مشاعره

[Mojo]

تو درمانی‌ و می‌مانی بر قلب مریض من
که درد آن نمیدانی، تویی و من نمی‌مانم

ندیده‌ام رخ خوبت به هیچ مهرو مهی
بجز تو بر دل من کس نخواهد یافت صفت

 

[صآبا]

ندیده‌ام رخ خوبت به هیچ مهرو مهی
بجز تو بر دل من کس نخواهد یافت صفت

تا بهار دلنشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن

 

[Mojo]

تا بهار دلنشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد

 

[مریم؛]

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد

درد ما را نیست درمان الغیاث
هجر ما را نیست پایان الغیاث

ببخشید صبا :‌)

 

[Mojo]

درد ما را نیست درمان الغیاث
هجر ما را نیست پایان الغیاث

ببخشید صبا :‌)

ثبات قدم از عاشقان طلب دارند
که در عشق نباشد گریز و فرصت

 

[Mojo]

دل از من بردی ای دلبر به فن آهسته آهسته
تهی کردی مرا از خویشتن آهسته آهسته

نبودی آن که دل از ما بری به حیلت و فن
تو خود نهادی دل بر این محبت

 

[صآبا]

نبودی آن که دل از ما بری به حیلت و فن
تو خود نهادی دل بر این محبت

تیر غمش در دل بنشاندم
در غم او من جان بفشاندم

 

[Mojo]

تیر غمش در دل بنشاندم
در غم او من جان بفشاندم

مرغ دلم را به دام آورد
گشته اسیر و نزار از غمش دمادم

 

[صآبا]

مرغ دلم را به دام آورد
گشته اسیر و نزار از غمش دمادم

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

 

[Mojo]

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد
آن که یوسف به زر ناسره بفروخت به ری

 

[صآبا]

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد
آن که یوسف به زر ناسره بفروخت به ری

یارم چو قدح به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

 

[Mojo]

یارم چو قدح به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

دلی که به لب‌های تو گره خورد، شاد است
دریا به کنار دل، هر چه باشد، سپید است

 

[صآبا]

دلی که به لب‌های تو گره خورد، شاد است
دریا به کنار دل، هر چه باشد، سپید است

ترک ما کردی برو هم‌صحبت اغیار باش
یار ما چون نیستی با هرکه خواهی یار باش

 

[Mojo]

ترک ما کردی برو هم‌صحبت اغیار باش
یار ما چون نیستی با هرکه خواهی یار باش

وای بر دل من که در حسرت تو گداخت
تو که در دل ما نیستی، با هر که خواهی راحت

 

[صآبا]

وای بر دل من که در حسرت تو گداخت
تو که در دل ما نیستی، با هر که خواهی راحت

تا دل هرزه‌گرد من رفت به چین زلف او
زان سفر دراز خود عزم وطن نمی‌کند