میشه یه سر بزنید، حالم خوب نیست!

[MTZ]

کنترل‌گری بیش از حد و ایجاد ترس باعث می‌شه فرزند همه‌چیز رو پنهان کنه! چیزی که خودم بهش پیشنهاد دادم اصلا همین بود! پنهان کردن روابط!
ایجاد ترس و نفرت شاید بتونه یه هجده ساله معتاد به قلیون رو ازش دور کنه‌ اما ممکنه اونو با آدمایی آشنا کنه که دراگ و مابقی چیزها رو به زندگی‌اش بیارن!
کنترل‌گری نباید با ترس و خشم و ایجاد نفرت همراه بشه! نباید احساس ناامنی ایجاد کنه! دختر پونزده ساله باید بدونه هر اتفاقی بیوفته پناهی به نام پدر و مادر داره!
بنظر من این حجم دل‌تنگی برای یک دوست طبیعی نیست اصلا و اساسا و فکر می‌کنم این وابستگی بیش از حد از رفتار غیراستاندارد خانواده ناشی می‌شه!

هیچ جا کسی نگفت بیش از حدش خوبه و شما هم پیشنهادتون اگر پنهان کاری باشه پیشنهاد مزخرفیه و اتفاقا دارید از خانواده دورش میکنین.
یکی پستای خود شما و این خانم فهیم رو توی حرف بزن بخوونه کاملا متوجه میشه که شماها خودتون هم از خونواده تون مینالید دائما و پیشنهاداتتون و حرفاتون هم کاملا احساساتی و متاثر از شرایطی بوده که داشتید. و اتفاقا شمایید که دارید از خونواده دورش میکنید.
من نمیتونم با این داده ها قضاوت خاصی بکنم و پیشنهادی بدم اما با اینکه مطلقا بخواد صرف نصیحت باشه رفتار بابا مامان، مخالفم و معتقدم بعضی جاها نیازه که اعمال نفوذ شدیدتر باشه و این شایدها و فلانی که شما میارید غیرواقعی هست. اگر والدینش مخالفن با رابطه با این شخص و دارن مانع میشن من بهشون حق میدم. خیلی طبیعیه که تلاش کنن با ی آدم قلیونی دخترشون ارتباطی نداشته باشه. من نمیدونم نصیحتی هم کردن یا خیر. اگر نکردن و بلافاصله این همه فشار اوردن بله کارشون غلط بوده. اما برداشت من از حرفای ایشون اینه که وابسته تر از این حرفاست که با نصیحت کار تموم شه. و در چنین مواردی واقعا اعمال زور بجاست. اگر اعمال زور نکنن والدین و ایشون با این حجم از وابستگی گول خورد و اتفاقی که نباید پیش میومد شما چی خواهید گفت؟ میگید تصمیم خودش بوده و عواقبش به عهده خودشه؟ این حرف مزخرفه. تو این سن که همه اشتباه زیاد میکنن مسیردهی والدین باید تا حدی شدید باشه. و این استدلالتون که بخاطر این اعمال نفوذ بچه بخواد کارای بدتر بکنه هم خیلی ضعیفه. اگر با این دید بخواید نگاه بکنید هیچ کاری عملا نباید بکنن. بطور کلی با استقلال مخالف نیستم اما بجای خودش و در زمان خودش.
من فکر میکنم شماها همتون از همون اول فازهای آزادی خواهی و استقلالی که تو ذهنتون به عنوان ی اصل پایه ای وجود داشته رو دارید به ایشون تحمیل میکنید.
و همون جمله آخرتون که گفتید فکر میکنم که رفتار خانواده غیر استاندارد بوده گویای افکار حاصل از پیشینه شماست و الا همچین قضاوت مستقیم و سرراستی با این دیتاها خیلی غیرمنصفانه بود.

 

[Judy.]

به نظرم درستش اینه که انقدر بین یه خانواده اعتماد و صمیمیت باشه که اولا مادر و پدر برای هدایت بچشون نیاز به تحمیل کردن چیزی نداشته باشن
و دوما بچه انقدری به خانواده نزدیک باشه و اعتماد داشته باشه که برای ادامه دوستی با همچین ادمی خودش بخواد با خانوادش مشورت کنه و نظر اونارم بدونه، و کلا اونقدرا این دوستیه براش مهم نباشه که بخواد انقدر وابسته‌ش بشه.

