سوء استفاده جـنس‍‌‍ی (نظرسنجی)

اگر شما مورد سوء استفاده جنسی قابل اختفا (توضیح داخل متن تاپیک) قرار گیرید، خانواده خود را مطلع می س


  • رای‌دهندگان
    198

SOUL KEEPER

کاربر خاک‌انجمن‌خورده
ارسال‌ها
2,161
امتیاز
8,026
نام مرکز سمپاد
شهید بهشتی
شهر
گنبد کاووس
رشته دانشگاه
مهندسی صنایع
پاسخ : سوء استفاده جـنس‍‌‍ی (نظرسنجی)

به نقل از dorna :
درسته!میدونید فرهنگ چیزی نیست که خود به خود تغییر پیدا کنه.چیزی که میتونه تاثیر اساسی روی فرهنگ داشته باشه قوانین یه جامعه هستن.و متاسفانه قواین تو مملکت ما نمیتونه از حریم خصوصی زنان دفاع کنه چون اصلن حقوقی که برای یه زن قائل شده کم هست.یکی از دلایل دیگش هم اینه که تو جامعه ی ما یه جور دیوار بین دو جنس مخالف کشیده شده که این خیلی مشکل سازه.به خصوص که بچه ها از کودکی توی جامعه ی تک جـنس‍‌‍ی رشد پیدا میکنن.و فکر نمیکنم با این وضع خیلی مشکلات رو حل کرد و تغییرات اساسی به وجود اورد.
خلاصه اول باید قوانین یه جامعه اصلاح شه و بعد فرهنگ سازی بشه.میدونم که تغییر قوانین کافی نیست ولی شرط انجام تغییر اینه که ضرفیت تغییر وجود داشته باشه که من این رو توی قوانین جامعمون نمیبینم.

هم لایک هم دیس لایک
(ظرفیت نه ضرفیت!)

قوانین باعث فرهنگ میشن درسته ، این نه اینجا ، بلکه همه جای دنیا صادقه ، میتونم برا کسی که قبول نداره ، نمونه هم بیازم
قوانین کشور ما به ضرر خانم ها هست، ولی نه در این حدی که خانم ها بدبخت هستند (منظور وضعشون تو جامعه اس) قوانین موجود روی بد بودن وضع خانم ها تآثیر داره ، ولی به خودیه خود باعث بدبختی اونها نیست
مشکل خانم ها خودشونن به نظرم ، شما وقتی یکسره میگی حقوق مساوی ، مرد بالاتر از زن نیست ، کمپین فلان زنان ... و تو همه ی بحثای مربوط و نا مربوط این حرف ها زده میشه ، خود به خود این حس به جامعه القا میشه که خانم ها موجودات پست تری نسبت به آقایون هستند ، و واقعا" پایین تر هستند ، این تا جایی نمود پیدا میکنه که حتی خود اون خانمی که حرف از حقوق زنان میزنه و طرفدار این کمپ ها هست ، به خودش می قبولونه که ما(منظور خانم ها) که پایین تر از آقایون هستیم چرا خواهان حقوق برابریم ؟ این جمله باعث خیلی از اتفاقاته که برای خانم های جامعه میفته ... ادامه نمیدم ، نمیخوام پست طولانی بزارم
کلا" به نظر من یکی از اساسی ترین مشکل خانم ها خودشون هستند که قبول بعضی چیزها براشون سخته ، و دنبال حقوق برابر نیستند ، دنبال حقوق عینی هستند ، یعنی اگه مرد فلان کار رو کرد ، زن هم باید همون کارو کنه (البته من با این مشکلی ندارم ، و دموکراسی هم همینو میگه ، و البته منظورمم همه نیستند ، یه عده ای اینگونه هستند در اجتماع)
 

maziar

مازیمون
ارسال‌ها
1,962
امتیاز
6,833
نام مرکز سمپاد
علامه حلی
شهر
تهران، استانبول، کوالالامپور، اُسلو!
دانشگاه
Universitetet i Oslo
رشته دانشگاه
ریاضی، CS، نانو الکترونیک
پاسخ : سوء استفاده جـنس‍‌‍ی (نظرسنجی)

با توجه به اتفاقی که در عربستان افتاد (‌چه صحت داشته باشه چه نداشته باشه )

باید توجه کرد که خیلی ها در جامعه ی ما برای حفظ ابرو خیلی از مشکلاتشون رو اعلام نمی کنن.

