در مورد تحلیل آزمون؛ (هم سوال هستی‌خانوم بود هم بئاتریس)
اول این که بین تحلیل آزمون و آزمون باید کمترین فاصله‌ی ممکن باشه، چرا؟ چون سر آزمون یه سری سوالا رو جواب می‌دید و غلط می‌زنید (ولی فکر می‌کنید ذرست بوده راه حلتون قبل از تحلیل) یا حتی ممکنه جواب ندید و براش صرفا یه راه حلی تو ذهنتون بیاد و وقت نکنین و نزنیدش ولی راهی که به ذهنتون اومده غلط بوده باشه، اینطور اشتباهات هرچی بیشتر طول بکشه تا به واسطه‌ی تحلیل و فهمیدن اشتباه توی ذهنتون تصحیح بشه توی ذهن بیشتر تثبیت میشه و دفعه‌ی بعدی که باهاش مواجه بشید بیشتر دچار شک می‌شید که آیا راهی که از اون دفعه تو ذهنتون مونده درسته بوده یا غلطه. پس تحلیل آزمونی که یه هفته بعد انجام بشه به درد نمی‌خوره.
دوم این که توی تحلیل آزمون همه‌ی سوالای غلط و نزده باید درس به درس حل بشه و برای خودتون بتونید یه جمله بنویسید مشکل چی بوده. مثلا: صورت سوال طولانی بوده ترسیدم، این نکته رو توی مطالعه‌م نخونده بودم، اشتباه محاسباتی و غیره. بعدا که تموم شد نکات درسی‌ای که بلد نبودید رو یه جا یادداشت کرده باشین (جایی که وقتی دوباره این مبحث رو مرور می‌کنین یادتون بمونه بخونین) و با یه مروری روی اون جمله‌هایی که گفتم بتونین اصلاح اشتباهای روش آزمون دادنتون و درس خوندنتون رو هدف گذاری کنین. (اگر مشاور دارین یا پشتیبانی که توانمند باشه این قسمت رو می‌تونه کمکتون کنه اگر بهش نشون بدین)
علامت زدن سوالایی که شک دارین ولی جواب می‌دین (که هستی‌خانوم اشاره کرد) هم خیلی کار خوبیه ضمنا.
بچه ها من هرچی عربی‌میخونم از هرجا شرو‌میکنم ب جایی نمیرسه ویط میفهمم اشتباه خوندم بعضیا میگن کلا لغت لازم نیس بعضیا میگن اول ترجمه بعد قواعد لطفا یکی ب دادم برسه بگین از کدوم کتاب و چطور شرو کنم داره دیر میشه
به عنوان کسی که با 30 تیرماه شروع کردم و اردیبهشت از 80 توی هیچ آزمونی کمتر نمی‌زدم می‌خوام یه راهکاری رو بگم که کمتر بهش توجه میشه. سوال پرسیدن بسیار زیاد. ولی اولش باید بگم سوال پرسیدن از چی.
برای عربی کنکور اصولا تا جایی که تست سراسری و سنجش سال های اخیر هست و ته تهش دیگه گزینه 2 یا قلمچی آدم نباید وقت خودشو با تالیفی تلف کنه.(من خودم فقط سراسری و سنجش زدم و برام کافی بود ولی اگر حالا کافی نبود می‌رسیم به اون بخش ته تهش :د) عربی به شدت می‌تونه سلیقه‌ای طرح بشه و میشه و وقت گذاشتن روی سلیقه‌ی طراح‌های کنکور خیلی عقلانی تره تا مولف این کتاب و اون کتاب.
اگر جزوه‌ی خوبی دم دستت نیست من برای منبع عربی کامل گاج یا کتاب خیلی سبز رو پیشنهاد می‌کنم. کتابای نسبتا کم اشکال تری هستن و کاملن.
برای قواعد اول باید درسنامه رو خوب بخونی و بفهمی بعدش شروع کنی تست سراسری بزنی و بعد از سراسری سنجش سال های اخیر. طی پروسه‌ی تست زدن همون کار خیلی مهمی که اول گفتم میاد وسط، سوال پرسیدن. وقتی داری تست قواعد می‌زنی هررر کوچک ترین نکته‌ای که شک داری (چه میدونم یه جا فاعل یه چیزیه که به نظرت عجیب میاد فعل یه جوریه و غیره) بنویس و بپرس از معلم، حتی اگر مال یه مبحث دیگه باشه ابهامت، یه طوری که تستای سراسری‌ای که زدی برات هیییچ ابهامی توش باقی نمونده باشه. این کار به این درد می‌خوره که دو سه برابر تایمی که برای تست می‌ذاری نکته‌هایی یاد می‌گیری که یهو می‌بینی توی یه تست دیگه سر و کله‌شون پیدا شد و معلمت هم ممکنه وقتی یه سوالی می‌پرسی دوتا نکته‌ی شیک دیگه هم یادش بیوفته و بهت بگه. این مزیت رو کسایی که به پاسخنامه خوندن قانع هستن ندارن. اینطوری بهت بگم که من تا آخر سوال انقدررر معلممون رو سوال پیچ کرده بودم که آخرای سال که می‌رفتم دیگه سوال همه‌ی بقیه‌ای که داشتن اشکال می‌پرسیدن تقریبا تکراری بود :د (حالا اگر معلم نداری به طور ثابت مهم نیستا می‌تونی سوالاتو جمع کنی هر چند وقت یه بار یه جلسه برای رفع اشکال بگیری و ارزششو داره)
برای ترجمه هم یه سری قلق خوب لازم داری که اول توی درسنامه‌ی مربوط به ترجمه می‌خونی و بعد مجددا سراسری-سنجش. ترجمه رو یه مدت مستمر کار کردن هم جواب می‌ده (مثلا شبی 10 تا یه روز در میون)
درک مطلب ولی یه کم قضیه ش پیچیده تره. درک مطلب کتاباشو می‌تونی بگیری بزنی ولی تنها کمکی که بهت می‌کنه اینه که تندتر متن بخونی و سرعتت بهتر شه. راه حل کلی درک مطلب اینه که خوب تشخیص بدی این درک مطلبی که تو آزمون می‌بینی باید بزنی یا باید رد شی چون درک مطلب بدجوری که عرب زبان‌ها رو هم به شک بندازه هم توی تاریخ درخشان کنکور دیده شده. اما تمرین کردنش به هر حال ضرر نداره و رد کردنش به طور کلی توی آزمون هم اشتباهه.
درک مطلبی که خیلی سخت باشه برای همه سخته و کسایی که بهتر هستن توی عربی ازش رد می‌شن بقیه توش گیر می‌کنن و نمی‌تونن توی بقیه بخشا جبران کنن.
