پاسخ : پاسخ : مرجع املای صحیح کلمات پرکاربرد
به نقل از آبجي مرضيه :
بابا بيخيال يني چي س و ص كه فرقي ندارن باهم عرب كه نيستيم من نميگم كلا رعايت نكنين ولي وقتي ناخوداگاه ادم يادش ميره يا حواسش نيس ديگه اصاب خوردي يني چي ؟
کمابیش موافق ام.
چند تا نکته هست که باید بهشون توجه کرد.
چرا هیچ کس «سپاس» رو غلط نمی‌نویسه؟ یا «هرگز»؟ یا «دانش»؟ یا «فرزانه»؟ یا «انجمن»؟ پاسخ این اه: چون فارسی ان.
چرا هیچ کس «مکان» رو غلط نمی‌نویسه؟ یا «نشریه»؟ با این که عربی ان؟ پاسخ: چون با دونستن ِ تلفظ‌شون، میشه نوشتن شون.
نتیجه این اه: اگر برای ِ نوشتن ِ هر واژه (با دونستن ِ تلفظ‌ش) روشي وجود داشته باشه، هیچ کس غلط نخواهد نوشت.
خنگ که نیستیم.
گرفتاری ِ ما این که فکر می‌کنیم دونستن ِ فرق ِ «تحدید» و «تهدید» نشونه‌ی ِ سواد اه، و هر کسي رو که چنین چیزي رو ندیده باشه یا حفظ نکرده باشه، نادون و بی‌سواد می‌خونیم.
اساسن این که خط ِ ما 4 تا z داره، 3 تا s، و از هر واجي چند تا، خنده‌دار اه. حتا اگه برای ِ قائل شدن ِ تفاوت ِ معنایی باشه. مگه شما وقتي به کسي می‌گی «رفتیم شمال، خیلي حال داد!»، طرف شک می‌کنه که الآن شما «حال» رو گفتی یا «هال» رو؟
وقتي در زبان ِ فارسی ما هم سپاس رو میgozårim و هم لیوان رو سر ِ جاش میgozårim، این چه کاري اه که یکي رو با ز بنویسیم و یکي رو با ذ؟ برای ِ تفاوت ِ معنایی؟ مثل ِ این می‌مونه که در انگلیسی spring رو که 4 معنای ِ متفاوت داره، با 4 تا s ِ مختلف بنویسن که معناهاشون نیامیزند. بعد این رو که کسي یادش نموند کدوم معنی رو باید با کدوم s نشون بده، فاجعه‌بار بخونیم. فاجعه این خط ِ ناکارآمد اه، که فرق ِ چنداني با مینونگاری نداره. الآن ما اون قدري که برای ِ خوندن ِ اشعار ِ مولوی مشکل داریم، برای ِ خوندن ِ سنگ‌نوشته‌های ِ میخی ِ فارسی ِ باستان نداریم.
گرفتاری ِ دیگه‌ی ِ ما هم این اه که به این خط تعلق ِ خاطر داریم، روش تعصب داریم، اون رو نشونه‌ی ِ فرهنگ‌مون می‌دونیم؛ پست‌های ِ زده‌شده به غیر از این خط رو بر می‌گردونیم، و پیامک‌های ِ نوشته‌شده به این خط رو نیم‌بها حساب می‌کنیم؛ به کسي که فینگلیش می‌نویسه می‌خندیم، و می‌ترسیم نوشتن ِ پیامک با دبیره‌ی ِ لاتینی فرهنگ‌مون رو نابود کنه.
قضاوت با خودتون.
تمام اینها غلط های توی فرومه! کلمه های غلط نوشته شده توسط کاربرا رو توی یک نوت جمع میکنم و وقتی زیاد شدن میزارم تو این تاپیک
]
کتاب ِ ادبیات فارسی ما،نوشته اهتزاز ! 
