مراجع به متخصص روان - گفتگو محور

[f@him]

سلام : )
خیلی خلاصه و مفید هدف این تاپیک رو بخوام بگم اینه که، من خودم با مراجعه به متخصص روان تجربه خوبی داشتم، اول راهش هم خیلی گیج و گم بودم و حس کردم خوبه که یه جایی شیر کنم چیزایی که توی این مسیر فهمیدم رو، که پول و وقت کمتری هدر بره در این راه برای ایندگان : )
+ تجربه‌ها، نظر‌ها و سوالات بقیه رو هم بشنوم که بسی اطلاعات مفید در این مدل گفتگو‌ها نهفته است.


توی ذهنم اینه که روند Q&A طوری باشه. و یا سوالات پر تکراری که قبل مراجعه به متخصص روان ادم‌ها براشون پیش میاد. مثل اینکه مشاور و روانشناس و روانپزشک و روان‌درمانگر و روانکاو و اینا فرقشون چیه، رویکردا چه اهمیتی دارن و چجوری‌ان و ...

با اولین Q&A هم بخوایم شروع کنیم:

آیا تو علمی بلدی این چیزا رو؟ منبع ارائه میدی برای حرفات؟
جوابم اینه که نه راستش، خوشحال هم میشم تصحیح بشم. بر اساس فهم خودم و چیزایی که توی این مدت خوندم و فهمیدم و تجربه کردم و شنیدم قراره پیش برم. «نه به علم» هم نیست داستان، حوصله و وقتش بود حتما چرا که نه. ولی فضای خشک و دعوا طور که این بهتره، اون بهتره... منبع بیار یالا، هدف من نیست.


+ خیلی خیلی مفیده اگه نظر دیگه‌ای برای روند دارین، انتقادی، پیشنهادی، سوالی که دوست دارین نظر افرادی که تجربه داشتن رو بدونین و .... رو مطرح کنین.

و حتی اگه تجربه داشتین و دوست دارین شیر کنین، در ابتدا لطفا اعلام کنین که با فردی با چه عنوان شغلی بوده و یا اگه روان درمانگر و یا روانکاو بوده و رویکردش رو میدونین، چی بوده‌. مرسی: )

 

[Becoming]

راجع به تعداد جلسات لازم برای تراپی هم خوبه صحبت بشه. مثلا با یک جلسه الزاما بهبودی کامل و درمان رخ میده؟

 

[f@him]

من با این روندی که توی ذهن خودمه شروع میکنم فعلا و سوال‌ها رو هم کاور میکنم. پیشنهادات/سوالات و مشارکت خیلی میتونه کمک کنه به بهتر شدن تاپیک.
خب...

من چیشد که خودم این پروسه رو شروع کردم؟
داستان واسه من اینجوری بود که یه دوستی داشتم به اسم ر، که اون اول این پروسه رو شروع کرد. بعد قبلش هم پیش یکی دو نفر دیگه رفته بود و در نهایت با یکی اوکی شده بود. بعد کم کم چنتا دیگه از همون گروه دوستی هم این پروسه رو شروع کردن (با همون متخصص:خانم ام) و خب منم یه بار در یه استیت زندگی که یه مسئله خانوادگی خیلی اذیتم میکرد و تقریبا هر شب گریه میکردم تصمیم گرفتم شروع کنم. شماره اون بنده خدا رو گرفتم. ولی چنتا فاکتور باعث شد نرم اون تایم. ولی چند ماه بعدش که یه دوستم افسردگی داشت و من دلم میخواست اون بره تراپی که بهش کمک شه، به این خانم ام پیام دادم که ببینم من چیکار میتونم بکنم برای دوستم و اونم گف تا وقتی خودش نخواد نمیشه راضیش کرد به این پروسه. تو تنها کاری که میتونی بکنی اینه که خودت اگه دوست داری بیای تراپی و شاید دوستت هم ترغیب شد. و خب اونجا من خودم شروع کردم: )

