- شروع کننده موضوع
- #1
Shokoufeh
کاربر جدید
- ارسال‌ها
- 3
- امتیاز
- 1
وقتی ذرات گرد وغباری که در فضای بين سيارات قرار دارند وارد جو زمين می شوند دراثر سرعت بالای آنها و اصطکاک شديد به وجود آمده می سوزند و به صورت شهاب ديده می شوند.
در يک آسمانی صاف و تاريک ممکن است در هر ساعت چند شهاب را مشاهده کنيد که در نقاط مختلف آسمان ظاهر و به سرعت محو می شوند.اما در شبهای خاصی از سال تعداد شهابها به يکباره زياد می شود که به اين پديده «بارش شهابی » گفته می شود. بارش های شهابی در اثر ورود توده ای از ذرات به جو زمين به وجود می آيند.اين ذرات با سرعت های زياد(چند ده کيلومتر در ثانيه) و تقريبا" به طور موازی وارد جو می شوند در نتيجه از ديد ناظر زمينی به نظر می آيد که همه اين شهابها از يک نقطه آسمان خارج می شوند که به اين نقطه کانون بارش گفته می شود.
کانون بارش در هر صورت فلکی باشد ، بارش شهابی به نام آن خوانده می شود. منشاء بسياری از بارش های شهابی ، دنباله دارها هستند. اين صخر های يخی با حرکت در مدار خود ذرات ريزی به جا می گذارند. با نزديک شدن دنباله دار به خورشيد تعداد ذرات به جا مانده افزايش می يابد.
بنابراين مدار دنباله دار مملو از ذراتی می شود که با همان سرعت دنباله دار و تقريبا" در همان مدار به دور خورشيد می گردند. به دليل حرکت متناوب زمين به دور خورشيد، سياره ما در زمان مشخصی از سال به نزديکی مدار دنباله دار می رسد و با برخورد به اين ذرات بارش شهابی رخ می دهد. البته بارشهايی نيز شناخته شده اند که منشاء آنها سيارکها هستند که معروفترين نمونه آن بارش جوزايی است که منشاء آن يک سيارک است. بارش شهابی برساووشی يکی از معروفترين بارش های شهابی ساليانه است که در ۲۱-۲۲مرداد به اوج فعاليت خود می رسد. شايد به جرات بتوان گفت که بارش برساوشی، يکی از شورانگيزترين فستيوالهای ساليانه نجومی باشد که در شب های گرم تابستان منجمان آماتورها را گرد هم می آورد.نخستين گزارشات رصد اين بارش به بيش از ۲۰۰۰ سال پيش برمی گردد که در شرق دور(چين، ژاپن و... ) ثبت شده است.
دنباله دار منشاء بارش برساوشی دنباله دار سويفت ـ تاتل است که در سال ۱۸۶۲ توسط لوييس سويفت از نيو يورک و هورس تاتل از رصدخانه هاروارد در ماساچوست کشف شد. چند سال پس از کشف اين دنباله دار بود که « شياپارلی » با کمک محاسباتش نشان داد که دنباله دار سويفت ـ تاتل مشاء اين بارش شهابی است. اين اولين بار بود که ارتباط بارش شهابی و دنباله دار به اثبات می رسيد.افزايش فعاليت بارش برساووشی در سالهای١۸۶۳-١۸۶١ تاييدکننده اين مطلب بود.
دوره تناوب دنباله دار سويفت ـ تاتل حدود ۱۳۰ سال است وآخرين بار در اوايل دهه ۱۹۹۰به حضيض خود رسيد و در سالهای ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲، ZHR آن به بيش از ۲۰۰ نيز رسيد. اما پس از آن، اين مقدار شروع به زوال نمود .در چند سال گذشته بارش برساووشی با ZHR حدود ۱۰۰ فعاليت معمول خود را داشته است
منبع: http://www.nojum.ir
در يک آسمانی صاف و تاريک ممکن است در هر ساعت چند شهاب را مشاهده کنيد که در نقاط مختلف آسمان ظاهر و به سرعت محو می شوند.اما در شبهای خاصی از سال تعداد شهابها به يکباره زياد می شود که به اين پديده «بارش شهابی » گفته می شود. بارش های شهابی در اثر ورود توده ای از ذرات به جو زمين به وجود می آيند.اين ذرات با سرعت های زياد(چند ده کيلومتر در ثانيه) و تقريبا" به طور موازی وارد جو می شوند در نتيجه از ديد ناظر زمينی به نظر می آيد که همه اين شهابها از يک نقطه آسمان خارج می شوند که به اين نقطه کانون بارش گفته می شود.
کانون بارش در هر صورت فلکی باشد ، بارش شهابی به نام آن خوانده می شود. منشاء بسياری از بارش های شهابی ، دنباله دارها هستند. اين صخر های يخی با حرکت در مدار خود ذرات ريزی به جا می گذارند. با نزديک شدن دنباله دار به خورشيد تعداد ذرات به جا مانده افزايش می يابد.
بنابراين مدار دنباله دار مملو از ذراتی می شود که با همان سرعت دنباله دار و تقريبا" در همان مدار به دور خورشيد می گردند. به دليل حرکت متناوب زمين به دور خورشيد، سياره ما در زمان مشخصی از سال به نزديکی مدار دنباله دار می رسد و با برخورد به اين ذرات بارش شهابی رخ می دهد. البته بارشهايی نيز شناخته شده اند که منشاء آنها سيارکها هستند که معروفترين نمونه آن بارش جوزايی است که منشاء آن يک سيارک است. بارش شهابی برساووشی يکی از معروفترين بارش های شهابی ساليانه است که در ۲۱-۲۲مرداد به اوج فعاليت خود می رسد. شايد به جرات بتوان گفت که بارش برساوشی، يکی از شورانگيزترين فستيوالهای ساليانه نجومی باشد که در شب های گرم تابستان منجمان آماتورها را گرد هم می آورد.نخستين گزارشات رصد اين بارش به بيش از ۲۰۰۰ سال پيش برمی گردد که در شرق دور(چين، ژاپن و... ) ثبت شده است.
دنباله دار منشاء بارش برساوشی دنباله دار سويفت ـ تاتل است که در سال ۱۸۶۲ توسط لوييس سويفت از نيو يورک و هورس تاتل از رصدخانه هاروارد در ماساچوست کشف شد. چند سال پس از کشف اين دنباله دار بود که « شياپارلی » با کمک محاسباتش نشان داد که دنباله دار سويفت ـ تاتل مشاء اين بارش شهابی است. اين اولين بار بود که ارتباط بارش شهابی و دنباله دار به اثبات می رسيد.افزايش فعاليت بارش برساووشی در سالهای١۸۶۳-١۸۶١ تاييدکننده اين مطلب بود.
دوره تناوب دنباله دار سويفت ـ تاتل حدود ۱۳۰ سال است وآخرين بار در اوايل دهه ۱۹۹۰به حضيض خود رسيد و در سالهای ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲، ZHR آن به بيش از ۲۰۰ نيز رسيد. اما پس از آن، اين مقدار شروع به زوال نمود .در چند سال گذشته بارش برساووشی با ZHR حدود ۱۰۰ فعاليت معمول خود را داشته است
منبع: http://www.nojum.ir
