پاسخ : به دنبال میراث نداشته
میشه گفت ما به طور کلی دو نوع ثروت داریم.
یکی ثروت مادی که که اگر از دست بره قابل جبرانه و یکی ثروت معنوی مثل هنر و تاریخمون که حاصل هزاران سال عمر نیاکان‌مونه و اگر زمانی از دست بره یا آسیب ببینه میشه گفت دیگه هرگز نمیشه جبرانش کرد.
چیزی که مشخصه اونطور که لازمه از این ثروت معنوی توسط ما صیانت نمیشه و کشورهای نوظهور و فاقد تاریخ زیادی هستند که بر سر تصاحب این ثروت‌ها و ثبت اونها به نام خودشون دندون تیز کردند و البته در این راستا تلاش‌های زیادی هم انجام میدن.
چیزی که امروز به صورت گسترده شاهدش هستیم مصادره‌ی مشاهیر و اماکن صددرصد ایرانی خودمون به نام کشورهای مختلف همسایه‌ست.
کشور ثروتمند امارات متحده عربی چند وقتیه که داره سرمایه‌گذاری عظیمی برای جا انداختن نام جعلی «خلیج عربی» به جای خلیج فارس انجام میده و در همین راستا نام لیگ برتر فوتبالش رو به خلیج عربی تغییر داده.
موضوعی که متاسفانه مسئولین کشور ما کوچکترین واکنشی نسبت بهش نشون نمیدن.
به TM در انتهای عبارت انگلیسی دقت کنید!
این تحریف تاریخی که برای اولین بار از زبان جمال عبدالناصر، رییس جمهور سابق مصر که به گفته بعضی در راستای سیاست‌های پان عربیسم بود، در دهه ۶۰ میلادی به سر زبون‌ها افتاد، تا همین امروز و قدرتمندتر از گذشته به قوت خودش باقیه.
امروز دیگه موضوع نام جعلی خلیج‌فارس صرفا یه موضوع پیش‌پا افتاده نیست و واسه کشوری مثل ایران که از جنوب و غرب بوسیله کشورهای عربی محاصره شده دور از انتظار نیست که در آینده نزدیک حتی این نام جعلی علی‌رغم وجود اسناد معتبر تاریخی و نامه‌های سازمان ملل در تاکید به استفاده از نام اصلی، به عنوان نام مشابه یا حتی جایگزین نام اصلی در سازمان یونسکو ثبت جهانی بشه.
حالا مسئله وقتی جالب میشه که میبینم امارات و سایر کشورهای عربی نه‌تنها به تصاحب اسمی آب‌های ما رضایت ندادند بلکه برای اشغال خاک ما هم دندون تیز کردند.
مسئله مالکیت جزایر سه‌گانه مدتیه که مجددا داره از زبان مقامات عربی مطرح میشه و به طرز مصرانه‌ای تلاش میکنن با ایران بر سر مالکیت اونها وارد مذاکره بشن.
اتفاق تاسف‌بار دیگه‌ای که همین اواخر افتاد ثبت «چوگان»، تنها ورزش باستانی تماما ایرانی، به نام کشور نوپای جمهوری آذربایجان بود.
این دزدی تاریخی به حدی تاسف باره که وقتی در ۱۲ آذر امسال اجلاس سالیانه یونسکو برگزار شد علی‌رغم حضور نمایندگان ایران در این اجلاس بدون حتی کوچکترین مخالفتی از جانب طرف ایرانی این دزدی بزرگ صورت گرفت و باز هم مثل همیشه مسئولین بی‌کفایت میراث فرهنگی کاری برای حفظ میراث با ارزش تاریخی کشورمون اجام ندادند.
جمهوری آذربایجان که البته اولین بار نیست ما رو مورد دستبرد تاریخی قرار میده قبل از این هم سابقه ثبت «تار»که یکی از آلات موسیقی اصیل ایرانیه رو به نام خودش داره.
اگر بخوایم این موضوع رو در حوزه دانشمندان ایرانی بررسی کنیم اوضاع خیلی وخیم‌تر از اینهاست.
به عنوان مثال دانشمندان ایرانی مثل «ابونصر فارابی» و «ابوریحان بیرونی» که فقط به دلیل اینکه آرامگاهشون در خارج از خاک فعلی ایران واقع شده کم مدعی ندارند.
کشور قزاقستان فارابی رو ترکمن معرفی میکنه و حتی تصویر این دانشمند رو روی اسکناس‌های خودش چاپ میکنه (با ورژن قزاقی البته!).
ولی در عوض تنها کاری که ما تونستیم تو این مدت بکنیم چاپ عکس فارابی روی تمبر اونم ده‌ها سال پیش بوده!
جالبتر از همه البته ادعای کشورهای عربی در رابطه با عرب بودن «بوعلی سینا»ست.
ابوعلی سینا که اتفاقا آرامگاهش هم در خاک کشورمونه به دلیل اینکه کتاب‌هاش رو به زبان عربی که در اون برهه‌ی زمانی جزو زبان علمی و رایج دانشمندان بوده منتشر کرده از سوی کشورهای عربی یک دانشمند عرب شناخته میشه.
عکس زیر تمبریه که کشور کویت سالها پیش در رابطه با عرب بودن ابن سینا از نظر خودشون چاپ کرده.
نوشته‌های عربی و انگلیسی چاپ شده روی حاشیه‌ی عکس به خوبی گویا ادعای کشور ذره‌بینیِ کویت در رابطه با این دانشمند بزرگ ایرانیه.
نمونه‌هایی از این دست اونقدر زیاده که اگر بخوایم همشون رو فهرست کنیم این پست به درازا میشکه.
حالا سوال من اینه که چرا در این وضعیت کشور ما موضع سکوت اختیار کرده و از میراث معنوی خودش حفاظت نمیکنه؟
چی شده که خود ما هم از این مساله غافلیم و برای حفظ و صیانت از میراث تاریخی‌مون باید چکار کنیم؟
) ؟
