یاه ابات دت؛ ببین همه اولش میخوان برن برق شریف و پزشکی تهران و ... آخرش یه تعداد محدودی میرن این رشتهها درسته؟
در مورد دانشگاه هم همینه. اول سال همه فکر میکنن فیلم هندیه و راحت میخونن و میشن رنک و درجا میرن بلاد کفر تو MIT ولی خب اصلا ازین خبرا نیست. بسته به رشته و دانشگاه و جو فرق داره شدت رقابت. توی رشته من همه یه مشت خسته و بیخیالن و خب اصلا کسی حال نداره در طول ترم بخونه. اداشو در میارن دخترامون که دارن میخونن ولی آخرش..
ببین؛ مثلا توی برق شریف به شدت رقابت تنگاتنگه و خیلی معدلای نفرات تاپ به هم نزدیک و بالاعه ولی بعد گذشت چند ترم کاملا مشخص میشه اختلاف بین بچهها.
کاری که
بهتره بکنی اینه که سرت تو کار خودت باشه و کاری به بقیه نداشته باشی که کی چند شد و کی چرا اون شد مثلا توی بازیهای رکوردی دیدی بهترین عملکردت موقعیه که اصلا به امتیاز و ... توجه نمیکنی و تمرکز داری؟ زندگی(و در لول پایینترش دانشگاه) هم همینطوریه. به خودت زور نکن من حتما باید اول باشم. سعی کن فقط بهتر از قبل خودت باشی. همینو ادامه بدی باور کن خیلی بهتر پیشرفت میکنی تا بخوای نفر اول یا 10% اول رشتهت باشی.