مبحثی هست به اسم Magneto-Fluid Dynamics که من مطالعات زیادی روش ندارم ولی مختصر اطلاعاتی که در این باره دارم رو به عرضتون می رسونم
خدمتتون عرض کنم که در ستارگان دما بالاست.در واقع در اکثر ستارگان دما از مرتبه ی ده به توان 4 کلوین به بالاست.پس در این دما ماده نمی تونه در فازهای جامد و مایع وجود داشته باشه.حتی فاز گاز هم به ندرت پیدا میشه.پس وقتی که گاز ها به چنین دمایی می رسن یونیزه می شن.البته فقط موادی که در روی زمین (در دماهای عادی) گار هستن به عنوان گاز تو ساختار ستارگان وجود ندارن،بلکه مضاف بر اون ها مواد یونیزه شده ی دیگه ای هم می تونه وجود داشته باشه.برای مثال آهن تا 21 الکترون یونیده در ساختار ستارگان رده ی O وجود داره.پس مواد در این فاز های پلاسمایی خواص کاملا متفاوتی از خودشون نشون می دن.وقتی که مواد به فاز پلاسما می رسن با وجود اینکه بار الکتریکی کل صفره(تقریبا) ولی بارهای مثبت و منفی از هم جدا هستن.در اون دما به هیچ عنوان ساختار ستاره ها در حال تعادل نیست(با وجود اینکه برای تحلیل ساختار ستارگان،از فرض وجود تعادل ترمودینامیکی استفاده میشه).پس موادی میان بیرون و توده ی دیگه ای از مواد به درون ستاره کشیده میشه.در واقع توده ی گرمتر به طرف بیرون ستاره جریان داره و توده های سرد به درون ستاره.البته لازم اضافه کنم که فرض تعادل ترمودینامیکی در حالت کلی فرض معقولیه چون اگر نباشه ستاره به درون خودش کشیده میشه ولی اگر بخواهیم موضعی بررسی کنیم این تعادل وجود نداره و ماده و انرژی جابه جا میشه.پس این پلاسما توی ساختار ستاره جریان داره.و همون طور که می دونید تقریبا همه ی ستاره ها به دور خودشون می چرخن(حداقل اونایی که من دیدم می چرخیدن!
) ولی مساله ای که هست اینه که چون این ستارگان ساختار صلب ندارن پس قسمت های مختلفشون با سرعت های مختلف می چرخن(با بردارهای سرعت مختلف،یعنی حتی جهتشون هم متفاوته).این چرخش مواد داغ و باردار باعث ایجاد میدان های مغناطیسی میشه.چون این میدان درون ماده ی چرخان و داغ قرار داره از خود محیطش تاثیر می پذیره و این باعث میشه که میدان تغییر پیدا کنه که این رو میشه با تغییر در جهت و راستای خطوط میدان مغناطیسی مشاهده کرد.
همون طور که میدونید این میدان ها خودشون دارای انرژی هستن و روی این پلاسما های داغ هم تاثیر میذارن.این تاثیر ها به گونه ای که گاهی اوقات باعث میشه این میدان های تغییر شکل یافته بر روی پلاسما تاثیر بذارن و باعث بشن که دمای توده ای از پلاسما کمی بیاد پایین.وقتی که این دما میاد پایین این توده با توده های اطرافش یک تفاوت دمایی داره که باعث میشه تفاوتی در تابش اون قسمت ها دیده بشه که وقتی با دوربین عکس برداری میشه اون نواحی تاریک تر مشاهده میشه.
البته توضیحاتی که دادم مطلقا نا کافی هستن ولی این رو به پای اطلاعات کمم بزارین.
به این نکته هم توجه کنین که اثرات مغناطیسی در این دماها و در این فازهایی که در ساختار ستارگان وجود داره متفاوته با اثرات مغناطیسی متعارف و عادی.ولی در واقع قوانین حاکم یکی هستن.تفاوت اصلی اینه که در بررسی خواص مغناطیسی این گونه مواد باید اثرات تابشی و گرمایی رو کاملا به حساب آورد(اثرات تابشی خیلی زیادن،همین باعث شارش میشه)
* با عرض پوزش از این که طولانی شد
