پاسخ : بررسی دلایل عدم استقبال نوجوانان از رمانهای ایرا
حوصله ندارم همه نظراتو بخونم ولی یکی گف ک رمانایی مثه هری پاتر خیلی سر زبونا افتاده و خیلی بزرگش کردنو خلاصه تو همین مایه ها...
ولی قبول دارین ک تا یه چیزی خیلی خوب نباشه نمیتونه خیلی معروف و بزرگ شه?!
من ب شخصه 4-5بار هریو خوندمو الانم ب خاطر کنکورم نمیرم طرفش،این رمان ب حدی خوبه ک واقعا دلم نمیخواد هیچ رمان دیگه ایو بخونم...
ولی هییییچ کدوم از رمانای ایرانی در این حد نیسن،تازه ب قول بچه ها رمانای خارجی با وجود اینکه نصفشون سانسور میشع انقد خوبن...
خب واسه من به شخصه دو تا دلیل داره:
1-رمانای ایرانی عمدتا عاشقانه هستن و من فقط وقت تلف کنی محض می بینمشون
2-واقعا ایران تو ادبیات کلاسیک حرفی برای گفتن داره؟ کنار آثار روس و فرانسوی و ...
بنظرم از پیش آشکار شدن و نتیجه شون رو خیلی راحت ميشه حدس زد.
و اینکه ادبیات کلاسیک ایران زیاد خوب نیست اگ یکم از میهن پرستی فاصله بگیریم و حقیقت رو ببینیم
من هردو را میخوانم و بنظرم هردو میتونن خوب باشن.
خارجی بیشتر میخونم البته...
ولی کسایی هم هستند مثل عباس معروفی و نادر ابراهیمی و رضا قاسمی ک نوشته های خوب و مقبولی دارن
خب درباره موضوع این تاپیک من یه همایش رفتم که نویسنده های زیادی اومده بودن و راجع به این موضوع بحث میکردن..
من خودم هم رمان خارجی خیلی خوندم هم ایرانی..
تفاوت فاحشی که وجود داره اینه که رمان های ایرانی بیشترشون یک ژانر دارن و رو همون میرن جلو..و اکثرشونم موضوع تکراریه..یا برخی از این رمانهایی که نویسنده های مجازی مینویسن خیلی ابکیه یعنی شخصیتا تو رمان همه چی تمومن..طرف هم جذابه هم پولداره هم تحصیلات عالی داره...و هم بین خارج و ایران در رفت و امده..واقعا مسخرس مگه تو دنیای واقعی چندتا ادم اینجوری پیدا میشه؟اصن گیرم پیدا شه چرا همه اینا عاشق دخترایی با سطح پایینتر از خودشون میشن که اتفاقا دختره عین زیبای خفته زیباست و چشماشم به رنگ دریائه..البته بین رمان های ایرانی رمان های خوبم هست..ولی خیلی کم..
اما رمان های خارجی خیلی پرمحتواترن..شما با اینکه داری مثلا ژانر عاشقانه میخونی کلی موضوعات اجتماعیم یاد میگیری..شخصیتاشم محیرالعقول نیستن...مثل ما عادین..زیادی اغراق نمیکنن تو شخصیت پردازی..کلا همه چیزیش معقول تره...
البته منکر این نمیشم که رمان نویس های فوق العاده ایم تو ایران داشتیم و داریم!
دو دلیل عمده که بنده سر رمان ایرانی وقت نمیذارم اینه که:
۱- برای مطالعه رمان خوب آثار کلاسیک روس، فرانسوی، انگلیسی و... از سطح ادبی بالاتری برخوردار هستن و موضوع داستان انعطاف پذیری بیشتری داره
۲- بنده نظر شخصیم اینه که میشه بجای خوندن یه رمان ایرانی ۳۰۰ صفحه ای، یک کتاب مبتدی ۱۵۰ صفحه ای در زمینه فلسفه خوند ولی به اندازه ده برابر ازش استفاده کرد
*بین آثار قدیمی تر ادبیات کلاسیک در ایران آثار فاخری هم هست و نویسنده های توانای ایرانی کم نیستن، منظور بنده به اون دسته رمانهایی بود که معمولا یک پسر همه چیز تموم عاشق یه دختر خوشگل مفلوک (یا برعکس) میشه و نهایتش هم همیشه مشخصه...
به نظر من کنکور سراسری هست که به زور به خورد ما میدن!
اگه در کنکور ادبیات فارسی رو بردارند همه از خوندن شعر پارسی لذت میبرند!
چون دیگر هیچ اجباری برای خوندن اون نیست و افرادی که واقعا علاقه دارند به سمت اون میرن!
با وجود این که حذفش در کنکور هم کار چندان منطقی هم نیست!
