سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

[Arghavan S]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

× ما که جز اونایی که قبلا می‌شناختیم + زهرا، کس ِ دیگه‌ای رو نشناختیم.

× پیکسلاتون ایده‌ی خوبیه، ولی گرونه. حساب جیب ما رو هم بکنین خب. اصن همون چسبای ما خیلی هم خلاقانه‌تر بودن؛ می‌شد به عینک، مانتو، صورت، و غیره چسبوندشون. بع‌له.
بالنه هم تایید می‌شه؛ بسیار. :]

 

[ریـحـانـه]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

پیکسلامون گرون نیست ارغوان.
ینی میدونی، ما بیشتر از فروش خوردنی برای درآمد زایی، از این چیزا کسب درآمد میکنیم! پارسال دو روز نیمرو میخریدیم میشد 2 تومن، حالا یه پیکسل میخرید که یه عمر قراره بمونه.
بذارید بالونه رو هم بگم. ذوق دارم!
ببینید به بالونه امروز که 23 روز مونده بود 23 تا کیسه وصل بود. بعد هر روز یکی از این کیسه‌ها کم میشه، در نتیجه بالون سبک میشه و بیشتر میره بالا.
تا ایشالا روز آخر میرسه به اون بالا بالاها.

 

[Arghavan S]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

ببین مسئله اینه که یه خرج دوتومنی برای خوراکی انقدری به چشم نمی‌یاد که یه خرج دو تومنی برای یه پیکسل. خوراکی قیمت‌ش هر چقدر باشه بازم هستن کسایی که حاضر باشن پول بدن بابت‌ش؛ ولی کالای غیرخوراکی یا باید قیمت‌ش خیلی پایین باشه که «عِه، چه ارزون :]»طور بخرن و ظاهرشون هم خوب و اینا باشه [مث جلد پاک‌کن‌هایی که پارسال می‌فروختیم ]؛ اگه قیمت‌ش بالا باشه تعداد افرادی که می‌خرن هم می‌یاد پایین. طبق تجربه‌ی دو ساله‌م عرض می‌کنم. :ی

پ.ن. حالا خواستی بعدا براب تحلیل اقتصادی هم می‌کنم بازارچه‌های این سه سالی که دیده‌م رو.

 

[ریـحـانـه]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

جلد پاک‌کن چیه دقیقا ارغوان؟ پارسال همچین چیزی فروختین؟ #-o
ارغوان جان شما از اقتصاد مملکت خبر نداری که میگی این به چشم میاد. قیمت پراید رو بگم که پول پیکسل به چشم نیاد؟

+ جامدادی ها خوبن ، کاش تنوع رنگ و تنوع شعر بیشتر هم داشتن ، بعضی هاشونم خوب چاپ نشده بودن

تنوع رنگ اینا بود: آبی، زرشکی، خاکی، بنفش، سبز.
باید در عین محکم بودن جوری میبود که بشه بدوزیش! از این بیشتر آیا؟!
تنوع شعر هم که تقریبا از همه‌ی اینایی که میخوندیم تو حلقه‌ها بود.
در مورد شابلون زدن هم باید بگم که به شدت کار سختیه. بیرون هم ندادیم کار خود بچه‌ها بود. فکر کنید این همه جمعیت ...
خیلی کار برد. و اینکه اگه کسی میخواست ما عوض میکردیم براش در صورتی که اصولا نباید میکردیم این کار رو.

 

[Seti]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

قیاس مع‌الفارق ریحانه؟ نیازی به این تمثیل‌ها نیست، یک حقیقته. بچه‌های ما دو هزار تومن برای خوردن می‌دن، اما برای پیکسل، خصوصاً پیکسلی که جز برای کارگاه، چندان نقش و طرح ِ خاصی توش از بیرون دیده نمی‎شه ( برخلاف مثلاً این پیکس‌های افق :د ) پول نمی‌دن. همین.

جمله‌ی جامدادی‌ها رو با روان‌نویس زرد پررنگ کنید، عالی می‌شه. شخصاً جامدادی‌ها رو خیلی دوست دارم. خیلی.