اون فاکتورهایی که بار اول باعث شد که پیام ندم به خانم ام از نظرم چیا بود؟
۱- هزینه بود که این وزنش کم بود چون هزینه‌اش سه سال پیش ۲۵۰ بود که خیلی زیاد محسوب نمیشد.
۲- اینکه تراپی دقیقا چیه و چی میخواد بگه اون ادم مگه که کمک کنه به شرایط من؟ (اسکپتیک بودن به فرایند در واقع چون حتی از دوستامم که پرسیدم که میرفتن هیچ کدوم جواب قانع کننده‌ای نداشتن برام و نمیفهمیدم چی میگن در واقع و ینی چی مثلا خودآگاه میشی کمکت میکنه؟ چجوری؟)
۳- اینکه جا و مکانی که تنهایی ویدیوکال کنم باهاش بدون اینکه خانواده بفهمن نداشتم (چون الردی شرایط تخمی بود و نمیخواستم حس کنن که اوه این دخترمون هم توی این شرایط به گا رفته انگار و تراپی لازمه و ...)

اینا همش بار دوم که رفتم رفع شده بود؟
شرایط خانوادگی اوکی تر بود، حس کردم میتونم بهشون بگم و ازشون بخوام یه تایمی که خونه نیستن بهم بدن و یا گاهی برم بالای پشت بوم. مالیه مثل قبل بود. و خب اسکپتیک بودنم هنوز بود. ولی حس سوپرمن شدن و کمک به دوستم هم اضافه شده بود که برای من وزن خوبی داشت.

 

[f@him]

جلسه اول با خانم ام چه شکلی بود؟
رفتم و اول معرفی و اینا بود، یه خانم حدودا ۵۰ ساله میخورد بهش، گفت که «درمان تحلیلی به همراه cbt» کار میکنه و منم اصلا نمیدونستم اینا چین و سر تکون میدادم. بعد گفت این مدلیه که هر هفته جلسه داریم و تایم منظم خوبه ست کنیم. گف تایم ۱ ساعته. از منم در مورد خانواده و اینا پرسید که چند نفریم اعضای اصلی و فرعی (عروس و داماد اینا) و ارتباطم با هر کدوم چجوریه. پرسید قبلا تجربه داشتم یا نه. و بعد گفت یه دفتر نیازه اختصاص بدم و یه سری مفاهیمی که مطرح میشه رو بنویسم. اینم گف که با روش من در اردر سال (یکی دو سال لاقل) درمان طول می‌کشه. بعد گف که تاثیر تراپی از لحاظ فیزیکی در بدن اینجوری عمل میکنه که کانکشن یه سری نورون‌ها بیشتر میشه با هم. فک کنم یه چیزی در این باره گف (یادم نیس همین جلسه بود یا بعدی‌ها) که دوستات همه خیلی ازت تعریف میکنن.
جلسه هم حدودا ۵۰ دقیقه طول کشید و بعد گفت تایم تموم شده، جلسه بعدی رو پیام بده و اینا و ست کنیم.

فست فروارد: با این خانم ام حدودا ۹-۱۰ ماه رفتم (زیر ۱ سال شد) و در نهایت قبل سال شمسی جدید که هزینه‌‌ها رو افزایش میدن (هزینش قرار بود بشه ۱ ساعت ۴۰۰ ولی مثلا ۴۰ دقیقه با هزینه کمترم داشت)، پیام دادم و گفتم حس میکنم روند جلسه‌ها برام مبهم بوده تا الان و حس میکنم بهترین کاری که میتونم بکنم اینه که روند رو با ادم‌های دیگم تست کنم که ببینم انتظارات من معقوله از تراپی یا نه (که توی خود جلسات هم گفته بودم بهش چندین بار و خب صحبت کردیم ولی قانع کننده نبود)

 

[f@him]

حالا بریم یه چنتا فریم جلو و جلسه اولم با این تراپیست فعلیم (آقای ام) رو توضیح بدم (که چهار ماه دیگه میشه ۲ سال)

