البته اینکه در موردشون چیزی بگم، کار من نیست. بهترین کار مراجعه به ویکی پدیاست ! یعنی کلا نمیتونم چیزی بگم، چون اگر بیام تو یه جمله یه چیزی بگم در موردشون ممکنه اصالت قضیه مشخص نشهبه نقل از Black Death :
خُب ، به نظرت اومانیسم و سکولاریسم، زمینه مناسبش هستن؟ یعنی میتونیم اومانیسم و سکولاریسم رو بعنوان دو تا زمینه مناسب برای آنارسیشت شدن در نظر بگیریم ؟ ( خیلی ها به نظرشون این سه تا اصلا به هم ربطی ندارن! در حالیکه میشه گفت یکی از پایه های آنارشیسم دو مورد مذکور هستن! و همینطور بسیار قوی تر، لیبرالیسم. اصلا یکی از شاخه هاش همینه. )به نقل از K.M.W :
ببین در آنارشیسم قرار نیست سازمان ها از بین برن. سازمان های NGO-Like قراره بمونن. ( حداقل برای شروع زمینه سازی باید اینها وجود داشته باشند. ) در حال حاضر، در اروپا، دولت حداقل دخالت رو در زندگی مردم داره. حتی سازمان هایی که کار سازمان استاندارد ما رو میکنن، شرکت های خصوصی یا NGO ها هستن. اینه که میگم اروپا خواه ناخواه داره به اون سمت میره. خیلی آروم و خزشی، ولی میره. و پایه اون خزش هم نظام سیاسی - اقتصادی فعلی اروپاست. ( اروپا که میگم فکرتون سمت هلند و سوئیس و سوئد بره بیشتر، مخصوصاً سوئد. )به نقل از Bahar_R :
در این مورد حرفی ندارم، چون یادم نمی‌آد منظورم چی بوده از ارتباط اینا. منتها، شما یک آزادی 100% رو درنظر بگیر. خب این امکان پذیر نیست. چرا؟ زیرا شما باید 1% از اون آزادی رو به دولت بدی تا با استفاده ازش، 99% بقیه رو حفظ کنه. سر این 1% بحث هست.به نقل از Bahar_R :با اومانیسم هم فکر نکنم زیاد ارتباطی داشته باشه، داره؟
خب اون لیبرال بودنه(که همین هدف آزادی فردی رو دنبال می کنه) و آره من موافقم که ذره ذره به سمت کم کردن کنترل روی مردم عملیه و داره اتفاق می افته.به نقل از SalehM :
من این رو قبول دارم که حکومت دموکراتیک بهترین نوع حکومت شناخته شده‌ست. اما دموکراسی 100% هیچوقت محقق نمیشه. سوئد که شاخص های دموکراسیش از تمام دنیا قوی تره، شاید بشه بهش امتیاز 50 داد از 100. حالا چرا؟ ببین یه بحثی داریم بنام آریستوکراسی. این آریستوکراسی تعابیر مختلفی داره. یکی از تعابیرش رو با مثال میگم. در آمریکا، هرکس اجازه فعالیت سیاسی داره. هرکس اجازه داره کاندید ریاست جمهوری بشه. هرکس اجازه داره کاندید شهرداری بشه. اما آیا هرکسی میتونه این پست ها رو کسب کنه جز یک عده خاص؟[nb]لطفا این حرف های من رو به غرب ستیزی تفسیر نکنید. الان یکی از کشورهای با شاخص دموکراسی بالا آمریکاست و کسی نمیتونه این رو انکار کنه.[/nb] اون عده خاص چه کسانی هستند؟ اعضای دو حزب بزرگ. شاید بگید خب هرکسی دوست داره بیاد حزب سومی هم تاسیس کنه. بله میتونه. اما موفقیتش با تقریب خوبی امکان پذیر نیست. خب. اعضای این دو حزب توسط چه کسانی مشروعیت پیدا میکنند؟ توسط مردم. یعنی چی؟ یعنی مردم دارن بر خودشون استبداد میکنند! ( و این با اون قضیه دادن 1% درصد آزادی برای حفظ 99%ش خیلی فرق داره. )به نقل از Bahar_R :
همه این حرف ها، فقط رو کاغذ انجام پذیرن. بازم سوئد رو مثال میزنم.[nb]اینکه همش سوئد رو مثال میزنم چون رتبه یک رو شاخص دموکراسی داره.[/nb] در سوئد که حقوق بشر به بهترین نحو ممکن پیاده میشه هم، نقض حقوق بشر وجود داره. منتها میدونی چرا به چشم نمیاد؟ چون مثلاً در کشور های خاورمیانه حقوق بشر انقدر گستره نقض میشه، که اتفاقات اونجا اصلا دیده نمیشن.به نقل از Bahar_R :
میگم که. آنارشیسم داره تکامل پیدا میکنه. این حرف دقیقاً شبیه اون نقضی هست که برای وجود خدا مطرح میکنند. اینکه آیا خدا میتونه سنگی بسازه که نتونه بلد کنه؟به نقل از Bahar_R :
خب اگر دو تا چیز رو مقایسه می کنیم یا باید هر دو رو به حالت واقع بینانه بررسی کنیم یا ایده آل. نزدیک شدن به ایده آل های دموکراسی به نظرم محقق شدنش مسیر خیلی هموار تر و امکان پذیرتریه نسبت به آنارشیسم. ضمن اینکه خواسته های آنارشیسم رو میتونه برآورده کنه. اون عده ای که از این دو حزب کاندیدا میشن کسایی هستن که سابقه ی فعالیت سیاسی دارن که برای رئیس جمهور شدن لازمه. هر کسی میتونه این مراتب رو طی کنه و زمانی که سابقه و تجربه ی سیاسی پیدا کرد کاندیدا ی ریاست جمهوری بشه. خب یه آدم معمولی بدون سابقه ی فعالیت سیاسی مناسب ریاست جمهوری نیست.به نقل از SalehM :
موضوع اینه که ما یه آیده آل و هدف رو تعیین می کنیم (که میشه اون چیز هایی که من توی پست قبلی راجع به دولت گفتم) و به سمتش ذره ذره حرکت می کنیم و هیچ وقت کامل محقق نمیشه، چرا؟ چون هر چقدر جلوتر و به سمت آزاد تر شدن بریم مسائل دیگه ای پیش میاد که میگیم چرا اینا کنترل میشه و ظرفیت برای کم شدن کنترل بیشتر و بیشتر میشه و این روند همینطور ادامه پیدا می کنه، توقف نداره.
خب اینکه آنارشیسم تکامل پیدا می کنه منظور در واقع همون کم شدن کنترل روی افراده درسته؟