میتینگ هم من خیلی نبودم اما خوبه که، چه برای میتینگ در سطح مدرسه و چه برای میتینگ‌های رسمی، یه برنامه داشته باشیم. و بدونیم که هدف چیه و اگه هدف فقط شناختنته و مثلاً 45 دقیقه رو بهش اختصاص می‌دیم، خب برنامه‌های جالبی می‌شه واسه‌ش درنظر گرفت. البته آخرش من باز سر زدم و دیدم ارغوان و شکوفه و ساینا دارند در مورد بعضی تاپیک‌ها صحبت می‌کنند، خب اینم خوبه.

 

[نسترنگار]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

جامدادیا که خیلی خوبن! چرا ایراد می‌گیرین ازشون؟

من از میتینگ هم راضی‌ام؛ چه زیادیم ولی.

بالنه هم ایده‌اش خیلی شاخه!

 

[Arghavan S]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

تنوع رنگ اینا بود: آبی، زرشکی، خاکی، بنفش، سبز.
باید در عین محکم بودن جوری میبود که بشه بدوزیش! از این بیشتر آیا؟!
تنوع شعر هم که تقریبا از همه‌ی اینایی که میخوندیم تو حلقه‌ها بود.
در مورد شابلون زدن هم باید بگم که به شدت کار سختیه. بیرون هم ندادیم کار خود بچه‌ها بود. فکر کنید این همه جمعیت ...
خیلی کار برد. و اینکه اگه کسی میخواست ما عوض میکردیم براش در صورتی که اصولا نباید میکردیم این کار رو.

من یه چیزی در حاشیه بگم؟ احساس می‌کنم کلا پایه‌تون، ایده‌های خوبی داره برای کارها. ولی بعضی وقت‌ها، بیش‌ازحد فضایی می‌شه. مثلا یه بار من پژوهش بودم، حرف‌هایی درباره‌ی همین بالنه شنیدم که از فرط تخیلی بودن دهنم باز موند. یا مثلا اون برنامه‌ی پارسال‌تون، ایده‌ها خوب بود ولی اجرا ضعیف بود. خیلی. همین پیکسلا، تصور کردین «خب یه چیزیه که می‌مونه، مال کارگاهه، چرا نباید بخرن؟!». در حالی که خب نمی‌خرن خیلیا. این جامدادی‌ها، خیلی کار هیجان‌انگیزی بود - قبل از اجرایی شدن ایده. خرکاری‌های شابلون زدن و دوختن و بریدن و اینا رو در نظر گرفتین؟ باز مثال بزنم؟ احساس می‌کنم جنبه‌های عملی کار رو در نظر نمی‌گیرین موقع ایده‌دادن. بندوبساط اجرایی قضیه رو کلا در نظر نمی‌گیرین؛ و به نظرم خوبه یه مقدار واقع‌بینانه‌طور نگاه کنین به مدرسه و شرایط مدرسه برای اجرای کارهاتون.

 

[ریـحـانـه]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

آره خب. این رو خود بچه‌ها هم میدونن. این که خیلی ایده‌های عالی‌ای داریم ولی نمیشه اجراشون کرد.
ارغوان قبلا مشکل آدمی که کار کنه داشتیم! ولی الان نداریم خدا رو شکر.
درمورد جامدادی‌ها هم، آره فکر کرده بودیم. ولی خ. وظیفه گفت بهتره یه کاری بکنید که موندگار شه حتی اگه بدبختی داشته باشه!

@ستایش: آخه خیلی از ما اینجوری هستیم که هرچیز مربوط به «مدرسه» رو دوست داریم و حاضریم به خاطرش پول بدیم، چه برسه به کارگاه!
اجباری نیست خریدش البته.

 

[settareh]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

آخه میدونی ، این پیکسله یه جوریه ! اگه مثلا پیکسل لوگوی کارگاه باشه عده خیلی بیشتری میخرن به یادگاری کارگاه ،
ولی این؟ جذب نمیکنه آدمو اصن :د شخصا حوصله نکردم اون نوشته های اطرافش رو بخونم!

@ عرق : واقع‌بینانه خودش یه صفته ، واقع بینانه طور هم غلطه ، میشه یه چیزی تو مایه های وسایل‌ها ( معرفی کن منو ، شریعتی هستم ، متخصص در ... )

 

[sayna]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

ريحانه من جاي تو بودم اين سوال ِ نقد كنيد رو راجع به همه چيز نمي پرسيدم، يا حداقل مي پرسيدم لطفا ايراد بگيريد كه نهايتا كه به قضيه نگاه مي كني، خنده دار نشه.

