سمپادی‌های دانشگاه شریف

[eight]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

تهرانیا که امروز رفتن ثبت نام بگن دقیقا چه مدارکی باید ببریم

 

[Nimbus]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

ثنا از همین الان به فکر باش که سر کلاس یه استاد دیگه بری واسه فیزیک 1

پ.ن : خب حالا شلوغش میکنین ، مهم نیت هه ، غلط املایی چیزی نیست

 

[tiberium]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

رياضي ١:مقدسي
شيمي عمومي :جمالي
فيزيك١:رضاخاني
گرافييك مهندسي عمران:روحاني مشهدي
تفسير موضوعي قرآن:قاسمي
مباني برنامه نويسي:بيگلري
چطورن؟؟

تفسیر اوکی هست !‌ حاج آقا قاسمی یه زمانی معروف بود به ۲۰ دادن .!‌بعد بهش گیر دادن که نمره هات خیلی خوبه . اینم یکی ۲ ترم در میون بد نمره میده نه اینکه بد ها!‌ یعنی خیلی خوب نمیده !‌ ولی خب کلا اوکی هست!

بیگلری نظری ندارم

ریاضی فیزیکم که کلا استاده مهم نیست .!‌ برید سر کلاسی استادی که همه میگن خیلی خوبه
حالا نمی دونم این ترم کیا ارایه دادن... مثلا اگر اخوان هست فیزیک میگن اون خوبه... دیگه اونو از ۹۲ اینا بپرسید وارد ترن

روحانی مشهدی هم خیلی خوبه . خوبم نمره میده . فقط سر کلاساش به موقع برید تمرین هم به موقع تحویل بدید . با تقریب خوبی بالای ۱۸ میشید!

 

[robomash]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

رياضي ١:مقدسي
شيمي عمومي :جمالي
فيزيك١:رضاخاني
گرافييك مهندسي عمران:روحاني مشهدي
تفسير موضوعي قرآن:قاسمي
مباني برنامه نويسي:بيگلري
چطورن؟؟

ثنا فیزیکت چه روزی و چه ساعتی هس؟منم با همین استاد کلاس دارم،شاید هم کلاسی باشیم

توی خدمات آموزشی، فرم ثبت نام دانشجو، نوشته اسم استادارو.

منم حس کردم یه جای کار میلنگه چه زحمتی واسه پیدا کردن استادها و تعداد واحدها کشیدم

ریاضی1: میرصادقی
فیزیک1:رضاخانی
ادبیات:مریم سیدان
آشنایی با ارزش های دفاع مقدس:رفاهیت
کارگاه کامپیوتر:امینی
مبانی برنامه سازی:انتظاری

 

[angry-bird]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

سلام من این
Edu.sharif.edu
رو نمیتونم باز کنم
ی اخطار عجیب غریب میده
چ کنم؟!

 

[Pouria.K]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

آشنایی با ارزش های دفاع مقدس:رفاهیت

و

تفسير موضوعي قرآن:قاسمي

ما میخوایم این چیزا رو هم پاس کنیم تو دانشگاه ؟
شنیده بودم از این جور چیزا هم هست ، ولی نه تا این حد !

 

[سیاوش]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

و
ما میخوایم این چیزا رو هم پاس کنیم تو دانشگاه ؟
شنیده بودم از این جور چیزا هم هست ، ولی نه تا این حد !

بابا اینا درسای خوبین با همینا میشه معدل رُ بالا کشید :د حرص نخور :د

---------------------------------------
یادداشت چاپ شده در ویژه نامه ورودی‌های 93

