- شروع کننده موضوع
- #1
farshidGCD
لنگر انداخته
- ارسال‌ها
- 3,747
- امتیاز
- 7,916
- نام مرکز سمپاد
- شهید بهشتی
- شهر
- -
- سال فارغ التحصیلی
- 91
- دانشگاه
- MMU
- رشته دانشگاه
- IBM - ID
احتمالا الان لینک تاپیکای تحصیل در خارج از کشور رو لیست میکنین اینجا، ولی صبر! این تاپیک از اونا نیست
این مدتی که توی تاپیکا میگشتم، دیدم خیلیا میگن میخوایم بریم هاروارد و آکسفورد و MIT و برکلی و پرینستون و... عده ای هم میگن فقط میخوایم از کشور خارج شیم و خارج از ایران درس بخونیم، اما به جرات میگم 70% هیچ برنامه عملی برای این کار ندارن
پس کار ما توی این تاپیک، راهنمایی جامع برای اخذ پذیرش از دانشگاه مورد نظر، یا حداقل یه دانشگاه خوب هست
با وجود اینکه مخاطبان این تاپیک قراره کسایی باشن که تصمیم خودشون رو برای رفتن گرفتن، اما بازم من ابتدا مزایا و معایب این کار رو میگم:
مزایا
+ اکثر دانشگاه های خارج از کشور، سطح علمی بسیار بالاتری نسبت به دانشگاه های ایران (حتی اونایی که سطحشون حدودا بالاست، مثل تهران و امیر کبیر) دارن
+ اعتبار بالای مدرک، به دلیل نبود مشکلات سیاسی و...
+ احتمال زنده موندن تا پایان تحصیل بسیار بسیار بالاست (نه کسی زندانیتون میکنه، نه از آلودگی میمیرین، نه از خوراک مسموم خبریه، نه گاز اشک آور و باتوم، نه دغدغه های فکری و روحی، نه تصادف، نه... خلاصه تضمینی زنده میمونین)
+ امکانات جانبی تحصیل کافی و نسبت به ایران عالیه، اینترنت پر سرعت، امکانات آزمایشگاهی عالی، وسایل کمک درسی که بعضی دانشگاه ها میدن (لپ تاپ مخصوص، آیپد و...) کلاسای مجهز، محیط زیبا و خیلی چیزای دیگه
+ آشنایی با فرهنگ ها، افراد از کشورهای مختلف، یادگیری زبانهای مختلف، دوستای بین المللی پیدا می کنید و...
+ استقلال کامل و آدم شدن یکی از بهترین مزایایی هست که تحصیل در خارج داره! یاد میگیرین هزاران کیلومتر دورتر از خانواده، جایی که شاید آشنا هم نداشته باشین، با مشکلات کنار بیاین و گلیمتون رو از آب بکشین، منظم بشین و امثالهم
معایب
- پول نسبتا زیادی نیاز هست، حتی اگه بورسیه بشین بازم برای زندگی پولی بیشتر از یه زندگی نرمال تو ایران لازمه، و توی خیلی کشورها اجازه کار به دانشجو داده نمیشه یا محدوده
- درس خوندن توی اکثر کشورای خارجی واقعا درس خوندنه، نه این چیزی که ما تو ایران بهش میگیم درس خوندن (به عبارتی سخت تره) (البته درسایی مثل ریاضی یا فیزیک توی اکثر رشته ها و مقطع لیسانس، برای ما سمپادیا آسون تره)
- زبان مشکل کوچیکی نیست! به یاد داشته باشین حرف زدن توی محیط کلاس زبان زمین تا آسمون با حرف زدن سر کلاس و تو یه کشور غریبه فرق داره! به همین دلیل حتی اگه درساتون عالی هم باشه و تو ایران همه معدلاتون 20، احتمال اینکه ترم اولو مشروط شین هست
یه آدم با آیلتس 6.5 عملا تا 2-3 ماه اول مثل بلانسبت بز سر کلاس میشینه و بیشتر حدس میزنه درسا چیه، تا اینکه بفهمه