جلسه اول با آقای ام چه شکلی بود؟

یه اقای جوون ماکسیمم ۳۲ ساله میخورد بهش. اینجوری بود که ازم یه سری اطلاعات بسیک مثل اسم و فامیل و سن و شهر و رشته تحصیلی و دانشگاه و شغل و اینا رو پرسید. بعد گفت رویکردش «تحلیلی» عه و هر هفته تایم مشخص نیازه بیام و این روند ممکنه در طول زمان عوض شه. پرسید تجربه قبلی تراپی داشتم یا نه. رویکردش رو پرسید و علت ترک کردن جلساتم باهاش رو. بعد پرسید الان برای چه مشکلی به من مراجعه کردی؟ که من به این سوال با توجه به دیتایی که توی تجربه قبلیم به دست اورده بودم پاسخ دادم و گفتم اضطراب. اونجا مشخص شد اضطراب داشتم. بعد همینجوری که داشتم اینا رو توضیح میدادم، یه لحظه گفت وایسا... الان چه احساسی توی بدنت داری؟ بعد اینجوری بودم که نمیدونم. بعد گفتم چشماتو ببند و از نوک پا اسکن کن بدنتو... و من خندم گرفت. بعد گفت چرا میخندی؟ بعد گفتم یاد کاری که یه معلم پرورشیمون توی مدرسه ازمون میخواست افتادم که چشماتونو ببندید، نفس عمیق بکشید و ... بعد در مورد حسم از توجه کردن خودم به بدنم پرسید. ایا مضطربم میکنه؟ به توجهم اورد که تند صحبت میکنم و گفتم همیشه تند صحبت میکنم. عادی منه این.
یه جام ازم پرسید اکسپکتیشینت از جلسه چیه؟ چیکار کنه برات؟ توی چه مدت انتظار نتیجه داری؟

 

[f@him]

حالا بریم یه سری نگاه از بالاتر به این روندها و بعد برگردیم در خصوص مقایسه این دو جلسه اول و روندهای بعدی که من تجربه کردم.

این اسمای مختلف چین و چیکار میکنن هر کدوم؟

روانپزشک: تنها کسیه که دارو میده و میتونه نظر بده در مورد داروی شما. 7 سال پزشکی خونده. جلسات کوتاهی داره. روند جلسات منظم و هفتگی نیست. هر وقت بخوای بری وقت میگیری. (این گروه میتونن که دوره روان‌درمانی بگذرونن و اجازه رواندرمانی رو هم کسب کنن.)

روانشناس، روان درمانگر، مشاور، روانکاو:
اینجا تعریفا یکم میره توی هم و مرزا دقیق مشخص نیست (شاید مثل دولوپر و برنامه نویس و ووردپرس‌کار و مهندس کامپیوتر و این‌ها باشه، احتمالا توی رشته‌های دیگم مشابهش هست)
روانشناس رو به کسی که رشته روانشناسی خونده میگن شاید مثل مهندس کامپیوتر باشه این مثلا و خیلی دقیق مشخص نمیکنه کار طرف چیه.

مشاور و روان درمانگر: توی ایران نهایتا نظارت دقیقی نیست و ادم‌ها پیج میزنن و کار میکنن: )
خوبه که پیش شخصی برین که پروانه داشته باشه که شرایطش تا جایی که میدونم ایناس: دو تا مدرک روانشناسی/مشاوره داره (مثلا کارشناسی و ارشد) و یک سالم از فارغ‌التحصیلیش گذشته و مصاحبه رو قبول شده. تا جایی که میدونم هر دوی اینا فارغ از اینکه اون روانشناسیه گرایشش چی بوده (مثلا سازمانی بوده؟) میتونن پروانه بگیرن.
مشاور و روان‌درمانگر اسم‌هایی هستن که جا‌به‌جا زیاد به کار میرن (شاید هم جنبه فرهنگی داره، درمان با مریضی و مشکل دار بودن همراه تره و مشاوره نشون عاقل بودن و مشورت گرفتنه) ولی اساسا تفاوت‌هاشون ایناست:

روان‌درمانگر: جلسات منظم و معمولا هفتگیه. به این صورت که خودت دوباره برای جلسه بعدی تماس نمیگیری وقت بگیری (مگر اینکه جلسه زودتر بخوای، مشکلی باشه و ...)، از یک رویکرد مشخص استفاده میکنن و به مسائل شما و دنیای شما از دید اون رویکرد پرداخته میشه، اون شکلی فرمول بندی میشین برای اون شخص. اون شخص علاوه بر اون درس دانشگاهی، دوره‌هایی رو در خصوص اموزش اون رویکرد خاص گذرونده و خب چون زحمت بیشتری کشیده هزینش هم معمولا بیشتر میشه. تراپیست هم به همین گروه گفته میشه. دوره زمانی لازم بسته به رویکرد و شما و اون فرد متفاوته ولی از چند ماه تا چندین سال متفاوته. احتمالا با یه مشکلی میری پیشش، ولی جنبه‌های دیگه زندگانیت هم میان وسط که ربط مستقیم شاید بینشون نشه دید. ولی مثلا مثل اینه که میری دکتر و سرفه داری و یهو متوجه میشی اوو به خاطر معدته.


