چرا من بودن سخته؟

[Scarlett]

کمال گراست، خودش رو اذیت میکنه و از خودش ایراد میگیره، خیلی سر خودش رو شلوغ میکنه و بعضی وقت ها مودش زود عوض میشه، جدیدا هم اصلا حوصله واتساپ و فضای مجازی رو نداره و طبیعتا دوستی هاش کمرنگ تر شدن، روی رژیم غذاییش حساسه و بعد از خوردن چیزهای مضر عذاب وجدان میگیره و در اخر نامرتبه و وسایلش رو هم گم میکنه :"))))

 

[melina03]

کلاس بوکسم و مبارزاتی ک میرم از نظر خیلیا سخته...
تحمل خواهرام فاجعه اس...
تحمل درد روز اول پریود شدنمم خیلی سخته... لامصب خیلییییی درد داره...
فعلا دیگه یادم نمیاد..

 

[*100RA*]

کسی بخواد جای من باشه :از ساده ترین کار شروع میکنم
۱- کل روز یه عینک با شیشه های نسبتا ضخیمو باید رو صورتش نگه داره
۲- صبح زود باید پاشه و با دوچرخه حدودا ۴۵ دیقه بکشه تا برسه مدرسه
۳- یه تعدادی از بچه های مدرسه رو که خیلی رو مخن رو تحمل کنه
۴-تکالیفو کامل حل کنه بره سر کلاس که معلم خفش نکنه
۵- جورابای خوشبو رو بشوره
۶- سالی دوبار امتحان پایش بده
۷- کلاس زبان بره با تکالیف نجومیش
حالا کارا زیاده اینا تعداد کمی از کارای منه که کسی بخواد بیاد جای من باید انجامش بده

جای من بودن خوب نیست بخدا !
آها یادم افتاد بره باشگاه کنگ فو و خسته و کوفته برگرده

 

[melina03]

کلاس بوکسم و مبارزاتی ک میرم از نظر خیلیا سخته...
تحمل خواهرام فاجعه اس...
تحمل درد روز اول پریود شدنمم خیلی سخته... لامصب خیلییییی درد داره...
فعلا دیگه یادم نمیاد..

سرم واسه دعوا درد میکنه...
خیلی غذا میخورم..
کیک بوکسینگ ک میرم ورزش سختیه...
اصولا خیلی رابطه صمیمانه ای با دوستام ندارم. متلا بعد از تموم شدن سال تحصیلی من کسی نیستم ک پیگیر دوستیم.. ولی خب اینجوریم نیستم ک کسیو پس بزنم....(در نطر خودم چیز بدی نیست.. کلی سعی کردم ک اینجوری باشم.. ولی در نطر خیلیا چون بده.. گفتم اینجا بنویسمش)

 

[Phoenixyeah]

چون بعد هر کار و هر حرف باید خود خوری کنی که چرا اینکارو کردم

 

[Retr026]

1- همیشه ی خدا داری خودخوری میکنی
2- هیچ کدوم از دوستایی که داری حتی بهت سلام هم نمیکنن و وقتی کنارشونی یه حس اضافه بودن رو داری
3- کلا دوست صمیمی نداری و هر چی پیش میاد تو خودت میریزی
4- هیچکی تو مدرسه یا المپیاد حرفتو جدی نمیگیره
5- هر چقد به دوستات کمک بکنی ولی بازم همون آش و همون کاسه
6- هر روز بین نیم ساعت تا حدودا 2 ساعت باید غر زدن های خانواده مبنی بر اینکه کنکور مهمتر از المپیاده بشنوی هر چند میلیون ها بار گفتی اولویت اولت همیشه المپیاده
7- باحال ترین تفریحت چرخیدن تو سمپادیاس

 

[SinaSabetifard]

سوال باحالیه به نظرم
اول اینکه تو بچه ارشدی و دو نفر کوچیک تر از خودت هستن که باید نسبت اون ها هم مسئولیت داشته باشی.
دوم اینکه مهم نیست چقدر تلاش کنی تهش یک بدشانسی از میلیارد ها بد شانسی ممکن را می اوری و به نتیجه نمیرسی.
سوم اینکه خودت تعیین کننده راهت نبودی و مجبوری از راهی که خودت نساختی لذت ببری
چهارم اینکه باید همیشه فداکار باشی چون دلت نمیخواهد کسی در این دنیا ناراحت باشد و ناراحتی خودت هم برایت بی اهمیت هست
پنجم اینکه خیلی وسواس داری و ممکن است که از زندگی ات لذت درست را نبری و همش دنبال فکر کردن به آینده باشی
ششم اینکه ممکن است درک نشوی
هفتم اینکه خیلی به نظر مردم اهمیت میدهی و دوست داری به آن ها این حس را منتقل کنی که برایت مهم هستند
هشتم اینکه خیلی ها را داری اما بازم حس میکنی تنهایی:)
نهم اینکه درک میکنی بدون آنکه درک بشوی

 