چون برخش از شعرای اون واقعا خاطره انگیز هستند!
مثل پروانه بی پروا - آخرین درس -گردنبند عشق(سه سال پیش از ادبیات2 حذف شد) واقعا دلم برای اونا تنگ میشه!
من نمیخوام خودمونو دست کم بگیرم ولی واقعا رمان های خارجی خیلی بهترن. رمان از مظاهر ادبیات مدرن هست و میدونیم که ادبیات مدرن از غرب وارد ایران شد. در ادبیات کلاسیک واقعا کسی به گرد پای ادیبای ایرانی نمیرسه ولی ادبیات جدید واقعا مدیون غربیهاست.
علاوه بر اون بدلایل سانسور و محدودیتها، هم موضوعات و هم لحن ها و انتخاب کلمات محدوده.
من خودم جدیدا برای یکی از دوستام چندتا فصل از یه رمان خارجی رو ترجمه میکردم و واقعا متوجه شدم که زبانهای اروپایی ظرفیت خیلی بالایی برای تتابع صفات و فضاسازی و بیان حالات داره و درنتیجه خوندنشون خیلی لذت بخش تره.
نویسنده خوب داریم اما محدودیت هم زیاد براشون میزارن یکی از خوش ذوق ترین رمان نویس ایرانی به نظرم ارمان ارین هست سه گانه پارسیان ومن و سه گانه اَشوَزَدَنگَه هست که به نظرم عالی نوشته شده(براساس اسطوره های اوستا و...)
جلد ۲ اَشوَزَدَنگَه ۴ یا ۵ سال توقیف بود (دولت احمدی نژاد) مجبور شد جلد۳شو زودتراز ۲ بده:/
کلا پیشنهاد میشه بخونید الان هر ۳تاش چاپ شده
.........
نویسنده خوب ایرانی کم نیست
اگه بین نوجوان بگیم به نظرم تو اون رده سنی کسی از کتابای دکتر شریتی یا محمود دولت ابادی لذت نمی بره و درنتیجه استقبال نمیشه
سبک مورد پسند نو جون ها اکثرا علمی تخیلی میشه که واقعا تو این زمینه ایران ضعیفه
ولی به شخصه رمان های غیر رسمی ویا فن میکیشن های فارسی جالبی رو خوندم که به نظرما فقط بخاطر سختی های این کار چاپ نشدن
رمان های خارجی بهتره چون که دید آدم رو باز میکنه
و سعی در آموزش داره
اما رمان های ایرانی تعداد کمی پیدا میشه که قصد آموزش و توسعه ی آگاهی اجتماعی داشته باشه.دلیلش هم اینه که اجازه بهشون داده نمیشه هر چی خواستن بنویسن و سانسور میکنن کتابا رو.
یه دلیل دیگه هم تغییر سلایق و علایق هست که هنوز آنچنان سبک نویسندگی ایران به اون مرحله نرسیده که بخواد پا به پای سلیقه ها پیش بره.
مورد دیگه هم به از خود باختگی فرهنگی بر میگرده به نظرم. از هویت خودمون فاصله گرفتیم و سعی داریم اندیشه هامونو در چهارچوب فرهنگ اونا قرار بدیم همین میشه که بعضی رمان های ایرانی اصلا برام اون دلچسبی خاصی رو که در رمان های خارجی
میبینم ندارن
به نظر من اولین ضربه ای که دشمن میتونه به حریفش وارد کنه از یاد بردن تاریخ و عبرت هست!
دلیل نابودی اتحاد جماهیر شوروی رو میدونید چی بود؟
مردم شوروی خودشون رو فراموش کردن و تاریخشون و فرهنگشون رو از یاد بردن و یادشون رفت چه زحمت ها و زجر ها و تلفاتی برای تاسیس شوروی دادن و دوست داشتن ذره ای هم که شده شبیه امریکایی ها زندگی کنند!
به نظر من ایرانمون از لحاظ ادبیات خیلی گسترده هست!
ولی مردم خیلی کمی به اون اهمیت میدند و کتب اون ها در بازار اصلا فروشی نداره!
کی در اینجا شاهنامه رو کاملا خونده؟کتابی که تاریخ ایران در اون خلاصه شده! هرکی اونو بخونه از کارشناسی ارشد تاریخ ایران در میاد!
لازم نیست 23 کتاب تاریخ بخونن!
ولی این فقر فرهنگی هست که ادبیات و تاریخ و فرهنگ خودمون از یاد رفته! چون امروزه کسی به اونا اهمیت نمیده!
اول از همه کتاب های ایرانی یک محدودیت خاصی دارن من خودم کتابی رو می خوندم وبرام سخت بود که بعضی از سکانس هارو تصور کنم وبا خودم می گفتم نه اینجوری اشتبهه یا نه...