مشاور: خودت هر دفعه وقت میگیری و منظم نیست. هزینش معمولا کمتره به نسبت روان‌درمانی. بسته به استفاده خودت ازش داره و چارچوب مشخصی نداره. میتونی با هدف یه مشکل خاص بری تو، بهت بگه آیا این کار رو هم امتحان کردی؟ بیای بیرون و همون کارو امتحان کنی و اوکی شه و نری. ممکنم هست بیشتر طول بکشه. ولی غالبا یه مسئله رو میبری توی جلسه و در مورد اون مسئله به شکل مستقیم صحبت میشه.


روانکاو: کسی که کار روانکاوی انجام میده. این رو واقعا دقیق نمیدونم. ولی انگار نگاه‌های مختلفی بهش هست. یه نگاه بهش اینه که یه رویکرد روان‌درمانیه. پروسه طولانی ایه (۶-۷ سال اینا). با همین دیدگاه رویکرد درمانی بهش نگاه بهش، رویکرد درمانی ریشه‌ای تریه که رویکردهای موج‌های جدیدتر تحلیلی ازین و اخیرتر دولوپ شدن.


در نهایت هدف همه این‌ها کمک به سلامت روان ماست. بسته به مشکل مون، بودجه مون، تایم زمانی مون، شرایط فعلی مون خودمون باید انتخاب کنیم و جواب یکتایی نداره که این بهتره اون بدتر. در واقع بسته به یک هدف مشخص و منابع و شرایط مشخص میشه نظر داد ولی روی هوا برای همه اصلا. بخوام تشبیه کنم شاید مثلا مشاور شبیه ووردپرس کار باشه و روان‌درمانگر شبیه وب دولوپر. وقتی یه جایی کارت با وورد پرس راه می‌افته چرا وقت و پول و اعصاب اضافه به عنوان کارفرما بذاری و به وب دولوپر پول بدی. ولی احتمالا سایت کاستومایز شده بخوای مجبور باشی بدی.

 

[f@him]

رویکرد‌ها توی رواندرمانی چین؟

این خیلی بخش پیچیده‌ایه و بیشترین بخشیه که دوست دارم اگه تجربه داشتین بیاین بگین چجوری بوده برای شما.
در حد دسته بندی کلی میتونم بگم اینو، وقتی دنبال روان‌درمانگر بودم چیا به چشمم خورده و یا چیا شنیدم که خیلی خیلی کلیه...
من تجربم با رویکرد ISTDP بوده و همون رو میتونم بگم با مثال که مثلا من چی میگم، اون فرد مقابل چی میگه و چرا این رو میگه و دنبال چیه و نگاهش چجوریه به ساختار روانی و به نظرش از کجا وارد شه بهتر کمک کرده. CBT رو هم کمی میتونم بگم.

 

[Krypton]

چه تاپیک خوبی.:"

7 سال پزشکی خونده.

+ تخصص اعصاب و روان.

 

[f@him]

چه تاپیک خوبی.:"

+ تخصص اعصاب و روان.

ایول، مرسی اصلاح کردی
یه متخصص مغز و اعصاب هم داریم که اون چی خونده تخصصش رو؟ نورولوژی؟ و اون هم میتونه داروی روان تجویز کنه؟

من یادمه قبلا رفتم پیش متخصص مغز و اعصاب برای مشکل خواب، و تهش بهم گفت اضطراب داری و یه قرص داد که فک کنم برای همون بود. که البته خیلی هم یادمه موثر نبود و تموم که شد دیگه نرفتم که احتمالا کار خوبی نکردم. اسم دارو رو هم ولی یادم نیس: )

 

[Elsaest]

ایول، مرسی اصلاح کردی
یه متخصص مغز و اعصاب هم داریم که اون چی خونده تخصصش رو؟ نورولوژی؟

سلام، آره متخصص مغز و اعصاب aka نورولوژیست.
و اینکه
تاپیک خیلی خوبه و واقعا داره به اطلاعات من اضافه می‌کنه، اگه می‌شه یکم درباره گارد داشتن نسبت به مراجعه حتی توی نسل z که به نظر خودمون قرار بود گارد نداشته باشیم هم بگید.")

