یاستین گوردر

[ریـحـانـه]

پاسخ : یاستین گوردر

من فقط دختر پرتقالی رو خوندم !
هنوز وقت نشده بقیرو بخونم ولی اون واقعا عالی بود ...
به نظرم با ساده ترین ادبیات که واسه همه قابل فهمه ، به زیباترین شکل زندگی رُ نوشته بود ... :)

 

[maedeh.m]

پاسخ : یاستین گوردر

من کتاب دنیای سوفی رو تازه شروع کردم و تا اینجا به نظرم خیلی قشنگ بوده،
راز فال ورق رو هم خریدم و بعدش میخونمش!

 

[Luna H.]

پاسخ : یاستین گوردر

من کتاب راز تولد رو خوندم که خیلی خوب بود :)
«قصر قورباغه ها»، «راز فال ورق»، «سلام، کسی اینجا نیست؟» و «دختر پرتقالی» رو هم خوندم ک ب نظرم راز فال ورق از همشون بهتر بود و جملات واقن قشنگ و عمیقی داشت.
کتاب «دنیای سوفی» رو هم گفتم شاید یه کم برام سنگین باشه ولی امیدوارم در آینده بخونمش.

 

[king.nader]

پاسخ : یاستین گوردر

خب اکثر کتابای مشهورش مدام تکرار شد اسمشون، مثِ دنیای سوفی، راز فال ورق و ... !

اما یه کتابِ کم حجمی هم داره ک خواستم معرفی کنم و خودم خوشم اومد.

«زندگی کوتاه است»

که دیدِ جالبی هس درباره قدیس آگوستین که اعترافنامه اش نزدِ مسیحیان معروفه (نامه های همسرِ سابقش به او)! و البته به نقدِ کنج عزلت گزینی و .. اعضای کلیسا و مطالبِ مربوطه میپردازه.

:)

.

 

[rdahl_kn]

پاسخ : یاستین گوردر

من از این نویسنده که اسمش رو هر مترجمی یه چیز ترجمه کرده تاحالا فقط دختر پرتقالی، راز تولد و دنیای سوفی رو خوندم.
دو تای اولی با یه نثر خیلی ساده و روون نوشته شده بود و خیلی به دل مینشست و اینا.
دنیای سوفی ولی شاهکار بود! من سه بار شروعش کردم، و‌ دو بار اول دیدم اصن فلسفه ش رو نمی فهمم ول کردم اون تیکه ها رو. (دبستان بودم آخه!)
ولی بار سوم که خوندمش خیلییی خوب بود. خیلی توصیه میشه!

 

[Leo]

من دنیای سوفی و راز فال ورق و دختر پرتقال رو خوندم.عالی بودن.مخصوصا راز فال ورق.
ولی یکی بهم گفت که دنیای سوفی منبع خوبی برای آموزش فلسفه نیست(طرف دانشجو فلسفست)

 

[صال]

اگ برام درموردش بگم بهتره بگم دنیای سوفی
خیلی معرکس

 

[صال]

برای منی که چیز زیادی از فلسفه نميدونم خوب بود

 

[:-|]

من دختر پرتقالی و راز فال ورق را ازش خوندم
درمورد دختر پرتقالی بنظرم یکم کشش داده بود و انگار میخواست به زور به خواننده القا کنه ک خیلی اسرار آمیزه.حس میکنم حرفی برای گفتن داشت ما خوب نتونست بیان بکنه
در مورد راز فال ورق بنظرم قشنگ تر بود و روابط خوبی ک بین خالها پیدا کرده بود مهیج بود و نتیجه گیری های جالبی هم داشت.
این سبک آقای گوردره ک واقعیت و تخیل را باهم در می آمیزه جوری ک از ی جایی به بعد خواننده قاطی میکنه و این برای اینه فک کنم ک هم نشون بده واقعیت به نحوی میتونه خیال هم باشه و هم اینکه بگه به خواننده پیرو خط فکری باشه نه فضاسازی ها.
و باید هم توجه داشت ک نویسنده یک فیلسوفه یعنی میتونه مثال هایی را برای خواننده بیاره تا اون را قدم به قدم همراه با خودش ببره تا خواننده با پای خودش به نتیجه ی دلخواه نویسنده برسه.کیفیت این سبک ذکاوت نویسنده را میرسونه ک من به خوبی توی راز فال ورق شاهدش بودم.
کلا باید با حواس خیلی جمع رمانها و داستانهای فلسفی را خواند

 

[Con_Blindness]

موضوع این کتاب چیه؟