضی، آن را نوشته باشد اما پس از مطمئن شدن،‌ نبوغ و استعداد وی را تحسین کرد.

پاسکال در زمینه فیزیک به کشفیات فراوانی دست یافت که از جمله آنها می‌توان به (اصل پاسکال) درباره انتقال فشار در سیالات اشاره کرد. او کارهای مهمی در هیدروستاتیک که به همین سبب واحد فشار پاسکال نامیده می‌شود انجام داد.
بلزپاسکال بسیار باهوش و خلاق بود. در حالیکه همه در حال درک قضیه هندسه تحلیلی دکارت بودند، او در سال 1639 مقاله‌ای در زمینه مقاطع مخروطی نوشت و آن را انتشار داد.اصل پاسکال یکی از مهمترین ایده ‌هایش بود. اصل پاسکال در مورد انتقال فشار مایعات چنین می‌گوید: فشاری که بر یک قسمت از مایع محصور وارد می‌شود بدون کاهش بر همه نقاط آن وارد می‌شود. کاربرد اصل پاسکال در ترمز اتومبیل و بالا بر هیدرولیکی است یکی از مزایای بالابر هیدرولیکی این است که می‌توان در آن نیروی کوچک به نیروی بزرگ تبدیل شود.

قضیه شش ضلعی پاسکال نیز انقلابی در هندسه برپا کرد. او اظهار داشت که سه نقطه‌ای که از تقاطع اضلاع روبروی یک شش ضلعی محاط شده و در یک مقطع مخروطی به دست می‌آیند، بر یک خط راست واقع می‌شود. خط راستی که بر هر کدام از سه نقطه تقاطع اضلاع روبرو قرار گیرد (خط پاسکال) نامیده می‌شود. خواهرش ژیلبرت زندگی‌نامه او را نوشت. او در مورد زندگی برادرش نوشت که مقالات و نظریات پاسکال جوان بهترین ایده‌ های ریاضی است که از زمان ارشمیدس تا به حال نوشته شده است.

او تحت تاثیر خواهرش ژاکلین قرار گرفت و جذب صومعه شد و خودش را وقف کلیسا کرد. در واقع بی‌ بهره شدن جهان دانش از وجود این نابغه همین عقاید پوچ و متعصبانه خواهرش بود که بر او تاثیر گذاشت. لذا در سن 25 سالگی فعالیت‌های علمی خود را رها کرد و به دیر ژان سنیست‌ها رو آورد و برای توبه و استفاده از طلسم کمربند میخ‌دار می‌بست و بر تخت سرد و آجری می‌خوابید. زیرا خواهرش معتقد بود که دانش یک شهوت روانی است شبیه شهوت جسمی و باید برای پاک کردن ذهن از دانش جسم خود را عذاب دهد تا بخشش خداوند شامل حال انسان شود. در همان حال بود که پاسکال برای شوهر خواهرش نوشت: گمان نمی‌کنم ناچار باشیم اندیشه‌ها و حکم ‌هایی را که از گذشته به ما رسیده است بپذیریم مگر آنکه استدلالی منطقی و بی‌تردید داشته باشند و به نظر من نهایت ضعف و نادانی است که به حقیقت‌های روشن و مسلم گردن ننهیم و به اندیشه‌های کهنه خود باور داشته باشیم. در حقیقت پاسکال به عقاید کورکورانه کلیسای آن دوران اعتقاد نداشت و تنها تحت تاثیر خواهرش قرار گرفته بود.

در کلیسا در سال 1668به درد دندان مبتلا شد و برای نجات از درد به ریاضیات پناه برد و در 8 روز کتابی درباره انتگرال و دیگر کشفهای خودش در زمینه محاسبه دیفرانسیل نوشت. او 4 سال آخر عمر خود کار مفیدی در زمینه ریاضیات و فیزیک انجام نداد و تنها خود را شکنجه داد. همچنین او دست به کارهای مذهبی زد و 18 نامه با موضوع (اگر خدا نبود) را خطاب به انسان‌های بی‌اعتقاد به خدا نوشت.پاسکال زندگی پر ثمر و مشکلی داشت.