 

[f@him]

سلام، آره متخصص مغز و اعصاب aka نورولوژیست.
و اینکه
تاپیک خیلی خوبه و واقعا داره به اطلاعات من اضافه می‌کنه، اگه می‌شه یکم درباره گارد داشتن نسبت به مراجعه حتی توی نسل z که به نظر خودمون قرار بود گارد نداشته باشیم هم بگید.")

مرسی مرسی
ادیتش کردم اون پیام رو و اگه سوال دومم رو هم میدونی بگو: دی
گارد داشتن طبیعیه. منطقی نیست ولی طبیعه : )
میتونم حدس بزنم در مورد علت‌های گارد داشتن نسل z و بگم چرا به نظرم وجود داره که دوست دارم این بازی رو: دی
خودت نظرت چیه؟ که چرا هست؟

 

[Elsaest]

مرسی مرسی
ادیتش کردم اون پیام رو و اگه سوال دومم رو هم میدونی بگو: دی

اینکه دقیقا چه سبک دارویی رو تجویز می‌کنن دقیق‌ نمی‌دونم ولی با توجه به اطرافیان تجربه داروهای موثر بر وضعیت روحیشون حالا به عنوان یک ساید افکت یا به خاطر تشخیص نامناسب بوده رو دیدم، اعتیادآور هم بودن و مثلا نباید سر خود قطع و وصل کرد و اینا.

گارد داشتن طبیعیه. منطقی نیست ولی طبیعه : )
میتونم حدس بزنم در مورد علت‌های گارد داشتن نسل z و بگم چرا به نظرم وجود داره که دوست دارم این بازی رو: دی
خودت نظرت چیه؟ که چرا هست؟

ببینید واقعا هیچ ایده‌ای ندارم، اصلا انتظارم از خودم‌ بیشتر بود. یعنی مثلا فکر می‌کردم که خیلی اوکی باشم با اینکه یه روزی بخوام برم تراپیست، یا بخوام کسی رو متقاعد کنم بره ولی وقتی در عمل بهش فکر کردم اینطوری بودم که؛
نه... و نمی‌دونم چرا.")

 

[f@him]

هممم،
من حس میکنم یه چیز مهمی که در مورد نسل z هست اینه که از بچگی تکنولوژی و گوشی و اینترنت داشتن و خب این می‌تونه در مورد گارد به تراپی این اثرات رو داشته باشه:
یکی اینکه تکنولوژی سیستم مغز ما رو خیلی به این عادت داده که ریوارد سریع بگیریم. بعد تراپی که یه فرایند طولانیه و هر جلسشم اینجوری نیست که بری و یه گام ملموس در جهت حل مشکلت برداشته شه با این در تناقضه. و این خلاف عادت عمل کردن واقعا برای ادمی سخته

یکی اینکه هزار جور اطلاعات رو ادم میبینه که میتونه خودش به دست بیاره (و واقعا هم می‌تونه) و اینجوری میشه که خب چرا پول بدم برای چیزی که اینم احتمالا میتونم؟ (و حتی نمیگم که نمیتونه، ولی بایاس داشتن ادمی رو بپذیریم یه نقاط کوری میمونه که یه ادم دیگه از بیرون راحت تر و در زمان کمتری میتونه اون‌ها رو ببینه)


بعد شاید تصور ما از یه روانشناس یه آدم پیره اغلب، (یا تصورمون از روانشناس خوب، دکتر خوب و ...)
ادمی که با تجربه باشه توی سیستم ارزشی منتقل شده به ما، کار درست تره(؟). و باز این میتونه این حس رو بده که قراره با یکی مثل این بزرگسالایی که خیلی دورن ازمون حرف بزنیم که عمراا من رو بفهمن و احتمالا اپدیت هم نیستن.


و اینا همش هزارتا جای بحث و صحبت داره که دوست دارم بیشتر باز بگم. مثلا من خودم شاید تراپیست قبلیم رو همین مشکل اپدیت نبودن رو داشتم باهاش. ولی الزاما همه سن بالا هام اونجوری نیستن و مثلا سوپروایزر تراپیست الانم، سنش همون حدوداس ولی پیچش رو که فالو میکنم، خیلی متفاوته به نظرم.


