از نظر من هوش قابل افزایش نیست. اگرم باشه اینقدر سخت و زمانگیره که کمتر کسی دنبال میکنه و نتیجه میگیره
اینم که بعضیا فکر میکنن بچه رو بدی انیشتین تربیت کنه باهوش میشه و بدی مایکل جکسون تربیت کنه خنگ میشه حرف غلطیه! چون خیلی نوابغ بودن که بچه هاشون هیچی نشدن(حتی زیر نرمال بودن) و خیلی ادم ساده و بیسوادم بوده که بچه اش نابغه شده. پس رابطه ی خاصی این وسط وجود نداره به نظرم.
من فکر میکنم هر انسان حدود 100 میلیارد سلول مغزی داره(نورون)، که حالا ممکنه 15-10% بالا و پایین باشه(بسته به ژنتیک و یا شاید رشد در دوران جنینی)، و مسئله اینجاست که این سلول هارو چطور بین چیزهای مختلف تقسیم میکنه(اکتسابی).
مثلا یک نفر میاد میگه من 20 میلیارد سلول واسه بخش حرکتیم اختصاص میدم و یه ادم کاملا معمولی و بی استعداد ورزشی میشه. اما میگه 50 میلیارد میذارم واسه ریاضیات. و یه مخ ریاضی میشه!
یکی دیگه میگه گور پدر ریاضی، من میخوام 50 میلیارد سلول بذارم واسه اندام های حرکتیم و کلا مباحث مربوطه ش. و میشه لیونل مسی!
اما اینکه چطور یه نفر از اوایل زندگیش انتخاب میکنه سلول هارو توی بخش ریاضی استفاده کنه، یا بخش حرکتی، یا بخش کلامی؟ به نظرم بیشتر ژنتیکی باشه تا اکتسابی. چون یه نوزاد که تحلیل و اطلاعات نداره تصمیم بگیره میخواد دانشمند بشه یا ورزشکار یا هنرمند؟ و خانواده هم به نظرم بی تاثیره بخاطر مثالی که بالا زدم. و یا مثالی که هرکس میتونه ده ها نمونه توی دور و برش پیدا کنه. برادر و خواهری که یکی تیزهوشانیه، دیگری از مدرسه فراری! یکی پزشکه، اونیکی فوتبالیست. و ...
یه چیز دیگه هم نظر شخصی منه. و تا حالا تحقیق علمی نکردم واسش. اونم اینکه کسایی مثل انیشتین که هرچی سلول هست میبرن سمت ریاضیات، اغلب مشکلاتی مثلا روابط اجتماعی و هوش کلامی و ... دارن. و یا مثل مریم میرزاخانی یهو 30 سالگی مغزشون کرش میکنه میمیرن. یا مثل مرحوم بروسلی(ایشونم هرچی سلول داشت برد تو کارای حرکتی و اخرش مخش کرش کرد و مرد). مثل ماشینی که شما همه ی منابعتون رو صرف این میکنید که موتورش رو ارتقا بدید. و یه موتور بذارید روی پراید در حد بنز. ولی وقتی سرعت 200 کیلومتر رو رد کرد، بدنه شروع کنه به تجزیه شدن!
من حس میکنم نوابغ هم دچار یه همچین حالتی میشن و اکثر منابع(نورونها)ی مغز رو میبرن روی یه هدف خاص و در نهایت توی سنین کمتر از نرمال فوت میکنن(قضیه تجزیه شدن پراید).