سلام
يه چيزي كه اين روزا خيلي شاهدش هستيم اينه كه خيلي از جوونا علاقه ي كمي به موسيقي سنتي يا همون كلاسيك دارن.
يعني با وجود اينكه ما موسيقي غني داريم ولي با اين وجود شايد حدود 80 درصد جوون ها ساير سبك هاي موسيقي رو به موسيقي سنتي ترجيح بدن.
به نظر شما علت اين تمايل كم جوون ها به موسيقي سنتي چبه؟؟؟
و چرا اصلا جذبش نمي شن؟ #-o
مشکل اول اینه که قبول کنیم اینجا ایراد و اشکالی در کار نیست.
موسیقی سنتی ایران معمولن با یک غمی همراه هست که علتش شاید نزدیک باشه به موقعیت و تاریخ ایران.
و نسل قبل از رادیو ای استفاده می کرد که کانال های مخصوصی به طور تمام وقت موسیقی سنتی پخش می کردن.
ولی خوب موسیقی سنتی ایران با وجود قشنگی ای که داره نمی تونه برای تمام مدت کافی باشه. از طرفی خواننده و نوازنده ی کافی نداره، تنوع کافی نداره و تا حدی در حاله دور شدن از زندگی روزانه ی مردم هست.
استاد پایور در گفت و گ.یی رادیویی در سال 76 میگن که موسیقی ما انقدر ک ب شنونده خوب نیاز داره ب نوازنده نیاز نداره،میگویند مستمع خوب نوازنده را مجبور میکند که کار خوب بیرون بدهد و پر انريژی و با محتوا باشد!بی شک شنونده و عموم دمبال موسیقی فاخر نمی روند و بحث ما جذب حداکثری نیست! موسیقی ما نیازی به عموم نداره! تجربه نشون داده که جامعه موسیقی خودشو انتخاب میکنه و شرایط خیلی بدتری هم بوده ولی موسیقی سنتی ملی ما یا کلاسیک غربی هنوز طرفدار خودشو داره! من همیشه به شاگردام اینو انتقال میدم که مستمعی که برای یک اجرای پاپ میره با مستمعی که برای یک اجرای اپرا میره قابل مقایسه نیست!از هر نظر!دست جامعه باید باز باشه تا خودش علاقشو پیدا کنه! کار خوبو همه گوش میدند!هر سبکی باشه!اگر نوازندگان ما کار خوب بدهند همه با هر سلیقه ای گوش میدند!کسی هست آثار بزرگی مثه مرغ سحر رو گوش نکرده باشه؟! مثال های این چنینی زیاده!
برای دوستمون که گفتن غم داره موسیقی ما اصلا موافق نیستم و یک بحث جامع رو میبره این که اگر مایل بود بحث میکنیم. بیشک من هم موافقم ک صدا و سیما نقش کلیدی در شناخت موسیقی ملیمان دارد!به قول استاد مشکاتیان تا زمانی که سیمای ساز نشون داده نشود و موسیقی ما گل و بلبل فواره باشد،بعید نیست که فرق تار و سنتور را جوانی نفهمد!
به نظر منم واقعا موسیقی سنتی ایرانی غم بار نیست. بسیار هم زیباست!
یه دلیلی که به نظر من خیلی هم موثره، اینه که مثلن یه نفر که علاقه داره به سبک راک میتونه علاقشو از هر جایی دنبال کنه. تو تمام دنیا موسیقی راک کار میشه. دو دقیقه بشینه پای ماهواره هر کانالی که بزنه بالاخره یه آهنگ از سبک های اینجوری پخش میکنه. ولی موسیقی سنتی ما فقط تو ایرانه و واقعا بهش بها داده نمیشه. جون هنرمندا درمیاد تا مجوز کنسرت بگیرن. تازه اونم فقط تو تهران تو شهرای دیگه هیچی اصن! به جای ارزش گذاشتن رو موسیقی اصیل ایرانی و هنرمندای واقعا بی نظیری که تو این زمینه ها داریم و اشاعه این سبک بین مردم و به خصوص قشر جوون جامعه میان 24 ساعته حامد زمانی پخش میکنن
یه دلیلی که به نظر من خیلی هم موثره، اینه که مثلن یه نفر که علاقه داره به سبک راک میتونه علاقشو از هر جایی دنبال کنه. تو تمام دنیا موسیقی راک کار میشه. دو دقیقه بشینه پای ماهواره هر کانالی که بزنه بالاخره یه آهنگ از سبک های اینجوری پخش میکنه. ولی موسیقی سنتی ما فقط تو ایرانه و واقعا بهش بها داده نمیشه.
همینکه فکر میکنید موسیقی سنتی فقط مختص ایرانه!این نوع موسیقی مختص ایران و فارسی زبانها نیست
موسیقی مقامی در آذربایجان ایران و کشور آذربایجان هم ایفا میشه...در بیشتر کشورهای تورک زبان این نوع موسیقی وجود داره....در کشور کره هم این نوع موسیقی ایفا میشه...