من خودم هم گارد داشتم و اسکپتیک بودم و الانم اینجوری نیستم که راه نجات بشر از تراپی میگذره : )
برای من کمک کننده بوده، شاید برای کسای دیگم باشه. ولی الزاما برای همه نیست. چون هزارتا فاکتور توش دخیله

 

[Krypton]

ایول، مرسی اصلاح کردی
یه متخصص مغز و اعصاب هم داریم که اون چی خونده تخصصش رو؟ نورولوژی؟ و اون هم میتونه داروی روان تجویز کنه؟

خواهش می‌کنم. متخصص مغز و اعصاب همون‌طور که بچه‌ها اشاره کردن، نورولوژیست شناخته می‌شه. اگر که فرضاً جراح مغز و اعصاب باشه، نوروسرجن نامیده خواهد شد.:›
درمورد تجویز داروی روان، می‌دونم که به‌طور مشخص و جزئی چندان این امکان رو ندارند. همون‌طور که یک روان‌پزشک نمی‌تونه درمورد دیسک گردن یا انحنای ستون فقرات نظر دقیقی بده یا اقدام کلینیکالی لحاظ کنه؛ نورولوژیست هم نمی‌تونه برای کسی که مشکل سایکیاتریک داره، تشخیص بذاره.

 

[f@him]

خب من اینجا قبلش اعلام کنم که من اطلاعاتم خیلی ممکنه دقیق نباشه، حتما که بدون اشتباه نیست و حتما هم ادم‌هایی در همین سایت هستن که بهتر از من بلدن. و حالا سوالی که پیش میاد:

خب پس پی‌پی میخوری وقتی بلد نیستی حرف میزنی. بذار کسی که بلده بیاد بگه و بقیه رو هم به اشتباه ننداز. مسئولیت داره اطلاعات منتشر کردن. یه حرف غلط بزنی ادما رو گمراه کنی، میفهمی ینی چی؟
در جواب به این میتونم بگم که متوجهم. و برای همین هم الترا خوشحال میشم اگه کسی بگه حرفام جایی غلط/نادقیق و ... بود که حس کنم اخیش مسئولیته داره تقسیم میشه : )
و توی عنوان تاپیک هم گفتگو محور بودن رو ذکر کردم و تا جایی که بتونم و زیاد از حد هم نشه تاکید میکنم که علمی نیست حرفم، نظر شخصیمه و ...
و اینکه علاقه مندم به این حوزه روان تا گردن، کوچولو کوچولو ولی پراکنده دارم میخونم و دوست دارم یاد بگیرم خودم هم و با گفت و گو و توضیح دادن زیاد یاد میگیرم.
حرفام رو سعی میکنم از نظر منطقی و واقع گرایانه بودن بررسی کنم و به نظرم توی این کار بد نیستم، اما اگه هر جایی دیدین یه حس بد دارین، به نظرتون جور در نمیاد، یه چیزی نمیخونه ولی حتی دقیق هم نمیدونستین چی، لطفا بگین و اعلام کنین. خیلی کمک میکنه.

چون دلم میخواد الان در مورد مبحث رویکردا یکم صحبت کنم، حس کردم این مقدمه مهم باشه.

رویکرد‌های مختلف در تراپی:
سوال اول اینکه:
چرا رویکردای مختلف وجود داره اصلا، و اینکه چه اهمیتی داره بدونیمشون؟

چرا وجود داره: مثل هر مسئله‌ی دیگه توی دنیا ما یک راه حل کردن نداریم. مثلا آشپزی رو هم در نظر بگیریم، اینکه نمک رو دقیقه ۲۰ ام بریزیم یا ۶ ام، شعه گاز چقدر باشه، سرخ کنیم، ابپز کنیم، کبابی کنیم، فلان ادویه رو بزنیم یا نه، در قابلمه رو بذاریم یا نه هیچ وقت یه اینستراکشن ثابتی توسط همه ادم‌های دنیا و برای همه غذاها رعایت نمیشه. خیلی‌ها شونم میتونه خوشمزه باشه، سالم باشه و ...


