قشنگ‌ترین بیت‌هایی که شنیدید

[dinsiora]

دانی ک چرا سر نهان با تو نگویم؟
طوطی صفتی طاقت اسرار نداری....

 

[mohad_z]

هر چند که هرگز نرسیدم به وصالت
عمری که حرام تو شد ای عشق! حلالت.

فاضل نظری

 

[nabla]

نه مرا طاقت غربت نه تو را خاطر قربت. دل نهادم به صبوری که جزین چاره ندانم...

 

[shnava]

شب های هجر را گذراندیم و زنده ایم
ما را به سخت جانی خود این گمان نبود ...

 

[پهلوی]

بر کف دریا چو دیدم کاسه گرداب را
روشنم شد تنگ چشمی، لازم جمعیت است

صائب

 

[Bita2003]

ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺭﻩ ﻣﺴﺠﺪ ﻭ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﺑﮕﯿﺮﯼ
ﻋﻤﺮﺕ ﺑﻪ ﻫﺪﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺖ ﻧﮕﯿﺮﯼ
ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ ﭘﯿﺮ ﺧﺮﺍﺑﺎﺕ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺪ
ﻫﺮ ﺩﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﯼ

پدرم گفت و چه خوش گفت که در مکتب عشق

هر کسی لایق آن نیست که بر دار شود

 

[زار]

اندر دل من درون و بیرون همه #او ست
اندر تن من جان و رگ و خون همه اوست...
مولوی

 

[Bita2003]

من بد آورده‌ی دنیای پر از بیم و امید
نامه دادم نخوری سیب ولی دیر رسید

به کسی ندارم الفت، ز جهانیان مگر تو
اگرم تو هم برانی، سر بی‌کسی سلامت
(سعدی)
.

 

[nfsi]

چه شوری بهتر از برخورد چشم ها باهم...
تماشا کن،
نگاهش را
اگر فهمید حاشا کن!

[فاضل نظری]

 

["Mehrab"]

ماییم و شب تار و غم یار و دگر هیچ
صبر کم و بی‌تابی بسیار و دگر هیچ

عرفی شیرازی

 

[حمیده]

مرگ انسان در جهان گاها نبود ِ نبض نیست
مرگ یعنی حال ِ من، با دیدن ِ انگشترش!

-مهدی صفری-

 

[Amir ruh]

واعظان کین جلوه در محراب و منبر میکنند

چون به خلوت می روند آن کار دیگر میکنند
( حافظ)

 

["Mehrab"]

تا عهد تو دربستم عهد همه بشکستم
بعد از تو روا باشد نقض همه پیمان‌ها

سعدی

 

["Mehrab"]

ای که نزدیک تر از جانی و پنهان زِ نگه
هجر تو خوشتَرم آید ز وصال دگران

اقبال لاهوری

 

[Sep]

لب او بر لب من این چه خیال است و تمنا
مگر آن گه که کند کوزه‌گر از خاک سبویم

سعدی / غزلیات

 

[Susan_t]

جهان
آلودۀ خواب است و
من
در وهم خود
بیدار ...

#سهراب_سپهری

 

[f.khorshaei]

تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت...
من همه محو تماشای نگاهت...

 

[Flying_girl]

ای عاشقــان ای عاشقـان پیمانه را گم كرده ام
دركنج ویران مــــانده ام ، خمخــــانه را گم كرده ام

هم در پی بالائیــــان ، هم من اسیــر خاكیان
هم در پی همخــــانه ام ،هم خــانه را گم كرده ام

آهـــــم چو برافلاك شد اشكــــم روان بر خاك شد
آخـــــر از اینجا نیستم ، كاشـــــانه را گم كرده ام

درقالب این خاكیان عمری است سرگردان شدم
چون جان اسیرحبس شد ، جانانه را گم كرده ام

از حبس دنیا خسته ام چون مرغكی پر بسته ام
جانم از این تن سیر شد ، سامانه را گم كرده ام

در خواب دیدم بیـــدلی صد عاقل اندر پی روان
می خواند با خود این غزل ، دیوانه را گم كرده ام

گـــر طالب راهی بیــــا ، ور در پـی آهی برو
این گفت و با خودمی سرود، پروانه راگم كرده ام

مولانا

 

[poet]

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد / دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد
آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست / خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد

 

[Farnaaaz]

آن همه ناز و تنعم که خزان می فرمود
عاقبت در قدم باد بهار آخر شد...

حافظ