همینکه فکر میکنید موسیقی سنتی فقط مختص ایرانه!این نوع موسیقی مختص ایران و فارسی زبانها نیست
موسیقی مقامی در آذربایجان ایران و کشور آذربایجان هم ایفا میشه...در بیشتر کشورهای تورک زبان این نوع موسیقی وجود داره....در کشور کره هم این نوع موسیقی ایفا میشه...
بعضی از گروه ها هستند که تقریبا جدیدن ولی با آلات موسیقی سنتی آهنگ میسازن و یه حالت سنتی طوری دارند مثلا گروه پالت و امید نعمتی و به نظز من این گروه ها طرفدار ها ی زیادی هم دارند اما خب با گذر سال ها سبک های جدید اومدن و بیشتر مردم به اون سمت اونها کشیده شدن و سنتی رو قدیمی میدونن ولی خب این اشتباهه موسیقی سنتی جزیی از فرهنگ ماست
متاسفانه ما اینجا تو برنامه هایی مثل ویتامین 3 که بیشتر مخاطباش رو جوونا تشکیل می دن میان از هر10 برنامه 2- 3تاش رو به موسیقی پاپ(مثلا میگم)اختصاص می دن و خواننده های این سبک رو دعوت می کنن دریغ از این که تا جالا یه برنامه رو برای موسیقی ایرانی بزارن
خب معلومه یه جوون وقتی این تبلیغات رو میبینه بیشتر به سمت موسیقی پاپ یا سایر سبک های موسیقی به جز موسیقی ایرانی جذب می شه!
این که موسیقی تو کشورِ ما به صورتِ اصولی نه کار میشه روش و نه گوش‌داده میشه واضح‌ـه؛
به نظرِ من سلیقه هم میتونه ساخته‌بشه و میتونه پردازش بشه و بهش جهت داده‌بشه. سلیقه‌یِ موسیقیایی و فرهنگِ موسیقیایی مردمِ ما پایین‌ـه.
موسیقیِ سنتی در ایران به گمان من خیلی با قاعده‌تر از سایر سبک‌ها دنبال‌شده و خودِ این موسیقی هم قواعدِ خودش رو داره، دستگاه‌هایِ خاصِ خودش رو داره و اگه واقعن بهش پرداخته‌بشه، جذابیت‌هاش آشکار میشه.
تا چند وخت پیش فک میکردم به خاطر اینه که این مدل موسیقی "سنگین تره" و ملت چیز "قردار تر" مثلن میخوان!! ولی به طرز عجیبی آهنگایی که این روزا "جوونا (! )" گوش میدن غمگین و چرت شده. ینی رسمن یارو داره ناله میکنه، و خب نه خواننده هنری داره، نه شعر قشنگی داره و اکثرن آهنگشونم چرته ولی خب این اواخر این آلبوم نه فرشته ام نه شیطان همایون شجریان خیلی مورد توجه بود. البته درسته که سنتی سنتی هم نبود ولی به هر حال خوب استقبال شد ازش. میخوام بگم شاید اگه کلن موسیقی سنتی بیشتر تبلیغ میشد مخاطبانش خیلی زیاد میشد
مشکل اینه که کلا فاز جوونای امروز (البته که خودمم جزوشونم) کلا فاز لش و راحت طلبانه ایه. موسیقی سنتی هم بر عکس این یه مقدار سنگینه .
البته خوب یه بخش زیادیشم نداشتن شناخت کافیه ینی تو برو از 50 تا جوون دور و برت بپرس چند تا از کار های بنان یا شجریان یا شهرام ناظری یا محمد اضفهانی یا خیاط یا همای یا ...... رو گوش کردن شرط میبندم نصفشون میگن که اصن اینا رو نمیشناسن.
البته باید به اینم اشاره کرد که واقعا تبلیغات در این باره هم کمه (هم رسانه هم شبکه های اجتماعی هم ...).
خب به نظر من؛الان جوونا و نوجوونا پر از انرژی و هیجان ان و یا مثلا بیشترشون توی فاز لاو و اینجور چیزان! به ریتم موسیقی سنتی دقت کنید، فکر میکنید واقعاً برای تخلیه ی هیجان یا انرژی خوب باشه؟؟ بخاطر همین اکثراً رو آوردن به سبک هایی مثل رپ، یا مثلا برای همون قضیه ی لاو و شکست عشقی، راستش از نظر من موسیقی سنتی یه جورایی عارفانه تر از اونه که به این جور چیزا بخوره، بخاطر همین باز هم جوونا رو میارن به پاپ برای ارضای این حس. و چون الان به این ریتم ها عادت کردیم یکم سخته که خودمون رو با ریتم های سنتی وفق بدیم. و خب یه سریا هم هستن که فکر میکنن گوش دادن به این سبک موزیک ها از مدرنیتهشون کم میکنه بخاطر همین طرفش نمیرن!!
اول از همه اشکال کار اینجاس که میگیم موسیقی سنتی! این موسیقی اصلا سنتی نیس! موسیقی دستگاهیه! خب طبیعیه که وقتی بگیم سنتی بار منفی اسمش مخاطبو دور میکنه.
