از نظر من اگه آدم از همون اول به پدر مادرش نشون بده که خودش میتونه برا خودش تصمیم بگیره و برا خودش مستقله شاید اون موقع یکم کمتر برا آدم تصمیم بگیرن.برا من که موثر بوده شما هم به نظرم اگه چند بار حتی اگه دعوا بشه سعی کنید استقلالتون رو نشون بدید شاید تاثیر داشته باشه.
از نظر من اگه آدم از همون اول به پدر مادرش نشون بده که خودش میتونه برا خودش تصمیم بگیره و برا خودش مستقله شاید اون موقع یکم کمتر برا آدم تصمیم بگیرن.برا من که موثر بوده شما هم به نظرم اگه چند بار حتی اگه دعوا بشه سعی کنید استقلالتون رو نشون بدید شاید تاثیر داشته باشه.
من الان خودم دو روز صبح ها دو روز بعد از ظهر ها کار میکنم .از پسشم بر میام .
اما مشکل یه چیزه دیگست
مامان باباهای ما دوره ی خودشون مثلا میخواستن دکتر بشن به هر دلیلی نتونستن حالا میخوان کارایی که خودشون نکردنو برای ما عملی کنن مثلا مامان من نمیذاره من انسانی بخونم .چرا ؟چون میخواد پزشک بشم .این تنها دلیلشه
+
من کاملا با حرف آیدا موافقم من خون می بینم حالم بد میشه واقعا حالم بد میشه
حالا آخه مسئله فقط پزشکی و مهندسی نیس،خانواده من که کلا با مهندسی مخالفن و میگن فقط پزشکی
البته نمیگن تو باید "حتما" پزشکی بخونی و پزشک شی ولی میگن اگه میخوای آینده ات تضمین شه پزشک شو،اگه میخوای به علاقه ت برسی،برو دنبال علاقه ت
خب من اصولا نمیتونم پزشکی بخونم! چون واقعا "نمیتونم" ینی تحمل دیدن آدم مریض رو ندارم،خون که هیچی اصن و... ولی از نظر درسی خب میتونم،که به نظرم مهم نیس،چون یه پزشک باید بتونه کار کنه،با توجه به نمره هاش و رتبه های کنکورش که نمیان سراغش
بعدم این قضیه که فلانی رو ببین دکتره فلان قد درآمد داره و اینا خیلی حرف الکیه،من هزاران مثال دارم که نه دکترن نه مهندس ولی خیلی بیشتر درآمد دارن،اینا به خود شخص مربوطه نه اون شغل
مثلما اونا نگران آینده ی ما هستن با این بازار کار...
والا فقط دکتر مهندسان که مطمئنن شغل درست حسابی گیرشون می یاد با درآمد عالی...(البته منظورم مهندس درست حسابیه...)
البته علاقه هم در موفقیت شخص تاثیر بسزایی داره...
خیلی کارا هست که دوست دارم انجام بدم ولی مامان بابام مخالفن..
خوب اگه دلیل منطقی آورده باشن از اون کارا گذشتم..
ولی اگه از روی نظره خودشون بوده فقط..
همه یه اون کارا رو تو یه دفتر نوشتم تا وقتی تونستم خودم انجام بدم...
اره .واقعا خيلي بده كه تو خودت باشي ولي مامان بابات دلشون بخواد يه كپي از ي فلاني باشي
ما تو كشورمون هزاران در هزارو داريم كه عكاسن ،ديزاينرن ،نقاشن و... كه پولشون از پارو بالاميره و شاد شادم هستن امابرعكسشم داريم
همون طور كه پزشكاي تيلياردرم داريم پزشكايي رو هم داريم كه بيكارن ومطبشون پر از خاليه
ميشه اينا رو واسشون گفت دوستانه
به نظرم باید لیسانس رو گرفت یعنی تا پایان مقطع لیسانس به حرف والدین گوش داد و در همین دوران زمینه رو برای اون چیزی که مورد علاقه ی خودمونه آماده کنیم.
حالا هر پیش زمینه ای که نیاز داره و از بعد لیسانس چون هم لیسانس رو گرفتیم(اونطوری که والدینمون خواستن) و هم یه کم مستقل تر شدیم بریم دنبال اون چیزی که میخوایم.
من که خودم همین تصمیم رو دارم.
و یه چیزی که از همه چیز مهم تره اینه که برای بچه ی خودمون چنین شرایطی رو بوجود نیاریم.
بدون شك اگر ديدگاه معقولانه اي نسبت به بازار كار در آينده، كسل كننده بودن شغلي كه بهش علاقه اي نداري، به خطر افتادن سلامت روانت در راه رسيدن به اون شغل و... وجود داشت و شفاف سازي به وجود ميومد اين مشكلات هم وجود نداشت.
هم چنين اگه استعدادها و علايق كودكان و نوجوانان به صورت دقيق بررسي و آناليز ميشد آينده ي بهتري چه براي خود كشور و صنايعش و چه براي جوان ها مهيا ميشد.
از اونجايي كه اطلاعات و... در خصوص اين چيزها به شدت ضعيفه خب اين مسائل هم تا زماني كه يكسري تغييرات اساسي به وجود نياد وجود دارن
شاید چون اکثر نوجوون ها مخصوصا نوجوون های ایرانی (که تا ۱۸/۲۰ سالگی عمومشون دور از جامعه نگه داشته میشن) دید درستی نسبت به آینده جامعه ندارن
والدین هر روز تو چیزی زندگی میکنن که نوجوون ها فقط با بخش کوچکیش برخورد دارن پس منطقیه که برای وروود به محیط جامعه والدین باید ها و نباید ها رو مشخص کنن
البته اشتباه والدینم اینجاست که دید جزئی دارن و استقرایی استدلال میکنن و به جای دید کلی دادن به نوجوون به اون ها فقط یک راه نشون میدن که تو تجربیات خودشون اون راه ب موفقیت و جایگاه درستی تو جامعه ختم شده
ولی در هر حال اینکه بگیم نوجوون مییتونه مستقلا راجع ب آینده اش تصمیم بگیره فقط ب شرطی درسته که برای مثال این نوجوون از ۱۵/۱۶ سالگی تو جامعه کار کرده باشه (کار مثالی از ارتباط نزدیک با جامعه ست حالا هر ارتباطی)
@Mimas عزیز .
من خواستم برات بانگ بذارم ولی مشخصاتت رو بسته بودی ، به نظرم این تاپیک موضوع نسبتاً مشابهی برای گفتن این مطلب داشت . در صورت مغایرت مدیران گرامی میتونن پاکش کنن .
طبق قانون دختر مجرد بالای هجده سال برای خروج از کشور به اذن پدر احتیاج نداره . و همچنین در شرایط سلامت عقلی ، والد نمیتونه فرزند رشیده و بالغ بالای هجده سال خودش رو ممنوع الخروج کنه .