 

[ریـحـانـه]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

حالا من نمیدونم توصیفت از «یه جوری» چیه ولی خب به نسبت پیکسل اصلی کارگاه، حرفت منطقی و طبیعیه!
قطعا باید پیکسل اصلی مهم تر باشه.
حالا ما این رو گذاشتیم، هرکی مهمه براش بخره دیگه.
نوشته‌های دورش هم خیلی دوست داشتنیه واسه خود ما، ولی اونقدر مهم نیست نسبت به پیام اصلی‌ش.

 

[Nate]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

سال های پیش روز شمارا چه جوری بودن؟ پارسال وسال قبلش...

 

[ریـحـانـه]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

چسب‌های رنگی که روشون روزهای مونده تا کارگاه رو نوشته بودن.

 

[Nate]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

اگه اینجوریه که خب مال امسال بهتره...فقط یکم گرونه همیـــن.

 

[نسترنگار]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

من میام این‌جا اعصابم خورد می‌شه انقدر دعوا می‌کنید! سرِ کارگاه هنری هم همین بساط بود، برای سیزده آبان هم همین طور. سرِ کارگاه علوم هم همین وضع ادامه خواهد داشت. همه‌ش دارین سعی می‌کنین پایه‌ی هم رو خراب کنین، بزنین تو سرِ هم. چرا آخه؟!

 

[م.ز]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

اختتامیه با پایه ی ماست؟

 

[Sahar.Z]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

میدونین چیزی که خیلی وقتا هست بین ما این ِ که سعی میکنیم از هم دیگه جوری ایراد بگیریم که خودمونُ بهتر جلوه بدیم.نه همیشه ولی خیلی وقتا حتی ناخودآگاه پیش میاد که اینجوری با انتقاد همُ بکوبونیم.نمیگم که همش از هم تعریف کنیم و هر کاری هر جوری از آب دراومد بگیم عالی بود و این حرفا ولی حداقل اگه داریم از هم ایراد میگیریم با ادبیاتی بیانش کنیم که شخصیت طرف مقابلُ زیر سئوال نبره.
الآن پانشین بیاین جبهه بگیرین چون من حرف هیچکدومتونُ کامل نخوندم و منظورم هم شخص خاصی نیست.

 

[zahra96]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

سيستم كاست / نگاتيو و روز شمارتونو دوست دارم ، پيكسل ام دوس دارم به شخصه حاضر بودم بخرم منتها ظاهرا در واقعيت خيليا زورشون مياد خرج كنن رو اين چيزا كه دركشون نمي كنم، ولي تو جو قرار ميگيرن بيشتر باز بيشتر ميخرن .ايشالا كارگاتون عالي شه هرسال بهتر از سال قبل:د

 

[settareh]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

نسترنگار میدونن ، من کلا آدمیم که جز ایراد گرفتن کاری بلد نیستم ، همیشه هم نظرم در مورد همه چی منفی و صرفا راجع به قسمت ِ ایراد شه [هرچی که میخواد باشه و کار هرکیم که میخواد باشه] ، خواستم اطلاع داده باشم که از این به بعد با این پیشفرض پست هام رو بخونید .

 

[Seti]

پاسخ : سمپادی‌های تهران [دبیرستان فرزانگان ۱]

من میام این‌جا اعصابم خورد می‌شه انقدر دعوا می‌کنید! سرِ کارگاه هنری هم همین بساط بود، برای سیزده آبان هم همین طور. سرِ کارگاه علوم هم همین وضع ادامه خواهد داشت. همه‌ش دارین سعی می‌کنین پایه‌ی هم رو خراب کنین، بزنین تو سرِ هم. چرا آخه؟!

بحث ِ دعوا، خراب کردن پایه و اینا نیست. این انتقادا، مثلاً سال ِ دیگه که پایه‌ی شما کارگاه داره باعث می‌شه دید بیشتری از کنش‌ها و واکنش‌ها نسبت به هر کار کوچیکی که برای کارگاهتون می‌کنید به دست بیارید. من با ادبیات تند (هرچند ادبیات تندی این‌جا ندیدم) مخالفم اما انتقاد لازمه. اگه قرار نیست کار هم‌دیگه رو نقد کنیم و خوبی‌ها و بدی‌هاش رو نشون بدیم، بشینیم این‌جا چیکار کنیم؟ غیبت کنیم از این ُ اون تو مدرسه؟

به مرضیه: آره مال ِ ماست.