بلز پاسکال بر این عقیده بود که برای فهمیدن چیزی باید از آن چیز فاصله گرفت تا آن را مورد داوری قرار داد. اما برای شناخت قلبی همان چیز باید آن را بتوان احساس کرد.
او در 19 آگوست سال 1662 در 32 سالگی در پاریس در گذشت.[nb]akairan[/nb][nb]Wikipedia[/nb]

 

[Ali Kh]

لینوس پاولینگ

لینوس کارل پاولینگ[nb]Linus Carl Pauling[/nb] (1994-1901) شیمیدان،بیوشیمیدان و فعال صلح آمریکایی بود.او بیش از 1200 مقاله و کتاب منتشر کرده است که در آن ها به حدود 850 موضوع علمی پرداخته شده است.بنا بر گزارش نیو ساینتیست،او جزء 20 دانشمند بزرگ تمام ادوار معرفی شده است.پاولینگ از پایه گذاران شیمی کوانتومی و زیست شناسی مولکولی بود.او جایزه نوبل شیمی را به دلیل کارهای علمیش در سال 1954،و جایزه صلح نوبل را برای فعالیت های صلح طلبانه اش بدست آورد.

لینوس پاولینگ در 28 فبریه سال 1901 در شهر پورتلند در ایالت اورگون آمریکا زاده شد.وی در یازده سالگی به جمع‌آوری حشره‌ها پرداخت و این امر ، او را به خواندن کتاب حشره شناسی کشاند. پاولینگ در 13 سالگی در کتابخانه خانوادگی خود ، یک کتاب شیمی بدست آورد. مطالعه این کتاب زمینه‌ای برای ورود او به دنیای شیمی گردید. وی در زیر زمین منزل خود یک آزمایشگاه تاسیس کرد.او مدرک دکترایش را در رشته شیمی را در سال 1925 از دانشگاه کالیفرنیا دریافت کرد.

از سال ۱۹۲۶ تا ۱۹۳۵ مقاله هایی در زمینه نظریه پیوند ظرفیت منتشر کرد که در واقع پایه و بنیان تفسیر تازه ای از پیوند شیمیایی را استوار ساخت. در ۱۹۲۷ استاد شیمی و مدیر آزمایشگاه انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا شد. در سالهای اولیه کارش در این انستیتو از خاصیت پراش پرتو ایکس در مواد برای اندازه گیری فاصله میان اتمها در مولکول و بلور بهره گرفت. پاولینگ به همرام «استوری» ، با بهره‌گیری از روش پراش پرتوهای ایکس درباره پروتئینهای رشته‌ای و با دیگران درباره پروتئینهای کروی شکل ، پژوهشهای دامنه‌داری انجام داد و به این نتیجه رسید که هر مولکول پروتئین باید دارای شکل فضایی ویژه‌ای با ابعاد معین باشد تا بتواند کار زیستی مربوط به خود را انجام دهد.پشتکار و پژوهشهای وی در این انستیتو سبب شد که این موسسه آموزشی به یکی از مرکزهای پژوهشی زیست شیمی در جهان مبدل شود. پاولینگ روشهای شیمی فیزیک را برای گشودن بسیاری از مسألهای پزشکی به کار برد.

پاولینگ به مطالعه بر روی اتم ها و الکترون ها و اثرات متقابل نیرو های موجود بین آن ها پرداخت.وی در نظریه خود ابراز داشت که الکترو ها بصورت جفت جفت بر یکدیگر تاثیر می گذارند؛و این تاثیر زمانی صورت می گیرد که اتم های در برگیرنده این الکترون ها کنار هم قرار گرفته باشند.پاولینگ نظریات خود را در کتابی تحت عنوان "ماهیت بند شیمیایی" در سال 1939 منتشر نمود و آن را به لوئیس تقدیم کرد.

پاولینگ کارهای برجسته‌ای در زمینه طیف خطی ، کاربرد نظریه کوانتومی در شیمی ، ساختار مولکولی و پیوندهای شیمیایی انجام داد. پاولینگ همچنین نظریه رزونانس را ارائه کرد. همچنین نظریه پیوند فلزی را توسط ایشان پیشنهاد شد.

پاولینگ به همراه سایر همکاران خود ، ساختار مارپیچی پروتئینها را ثابت کرد و از این نظریه طرفداری نمود. اسید پرگزنیک با فرمول شیمیایی H4XO6 توسط او تهیه شد و ثابت کرد که گازهای بی‌اثر هوا می‌توانند فعالیت شیمیایی داشته باشند. روش سنتز پادتن‌ها توسط او و با همکاری «کمپل» و «پرسمان» تهیه شده است. پاولینگ همچنین در سال 1939 ، واحد نسبی برای الکترونگاتیوی عناصر در نظر گرفت و جدولی برای آنها تنظیم کرد.

