fire storm
کاربر حرفهای
- ارسالها
- 383
- امتیاز
- 100
- نام مرکز سمپاد
- فرزانگان 1 ارومیه
- شهر
- urm
- مدال المپیاد
- کانگرو & لیگ پایا (ریاضی)
- دانشگاه
- -
- رشته دانشگاه
- دندان پزشکی
مرگ یک دریاچه; غروب غم انگیز یک خاطره
نوشته ی زهرا امینی و فروغ حبیب اللهی فرزانگان ارومیه
دریاچه ی ارومیه که در طول تاریخ به نام های اسپوتا و چی چست معروف بوده است از جاذبه های گردشگری ارزشمند ارومیه(شهر آب) به شمار می رفت که شاید تا4 سال آینده دیگر نباشد
[size=10pt]دریاچه ی زندگی بخش ; دومین دریاچه ی آب شور جهان
این دریاچه ی زندگی بخش نقش مهمی در تعادل آب و هوای شهرمان دارد. زندگی بسیاری از موجودات بومی مثل ارتمیا و فلامینگو به آن وابسته است .آرتمیا سخت پوستی است کمیاب که در دریاچه ی ارومیه یافت می شود و در لغت به معنای گوشواره است و فلامینگو پرنده ای است رو به انقراض و دوست داشتنی که شاید شما هم تا به حال بعضی از آن ها را در حالی که تلاش می کنند زندگیشان را از چنگال نمک های کشنده دریاچه نجات دهند تا بتوانند باری دیگر بال هایشان را بگشایند و شاید در فکر این باشند که از این خانه قدیمیشان که حالا تبدیل به مرگ گاه آنها شده فرار کنند.
در کنار تمام این ها لجن های دریاچه داروهای بسیار ارزشمندی برای درمان روماتیسم و بیماری های مفصلی هستند. کاش فقط نیمی از افرادی که این دریاچه روزی درد انها را التیام بخشیده امروز به یاد این دریاچه ی زندگی بخش بودند.
غروب غم انگیز
بیایید به یاد بیاوریم غروب هایی را که با تماشای اب های درخشان این دریاچه احساس زنده بودن کردیم ولی این بار غروب در این دریاچه لذت بخش نیست.
شاید غیر قابل باور باشد اما عمق عمیق ترین قسمت های این دریاچه از حدود 10 متر به تنها 2 متر رسیده است که در طول تاریخ این دریاچه بی سابقه است و از حدود 34 میلیارد آب ارزشمند این خاطره عزیز دوران کودکیمان تنها حدود 14 میلیارد متر مکعب باقی مانده است و این همان غروب غم انگیز است و با این اوصاف امکان خشک شدن کامل دریاچه دور از انتظار نیست.
شوره زار یا دریاچه؟
با خشک شدن دریاچه زیست بوم تمام منطقه و زندگی نزدیک به 13 میلیون انسان به خطر می افتد و متاسفانه انتقال این افراد کاملا غیر ممکن است. اگر تمام آب این دریاچه ی نیلگون از بین برود شوره زاری بی جان و مرگبار باقی خواهد ماند . بادی که زمانی زندگی را برایمان یاداور بود, بادی که روزگاری با امواج بازی می کرد و انها را تا ساحل دنبال می کرد , بادی که می توانست نوازشگر باشد دیگر همبازی ندارد و حال می تواند با پراکندن نمک ها در زمین های اطراف پیام مرگ را به ارمغان آورد. افزایش بیماری ها , از بین رفتن زمین های کشاورزی و تولد کودکان ناسالم فقط تعداد کمی از فجایعی هستند که آینده ی همه ی ما را تهدید می کنند.
می توان آنرا به جزئی از خاطره ی نسل های 5 ام و 6 ام هم تبدیل کرد؟
احداث 35 سد بر روی 21 رودخانه ورودی دریاچه ,احداث پل میانگذر و حفر غیرقانونی چاه های عمیق نقش به سزایی در وقوع این فاجعه داشته اند و آسمان نیز دیگر اشکی نمی ریزد تا لبان ترک خورده ی دریاچه را سیراب کند.