چرا اهمیت داره: برای اینکه رویکردای مختلف یه جور مختلفی میبینن روان ما رو، یکی مهم ترین عامل رو فلان۱ میبینه، یکی دیگه فلان۲. یکی مثلا گفته میشه برای فلان مسائل طبق تحقیقات علمی بهتر جواب میده، یکی دیگه کمتر. یه سری‌ها کوتاه مدت تر جواب میده، یه سری ها بلند مدت تر ولی خیلی عمیق تر. مثل همون مثال اشپزی. من بخوام مثلا غذای خوشمزه و سریع درست کنم یه اینتسراکشن و یه سری مواد غذایی رو انتخاب میکنم. بخوام سالم باشه حتما چون مثلا مشکل معده دارم یه کار دیگه میکنم.

خیلی ها ممکنه بگن اوووه این یه دانش عمیقه، منی که میخوام مراجعه کنم برای درمان مگه میتونم بفهمم هر کدوم چیه و اصلا چرا باید بدونم. اعتماد میکنم دیگه. ایشالا که خیره
حرف غلطی هم نیست. منم لیترالی وقتی شروع کردم هیچی نمیدونستم و اعتماد کردم و شانسم در بار دوم بد نبود به نظرم چون تاثیرات مثبت دیدم و خب حتی الانم بیشتریا رو هیچی راجع بهشون نمیدونم. اما حقیقتا دوست داشتم که قبل انتخابم بدونم. شاید خیلی تو د پوینت تر مشکلاتم حل میشد. شاید تا الان مثلا اضطرابم با اون رویکرد خاص حل شده بود و نیازمند مصرف قرص نبودم. همش شایده ها اینا. ولی بر اساس احتمالات ادم تصمیم بگیره که اها مثلا مشکل اصلی من اضطرابه، فلان رویکرد به اضطراب بیشتر کمک میکنه، منطقیه دنبال ادمی باشم با فلان رویکرد. همین عاملم فقط مهم نیست البته. شاید کس خوبی که ارتباط بگیرم باهاش پیدا نشد توی تون رویکرد. شاید توی ایران خیلی دولوپ نشده این هنوز و ...
ولی دونستنش رو نفی نمیکنه این: )

پس یه خلاصه بکنم این علت اهمیت دونستن رویکرد رو:
۱- یه سری‌ها کمتر و یه سری‌ها بیشتر طول میکشه. تایم برام مهم باشه توی تصمیم گیریم مهمه
۲- برای یه سری مشکلات خاص یه سری رویکردا بهتر جواب میدن پس دونستن این مسئله خوبه
۳- من برام مهمه یه چیزی رو بفهمم و باهاش ارتباط برقرار کنم. دونستن بیس اون رویکرد کمک میکنه بفهمم اقا این اصلا با ساختار ذهنی من و منطق من میخونه یا نه
۴- اسکپتیک بودن مون میتونه کمتر شه و در طی فرایند درمان هم حس اینکه وای داره چه اتفاقی می‌افته کمتر میشه

 

[f@him]

بهترین رویکرد چیه؟ اون روش درست کردن غذایی که کوتاه و سالمه و خوشمزه و خوشگله و درست تره رو بگو راحت شیم. خستمون کردی زن

بهترین رویکرد وجود نداره. توی همون مثال غذا هم، سالم برای کی؟ یه کی مثلا گلوتن نمیتونه بخوره سالم براش یه تعریف دیگه داره. خوشمزه سلیقه‌ایه. من مثلا بادمجون اصلا دوست ندارم و پختش هم خیلی طولانی نیست ولی برای من بادمجون بدترینه، برای یکی دیگه اون غذای بهشتیشه.

لذا این سوال خیلی خیلی نیازمند دونستن شرایط و ویژگی‌های فردی هر شخصه که بهترین کسی که میتونه بهش جواب بده خود ماییم. چون فقط خودمون زندگی خودمون رو زندگی کردیم.
مشورت و اینا میشه گرفت ولی تصمیم گیرنده نهایی خودمونیم و یا میشه اعتماد کرد که بازم ما تصمیم گرفتیم اعتماد کنیم: )

 

[Baya]

خلاصه تاپیک؛
مراجع به متخصص روان، خوب/مفید/لازم است؟
- بستگی داره.