در نظر سنجی شرکت کنید. و بگید به نظرتون باید شکایت کرد یا نه ؟ و چرا ؟

و اینکه چطوری میشه این ترس از شکایت رو برطرف کرد؟

ایا ابروی یک فرد ( چه مرد چه زن )‌ چه مورد ازار جنسی قرار گرفته با شکایت و اعلام قضیه خواهد رفت ؟

یعنی ایا یک "نه" نباید کافی باشه ؟ ( ازار جنسی ممکنه در خانواده هم وجود داشته باشه. مثلن اجبار همسر به رابطه ی جنسی بر خلاف میل هم نوعی ازار جنسی محسوب میشه )
 

Lorca

کاربر فوق‌حرفه‌ای
ارسال‌ها
1,015
امتیاز
6,847
دانشگاه
دانشگاه تهران
رشته دانشگاه
زیست‌شناسی سلولی و مولکولی
پاسخ : سوء استفاده جـنس‍‌‍ی (نظرسنجی)

این «آبرو»، از هر طرف که بهش نگاه کنین، خودش یک معضل شده توی ایران[nb]البته که همین کانسپت در جوامع قدیمی وجود داشته کلاً[/nb]. به خاطرش دروغ می‌گن، رشوه می‌دن، چشم‌شون رو همه‌چیز [تأکید می‌کنم، همه چیز] می‌بندن... یکی که عضو خانواده‌ست همه‌جور خلافی کرده و همه‌جور جرمی مرتکب شده، بقیه اعضای خانواده حتی اگر توی چهاردیواری خونه سرزنشش کنن، بیرون خانواده به هر کسی حرف بخواد بزنه یا حمله می‌کنن یا از بیخ و بن انکار می‌کنن؛ در بسیاری از خانواده‌ها برای حفظ آبرو با بچه‌ها عین اسبی که بخوان روش شرط‌بندی کنن رفتار می‌شه و مجبورن مطابق انتظارات مادر و پدر زندگی کنن، درس بخونن، عقایدشون رو انتخاب کنن، ازدواج کنن، بچه‌دار بشن و...، برای حفظ آبرو دخترا [یا حتی پسرا] باید هر بلایی سرشون میاد صداش رو در نیارن چون آبروی خانواده می‌ره و...

در آخر. البته که باید شکایت کرد. البته که باید داد زد و به هر نحوی آدم مجرم رو متوقّف کرد. کل این ماجرای اهمیت دادن به بکارت [که در مورد دخترها به نظر میاد مشکل اصلیِ این داستان آبرو و ایناست] رسماً‌ یک معیار تماماً چرند و قرون وسطایی برای قضاوت راجع به یک انسانه؛ آدم شرمش باید بیاد توی قرن بیست و یکم جوری راجع به این موضوع صحبت کنه انگار داره از اخلاق و شرافت یک انسان حرف می‌زنه. علنی نکردن جرم، مساویه با دل و جرأت دادن به مجرم و به افراد دیگه برای ارتکاب اون جرم. حداقل در مورد دخترها با اطمینان این رو می‌تونم بگم که همه‌مون توی فضایی بزرگ شدیم که رومون نشده چیزی در برابر آزار جنسی بگیم. توی تاکسی، توی اتوبوس، توی خیابون، توی دانشگاه، توی مغازه، توی پارک... همه‌جا، هر روز [به طور متوسط] دخترا مورد آزار قرار می‌گیرن، و بعضاً [در مواردی که توی مکان‌های شلوغ پیش میاد] هیچی نمی‌گن رسماً. که خب طبیعتاً باعث می‌شه اون مجرم دست از کارش برنداره و شاید همون روز، همون کار رو با بیست تا دختر دیگه هم انجام بده. این «هیچ‌چیز» نگفتن به خودیِ خودش یک حرکت اشتباهه؛ شما باید تو خیابون سر طرف داد بزنید؛ هدفتون هم این نباشه که بقیه بیان جلو حمایت کنن؛ این‌جا ایرانه، و نه تنها ممکنه هیچکس نیاد حمایت کنه، بلکه ممکنه افرادی که رد می‌شن زیر لب بهتون بگن تقصیر خودتون بوده که مثلاً لباستون تنگه، یا موهاتون بیرون یا آرایش دارید [به هر حال سرزنش و تخطئه‌ی قربانی توی ایران کار رایجی‌اه؛ به ویژه در مورد جرم آزار جنسی] مسئله این‌جاست که شما سکوت نکرده باشید در برابر یک جرم؛ به مجرم اجازه ندید بدون اینکه کوچکترین بهایی بپردازه، مرتکب جرم بشه.
 
بالا