متی ما تلق من تهوی...
امین محمدی
«چقد بهت گفتم نرو ریاضی!» «چه ربطی داره؟ من مشکل با رشته‌م ندارم که. مشکل من دانشگاهمه. سخت می‌گیرن. اذیت می‌کنن.» فکر می‌کند سطح استدلالم مثل این معتادهایی است که وقتی صحبت از ترک کردن می‌شود می‌گویند «می‌خوام ترک کنم ولی به خدا سخته!» ادامه می‌دهد که «نمی‌تونی درس بخونی بهونه نیار.» بخواهم باهاش جبهه‌گیری کنم آخرش به مشاجره ختم می‌شود و با اینکه دهانم پر از حرف است، یک سکوت وحدت‌بخش را به یک صحبت تفرقه‌آفرین ترجیح می‌دهم. آخر این حرف‌های من و مادر تمامی ندارد. سه سال است که تقریبا هروقت بحث دانشگاه می‌شود چند دقیقه‌ای دور همین لوپ احمقانه دیوانه‌وار می‌گردیم و وقتی که از چرخش‌هایش سرگیجه گرفتیم کمی استراحت می‌کنیم تا باقی مذاکرات را موکول می‌کنیم به وقتی بهتر. بذر این دعوا و مرافه‌های دائمی از سال ۹۰ کاشته شد. زمانی که مادر دوست نداشت دلبندش بیاید ریاضی شریف. «این همه سال درس خوندی بعد می‌خوای آخرش مهندسی نشی؟» متاسفانه(که البته این روزها برایم «خوشبختانه» معنا می‌شود) رتبه‌ام به مهندسی‌های شریف نمی‌کشید. جاهای پایین‌تر می‌شد منتها دلم با شریف بود. البته تقصیر خودش بود. در همان نگاه اول عشوه‌گری کرد و رفت به جایی نامعلوم در انتهای دلم. در همان روز عجیب «همایش انتخاب رشته». «دل» خواب شریف می‌دید و می‌خواستم این رویایش را تعبیر کنم. در همان نگاه اول فضایش مرا «گرفت» و حاضر نبودم با جایی دیگر عوضش کنم حتی اگر این تصمیم به پای از دست دادن لقب «آقامهندس» بود. اما از آن‌جایی که عشق‌های اول هیچ‌گاه به سرانجام روشنی نمی‌رسند این رابطه هم روزهای تاریک کم نداشته. خیلی بهش مدیون هستم و همیشه این را به خودش هم گفتم ولی بعضی موقع‌ها فکر می‌کنم انگار سرنوشت این‌طور رقم خورده که باید عشق‌‌های اول را رها کرد و با خاطرات شیرینی‌شان زندگی را ادامه داد. شاید هم اشکال از من بوده که با درس نخواندن داربست علاقه میانمان را از اول ناشیانه بنا کرده‌ام. نمی‌دانم شاید هم حرف «مارکز» درست باشد. «آن‌چه عالم را به تحرک وامی‌دارد عشق‌های کامروا نیستند بلکه شیدایی‌هایی بدفرجام و بدسرانجامند.» شریف برای من همان دقیقا همان «شیدای بدفرجام» بوده.
بعضی وقت‌ها لمیده جلوی تلویزیون به یاد کودکی‌ سرم را می‌گذارم روی پای مادر. ناز و نوازش مادرانه‌اش که تمام می‌شود دستی به موهایم می‌کشد و از سفید شدن تارهای جلویی‌اش متعجب می‌‌شود. می‌گوید «قبلا‌ها اینقدر سفید نداشتی‌ها!» به طعنه جواب می‌دهم «برای زیاد درس خوندنه لابد.» خنده ریزی می‌کند و از خنده‌اش من هم می‌خندم. شاید برای اینکه به خوبی می‌دانم از معدود کسانی هستم که در این دانشگاه تمام شکل‌های درس نخواندن را امتحان کرده! به نقطه مبهمی در روبه رو خیر می‌شود و می‌گوید «باورت میشه امین که سه ساله رفتی شریف؟ چه‌قدر زود گذشت. یادته چه‌قدر زحمت کشیدی؟» بعدش شروع می‌کند به بازگو کردن خاطره‌های شیرینی دوران تحصیلی‌ام. از تشویق‌هایی که در مقاطع مختلف در صف مدرسه می‌شدم، از مقام‌های ریز و درشتی که در آزمون‌های آزمایشی می‌آوردم و از هوش و ذکاوتی که همه معلم‌های دبیرستان اعتقاد داشتند در من دیده‌اند. مثل همه شریفی‌ها که در عمرشان یک میلیون بار توسط دیگران از هوش و استعدادشان تعریف شنیده‌اند و یک میلیون بار دیگر هم به آن احتیاج دارند، حس خوبی بهم دست می‌دهد و لحظه‌ای خودم را خوشبخت تصور می‌کنم. مادر می‌گوید سه سال ولی من مطمئنم که اینجا ریاضی دروغ می‌گوید. این روزهای شریفی بودن خیلی بیشتر از سه سال گذشته. اینقدر که وقتی از بغل هر جایی‌اش رد می‌شوی چند گیگ خاطره برایت تداعی می‌شود. آشناهای غریبه‌ای که وقتی نگاهشان با نگاهم گره می‌خورد بلافاصله توی مغزم منشن می‌شوند و تمام داستان‌هایی که باهم داشتیم مثل تگ فیس‌بوک توی ذهنم باز می‌شود. این حجم خاطره چه‌طور می‌تواند در ظرفیت محدود مموری‌ای سه ساله جمع شده باشد؟
تازگی‌ها بیشتر از گذشته یاد اطرافیانم می‌افتم. علی از رفقای دانشگاه که با رتبه بیست و اندی در مقابل همه ایستاده و آمده ریاضی، چیزی نگذشته که از رشته‌اش دلسرد شده. به علی گفتم «خب چرا تغییر رشته نمی‌دهی؟» گفت «این همه واحد پاس کردم. سخته از نو شروع کردن تو یه جای دیگه.» گفتم «خب این‌طوری که نمیشه بدون علاقه.» گفت‌ »دیگه چی کار کنم. حالم از این جو رقابتی شریف بهم می‌خوره. حیف سربازم وگرنه همین الان می‌کَندم ازش!»... سامان رفیق صمیمی دبیرستان با سهمیه هیئت علمی پدرش آمده شریف. الان که کمی گذشته می‌بیند کلا استعدادش در رشته‌های فنی نبوده. می‌ترسد از اینکه این موضوع را به پدر شریفی‌اش بگوید و فقط دارد شرایط را «تحمل» می‌کند.... لیلا سال بالایی دانشکده‌مان زمان ورود به دانشگاه چادری بوده و الان چند وقتی می‌شود که دیگر چادر به سرش نمی‌کند. گفتن این موضوع به خانواده مذهبی‌اش کار دشواری است و آن‌ها هنوز خبر از لیلای جدیدشان ندارند... زهرا، دختر عموهمایونم به تقلید از خواهر بزرگترش، فاطمه که چند سال قبل در شریف میم شیمی خوانده و الان در دانشگاه واترلو دارد تحصیل می‌کند، آمده شریف ولی یک ترم که گذشت دید استعداد فاطمه را ندارد. بهش گفتم «چرا رک و پوست کنده به خانواده نمیگی؟» گفت «نمی‌تونن قبول کنن دختر کوچیکشون استعداد دختر بزرگتره رو نداره!»