- ارسال‌ها
- 1,688
- امتیاز
- 19,970
- نام مرکز سمپاد
- فرزانگان 2
- شهر
- تهران
- سال فارغ التحصیلی
- 94
- مدال المپیاد
- فقط شیمی ولا غیر!!!
- دانشگاه
- شهید بهشتی
- رشته دانشگاه
- پزشکی
کوچه خیلی خوبه // خونه خیلی دوره
کبوتره می خونه // اون که روی بوم خونه
نشسته روبه رومه // بچه های کوچه
با توپ پلاستیکیشون می یان بیرون دونه دونه
مامان دم پنجره // دستاش ظرفشه
کمکش می کنم نمی زارم یه وقت خسته شه
بابا سر کاره // بابا فکر مائه
بابا قهرمانه // آره بابا قهرمانه
ابر نیست بالا ما // تا سفید بشه شهر ما
باز 2 تا باله ما // می ریم بالا باهم بالا می گه
کوچولو به بابایی // بخون برام لالایی
نگران نمی شم // می دونم فردا با مایی
شبا آروم // با خنده خواب می رن
صبح ها آسون // سرکار می رن
حرف تو حرف نمی ره // دست تو دست دیگه
هر کی هر جا می ره ه ه ه
آسمون نیست آلوده // سفید مثل فالوده
لابد اون بالاها // یکی فکر ما بوده
هیچ جا نمی خوام باشم جز اونجا
زنگ مدرسه می خوره دوباره قبل 3 // وقتشه برم خونه ، کوله پشتیم بندش سفت
کوچه هارو راه می رم اینجا همه خوبن // صبح تا شب یه مشت آدم می یان دم خونم
در و توری پنجره باز // هر روز می یاد خبر شاد
می زنیم از حنجره داد // این روزا رو نبره باد
ماها همه با همیم // اینجا همه راحتیم
تو سرزمین مادریم // اینجا تو ایران زمین
کوچه _ زد بازی
پ.ن: عمری طی شد و الان تازه می فهمم حرفاش رو ... وقتی این آهنگو پلی می کردم شرایط عجیب سخت بود برام! امروز با اتفاقاتی به مراتب بیشتر و سخت تر به آهنگ گوش میدم فقط فرقش اینه کمتر حس می کنم تلخی ماجرا رو! امان از عادت ...
خدا نکنه آدم بزرگ شده باشم
کبوتره می خونه // اون که روی بوم خونه
نشسته روبه رومه // بچه های کوچه
با توپ پلاستیکیشون می یان بیرون دونه دونه
مامان دم پنجره // دستاش ظرفشه
کمکش می کنم نمی زارم یه وقت خسته شه
بابا سر کاره // بابا فکر مائه
بابا قهرمانه // آره بابا قهرمانه
ابر نیست بالا ما // تا سفید بشه شهر ما
باز 2 تا باله ما // می ریم بالا باهم بالا می گه
کوچولو به بابایی // بخون برام لالایی
نگران نمی شم // می دونم فردا با مایی
شبا آروم // با خنده خواب می رن
صبح ها آسون // سرکار می رن
حرف تو حرف نمی ره // دست تو دست دیگه
هر کی هر جا می ره ه ه ه
آسمون نیست آلوده // سفید مثل فالوده
لابد اون بالاها // یکی فکر ما بوده
هیچ جا نمی خوام باشم جز اونجا
زنگ مدرسه می خوره دوباره قبل 3 // وقتشه برم خونه ، کوله پشتیم بندش سفت
کوچه هارو راه می رم اینجا همه خوبن // صبح تا شب یه مشت آدم می یان دم خونم
در و توری پنجره باز // هر روز می یاد خبر شاد
می زنیم از حنجره داد // این روزا رو نبره باد
ماها همه با همیم // اینجا همه راحتیم
تو سرزمین مادریم // اینجا تو ایران زمین
کوچه _ زد بازی
پ.ن: عمری طی شد و الان تازه می فهمم حرفاش رو ... وقتی این آهنگو پلی می کردم شرایط عجیب سخت بود برام! امروز با اتفاقاتی به مراتب بیشتر و سخت تر به آهنگ گوش میدم فقط فرقش اینه کمتر حس می کنم تلخی ماجرا رو! امان از عادت ...
خدا نکنه آدم بزرگ شده باشم
آخرین ویرایش:
