سلام!
از اونجایی که این مبحث درست نویسی، یکی از دغدغه های بنده هست، تصمیم دارم هر از گاهی پستی در این باره بگذارم.
توی کلمه‌های فارسی و عربی رایج در فارسی، همزه فقط در اول کلمه قرار می‌گیره؛ بنابراین باید از آوردن همزه یا نوشتن «ی» به صورت «ئ» در وسط یا آخر کلمه ها پرهیز کنیم یا حذف کنیم، مثل: استثنا، املا، انشا و...؛ و یه نکته دیگه اینکه، به جای تلفّظ همزه با «ی» تلفّظ بشه، مثل:
بنویسیم ننویسیم
آیین / آئین
پاییز / پائیز
آیینه / آئینه
بها / بهاء
موبد / مؤبد
دانایی / دانائی
رویین تن / روئین تن
روییدن / روئیدن
قدیم تر ها، همزه‌ی آخر به «واو» تبدیل می‌شد، مثل: جزء، به جای جزو.
-------------------------------
کلمه‌هایی از نوع: داوود، کاووس و مانند آن‌ها که با اشباع تلفّظ می‌شود در کتابت با دو «واو» یکی نماینده‌ی صامت و دیگری نماینده‌ی مصوّت بلند نوشته می‌شود، مانند:
بنویسیم ننویسیم
کاووس / کاوس
طاووس / طاوس
چاووش / چاوش
وول خوردن / ول خوردن
-----------------------------
جزء پیشین «می» همیشه جدا از فعل نوشته می‌شود، مثل:
بنویسیم ننویسیم
میرفت / میرفت
میشنید / میشنید
میگفت / میگفت
میروم / میروم
