کشیدم اونور رفتیم تو دریا 
اخر با هزار بدبختی تونستم راه بیوفتم جلومونم ی پل بود ک باید ازش رد میشدیم، هی پایینو نگا میکردم با خودم میگفتم اگ فرمونو حالا اینوری کنم میوفتیم پایین و با خودم تصور میکردم چجوری میوفتیم پایین پل و له میشیم
ولی از اونجا ب بعد دیگه مثل ادم رفتم تا خونه و چون خیابون ما همیشه خلوت بود ب جایی نزدمبعد از اونم چنبار دیگه نشستم پشت ماشین و بخاطر مهارت زیاد توی پیچای تند دیگه نزاشتن بشینم-_-
دو نفر کنار ماشین وایساده بودن تکیه داده بودن به ماشین پرت شدن رو زمین
خیلی ام پایه م بود، یهو گفت کیانا بیا بشین پشت ماشین. منم لج کرده بودم میگفتم نمیخوام و تمام بدنم داشت می لرزید، اون اصرار کرد منم قبول کردم، رفتیم یه جای خلوت پیدا کردیم، نشستم پشت فرمون بهم گاز و کلاچ و ترمز رو گفت که کدومان و دنده رو توضیح داد، منم با کلی وحشت راه افتادم، یادمه داداشم می خندید میگفت این تند نمیره ، دیگه فک کنم یه ربع بیست دقیقه بیشتر نشد، تازه دنده دو هم زدم 
عین این آدم ماهرا هم ژست گرفتم و دستمو تکیه دادم به پنجره و فرمونو گرفتم . که مامانم گفت لعیا من چند ساله دارم رانندگی میکنم همچین ژستی نگرفتم تا حالا. حواست رو به جلو باشه. منم یواشکی دستمو آوردم پایین.