وی در سال 1954 ، جایزه نوبل شیمی را به خاطر پژوهشهایش درباره ماکرومولکولها (مولکولهای درشت) و پیوند شیمیایی و کاربرد آنها در تعین ساختار مواد دریافت کرد.
پاولینگ هنگام پژوهش درباره مساله های مربوط به وراثت به طور مرتب، زیان های ناشی از سلاحهای اتمی را مورد توجه قرار داد و در مورد تاثیرهای ژنتیکی مواد رادیواکتیوی که در نتیجه آزمایش های هسته ای در جو زمین وارد می شوند، پژوهش کرد. از این رو در اوایل ۱۹۵۸ دادخواستی با امضای ۹۳۲۵ دانشمند به سازمان ملل متحد ارائه داد که در آن خواسته شده بود تا آزمایش های هسته ای در فضا را تحریم کنند. کوشش های وی منجر به تعیین مهلت قانونی شد و در نتیجه بیش از ۱۰۰کشور عضور سازمان ملل قرار داد تحریم آزمایش های هسته ای در فضا را امضا کردند.وی در سال 1962 ، جایزه نوبل صلح نوبل را به دلیل تلاش هایش برای ایجاد صلح جهانی بدست آورد.

او در 19 آگوست سال 1994 در سن 93 سالگی در بیگ سور کالیفرنیا در گذشت.[nb]Wikipedia[/nb][nb]roshd[/nb][nb]http://www.fzs.ir/زندگی-نامه-دانشمندان-جهان/259-1389-08-23-10-30-20.html[/nb][nb]http://adamayegonde.persianblog.ir/post/196/[/nb]

 

[Lorca]

اریک استیون لَندِر ( - ۱۹۵۷)

​

".Science is just organized curiousity"​

اریک لَندِر[nb]Eric Lander[/nb]، یک ریاضی‌دان و پروفسور زیست‌شناسی در دانشگاه MIT[nb]Massachusetts Institute of Technology[/nb]، عضو سابق انستیتو تحقیقاتی وایت‌هِد[nb]Whitehead Institute[/nb] و بنیان‌گذار و رئیس انستیتو تحقیقاتی براد[nb]Broad Institute[/nb] در MIT و هاروارد است. او همچنین عضو هیأت شورای مشاوران رئیس جمهور آمریکا، باراک اوباما، در امور مربوط به علم و فنّاوری‌ است. لندر زندگی علمی خود را وقف تحقّق رویای استفاده از ژنوم و شاخصه‌های ژنومیک انسان در امور پزشکی کرده است.

لندر در بروکلین، نیویورک متولّد و بزرگ شد. در ابتدای دبیرستان، او عاشق ریاضیات شد و معلّم‌هایش به سرعت متوجّه استعداد بالای او در این زمینه شدند. لندر کاپیتان تیم المپیاد ریاضی ایالات متّحده در المپیاد جهانی ریاضی بود و برنده‌ی مدال نقره شد. او در هفده سالگی مقاله‌ای در رابطه با اعداد quasiperfect نوشت که او را برنده‌ی جایزه‌ی استعداد علمی وستینگ‌هاوس کرد. لندر وارد دانشگاه پرینستون شد و به سرعت به عنوان یک ریاضی‌دان پیشرفت کرد. در سال ۱۹۷۸ با بالاترین افتخارات از پرینستون فارغ‌التحصیل شد و جایزه‌ی پاین[nb]Pyne Prize[/nb]، بالاترین افتخار یک دانشجوی کارشناسی، را دریافت کرد. لندر بلافاصله وارد دانشگاه آکسفورد شد و در زمینه‌ی ترکیبیات و و کاربرد نظریه نمایندگی[nb]Representation theory[/nb] در نظریه کدگذاری[nb]Coding theory[/nb] به پژوهش پرداخت. او تز دکترای خود را در زمینه‌ی طرّاحی متقارن کامل کرده بود، امّا در دنیای ریاضیات خالص احساس بی‌هدفی می‌کرد. لندر خیلی زود پیشنهاد کاری به عنوان استاد و سخن‌ران اقتصاد مدیریتی در دانشکده‌ی اقتصاد هاروارد دریافت کرد. این زمینه‌ی کاری برای لندر جدید بود، امّا او خیلی زود با نشان دادن استعداد فراوان در تدریس و سخن‌رانی، پیشرفت کرد. او در همین سال با دوست قدیمی و هم‌دانشگاهی‌اش، لوری وینر[nb]Lori Weiner[/nb] ازدواج کرد.

