همه فکر می کنن که به تک بچه ها زیادی توجه می کنن،لوسشون میکنن،همه چی در اختیارشون قرار میدن،هرچی بگن گوش میکنن اما اصلا اینطوری نیست! این کاملا برمیگرده به تربیت خانواده. خانواده هایی هستن که چندتا بچه دارن اما بین بچه هاشون تبعیض قائل میشن مثلا بعد 3 تا پسر بالاخره دختر دار شدن و انقد به این دختر بها میدن و لوسش می کنن که وقتی بزرگ شد دیگه از پسش بر نمیان و مشکلات زیادی براشون پیش میاد.
من به عنوان یه تک بچه فقط 2 تا مشکل دارم:
1.روابط اجتماعیم خیلی ضعیف نیست اما شاید نسبت به خیلیا ضعیف تر باشه مخصوصا تو محیط های جدید.
2.خیلی نگران آینده هستم از 2 نظر:اول این که پدر و مادرم رو خدایی نکرده از دست بدم چون اونا تمام خانواده ام هستن و هیچ خواهر و برادری ندارم که اگه یه روزی خدای نکرده نبودن کمکم کنه. دوما اینکه تمام امید خانواده ام به منه چون فقط منو دارن و این باعث میشه که مسئولیتم سنگین تر شه.
در نهایت 80 درصد قضیه بر میگرده به خانواده و این که بچه شون رو چطور تربیت کنن. می تونن یه تک بچه رو طوری تربیت کنن که تک بودنش نه تنها باعث لوس و پر توقع شدنش نشه بلکه باعث شه آدم مستقل و خود ساخته ای باشه.