براي درس خوندن و اينا كه قول نميدن! (اصن نميتونم تصور كنم همچين كاري رو از مامان بابام! )
ولي مثلا ميگن اگه دختر خوبي باشي ال ميكنيم، برات فلان چيز ُ ميخريم و... .
از اونجايي كه ميدونن من هيچ وقت دختر خوبي نميشم، ديگه مطمئن ـَن كه هيچ وقت لازم نيس كاري كنن!
اصن عقده اي شدم رفت!
قول دادن بخونم مدرسه ی خوبی قبول شم(پنجم به اول راهنمایی)بهم پونصد بدن هرکار خاستم بکنم.نمونه قبول شدم ولی هیچ
امسال قول دادن گیتار بخرن،من چشم آب نمیخوره.ولی آقا مشهد بذارید برم .بسه...
بابا خوشا به سعادتان...
من هرموفقیتی که بدست اوردم تو فامیل تک بود، اما هیشکی نه قول داد نه بعدش ی کادویی گرفت...
الانم که به بابام میگم واسم lap top شخصی بگیر (واسه قبولی کنکور) از این برادرم راحت شم،هیـــــــــچ انگار نه انگار
من وقتی سال پنجم تیزهوشان قبول شدم داییم گفت ی جایزه ی توپ پیش من داری ولی هنوز......شایداین جمعه بیایدشاید [-( [-( [-( [-(
ولی دم عمم گرم باز ی چیزی برام خرید
بابامم ک قول داده بودبرام تلسکوپ بخره ولی اونم 5سال گذشته ولی هنوزنگرفته ب روخودشم نمیاره X-( X-( X-( X-(
نتیجه اخلاقی"اصلاروی این وعده هاحساب بازنکنین"
من اينجوري نيستم كه مثلا بهم بگن فلان معدلو بياري يا فلان جا قبول شي واست فلان چيزو ميگيريم...
من هميشه درسمو واسه خودم خوندم و مامان بابامم يه عادته جالبي كه دارن يهو بي هيچ مناسبتي واسم كادو ميگيرن.
مثلا همين چندروز پيش مامانم واسم يه انگشتر طلا خريد...واقعا تو كفش موندم كه چرا/اصن علتش چيه/و هنوز جوابي پيدا نكردم!
مطمئنم ازين هديه هايه وقت و بي وقت زياد خواهم داشت...!
من از وقتی ابتدایی بودم بابام همیشه از این قول ها بهم میداد که اگه معدل آخر سالم رو بیست شم برم پیانو و تلسکوپ و میکروسکوپ و از این چیزا میخره!البته ما که هنوز هیچ کدوم رو نگرفتیم! البته این حس ذوقش که قبلا فک میکردم میگیرم خودش خیلی خوب بود ولی هیچ کدوم به حقیقت نپیوستن!
آخرین بار برمیگرده به اول دبستان 20 تا 20 پشت هم تو املا
بعدشم مامانم واسم اون میمونه رو که دیده بودم هر روز میگفتم قشنگه خرید (میمون واقعی نه ها )،داییمم واسم ماژیک نمیدونم چن رنگه خرید اونو دیگه یادم نیس خدایی بعدشم که معدلم 20 شد داییم تازه ازدواج کرده بود زن داییم برام یه خرس خرید(خب طبیعتا واقعیش نه ) بعدها تا جایی که یادمه میگفتن: آفرین!
بعداشم وقتی مثلا معدلم خوب شد میگفتن چی بخریم منم احساساتی میشدم میگفتم حالا مگه چی کار کردم؟ تیریپ تواضع و اینا تموم میشد میرف
کلا هم پشیمون نیسم چون این جایزه ها و اینا که مامان باباها و فامیل قولشو میدن تو ابتدایی به آدم میچسبه بعدش دیگه نه
لپ تاپ و تب لت و اینا هم واسه تولد میچسبه
منم مامانم زیاد از این قولا بهم میده.مثلا بهم میگفت اگه تیزهوشان قبول شم برام تبلت ولپتاپ میخره.گوشیمم عوض میکنه.500 تومنم بهم پول میده ولی وقتی قبول شدم پولامو ازم گرفت(پولایی که به بد بختی برای هر جلسه کلاس تیزهوشانی که میرفتمو ازش 10هزار تومن میگرفتم جمع کرده بودم) به زور برام یک تبلت خرید.امسالم تبلتمو ازم گرفت و داد به داداش کوچیکم به جاش برامیک لپتاپ و گوشیه قراضه خرید.
برای قبولیه تو سمپاد قرار بود یه هلیکوپتر مدل بخرن برام اما بعد از دو سالو اندی هنو خبری نیست الان چن روزه به فکر این افتادم که به قیمت روز پول هلیکوپتررو بگیرم بذارم رو پول خودم گوشی بخرم
)
انگار نه انگار 
البته این حس ذوقش که قبلا فک میکردم میگیرم خودش خیلی خوب بود ولی هیچ کدوم به حقیقت نپیوستن! 
