خب تو جامعه ما رسم بر اینه که دختر ناز کنه و پسر ناز بکشه. دختری که ناز بکشه آویزون خطاب میشه.
پسری که میره خواستگاری هم خیلی اوقات از طرف خانواده شماتت میشه که "دختره قابتو دزدیده". عروس بدبختم پیش خانواده شوهر به چشم قاب دزد دیده میشه نه دختر لایق پسرشون. این در وضعیتیه که پسر میره خواستگاری با کلی گل و شیرینی و منت و خواهش و مهریه و کوفت و زهرمار.
خب توی ی همچین وضعیتی دختر بره خواستگاری که دیگه واویلا میشه
اگه جواب رد بشنوه که کلن از بیخ و بن نابود میشه. اگر جواب مثبت بشنوه هم احتمال خوشبت شدنش با اون اوضاع زیاد بالا نخواهد بود.
تجربه شخصیم رو هم بگم شاید بد نباشه. دختری بود که از من خوشش میومد. خیلی زیاد و بدجور عاشقم شده بود انگار. دختر خیلی خیلی خوبی هم بود ولی خب من حسی بهش نداشتم. به واسطه دوستاش خواست باهام دوست شه. یعنی دوستاش گفتن بیا با فلانی دوست شو. منم قبول نکردم. دختر بیچاره دیگه براش اعتماد به نفسی نمونده بود.
این اتفاق برای منم افتاد ولی اعتماد به نفسم کم نشد...
ازین جهات نظرم بر اینه که
در شرایط فعلی پسر بره خواستگاری به تقوی نزدیک تره
ولی مطمئنا نمیشه کامل اجراش کرد!
اگه بیاد ازم خواستگاری کنی در نظرم کوچیک میشه و دیگه بش اهمست نمیدم ، دوستای پسر فروم نظرشون چیییههه؟؟؟
مخالف خواستگاری دختر از پسرم ولی به نظرم فرقی نمیکنه قدم اول برای رابطه رو کی برداره!و خواهران عزیزم فراموش نکنید هزار تا راه هست که قدم اول رو شما بردارین و "آویزون" ملقب نشید