- دوری از خانواده و وطن و نوستالژی که یهو عصرای جمعه لب رودخونه مثل بختک خفتت میکنه رو هم میگن چیز بدیه (من فکر نکنم)
تصمیم گرفتین؟ میخواین برین؟ خوبه
1. چه دانشگاهی؟ (متناسب با شرایط انتخاب کنید)
2. بررسی می کنیم، اگه شانس قبولی بالاست، اول نیازهای دانشگاه مربوطه رو گردآوری کنید (آیلتس، پاسپورت و امثالهم) و بعد فرم های درخواست رو پر کنید و بفرستید
* آیلتس 240 تومن، پاسپورت 60 تومن، application fee دانشگاه ها بین 200 تا 800$، پول پست و اینا هم هست
* نیازهای دانشگاه معمولا آیلتس با نمره بالای 6.5 یا 7، مدارک تحصیلی سابق، گواهی سلامت، گواهی عدم سوء پیشینه هست، اما خیلی دانشگاه ها خیلی چیزای دیگه هم میخوان
* از تافل هم میشه استفاده کرد، معادلاش واسه هر دانشگاه متفاوته
3. اگه قبول شدین، میرین! (البته بعضی جاها مصاحبه حضوری هم میزارن)
پسرایی که نگران سربازی هستن میتونن 3 کار انجام بدن
1. سال سن شناسنامه ایتون رو با 17 جمع کنید، تا اسفند اون سال میتونید از کشور خارج شین (مثلا متولد 73، میتونه تا اسفند 90 از کشور خارج بشه) اما بعدش نمیتونین برگردین چون باید برین سربازی!
2. بعد از اخذ پذیرش، پذیرشنامه رو میبرین نظام وظیفه و مقداری پول ودیعه میزارین تا اجازه خروج رو بدن
3. سربازیو میخرین!
الان در مورد دانشگاه های مورد نظرتون و نحوه اقدام و...، هر سوال یا راهنمایی بخواین در خدمتم
این مدتی که توی تاپیکا میگشتم، دیدم خیلیا میگن میخوایم بریم هاروارد و آکسفورد و MIT و برکلی و پرینستون و... عده ای هم میگن فقط میخوایم از کشور خارج شیم و خارج از ایران درس بخونیم، اما به جرات میگم 70% هیچ برنامه عملی برای این کار ندارن
پس کار ما توی این تاپیک، راهنمایی جامع برای اخذ پذیرش از دانشگاه مورد نظر، یا حداقل یه دانشگاه خوب هست
با وجود اینکه مخاطبان این تاپیک قراره کسایی باشن که تصمیم خودشون رو برای رفتن گرفتن، اما بازم من ابتدا مزایا و معایب این کار رو میگم:
مزایا
+ اکثر دانشگاه های خارج از کشور، سطح علمی بسیار بالاتری نسبت به دانشگاه های ایران (حتی اونایی که سطحشون حدودا بالاست، مثل تهران و امیر کبیر) دارن
+ اعتبار بالای مدرک، به دلیل نبود مشکلات سیاسی و...
+ احتمال زنده موندن تا پایان تحصیل بسیار بسیار بالاست (نه کسی زندانیتون میکنه، نه از آلودگی میمیرین، نه از خوراک مسموم خبریه، نه گاز اشک آور و باتوم، نه دغدغه های فکری و روحی، نه تصادف، نه... خلاصه تضمینی زنده میمونین)
+ امکانات جانبی تحصیل کافی و نسبت به ایران عالیه، اینترنت پر سرعت، امکانات آزمایشگاهی عالی، وسایل کمک درسی که بعضی دانشگاه ها میدن (لپ تاپ مخصوص، آیپد و...) کلاسای مجهز، محیط زیبا و خیلی چیزای دیگه
+ آشنایی با فرهنگ ها، افراد از کشورهای مختلف، یادگیری زبانهای مختلف، دوستای بین المللی پیدا می کنید و...