ودوم رمان های خارجی بیشر میشه توش خیال پردازی کرد واز چیز های نو تری استفاده کرد
و سوم من هیچ وقت رمان های عاشقانه نمی خونم ولی اگر بخونم بازم خارجی می خونم چون رمان هایی که دوستام می خونن وبرام تعریف می کنن چیزی از رمان های خارجی کم تر نداره(از لحاظ فضا سازی و رابطه میان دوشخص)
خب به نظرم دلیل این که رمان های ادبیات غیر فارسی بیشتر از فارسی مورد استقبال هستند این است که این دسته از رمان ها هم از نظر محتوی و هم از نظر هنری فاخرتر هستند .
چند تا نکته به نظرم اومد :
همون طور که می دونید شعر ها در برگردان از یک زبان به زبان دیگر زیبایی خاص خود را از دست می دهند و یا حداقل زیبایی آن ها در برگردان کاهش می یابد اما در مورد رمان با تقریب خوبی این گونه نیست و خواننده می تواند لذت خواندن اثر را در ترجمه با کیفیتی قابل قبول تجربه کند . پس هر چند شعر های خارجی توانایی رقابت با شعر غنی فارسی را ندارند اما رمان های ترجمه به خوبی توانایی رقابت با رمان های فارسی را از نظر شیوایی متن دارا هستند .پس اگر مقیاس را در نظر بگیریم آثار بر جسته ای که ادبیات داستانی جهان در خود جای داده طبیعتا بیشتر از ادبیات داستانی ایران است . اما یک نکته دیگر این که چرا حتی ایران به نسبت اندازه خود آثار زیادی در میان رمان های فاخر جهان ندارد؟
خب پاسخ این پرسش به عواملی چون رکود ادبیات و هنر ایران به دلایل فرهنگی-سیاسی ، کم بودن سرانه مطالعه کشور ، وضع بد نشر در ایران و نداشتن شرایط مساعد برای نویسندگان بخصوص نویسندگان جوان اشاره کرد.
بایین منطقی باشیم
از سرتاسر جهان نویسنده هایی هستن که کتاباشون ترجمه میشه یعنی کلی فرهنگ زمان مختلف
و ایران فقط یه فرهنگ و زبانه که همینشم مورد پسند خیلی از ما تینیجا نیس
وقتی میگیم رمان خارجی
یکی طرفدار رمان های روسیه
یکی فرانسوی می خونه
یکی طرفدار ادبیات انگلیسه
این غیر منطقیه که این همه جهانو بزاریم رو یه کاسه و ایرانم بزاریم و اونیکی کاسه ی ترازو...
رمان های ایرانی خوب و خلاقانه هم هست اما بعضیاش واقعا تکراریه ، توصیف کردناشون مبهمه گاهی اوقات ، گاهی اوقات اصلا غیر قابل باوره (تخیلی نه ها ، اون یه ژانره و با غیر قابل باور فرق داره کاملا) مثلا یه رمان میخوندم دختره اسم یکیو تو عکس میبینه پشت عکس نوشته کنار مامانش بعد میره میزنه فلان بهمان تو اینستا طرف میاد بالا ، حالا من یبار همینجوری زدن تو اینستا ارمغان سحرخیز نزدیک پنج نفر اومدن بالا اونروز ، چه برسه به اون اسم و فامیل فراوان ... که کلی میاد ، این مکاتبه کردناشون واقعا ضایع بود ..... هی میخواست بگه من با مامانت نسبت ندارم و... از نظر علمی هر چی فک میکردم طبق حرفای دختره و مادرش و اینا در گذشته ضایع بود داییشه و این همه فک کردن نداشت
قبل از اینکه بیاین هر نوع مقایسه ای رو انجام بدین به این فکر کنید که یک نویسنده ی ایرانی موقع نوشتن تک تک کلمه های کتابش ذهنش درگیره اینه که با این کلمه سرش میره بالای دار یا نه
قطعا رمان و نویسنده ی ایرانی عالی کم نیستن
مهم اینه که ایا این اثار توی بازار موجودن؟
در دسترس نوجوان ها هست؟
البته درست تر بخوایم بگیم باید بگیم متن اصلی این رمان ها در دسترس هست؟
قطعا نه!
من به شخصه یکی از بهترین کتاب هایی که خوندم کتاب "پیکر فرهاد" یکی از اثار عباس معروفی عه
ولی فکر میکنم این کتاب از حدود سال 88 89 چاپش ممنوع شده و متاسفانه اصلا هم پیدا نمیشه
خب این الان تقصیر منه نوجوون عه که سمت کتب خارجی میرم؟!