... پیروز هم‌ورودی‌ ما از ترم یک عاشق یکی از دخترهای دانشکده شده. دو ترم همه وقت و زندگی‌اش را صرف آن دختر کرد. اما انگار هر چی بیشتر دل داد، کم‌تر قلوه گرفت. دختر با کس دیگری دوست شد و پیروز دو ترم است که سیگاری شده. به او گفتم «از کی تاحالا سیگاری شدی؟» گفت «جو نده. تفننی می‌کشم.»... پدرام همکارم که زمان خودش رتبه یازده کنکور شده و به امید کسب نوبل فیزیک آمده شریف حالا یک روزنامه‌نگار متوسط به شمار می‌رود... سمیه دوست همکار پدرم در سرکار، برای رتبه خوبش آمده برق شریف اما دو ترم که گذشت از فضای مسموم دانشکده عق‌اش گرفت منتها جرات این را نداشت که بزند زیر همه چیز... سمیرا، یک سال پایینی ما دو ترم متوالی است که مشروط شده و نگران از برگه اخطاریه است که از طرف دانشگاه می‌رود دم در خانه‌شان.... اردشیر، همکار پدرم دانشجوی ممتاز دانشکده متالوژی شریف بوده ولی الان در یک شرکت معمولی کارمند ساده‌ای است که اول برج نگران عقب اقتادن قسطهایش است... آذین دو ترم است که موقع کلاس‌های دم ظهر با پسره می‌پیچاند و می‌رود رستوران و مادر خوش‌خیالش فکر می‌کند او در شریف در حال تلمذ علم است... ساحل ترم آخر است و هنوز برای رفتن به خارج مردد است... افسون درباره وضعیت تحصیلش به خانواده دروغ گفته و یک روز مادرش ناغافل آمده دانشگاه و پرینت کارنامه‌اش را از آموزش گرفته...
من، علی، سامان، لیلا، زهرا و خواهرش، پیروز، پدرام، سمیه، سمیرا، اردشیر، آذین، ساحل و افسون در یک نقطه به هم می‌رسیم و همه دردی مشترک داریم. به تصور آن‌که شریف هم مثل یکی از آن دانشگاه‌هایی است که در فیلم‌ها و سریال‌ها دیدیم آمده‌ایم اینجا اما کمی که گذشته فهمیده‌ایم این تصویر باسمه‌ای کوچک‌ترین قرابتی با واقعیت ندارد. بعدش هم برای تزکین خودمان و عدم اقرار به اینکه مرتکب اشتباه شدیم سعی کرده‌ایم در سال‌های تحصیل در اینجا، شریف را آن‌طور که از قبل در رویاهایمان به تصویر کشیدیم به یاد بیاوریم نه آن‌طور که با واقعیتش روبه‌رو شدیم. به قول آن جمله معروف «دانشگاه بهترین محل برای کشف استعداد و بی‌استعدادی‌های آدم‌هاست» اما از آن‌جایی که برای هر کلمه‌ای واژ‌ه‌ای متفاوت در فرهنگ شریف وجود دارد «استعداد» و «بی‌استعدادی» هم اینجا خیلی متفاوت معنی می‌شود. خودتان را در شریف درگیر تمییز دادن این مفاهیم از هم نکنید. به محضی اینکه فهمیدید در رشته‌تان چیزی نمی‌شوید، شریف و انبوه مهندس‌های افسرده‌اش را به حال خودشان واگذارید و بروید دنبال کشف علاقه واقعی‌تان. اگر به خودتان و مسیری که می‌روید ایمان داشته باشید این «شیدای نافرجام» باعث می‌شود «عالم را به تحرک وادارید» و هیچ چیز برای یک انسان مفتخرانه‌تر از این نیست که بتواند با دستاوردش دنیا را تغییر دهد.