 

[f@him]

خلاصه تاپیک؛
مراجع به متخصص روان، خوب/مفید/لازم است؟
- بستگی داره.

درسته، یه پوینت مهم همینه ولی دقیق خلاصه نکردی. چون فقط همین رو نمیگم و عواملی که بستگی داره رو هم دارم سعی میکنم بگم.

اما دارم فکر میکنم شاید منظورت اینه که زیاد دارم این بخش رو تکرار میکنم و گاییدم. اگه اینه بهم بگو لطفا که سعی کنم کمتر این کارو بکنم.

 

[Baya]

درسته، یه پوینت مهم همینه ولی دقیق خلاصه نکردی. چون فقط همین رو نمیگم و عواملی که بستگی داره رو هم دارم سعی میکنم بگم.

اما دارم فکر میکنم شاید منظورت اینه که زیاد دارم این بخش رو تکرار میکنم و گاییدم. اگه اینه بهم بگو لطفا که سعی کنم کمتر این کارو بکنم.

خوب بود. اما می‌خوام دو چیز پیوست کنم.
1- نظام پزشکی ما اونقدرا صاحب نداره. کسانی تحت عنوان روانپزشک مشغول به کارند که موجب می‌شند روح زیگموند فروید در گور به خود بپیچه. تشخیص/تجویز‌های اشتباه بسیار شایعه و آسیب‌هایی که بعضاً وارد می‌شه غیر قابل جبران. خیلی مهم‌ـه که در صورت تشخیص نیاز به خدمات این رشته، پیش شخص مناسبی برید.
2- خطر سایکدلیک‌ها رو خیلی جدی بگیرید! این مسئله الان خیلی شایعه و با این روند بیشتر هم خواهد شد. تحت تاثیر چیزهایی که در موردش تو فضای مجازی می‌خونید قرار نگیرید. سایکدلیک‌ها احتمالاً برای درصد معدودی مناسب و قابل استفاده باشند اما برای خیلی‌ها بسیار خطرناک‌‌ـه. حقیقتاً پشمام از این دانشمندان نوظهور یوتیوب فارسی ریخته.

 

[f@him]

خوب بود. اما می‌خوام دو چیز پیوست کنم.
1- نظام پزشکی ما اونقدرا صاحب نداره. کسانی تحت عنوان روانپزشک مشغول به کارند که موجب می‌شند روح زیگموند فروید در گور به خود بپیچه. تشخصی/تجویز‌ ـهای اشتباه بسیار شایعه و آسیب‌هایی که بعضاً وارد می‌شه غیر قابل جبران. خیلی مهم‌ـه که در صورت تشخیص نیاز به خدمات این رشته، پیش شخص مناسبی برید.
2- خسط سایکدلیک‌ها رو بسیار جدی بگیرید. این مسئله الان خیلی شایعه و با این روند بیشتر هم خواهد شد. تحت تاثیر چیزهایی که در موردش تو فضایی مجازی می‌خونید قرار نگیرید. سایکدلیک‌ها احتمالاً برای درصد خیلی معدودی مناسب و قابل استفاده باشه اما برای خیلی‌ها بسیار خطرناک‌‌ـه!

حقیقتاً پشمام از این دانشمندان نوظهور یوتیوب فارسی ریخته.

قبول دارم چیزی که گفتی رو در بند۱
دقیقا چیزی که شاید هی به خاطرش تاکید هم میکنم که بستگی داره و خود ادم‌ها برای خودشون در نهایت تصمیم بگیرن، نگرانی از اینه که مثل ادم‌هایی که میگی باشه مدل حرف زدنم که فلاان چیز خوبه. برین انجام بدین. فلان چیز بده نرین سمتش.
توی همین نظام پزشکی بی صاحاب هم هستن ادمایی که کارشون درسته که خودت هم قبول داری اینو به نظرم چون در ادامه گفتی که پیش فرد مناسب برین. و خب من هم دوست دارم در همینجا با حرف زدن در مورد تجربه‌ها و اینا و نکات مشترکی که بین اون‌ها هست بشه یه اپسیلون حتی کمک بشه به کسایی که نیازمند مراجعه ان.

بند۲ هم اینجا جاش نیست به نظرم.

مرسی که تاکید کردی روی این سیستم نادرست توی ایران. واقعا مهمه سیستم