[Idkvarg]

- اگه بتونی مطمئنا کمک میکنی به دوستات ولی اکثرشون بهت کمک ساده هم نمیکنن
- رفیقات در حدی مرام دارن که تا سلام نکنی سلام نمیکنن و حالتو نمی پرسن
- نه با ورزش تفریح میکنی و نه با بازی کردن ( ورزشت افتضاحه )
- یهو تو یه سال بابت ۷ نمره اجتماعی که نمیدونی از کجا کم میشه از رتبه های خوب مدرسه میرسی به رتبه های متوسط
- استرس بینهایت داری ، سر امتحان اینقدر استرس میگیری که سوالی که خودت آنلاین یا حضوری نیمساعت قبل از امتحان خوندی یا به یکی از بچه ها توضیح دادی رو سر امتحان اشتباه مینویسی ، وقتی ازامتحان میای خونه و میشینی سوالا رو دوباره از اول حل میکنی ، میبینی x و y رو در آوردی ولی چون سوال میانگینشونو خواسته و تو میانگینشونو ننوشتی یه نمره میپره ،
اینقدر قاطی میکنی سر امتحانا که سوالی که رتبه یک و دو و سه مدرسه ننوشتن سر کوییز ریاضی مینویسی ولی سوالی که ۷۰ درصد مدرسه نوشتن نمی نویسی
- خانوادت محدود کننده ترین خانواده هستن ، وقتی بچه هایی که تو حالت عادی لپتاپ دارن و استفاده براش ازشون آزاده با خرج خونواده میرن کافی نت ولی برای تو برای جلو بردن برنامه نویسی و کل تکالیف کامپیوتری مدرسه و هر چیزی که با کامپیوتره فقط و فقط یروز تو هفته وقت داری
- یه لپتاپ داغون داری ، که کرمش تو همین یه روز میگیره و هزار تا بلا سرش میاد
- وقتی رفیقات ناراحتن باهاشون صحبت میکنی تا ناراحتیشونو کم کنی ولی وقتی تو ناراحتی کسی سراغت نمیاد
- تنها دوستای واقعیت سر یه سری اتفاق بیخود ولت میکنن
- خیلی زود نا امید میشی و از آینده میترسی

 

[amirTT]

بهترین کار ارجاع به بخشی از شعر استاد نسیمی(اشتباها منسوب به مولانا):
یار مگو که من منم
من نه منم، نه من منم

گر تو تویی و من منم
من نه منم، نه من منم

 

[amirTT]

بهترین کار ارجاع به بخشی از شعر استاد نسیمی(اشتباها منسوب به مولانا):
یار مگو که من منم
من نه منم، نه من منم

گر تو تویی و من منم
من نه منم، نه من منم

حقیقت خواستم الان بعد این شعر تحلیلش رو بزارم تا وزانت شعر رو مطالب ضمیمه به هم نزنه

نگو که من خود منم. چون هرکس الگو و سبک فکر ترکیبی ای دارد در واقع من، من نیست هیچوقت.
اگر تو به تو بودن نام گرفتی و من به من بودن. در واقع به دلیل رحمت خداوند برای اعطای این لفظ و صفت به من است و به صورت فطری من و تو، من و تو نیستیم.

در واقع هرکس در بازنمای ذهنی خودش من خودش را با تفکراتی که تاثیر گرفته و ملغمه شده معرفی می کند و خودپنداره اش یک چیز خودساخته نیست که بتوانیم خط فکری انسان را من واقعی تعریف کنیم.
تکرار عبارت “من نه منم، نه من منم” در متن شعر و بارها تأکید برآن سبب خلق جهان اول شخص (جهان راوی که خود را من می نامد) و جهان غیر اول شخص (آن جهانی که ظاهرا جهان راوی نیست و راوی در متن شعر در مکاشفه آن جهان است تا خود را از طریق شناخت آن سلبی وار باز شناسد) شده است؛ به این معنا که، من من نیستم بلکه من آن کسی هستم که من نیستم، و این رویکرد سلبی در شعر، در شناسایی هستی منِ راوی، با توجه به نقش بودن این عبارت در شعر، سبب اهمیت ویژه واکاوی زمینه این نقش می شود.

یک بیت هم داریم عشق چه گفت نام او/من نه منم نه من منم: اگر شعر آدم برفی گروس عبدالملکیان رو خونده باشید. میتونید دریابید که تنهایی با من اصلی انسان گره خورده و انسان برای رهایی از آن عشق را به من خود راه می دهد و این اولین جایی است که من واقعی انسان رنگ و بوی دگری می می گیرد(فکر کنم دوستان مطلبو تا تهش برن)

بیت مهم دیگر هم “دولت شید او منم ، باز سپید او منم” و “راه امید او منم ، من نه منم ، نه من منم” هستش: در اینجا باز بیان می کنه که یکی از چیزهایی که من رو تشکیل میده دگرپنداره های دیگران از تو هست. یعنی حتی اگر تو خودت را من کامل فرض کنی. بازهم بخشی از دگرپنداره او و تو را به وجودت راه می دهی و می خواهی به من او و من تو نزدیک تر شوی(عه از اسم کتاب آقای امیرخانی استفاده شد)