@mahi88 واقعا چندسال دیگه میبینی نه فقط این آدم، بلکه نصف دوستی هایی که حتی خیلی روشون حساب میکنی یه مشت ارتباط گذرا هستن که *نباید* تا این حد برات مهم باشن. خیلی خوبه که آدم دوستی‌های سالم و خوبش رو حفظ کنه و نگه داره، اما حفظ کردنشون نیازی به اهمیت دادنِ بیش از حد نداره.
من روش مادر و پدرت رو تایید نمیکنم و واقعا متنفرم از این طرز رفتار؛ ولی الان چیز دیگه ای که خیلی برام بولده اینه که چرا انقدر برات مهمه؟ اگه صرفا بخاطر زورگوییشون جبهه گرفتی و دوستیه اونقدر برات مسئله نیست (که فکر نمیکنم این درست باشه) بهت حق میدم. اجبار و زور و تحمیل همیشه احساسات آدمو برمی انگیزه و خشمگین میکنه هرکسیو.
ولی به نظر میاد خودت خیلی درگیر این دوستیه شدی و این خوب نیست. نمیخوام سرزنشت کنم برای خیلیا همچین چیزهایی در طول زندگی ممکنه پیش بیاد. فقط میخوام بگم که خودت و سلامت خودت و پیشرفتت رو اولویت قرار بده و مطمئن باش اون موقع راضی تر خواهی بود. چندسال بعد هم خودت باورت نمیشه برای چی انقدر این دوستی برات مهم بود. من کسی نیستم که بخوام بهت نصیحت کنم و قدرت تحمیل هم که طبیعتا ندارم، ولی پیشنهاد دوستانه ام اینه که روی این دوستی اصرار نورز. خیلی آدم های بهتری هم میتونی پیدا کنی که همه جوره باعث رشدت میشن.

 

[f@him]

هیچ جا کسی نگفت بیش از حدش خوبه و شما هم پیشنهادتون اگر پنهان کاری باشه پیشنهاد مزخرفیه و اتفاقا دارید از خانواده دورش میکنین.
یکی پستای خود شما و این خانم فهیم رو توی حرف بزن بخوونه کاملا متوجه میشه که شماها خودتون هم از خونواده تون مینالید دائما و پیشنهاداتتون و حرفاتون هم کاملا احساساتی و متاثر از شرایطی بوده که داشتید. و اتفاقا شمایید که دارید از خونواده دورش میکنید.
من نمیتونم با این داده ها قضاوت خاصی بکنم و پیشنهادی بدم اما با اینکه مطلقا بخواد صرف نصیحت باشه رفتار بابا مامان، مخالفم و معتقدم بعضی جاها نیازه که اعمال نفوذ شدیدتر باشه و این شایدها و فلانی که شما میارید غیرواقعی هست. اگر والدینش مخالفن با رابطه با این شخص و دارن مانع میشن من بهشون حق میدم. خیلی طبیعیه که تلاش کنن با ی آدم قلیونی دخترشون ارتباطی نداشته باشه. من نمیدونم نصیحتی هم کردن یا خیر. اگر نکردن و بلافاصله این همه فشار اوردن بله کارشون غلط بوده. اما برداشت من از حرفای ایشون اینه که وابسته تر از این حرفاست که با نصیحت کار تموم شه. و در چنین مواردی واقعا اعمال زور بجاست. اگر اعمال زور نکنن والدین و ایشون با این حجم از وابستگی گول خورد و اتفاقی که نباید پیش میومد شما چی خواهید گفت؟ میگید تصمیم خودش بوده و عواقبش به عهده خودشه؟ این حرف مزخرفه. تو این سن که همه اشتباه زیاد میکنن مسیردهی والدین باید تا حدی شدید باشه. و این استدلالتون که بخاطر این اعمال نفوذ بچه بخواد کارای بدتر بکنه هم خیلی ضعیفه. اگر با این دید بخواید نگاه بکنید هیچ کاری عملا نباید بکنن. بطور کلی با استقلال مخالف نیستم اما بجای خودش و در زمان خودش.
من فکر میکنم شماها همتون از همون اول فازهای آزادی خواهی و استقلالی که تو ذهنتون به عنوان ی اصل پایه ای وجود داشته رو دارید به ایشون تحمیل میکنید.
و همون جمله آخرتون که گفتید فکر میکنم که رفتار خانواده غیر استاندارد بوده گویای افکار حاصل از پیشینه شماست و الا همچین قضاوت مستقیم و سرراستی با این دیتاها خیلی غیرمنصفانه بود.

جزو معدود نفرهایی هستی که واقعا از تلاش برای حرف زدن باهاشون، گذاشتن خودم جاشون و عصبانی نشدن ازشون، پشیمون شدم.

امیدوارم کمتر از احساسات بترسی : )