قشنگ‌ترین بیت‌هایی که شنیدید

[Susan_t]

کمترین تصویر از یک زندگانی :
آب، نان، آواز
ور فزون‌تر خواهی از آن
گاه‌گه پرواز
ور فزون‌تر خواهی از آن؛ شادیِ آغاز
ور فزون‌تر، باز هم خواهی
بگویم باز؟
آنچنان بر ما به نان و آب
اینجا تنگ‌سالی شد
که کس در فکر آوازی نخواهد بود
وقتی آوازی نباشد
شوق پروازی نخواهد بود...

- شفیعی کدکنی

 

[ehsan2562]

مرکب سودا جهانیدن چه سود

چون زمام اختیار از دست رفت

سعدیا با یار عشق آسان بود

عشق باز اکنون که یار از دست رفت

 

[mohad_z]

من و جام می و معشوق، الباقی اضافات است
اگر هستی که بسم الله! در تآخیر آفات است
اکنون
فاصل نظری

 

[جوجه]

چه کسی می داند ، که تو در پیله خود تنهایی؟
چه کسی می داند ، که تو در حسرت یک روزنه در فردایی

پیله ات را بگشا
تو به اندازه پروانه شدن زیبایی

 

["Mehrab"]

عذابست این جهان بی‌تو
مبادا یک زمان بی‌تو

مولانا

 

[Bita2003]

نفسم بند نفسهای کسی هست که نیست
بی گمان در دل من جای کسی هست که نیست
(احسان کمال)

 

["Mehrab"]

یک روز می‌آیی که من دیگر دچارت نیستم
از صبر لبریزم ولی چشم انتظارت نیستم!

 

[Bita2003]

دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ

ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

دانی که از آدمی چه ماند پس مرگ

عشق است و محبت است و باقی همه هیچ

 

[wdr]

یارب روا مدار که گدا معتبر شود -- گر معتبر شود ز خدا بی خبر شود

 

["Mehrab"]

گر ببینی ناکسان بالا نشینند صبر کن
روی دریا کف بشیند قعر دریا گوهر است

 

[Zahra_a]

ابری نیست
بادی نیست
مینشینم لب حوض
گردش ماهی ها
روشنی
من
گل
پاکی خوشه زیست...
سهراب سپهری

 

["Mehrab"]

‏گر چه او هرگز نمی‌گیرد زِ حال ما خبر
‏درد او هر شب خبر گیرد زِ سر تا پای من

 

[Zahra_a]

ساقیا بر خیز و در ده جام را
خاک بر سر کن غم ایام را
حافظ

 

["Mehrab"]

‌
ﺑﯽ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺷﻮﺩ ﺑﯽ‌ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﻤﯽ‌ﺷﻮﺩ‌
‌ ‌ﺩﺍﻍ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﻢ ﺟﺎﯼ ﺩﮔﺮ ﻧﻤﯽ‌ﺷﻮﺩ‌ ‌

مولانا

 

[Zahra_a]

کی شود این روان من ساکن
این چنین ساکن روان که منم
مولوی

 

["Mehrab"]

تو مرا جان و جهانی، چه کنم جان و جهان را
تو مرا گنج روانی، چه کنم سود و زيان را‌...

مولانا

 

["Mehrab"]

‏گر چه او هرگز نمی‌گیرد زِ حال ما خبر
‏درد او هر شب خبر گیرد زِ سر تا پای من

 

[Sana81]

نیما غم دل گو که غریبانه بگرییم

سرپیش هم آریم و دو دیوانه بگرییم

من از دل این غار و تو از قله آن قاف

از دل به هم افتیم و به جانانه بگرییم

 

["Mehrab"]

گر مرا هیچ نباشد نه به دنیا نه به عقبی
چون "تو" دارم همه دارم دگرم هیچ نباید...

سعدی

 

[Sara.kh]

آنجا که دلی بود به میخانه نشستیم
آن توبه صد ساله به پیمانه شکستیم
از آتش دوزخ نهراسیم که آن شب
ما توبه شکستیم ولی دل نشکستیم


منسوب به مولانا