خواستم این موضوع رو از دید فلسفی و روانی بازش کنم تا دلیل تمام دلنوشت و پنداره و نگرش های خودمون راجع به همین گزاره چرا من بودن سخته رو بهش رنگ منطق و برهان بدیم و بتونیم این علامت سوال رو به سرانجام برسونیم

 

[دلآرا]

تصور کنید:
بخواین زندگیتونو برای یه مدت بدید دست کسی که میخواسته جای شما باشه.
اینطور که جدی تا یه مدت اون تبدیل به شما بشه. حالا قبل از شروع این مدت شما باید یه لیست بنویسد از بخش های سخت زندگیتون برای هشدار دادن به اون فرد.
مثلا موقیعت هایی که اجبارا باهاش سر و کله میزنید یا افرادی که مجبورید باهاشون در ارتباط باشید یا حتی خلقیات و ویژگی های خودتون (اعم از روحی فلسفی و جسمی+ که ممکنه زندگی رو سخت کنه.

یا جمعا جواب این سوال که چرا زندگی کردن جای من و من بودن سخته

همیشه سعی کن بهترین باشی چون از شدت خودخوری خواهی ترکید!

 

[-Lili-]

چیز سختی نیست ؟

-نمرت برای خودت اصلا مهم نیست ولی برای خانوادت مهمه پس جدی بگیر امتحاناتو؟
-با مامان و بابات فقط موافقت کن و اگر مخالفشونی بعدا بهشون بگو
- م یک ادم به شدت درونگراست و فکر میکنه با بد بودن میتونه نظر بقیه رو جلب کنه... ولی هر کاری کرد باهاش خوب باش چون واقعا م دلش میخواد باهات باشه
-هر روز زندگی کلی حرف برای گفتن داری و هیچکی نیست که بهش بگی.پس بهش عادت کن
-سعی کن استرس نگیری چون وقتی استرس میکنی تا گریه نکنی استرست نمیره و خیلی بده
-با همه خوب باش و همه رو دوست داشته باش
-هیچوقتِ هیچوقتِ هیچوقت بحث یا دعوا نکن !!
-یه مشت فکر چرت و پرت میان سراغت و تا بهشون قشنگ فکر نکنی از سرت بیرون نمیرن.پس قشنگ بهشون فکر کن
- و اینو بدون این زندگی هیییچ ارزشی نداره

 

[هستی-نیستی]

1.به شکل فجیعی باید جوش های صورتمو تحمل کنه و هر روز که به اینه نگاه میکنه از دیدن 10 15 تا نور افکن استادیوم یادگار امام تو صورتم تعجب نکنه
2. به صورت روتینی باید با داداشم دعوا کنه(میتتاشماخ کنه)
3. به صورت مشکلی درس بخونه در حالی که هدف خاصی نداره-به شب امتحانی بودن عادت کنه
4. به رد دادن های نصفه شبیم عدت کنه یهو 3 4 شب دید که بیدار شدم گود بای پارتی جعفر میخونم از شدت عاقل بودنم سکته نکنه
5.به انقدر به گفتنم عادت کنه
6. هر شب عین فیلسوفا بقیه رو راهنمایی کنه به زندگی خودش که رسید عین .. میمونه چیکار کنه
7. به گوش کردن اهنگ با صدایی کر کننده عادت کنه
8. سعی نکنه درکم کنه چون خودمم نمیفهمم فازم چیه
9. بیش از حد وراجی کردنمو تحمل کنه
10. هر صبح واسه گربه ها غذا ببره
11. به عهههههههه چقدر بزرگ شدی-ایشالا ماشالا های فامیل عادت کنه چون دایم خونه پر از فامیله
12. به بی مزه بودنم عادت کنه
همینا به ذهنم میان:)

 

[فائزه هستم]

۱. بی اشتهایی عصبی دارم در نتیجه به کم غذا خوردن یا کلا میل نداشتن به غذا، باید عادت کنه
۲. شبها دیر خوابم میگیره
۳. مودی ام و خیلی پیش میاد یه ساعت بعد از احساس خوشبختی، کاملا احساس بدبخت بودن بکنم؛ فکر میکنم تحمل این تغییر احساسات یهوییم براش سخت باشه
۴. اصلا تحمل گرما رو ندارم و خیلی زود مریض و گرمازده میشم
۵. علاقه زیادی به بازی های کامپیوتری و ویدیوئی ندارم، حتی تلوزیون یا در کل فیلم و سریال هم خیلی کم نگاه میکنم؛ اغلب تفریحاتم جزء این دسته نیستن پس فکر میکنم با کسی که عاشق اینا باشه نتونم اشتراکات زیادی برای صحبت یا بازی کردن پیدا کنم