پاسخ : تک فرزندی، خوب یا بد؟
من 11 سال تک بچه بودم (کلا از همون اول و پایه خودم بزرگ شدم

تک فرزندی رو اصن دوس نداشتم چون جز عروسک هام تو خونمون کسی رو نداشتم(خداییش که خیلی سخ بود)
بعضیا میگن خاله زاده و عمو زاده و... مث خواهر برادر ادمن ولی اصن قبولش ندارم (اخه اونا که خودشون خواهر برادر واقعی دارن دیگه دنبال غیر واقعیش نیستن که , تازه خاله زاده ها و دایی زاده ها و... بزرگ که می شن نسبت به دوران بچگیشون کلی از هم فاصله می گیرن

)
چیزی که دوران تک فرزندی بیش از هر چیز دیگه ای زجرم می داد این بود که تا وارد مدرسه می شدم همه با هم می خوندن یکی یه دونه یا خل می شه یا دیوونه

)
اخه اصن لوس بودن و تک بچه بودن به هم ربطی ندارن به ویژه اگه ادم تک فرزند باشه و مامان باباش بیرون کار کنن

بچه نه تنها لوس نمیشه از همون بچگی خونه داری هم یاد میگیره

خونواده تا وقتی یک بچه دارن ساکته و با اومدن یه بچه دیگه کلا سیستم تغییر می کنه \

/
حضوره خواهر و برادر می تونه رو روابط اجتماعیه ادم تاثیر بذاره
ادم کلا شادتره چون همیشه یکی هس که سر به سرش بزاره یا تحت سربه سر گذاشتن قرار بگیره

ادم یکی دیگه رو هم واسه دوس داشتن داره

راجع به این که بیش تر از یه فرزندداشتن واسه خونواده بهتره یا بچه: واسه هردو بهتره (البته با نادیده گرفتن محدودیت های جامعه)