پاسخ : مبانی و مسائل بیوشیمی
غضروف و ضربه گیری
تا به حال به دست و پای عروسک هاتون نگاه کردید؟(و یا در صورت داشتن کروموزومY به دست و پای ربات هاتون)
اینکه چقدر مفاصل اونها ظریف و حساس اند؟و اینکه چقدر مراقبید تا ضربه ای به اونها وارد نشه تا خدای ناکردهنشکنند؟
یه ضربه ی ساده و جانانه از طرف صمیمی ترین رفیقتون به ارنج شما(وقتی که سر کلاس Handsfreeتو گوشتونه وطبق اقبال بلند ستارگانتون همون موقع معلم با شما کار داره)ممکنه برای همون عروسک(ربات) به قیمت معلول شدنتموم بشه چه جوریاس که اینجوریاس؟(مدیونین اگه بگین چون جنسشون چینیه!!!)
منظورم اینه که چه جوری غضروف های ما ...
... اینقده ضربه گیریشون خوبه و تو این کار استادن؟
خوب........جونم براتون بگه کهما در بدن مولکولهایی به نام پروتئوگلیکان داریم.همونطور که از اسمشون برمیاد یعنی پروتئین هایی که متصل به نوعخاصی از پلی ساکارید ها(به نام گلیکوز امینو گلیکان) می باشند.بیش از 95% پروتئوگلیکان ها کربوهیدراته(کلا درمواجهه با این کلمات قلمبه سلمبه بدونین که بخش دوم کلمه بیشتره،بدونین ولی به هیچکی دیگه نگین!).در گذشته به اینپروتئوگلیکان ها میگفتند موکوپلی ساکارید ها.عملکردشون هم اینه که ترکیبات ساختاری در بافت همبند هستند یا باعثچسبیدن سلولها به ماتریکس بشن(کلا بچه های زحمت کشی ان از همینجا خسته نباشید میگیم بهشون)از گلیکوز امینو گلیکان ها اسمی بردیم...حالا اینا چی اند؟گلیکوز امینو گلیکان ها زنجیره های پلی ساکاریدی آنیونی اند که از تکرار واحد های دی ساکاریدی ساخته می شوند(مدیونین اگه فکر کنین من با قصد و غرض خاصی کلمه ی انیونی رو بزرگ نوشتم یا اینکه به جواب سوال ربطی داره،نه
نه نه...هویجوری نوشتمش چون به دلیلی زیرا!)
از گلیکوز امینوگلیکان ها میشه به هپارین اشاره کرد(اسمش اشناس براتون؟جون من؟زیست وزارتی دوم میگی؟نه بابا
هپارین در بدن از بازوفیل ها ازاد میشه و مانع فعالیت فیبرین شده و در نتیجه با مهار فیبرین،فیبرینوژن به فیبرین تبدیلنمیشه و در نتیجه باعث مهار فرایند انعقاد خون میشهکجا بودم؟چی شد که سر از هپارین در اوردیم؟ما که تو غضروف بودیم!ای بابا از دست این بیوشیمی از بس که شیرین ورنگارنگ و جورواجوره.بیوشیمی مثل رفتن تنهایی برای خرید از سوپرمارکت میمونه،وقتی از ادم خواسته میشه که"فقط برو و ماست بخر!" اماادم با 3بسته پاستیل خرسی و 2تا شیرین عسل و2تا شیر توت فرنگی و4تا کیک براونی برمیگرده و تازه وقتی میرسهخوابگاه درمیابه که یادش رفته ماست بخره!درضمن اعداد دقیق هستن چون این رخداد واقعا رخ داده!:)
خوب پس تا اینجا گفتیم ما تو بدنمون پروتئوگلیکان داریم و پروتئوگلیکان ها هم گلیکوزامینوگلیکان دارن وگلیکوزامینوگلیکان ها هم آنیون،آنیون،آنیون،آنیون،آنیون(لطفا به صورت مرموز و با اکو بخونینش!)
فک کنم تا حالا یه حدسایی در مورد اینکه چرا غضروف عمل ضربه گیری داره زدین،نه؟یکم فکر کنین،انیون یکم بوداربه نظر میرسه!الان حس خانم مارپل(یا واسه اون ربات دار ها حس پوارو)رو دارین...
و در اخر...
پروتئوگلیکان ها از اجزای کلیدی ماتریکس خارج سلولی غضروف می باشند و با توجه به اینکه در ساختار خودگلیکوز امینوگلیکان دارند ،ماتریکس غضروف ما حاوی آنیون هایی است که با استفاده از بار خود مولکول های آّب بهدور خود جمع می کنند.آّب جذب شده به آنها این خاصیت را می دهد تا پس از اینکه بر اثر ضربه ای تغییر شکل می دهنددوباره به حالت اولیه خود برگردند(یه کیسه پلاستیکی حاوی آب رو در نظر بگیرین،چون مایعات تراکم ناپذیرند وقتیکیسه رو فشار میدین نمیگه اخ اون هم دست شما رو فشار میده!بعله فک کردین ظلم تو این دنیا بی جواب میمونه؟!)
فوقع ماوقع...قوربون خدا بشم که با چهار تا گروه آنیونی از اینکه :بعد از خوردن شست پاتون به پایه ی میز و وارد شدن ضربه بهشدنبال شست پای کنده شدتون بگردین،جلوگیری میکنه.واقعا قربون خدا بشم
( مدیونین اگه خندیده باشین!یعنی چه مگهمتن علمی طنز هم داریم؟!مگه من با شما شوخی دارم؟!)
درضمن:نکته ای که از هپارین گفته شد به خاطر بی لیاقتی نویسنده یا عدم کنترل وی بر هم بستگی موضوعی نبوده،نهبلکه به خاطر اینه که سعی بر اینه میزان بیشتری نکته با لینک های بیشتری بهم در مخ شما جای گیرندیدندی
و اینکهمیگن تو بهشت وقتی شست پات میاد به پایه میز برخورد کنه خود پایه خودش رو میکشه عقب!:)