اینم که بگیم موسیقی سنتی به خاطر غمی که داره مورد توجه جوونا نیس بازم حرف غلطیه، اینجوری باشه شهرام شبپره باس پر طرفدار ترین خواننده بین جوونا باشه دیگه
مشکل اصلی ما عدم شناخت کافی جوونا از این موسیقیه. مثلا من خودم مدرسه که بودیم تا میگفتم شجریان میگفتن شجریان چیه همش یاههااهاها میکنه! چون نشنیده و نمیدونه چیه. وقتی ی آهنگ براش میزاری میگه نزار بابا میخای گریمونو دربیاری؟ ینی به طور پیش فرض مخاد با این موسیقی گریه کنه چون تصوش اینه که موسیقی ایرانی غمگینه. همین عد شناختش باعث شده که ندونه چه آهنگیو باید کی گوش کنه و واس همینم میگه موسیقی ایرانی ی موسیقی ضعیف و ناکامل و برای همه حالات و عواطف و اوقات آدم نیس.
بحث دیگه ای که هس تقسیم بندیه موسیقیه. ما تو موسیقی دستگاهیمون سه راه سبک و میانه و سنگین داریم. خب طبیعیه که شنیدن و هضم راه سنگین حوصله و وقت بیشتری میخاد. ازونجاییم ک اکثر جوونای ما نمیخان موسیقیو گوش بدن و میخان وقتی تو نت میچرخن یا پشت فرمان کلاچ ترمز میگیرن یه دادام دام دامی تو گوششون باشه مسلمه که سمت این موسیقی نمیان.
غمی که جوونا دوس دارن همون غمیه که تو ای اف ام میخونه ازش، نه بیدادی که شجریان میخونه.
اینکه جوونا سمت این موسیقی نمیان یا کم میان مشکل یا ضعف موسیقی غنی ما نیست.
خب سلایقِ نسل‌ها ، در حالِ تغییر و تحوّله.
هرچیزی که جدیداً روی کار اومده، مُد شده و طرفدارها و مذاق‌هارو به سمتِ خودش جذب کرده.
یه مثال می‌زنم نمی‌دونم ربط داره یا نه!
الان همه سلیقه‌شون به سمتِ فست‌فود گرایش پیدا کرده! کمتر کسی الان پیدا میشه که غذای فیورتش دیزی یا کلّه‌پاچه باشه!
اینو ارتباطش بدین به پاپ و راک و متال و رپ و اینا!
موسیقیِ ریتمیک و تندوتیز که در پاپ و راک وجود داره و اون سبکِ وحشی‌ای که تو متال دیده میشه + بازی با کلمات در رپ و بیانِ مفاهیمِ سیاسی و اجتماعی که توش وجود داره، باعث میشه همه کمتر راغب باشن تا اشعارِ منظومِ کتابیِ مولانا یا شعرای دیگه رو به سبکِ سنّتی و با سازهایی که اون تندوتیزی توشون وجود نداره و حال و هوای قدیمی داره مثل سنتور گوش کنن. من هی دلم می‌خواد این مسئله رو به سلیقه‌ی غذایی هم ربط بدم ولی حس می‌کنم نامرتبطه در حالی که چندان هم بی‌ارتباط نباید باشه!
به نظر من هدف موسیقی تحریک یا القای یه حس به انسانه.
پس هر نوع موسیقیی میتونه این مزیت رو داشته باشه.
بین سبک های مشهور موسیقی،موسیقی سنتی ایرانی، اصالت خودشو حفظ کرده و محتوا و مفهوم خاصی رو دنبال میکنه حتی اگه در قالب شکوه از یار باشه. چیزی که کم تر تو سبکای دیگه پیدا میشه.
و خب من کلا به این سبک بیش تر علاقه دارم.
به نظر من هدف موسیقی تحریک یا القای یه حس به انسانه.
پس هر نوع موسیقیی میتونه این مزیت رو داشته باشه.
بین سبک های مشهور موسیقی،موسیقی سنتی ایرانی، اصالت خودشو حفظ کرده و محتوا و مفهوم خاصی رو دنبال میکنه حتی اگه در قالب شکوه از یار باشه. چیزی که کم تر تو سبکای دیگه پیدا میشه.
و خب من کلا به این سبک بیش تر علاقه دارم.
بحثِ «چیزی که گوش می‌شنوه» هم مدنظره.
مثلا شاید یکی کلّاً به صدای تار یا تلفیقِ دف و تنبک و تنبور و اینا علاقه‌ی چندانی نداشته باشه و ترجیح بده آهنگی گوش کنه که گیتار بیس توش شنیده بشه و بیتِ منظّم همراه با سازهایی که تو پاپ شنیده میشن یا گیتارالکتریک با اون حالتِ وحشی‌ش رو بشنوه و نهایتِ لذّت رو میبره و چندان به محتوای شعری که خونده میشه اهمّیت نده.
به جای ارزش گذاشتن رو موسیقی اصیل ایرانی و هنرمندای واقعا بی نظیری که تو این زمینه ها داریم و اشاعه این سبک بین مردم و به خصوص قشر جوون جامعه میان 24 ساعته حامد زمانی پخش میکنن 
