سرچشمه فکر... قلب یا مغز؟

[my name is tanin]

گایز از دیدگاه شما سرچشمه فکر قلبه یا مغز؟ و چرا؟

 

[چه جالب :|]

گایز از دیدگاه شما سرچشمه فکر قلبه یا مغز؟ و چرا؟

مغز
چون هر کاریو ادم انجام میده حتی کار هایی که به نظر احساسی میاد برای یه هدفیه که مغز انتخابش میکنه

 

[Krypton]

گایز از دیدگاه شما سرچشمه فکر قلبه یا مغز؟ و چرا؟

قلب ادراک داره؟

 

[my name is tanin]

دوستان این سوال یک بحث مهمی بین فیلسوف ها از جمله ارسطو بقراط و.. بوده همچنین بحثی در کتاب اسمانی
در کل میخواستم ببینم افراد ذهنیتشون چجوریه

 

[.Dorsa]

به نظر من بیشتر به شخصیت افراد و محل و نوع زندگی فرد برمیگرده
ولی علمی بخوای فکر کنی مغز از قلب پیشی میگیره
چون اگه مغزی وجود نداشت، قلبی هم وجود نداشت و اگرکه بگیم کسی با قلبش تصمیم میگیره، درواقعیت این مغز هست که درک کرد که وقت تصمیم گیریه و با قلب تو اینجور ادما همکاری میکنه
به نظرم من میتونم تشبیه کنیم به دونفر که یکی خودخواه هست و یکی اهل مشورت و هردو خودشون تو کارهای صورت گرفته دخیل هستند حالا یکیشون به تنهایی و یکی دیگه با همکاری با کس دیگه

 

[zeynabgol]

هورمون.

 

[my name is tanin]

هورمون.

من سر این دارم روانی میشم بعد میگی هورمون

 

[zeynabgol]

من سر این دارم روانی میشم بعد میگی هورمون

یه لحظه فکر کن، میبینی که سرچشمه فکر هورمونه. قلب و مغز اطاعت میکنن‌

 

[zeynabgol]

من سر این دارم روانی میشم بعد میگی هورمون

حتی همین روانی شدنت هم هورمونه

 

[my name is tanin]

یه لحظه فکر کن، میبینی که سرچشمه فکر هورمونه. قلب و مغز اطاعت میکنن‌

نهههه نمیخواممم

 

[my name is tanin]

به نظر من بیشتر به شخصیت افراد و محل و نوع زندگی فرد برمیگرده
ولی علمی بخوای فکر کنی مغز از قلب پیشی میگیره
چون اگه مغزی وجود نداشت، قلبی هم وجود نداشت و اگرکه بگیم کسی با قلبش تصمیم میگیره، درواقعیت این مغز هست که درک کرد که وقت تصمیم گیریه و با قلب تو اینجور ادما همکاری میکنه
به نظرم من میتونم تشبیه کنیم به دونفر که یکی خودخواه هست و یکی اهل مشورت و هردو خودشون تو کارهای صورت گرفته دخیل هستند حالا یکیشون به تنهایی و یکی دیگه با همکاری با کس دیگه

ب جوابم هنوز نرسیدم ولی قشنگ بود

 

[zeynabgol]

نهههه نمیخواممم

ایهاالناس، هورمون:

 

[Arm.Karimi]

قلب که نمیتونه تصمیم بگیره ولی اگه منظورت از تصمیم گیری با قلب، تصمیم گیری احساسیه، به نظر من کار ها و تصمیمات روزانه و نرمال رو مغز مدیریت میکنه. بعضی مواقع که عقل به دوراهی میرسه یا قلب به شدت مقابله میکنه با تصمیم عقل، اون وقته که وابسته به روحیات، تجربه های قبلی شخص، نوع تعلیم و تربیت و دیگر تاثیراتی که از محیط گرفته، انتخاب میشه که کدوم مسیر انتخاب بشه.

 

[Mojo]

بستگی ب نوع شخصیت فرد داره.
ولی بیش از 60 درصد ملت قلبی هستن. چراکه منطقی نیستن و احساسی عمل میکنن.
20 درصد میانرو یعنی از مغز و احساس استفاده میکنن و اون 20 درصد منطقی هست.
خودم جزو اون 20 درصد میانرو هستم.

 

[Arm.Karimi]

دیوید هیوم معتقد بود که احساسات و عواطف ما منبع اصلی انگیزه برای عمل هستند. او عقل را خادم احساسات می‌دانست و بیان می‌کرد که تصمیم‌گیری بدون عاطفه بی‌معناست.