لندر، نفر سوّم از چپ، زمانی که کاپیتان تیم المپیاد ریاضی ایالات متّحده بود.​

لندر در حال نوشتن کتابی در رابطه با نظریه‌ی اطّلاعات بود برادرش، یک پزشک و یک زیست‌شناس اعصاب، به او پیشنهاد داد وارد زمینه‌ی مطالعات مغز انسان به عنوان پیچیده‌ترین سیستم اطّلاعاتی شود. لندر از این پیشنهاد هیجان‌زده شد و هر چه بیشتر پیش‌ رفت، بیشتر جذب زیست‌شناسی شد و مطالعاتش در این زمینه را گسترده‌تر و بنیادی‌تر کرد. او در دانشگاه هاروارد در کلاس‌های پایه‌ی زیست‌شناسی شرکت کرد. او تصمیم گرفت در آزمایشاه‌های زیست‌شناسی کار کند و خیلی زود سر و کلّه‌اش در آزمایشگاه ژنتیک مولکولی پیدا شد. او از موقعیتش در هاروارد مرخصی گرفت و به ‌MIT بازگشت تا به پژوهش ژنتیک بپردازد. دانش او در زمینه‌ی ریاضیات رنگ و بوی تازه‌‌ای به پژوهش در زمینه‌ی یافتن تغییرات کوچک در ژنوم که منجر به بروز بیماری‌های ژنتیکی می‌گشتند شد. لندر در بسیاری از کنفرانس‌های جهانی در رابطه با کاربرد ریاضی در زیست‌شناسی و ژنتیک سخن‌رانی کرد. در سال ۱۹۸۶ عضو هیأت پژوهش‌های زیستی و پزشکی انستیتوی تحقیقاتی وایت‌هد شد و خیلی زود، بورسیه‌ی بسیار معتبر مک‌آرتور[nb]MacArthur Fellowship[/nb] را برای ادامه دادن به تدوین تکنیک‌های ریاضی در زمینه‌ی آنالیز ژنتیکی دریافت کرد. اریک لندر در همین سال از هر دو دانشگاه هاروارد و ‌MIT پیشنهاد استاد دائمی دریافت کرد. او پیشنهاد MIT را قبول کرد، هر چند بنیان‌گذاری انستیتوی تحقیقاتی براد در آینده، هر دو دانشگاه را به هم پیوند داد.

در سال ۱۹۹۰، لندر در انستیتوی وایت‌هد مرکز پژوهش‌های ژنوم[nb]Center for Genome Research at Whitehead and MIT (WICGR)[/nb] را بنیان گذاشت و این مرکز، در همکاری با مرکز ملّی بهداشت ایالات متّحده[nb]National Institute of Health[/nb] از ارکان پروژه‌ی ژنوم انسان[nb]Human Genome Project[/nb] بود. لندر به عنوان سرپرست تیمی که درگیر این پروژه‌ی تاریخی بود، روش‌های جدیدی برای توالی‌یابی ژنوم انسان ابداع کرد و مهلت پایان پروژه را چند سال جلو انداخت. با پایان این پروژه‌ی نفس‌گیر و عظیم، اوّلین نسخه‌ی توالی کامل ژنوم انسان در سال ۲۰۰۱ در مجله‌ی Nature به چاپ رسید؛ مقاله‌ای که نام اریک لندر به عنوان نویسنده‌ی اوّل آن به چشم می‌خورد. مرکز پژوهش‌های ژنوم در وایت‌هِد به پژوهش‌های خود در عصر ژنومیکس ادامه داد و ژنوم بسیاری از ارگانیسم‌های مدل را توالی‌یابی کرد.

در سال ۲۰۰۳، لندر با هدف متّحد کردن پژوهش‌های ژنوم انستیتو وایت‌هِد در MIT با پژوهش‌های هاروارد، انستیتو تحقیقاتی براد را بنیان‌گذاری کرد. هدف این انستیتو، تدوین روش‌های جدید و قدرتمند برای مطالعات ژنومی و کاربرد آن‌ها در درمان بیماری است. لندر در خلال پژوهش‌هایش، یک تاکسونومی مولکولی سرطان تدوین کرده که هر گروه از سرطان‌ها را بر اساس خوشه‌های بیان ژنی دسته‌بندی می‌کند و میزان حسّاسیت نسبی هر کدام را به شیمی‌درمانی و دیگر روش‌های درمانی نشان می‌دهد. در سال ۲۰۰۴، مجله‌ی تایم اریک لندر را به عنوان یکی از ۱۰۰ انسان تأثیرگذار در زمان ما معرّفی کرد.

مطالعه‌ی بیشتر