کاش می شد با انتقال اب از رودارس یا دریاچه ی خزر و یا با آزاد سازی آب اسیر شده پشت سد ها این غروب غم انگیز را دور کرد ولی انگار چاره ای نداریم; این غروب اجتناب ناپذیر است !! کاش روزهایی که بود قدرش را می دانستیم.[/size]
نوشته ی زهرا امینی و فروغ حبیب اللهی فرزانگان ارومیه
دریاچه ی ارومیه که در طول تاریخ به نام های اسپوتا و چی چست معروف بوده است از جاذبه های گردشگری ارزشمند ارومیه(شهر آب) به شمار می رفت که شاید تا4 سال آینده دیگر نباشد
[size=10pt]دریاچه ی زندگی بخش ; دومین دریاچه ی آب شور جهان
این دریاچه ی زندگی بخش نقش مهمی در تعادل آب و هوای شهرمان دارد. زندگی بسیاری از موجودات بومی مثل ارتمیا و فلامینگو به آن وابسته است .آرتمیا سخت پوستی است کمیاب که در دریاچه ی ارومیه یافت می شود و در لغت به معنای گوشواره است و فلامینگو پرنده ای است رو به انقراض و دوست داشتنی که شاید شما هم تا به حال بعضی از آن ها را در حالی که تلاش می کنند زندگیشان را از چنگال نمک های کشنده دریاچه نجات دهند تا بتوانند باری دیگر بال هایشان را بگشایند و شاید در فکر این باشند که از این خانه قدیمیشان که حالا تبدیل به مرگ گاه آنها شده فرار کنند.
در کنار تمام این ها لجن های دریاچه داروهای بسیار ارزشمندی برای درمان روماتیسم و بیماری های مفصلی هستند. کاش فقط نیمی از افرادی که این دریاچه روزی درد انها را التیام بخشیده امروز به یاد این دریاچه ی زندگی بخش بودند.
غروب غم انگیز
بیایید به یاد بیاوریم غروب هایی را که با تماشای اب های درخشان این دریاچه احساس زنده بودن کردیم ولی این بار غروب در این دریاچه لذت بخش نیست.
شاید غیر قابل باور باشد اما عمق عمیق ترین قسمت های این دریاچه از حدود 10 متر به تنها 2 متر رسیده است که در طول تاریخ این دریاچه بی سابقه است و از حدود 34 میلیارد آب ارزشمند این خاطره عزیز دوران کودکیمان تنها حدود 14 میلیارد متر مکعب باقی مانده است و این همان غروب غم انگیز است و با این اوصاف امکان خشک شدن کامل دریاچه دور از انتظار نیست.
شوره زار یا دریاچه؟
با خشک شدن دریاچه زیست بوم تمام منطقه و زندگی نزدیک به 13 میلیون انسان به خطر می افتد و متاسفانه انتقال این افراد کاملا غیر ممکن است. اگر تمام آب این دریاچه ی نیلگون از بین برود شوره زاری بی جان و مرگبار باقی خواهد ماند . بادی که زمانی زندگی را برایمان یاداور بود, بادی که روزگاری با امواج بازی می کرد و انها را تا ساحل دنبال می کرد , بادی که می توانست نوازشگر باشد دیگر همبازی ندارد و حال می تواند با پراکندن نمک ها در زمین های اطراف پیام مرگ را به ارمغان آورد. افزایش بیماری ها , از بین رفتن زمین های کشاورزی و تولد کودکان ناسالم فقط تعداد کمی از فجایعی هستند که آینده ی همه ی ما را تهدید می کنند.
می توان آنرا به جزئی از خاطره ی نسل های 5 ام و 6 ام هم تبدیل کرد؟
احداث 35 سد بر روی 21 رودخانه ورودی دریاچه ,احداث پل میانگذر و حفر غیرقانونی چاه های عمیق نقش به سزایی در وقوع این فاجعه داشته اند و آسمان نیز دیگر اشکی نمی ریزد تا لبان ترک خورده ی دریاچه را سیراب کند.
کاش می شد با انتقال اب از رودارس یا دریاچه ی خزر و یا با آزاد سازی آب اسیر شده پشت سد ها این غروب غم انگیز را دور کرد ولی انگار چاره ای نداریم; این غروب اجتناب ناپذیر است !! کاش روزهایی که بود قدرش را می دانستیم.[/size]