فلسفه‌ای مانند خردگرایی (Rationalism) که توسط فیلسوفانی چون رنه دکارت مطرح شد، بر اهمیت استفاده از عقل برای شناخت حقیقت و تصمیم‌گیری تأکید دارد.

کانت معتقد بود که عقل باید در مرکز تصمیم‌گیری اخلاقی باشد، اما منتقدانی چون هیوم هشدار دادند که این رویکرد می‌تواند بیش از حد خشک و غیرانسانی شود.

بسیاری از فلاسفه مدرن، از جمله اسپینوزا و حتی در روانشناسی فیلسوفانی چون کارل یونگ، به این باور رسیده‌اند که یک تصمیم‌گیری ایده‌آل ترکیبی از احساسات و عقل است. احساسات می‌توانند هدف‌ها و ارزش‌ها را تعریف کنند، درحالی‌که عقل ابزار رسیدن به آن هدف‌هاست.

در عمل، اکثر انسان‌ها گرایش دارند که تصمیم‌گیری را به‌طور ناخودآگاه بر اساس احساسات (قلب) انجام دهند و سپس از عقل (منطق) برای توجیه آن استفاده کنند. این نتیجه تحقیقات روانشناختی نیز هست.
بااین‌حال، تعادل بین این دو بستگی به فرد، فرهنگ، و موقعیت دارد:
- جوامع فردگرا (غربی): بیشتر به تصمیم‌گیری منطقی بها می‌دهند.
- جوامع جمع‌گرا (شرقی): بر تصمیم‌گیری احساسی و ارزش‌های انسانی تمرکز می‌کنند.

"بهترین تصمیم‌ها، هم از قلب و هم از عقل سرچشمه می‌گیرند."
فیلسوفانی مانند آریستوتل نیز به این هماهنگی باور داشتند و معتقد بودند فضیلت در تعادل است. اگر تنها از قلب یا تنها از عقل پیروی کنیم، ممکن است از حقیقت انسانی دور شویم.

 

[my name is tanin]

دیوید هیوم معتقد بود که احساسات و عواطف ما منبع اصلی انگیزه برای عمل هستند. او عقل را خادم احساسات می‌دانست و بیان می‌کرد که تصمیم‌گیری بدون عاطفه بی‌معناست.

فلسفه‌ای مانند خردگرایی (Rationalism) که توسط فیلسوفانی چون رنه دکارت مطرح شد، بر اهمیت استفاده از عقل برای شناخت حقیقت و تصمیم‌گیری تأکید دارد.

کانت معتقد بود که عقل باید در مرکز تصمیم‌گیری اخلاقی باشد، اما منتقدانی چون هیوم هشدار دادند که این رویکرد می‌تواند بیش از حد خشک و غیرانسانی شود.

بسیاری از فلاسفه مدرن، از جمله اسپینوزا و حتی در روانشناسی فیلسوفانی چون کارل یونگ، به این باور رسیده‌اند که یک تصمیم‌گیری ایده‌آل ترکیبی از احساسات و عقل است. احساسات می‌توانند هدف‌ها و ارزش‌ها را تعریف کنند، درحالی‌که عقل ابزار رسیدن به آن هدف‌هاست.

در عمل، اکثر انسان‌ها گرایش دارند که تصمیم‌گیری را به‌طور ناخودآگاه بر اساس احساسات (قلب) انجام دهند و سپس از عقل (منطق) برای توجیه آن استفاده کنند. این نتیجه تحقیقات روانشناختی نیز هست.
بااین‌حال، تعادل بین این دو بستگی به فرد، فرهنگ، و موقعیت دارد:
- جوامع فردگرا (غربی): بیشتر به تصمیم‌گیری منطقی بها می‌دهند.
- جوامع جمع‌گرا (شرقی): بر تصمیم‌گیری احساسی و ارزش‌های انسانی تمرکز می‌کنند.

"بهترین تصمیم‌ها، هم از قلب و هم از عقل سرچشمه می‌گیرند."
فیلسوفانی مانند آریستوتل نیز به این هماهنگی باور داشتند و معتقد بودند فضیلت در تعادل است. اگر تنها از قلب یا تنها از عقل پیروی کنیم، ممکن است از حقیقت انسانی دور شویم.

خیلییییی خوب بودددددددد(❁´◡`❁)