پ.ن1 : متن امیدوارانه ای نیست
پ.ن2 : خیلی از حرفاش درسته

 

[Pouria.K]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

یکم ترسناک بود این حرفا ! اونم هنوز شروع نشده :د

 

[Milad96]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

جوابای نهایی کنکور اومده برید نگاه کنید سروصدا راه بندازیم.

 

[hastikhanoom]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

کاشکی منم این جا بودم.
هعیی . چه راه طولانیه که برسم....

 

[sana.sh]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

ثنا فیزیکت چه روزی و چه ساعتی هس؟منم با همین استاد کلاس دارم،شاید هم کلاسی باشیم

شنبه و دوشنبه ٩-١٠.٥

 

[king.nader]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

یادداشت چاپ شده در ویژه نامه ورودی‌های 93

یعنی خعلی خوب بود این متن .. شاید ظاهرش سیاه باشه کمی، اما حقیقتی رو داره میگه به همه که اگ الان بفهمیم، بهتر از چندسال دگ ست. فارغ از رشته و دانشگاه .

هضم نـشدن تو جریان های مختلفی ک از هر طرف میان، واقعا سخته. اما باید اینکارو کرد بهرحال ..
______________

پ.ن: اسپم حسابش نـکنیدا! این متن منو یاد خیلی چیزا انداخت که دو سه ساله باهشون درگیرم! برا همین کمی سر ذوق اومدم وقتی خوندمش ..

....

یه سوال! بچه های شریف ک میاین اردوی مشهد، کلا و درین مدت، باید تو جمع خودتون باشید آیا؟! مثلا نمیشه یکی جدا شه از جمع و محل اسکان برا مدتی؟!

اگ نمیشه ک؛ فک کنم مجبورم با امین همون توی حرم قرار بذارم! تازه اگ اونم جور شه!

.
.

 

[Pouria.K]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

برا هفته اول ، باید غذا سلف رزرو کنیم آیا ؟ یعنی افزایش اعتبار بزنیم ، پول بریزیم به حساب ؟ یا لازم نیست فعلا ؟

 

[angry-bird]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

برا هفته اول ، باید غذا سلف رزرو کنیم آیا ؟ یعنی افزایش اعتبار بزنیم ، پول بریزیم به حساب ؟ یا لازم نیست فعلا ؟

افزایش اعتبار؟؟؟

 

[ali jahangiri]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

برا هفته اول ، باید غذا سلف رزرو کنیم آیا ؟ یعنی افزایش اعتبار بزنیم ، پول بریزیم به حساب ؟ یا لازم نیست فعلا ؟

تا اونجایی که یادمه غذای هفته ی اول رو همینجوری بهتون میدن . رزرو شدید اتومات

 

[sana.sh]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

تو اين سايت خوابگا به جا نوشته ساعت١٤ يه جا نوشته ساعت٦ من خودم زنگ زدم گفتم١٠ ايناي صبح
حالا آخرش فردا مي بريم خوابگا؟؟؟
بعد تو برنامه درسي من جلو فيزيك١ و شيمي عمومي تو قسمت اخطار زده پيشنيازي هم نيازي رعايت نشده است! خب من الان چكار كنم؟؟ بزنم تو سر خودم يا سايت

 

[سیاوش]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

گوش بدید .

 

[tiberium]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

تو اين سايت خوابگا به جا نوشته ساعت١٤ يه جا نوشته ساعت٦ من خودم زنگ زدم گفتم١٠ ايناي صبح
حالا آخرش فردا مي بريم خوابگا؟؟؟
بعد تو برنامه درسي من جلو فيزيك١ و شيمي عمومي تو قسمت اخطار زده پيشنيازي هم نيازي رعايت نشده است! خب من الان چكار كنم؟؟ بزنم تو سر خودم يا سايت

معمولا به خاطر آز هست

احتمالا آز فیزیک 1 ندارید که این اخطار همنیازی اینارو داده .
والا کلا گیر نیستن سر این چیزا اما بازم برا اینکه خیالتون راحت بشه از دانشکده فیزیک میتونید یه نامه بگیرید که اونا بگن مساله ای نیست که این 2 تا درس رو با هم نگرفته
درس های همنیاز رو باید با هم بگیرید. ولی خب ما داریم کسایی رو که ترم 1 فیزیک 1 پاس کردن و بعد 2 سال اینا آز فیزیک 1 رو پاس کردن ! مورد خاصی نیست که جای نگرانی داشته باشه . :)

 

[ROZHIN kocholoo]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

سلام
الان واسه ریاضی یک من سر کدوم کلاس برم میرصادقی یا علی شاهی یا رزوان؟علت هم بگید
بعد واقعا سر این کلاسا حضور غیاب نمیشه؟

 

[sana.sh]

پاسخ : سمپادی های دانشگاه شریف

فردا كلاس رياضي١ مقدسي با اين مراسم ورودي ها هم زمانه
من كدومو برم؟؟
كنسل نميكنن كلاسو؟؟؟