+ استقلال کامل و آدم شدن یکی از بهترین مزایایی هست که تحصیل در خارج داره! یاد میگیرین هزاران کیلومتر دورتر از خانواده، جایی که شاید آشنا هم نداشته باشین، با مشکلات کنار بیاین و گلیمتون رو از آب بکشین، منظم بشین و امثالهم
معایب
- پول نسبتا زیادی نیاز هست، حتی اگه بورسیه بشین بازم برای زندگی پولی بیشتر از یه زندگی نرمال تو ایران لازمه، و توی خیلی کشورها اجازه کار به دانشجو داده نمیشه یا محدوده
- درس خوندن توی اکثر کشورای خارجی واقعا درس خوندنه، نه این چیزی که ما تو ایران بهش میگیم درس خوندن (به عبارتی سخت تره) (البته درسایی مثل ریاضی یا فیزیک توی اکثر رشته ها و مقطع لیسانس، برای ما سمپادیا آسون تره)
- زبان مشکل کوچیکی نیست! به یاد داشته باشین حرف زدن توی محیط کلاس زبان زمین تا آسمون با حرف زدن سر کلاس و تو یه کشور غریبه فرق داره! به همین دلیل حتی اگه درساتون عالی هم باشه و تو ایران همه معدلاتون 20، احتمال اینکه ترم اولو مشروط شین هست
یه آدم با آیلتس 6.5 عملا تا 2-3 ماه اول مثل بلانسبت بز سر کلاس میشینه و بیشتر حدس میزنه درسا چیه، تا اینکه بفهمه- دوری از خانواده و وطن و نوستالژی که یهو عصرای جمعه لب رودخونه مثل بختک خفتت میکنه رو هم میگن چیز بدیه (من فکر نکنم
)تصمیم گرفتین؟ میخواین برین؟ خوبه
1. چه دانشگاهی؟ (متناسب با شرایط انتخاب کنید)
2. بررسی می کنیم، اگه شانس قبولی بالاست، اول نیازهای دانشگاه مربوطه رو گردآوری کنید (آیلتس، پاسپورت و امثالهم) و بعد فرم های درخواست رو پر کنید و بفرستید
* آیلتس 240 تومن، پاسپورت 60 تومن، application fee دانشگاه ها بین 200 تا 800$، پول پست و اینا هم هست
* نیازهای دانشگاه معمولا آیلتس با نمره بالای 6.5 یا 7، مدارک تحصیلی سابق، گواهی سلامت، گواهی عدم سوء پیشینه هست، اما خیلی دانشگاه ها خیلی چیزای دیگه هم میخوان
* از تافل هم میشه استفاده کرد، معادلاش واسه هر دانشگاه متفاوته
3. اگه قبول شدین، میرین! (البته بعضی جاها مصاحبه حضوری هم میزارن)
پسرایی که نگران سربازی هستن میتونن 3 کار انجام بدن
1. سال سن شناسنامه ایتون رو با 17 جمع کنید، تا اسفند اون سال میتونید از کشور خارج شین (مثلا متولد 73، میتونه تا اسفند 90 از کشور خارج بشه) اما بعدش نمیتونین برگردین چون باید برین سربازی!
2. بعد از اخذ پذیرش، پذیرشنامه رو میبرین نظام وظیفه و مقداری پول ودیعه میزارین تا اجازه خروج رو بدن
3. سربازیو میخرین!
الان در مورد دانشگاه های مورد نظرتون و نحوه اقدام و...، هر سوال یا راهنمایی بخواین در خدمتم
چیز اضافه یاد نمیدن یعنی چی؟؟؟؟؟؟؟؟ اتفاقا از لحاظ سطح علمی بالاتر از ایرانن اما تفاوتش اینه که توی ایران جزوه رو میخونی و میری امتحان میدی، ولی اونجا جزوه رو میخونی و خودت تحقیق میکنی و با پژوهش میری بالا، که دانشجوی ایرانی که تحقیقاتش متشکل از CRTL + A، CTRL + C، CTRL + V، CTRL + P هست نمیتونه اونجا با این کارا قبول شه
