پاسخ : دروغگویی
1-دروغ عَخه و دروغگو دشمن خداست!
2-دروغ هنره و هر کسی این توانایی رو نداره که دروغ بگه!
تا اینجا که من پستا رو خوندم نظر همه ی دوستان این بوده که دروغ گفتن چیزی خوبی نیست و گاها هم گفتن که هر کسی نمیتونه دروغ نگه،دروغ سر انجام خوبی نداره و اینا حرفا.
اما خب جواب این سوال«صلن چرا دروغ؟» رو چی بدیم؟
تا جایی که من میدونم ادما کلا به دو دلیل دروغ میگن:
دلیل اول اینکه از وضع موجود راضی نیستن و نمیخوان شرایط دوروبرشون رو باور کنن،پس اقدام به دروغگویی میکنن و با این کارشون فضایی رو که خودشون دوست دارن رو اطرافشون حاکم میکنن،
ادمایی که به دلیل اول دروغ میگن؛تقریبا نمیتونن حتی برای ی بازه ی زمانی کوتاه دروغ نگن،یا حداقل دوست دارن که همیشه یکم اغراق رو چاشنی صحبتاشون بکنن.
در مورد این دسته افراد توضیح دیگه ای نمیدم،و بهشون توصیه میکنم که با یه روانشناس یه جلسه ی ملاقات ترتیب بدن!
اما دلیل دوم،
با شنیدن کلمه ی دروغ و دروغ گویی،کلماتی نظیر فریب،کلاه برداری و امثالهم تو ذهن خیلی از ماها تداعی میشه.دلیل دوم اینکه مردم دروغ میگن اینه که برای دلایلی همچون سود شخصی و منفعت های دیگه دروغ میگن.
افرادی که به این دلیل دروغ میگن عموما افراد زیرک تری نسبت به گروه اول هستن،چرا که تو این نوع دروغ مردم نسبت به صحت اون دقیق تر میشن،پس باید دروغ هایی به مراتب زیرکانه تر گفت!معمولا با افشا شدن این نوع دروغ,ضرر زیادی متحمل درغگو میشه،
اما میخوام به این موضوع بپردازم که ایا میشه دروغ گفتن رو نوعی استعداد تلقی کرد؟ینی یه نوع توانایی که برخی اون رو دارن و برخی دیگه از انجامش عاجزن؟
چون اینجا فرومه و تریبون سخنرانی نیست،دلم میخواد دوستان به جواب سوال بالا فکر کنن،منم بعدا خودم بهش جواب میدم!