مشاعره

[flup]

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض
پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت

تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

 

[Calmboy2003]

دلبر و جانان من برد دل و جان من
برد دل و جان من دلبر و جانان من
(حافظ)

 

[Ayda-kz]

نه مرادم نه مریدم نه پیامم نه کلامم نه سلامم نه علیکم
نه سپیدم نه سیاهم
نه چنانم که تو گویی
نه چنینم که تو خوانی
و نه آنگونه که گفتند و شنیدی

 

[KOURO$H]

یک چند به گیر و دار بگذشت مرا
یک چند در انتظار بگذشت مرا
باقی همه صرف حسرت روی تو شد
بنگر به چه روزگار بگذشت مرا

 

[flup]

یک چند به گیر و دار بگذشت مرا
یک چند در انتظار بگذشت مرا
باقی همه صرف حسرت روی تو شد
بنگر به چه روزگار بگذشت مرا

این سبزه که امروز تماشاگه توست
فردا همه از خاک تو بر خواهد رست

 

[پرتقال شاداب]

ترسم که اشک در غم ما پَرده دَر شود
وین راز سر به مهر به عالم سَمَر شود

 

[amirTT]

دین و دل بردند و قصد جان کنند

الغیاث از جور خوبان الغیاث

"مولانا"

 

[پرتقال شاداب]

ثمر وصل بچین از شجر عشق که نیست
ثمری بهتر از آن و شجری بهتر از این
(فیض کاشانی)

 

[amirTT]

نغز گفت آن بت ترسا بچه باده فروش

شادی روی کسی خور که صفایی دارد
مولانا

 

[پرتقال شاداب]

دردیست درد عشق که هیچش طبیب نیست

گر دردمند عشق بنالد غریب نیست
(سعدی)

 

[majhol]

ترسم نرسی به کعبه، ای اعرابی
کاین ره که تو می‌روی به ترکستان است

 

[پرتقال شاداب]

تو آن بُتی که پرستیدنت خطایی نیست

و گر خطاست! مرا از خطا ابایی نیست

(فاضل نظری)

 

[KOURO$H]

تو آن بُتی که پرستیدنت خطایی نیست

و گر خطاست! مرا از خطا ابایی نیست

(فاضل نظری)

تو از آن دگری رو که مرا یادتو بس
خود تو دانی که من از کان جهانی دگرم

 

[پرتقال شاداب]

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از منِ مست

که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

(حافظ)

 

[Amin rouhi]

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از منِ مست

که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

(حافظ)

تیر روانه می‌رود، سوی نشانه می‌رود
ما چه نشسته‌ایم پس؟! شه ز شکار می‌رسد! (مولوی)

 

[پرتقال شاداب]

دانی که چرا سر نهان با تو نگویم؟
طوطی صفتی طاقت اسرار نداری.

 

[Amin rouhi]

دانی که چرا سر نهان با تو نگویم؟
طوطی صفتی طاقت اسرار نداری.

یکی جانی‌ست در عالم که ننگش آید آن صورت
بپوشد صورت انسان ولی انسان من باشد (مولوی)

 

[پرتقال شاداب]

دوست آن است که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

 

[Amin rouhi]

دوست آن است که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

یک لحظه بود آن یا شبی کز عمر ما تاراج شد
ما هم‌چنان لب بر لبی نا برگرفته کام را (سعدی)

 

[پرتقال شاداب]

آنچه زان زاغ چنین داد سراغ
گندزاری بود، اندر پس باغ