سوالات پیرامون رشته‌های پزشکی/دندون‌/داروسازی

[Colorful]

پاسخ : سوالات در مورد رشته ی دندانپزشکی



سلام

همون قدر یعنی چقدر؟
دندون آزاد هم اگه هزینه ش براتون مسئله ای نیست خوبه . من خیلی از دانشجوهای دندون آزاد رو دیدم تو امتحان رزیدنتی اتفاقا نتایج خیلی خوبی گرفتن و راضی هم بودن از دانشکده شون. البته میگن در مورد دوره ی تخصص تو بعضی رشته ها مثل جراحی زیاد خوب نیست ولی در مورد دوره ی عمومی که بِیس کار روی مریض دیدنه آزاد خوبه.
منظورتون رو از یه سال موندن درست متوجه نشدم ، اگه منظورتون این بود که یه سال بمونید که به جای آزاد دولتی قبول شید یا به جای شهرستان تهران " نه"اصلا توصیه نمی کنم این کار رو بکنید ولی اگه یه سال بمونید که کلا دندانپزشکی قبول شید اگه واقعا به این رشته علاقه دارید و انگیزه درس خوندن هنوز دارید فکر خوبیه. ولی این رو هم در نظر بگیرید که با توجه به آینده شغلی نه چندان مطلوب رشته های مهندسی و اقبال کلی جامعه به سمت رشته هایی مثل دندانپزشکی و زمزمه هایی که داره مطرح میشه در مورد کاهش ظرفیت پذیرش دانشجوی دوره عمومی دندانپزشکی هر سال رتبه آوردن برای این رشته تو کنکور تجربی سخت تر میشه.

خيلى مفيد بود ممنون

 

[Colorful]

دكتر كى حق مطب زدن ميده نظام پزشكى؟
مثلا تو پزشكى
عمومى ها الان حق مطب زدن ندارن

 

[Cyspho]

Pharmacy is the science and technique of preparing and dispensing drugs

رشته هدف برای اکثر دانش آموزان تجربی پزشکیه، این حقیقت هنوزم درسته اما چیزی که من اخیراً متوجه شدم اینه که گرایش به رشته داروسازی خیلی بیشتر شده. از اونجا که نمیشه گفت علاقه به داروسازی زیاد شده، بنابراین دلیل دیگه ای برای این گرایش هست. چندتا دلیل (مزیت) شاید باشه:​

• رتبه کنکور لازم برای رشته داروسازی و همچنین رقابتش لطیف تره و راحت تر از پزشکی میشه واردش شد.
• دکترای داروسازی رشته 6 ساله هست.
• بعد از تاسیس داروخانه، تقریباً چالش خاصی دیگه نداره شغلش، ساعت کار منعطف هست و تحت کنترل خود فرد.

اینها میتونن دلایلی باشند برای اینکه چرا گرایش به داروسازی (البته با این وضع داروفروشی لغت مناسب تریه) وجود داره. اما از طرفی درامد یک داروساز با پزشک یا دندانپزشک در یک سطح نیست. علاوه بر اون داروخانه ها هم در حال اشباع شدن هستند به طوری که من در شهر خودمون داروخانه هایی دیدم که به ندرت کسی ازشون خرید میکنه.
دلایلی که بالاتر برای گرایش گفتم، همیشه بودند. اما گرایش به داروسازی اخیراً بیشتر شده، مگر رشته یا شرایط تغییر خاصی کرده؟ البته موضوع تاپیک این گرایش نیست و خود داروسازی هست. چندتا سوال اساسی هم هستند:

• به نظر شما اصلاً گرایش به داروسازی بیشتر شده؟ یا من اشتباه میکنم؟
• چرا به نظرتون این گرایش بیشتر شده؟
• وقتی کسی میگه که داروساز هستم چه تصویری ازش تو ذهنتون تشکیل میشه؟
• چشم انداز شغلی داروساز رو تا چه حد میبینید؟
• تا چند درصد در کشور ممکن هست که یک داروساز واقعاً دارو بسازه؟ (ترکیب منظورم نیست بلکه طراحی داروهای جدید.)
• آیا شرایط و امکانات برای چنین کاری مهیا هست؟
• در بُعد صنعتی داخل ایران، برای یک داروساز، شغل قابل قبولی وجود داره؟ درآمد و شرایطش چطور هستند؟

​

 

[havijbio]

• به نظر شما اصلاً گرایش به داروسازی بیشتر شده؟ یا من اشتباه میکنم؟ به نظر من هم بله اما این بله توضیح داره!
• بله چون: (اگه بحث علاقه رو بزاریم کنار)در این سال ها پول داشتن و توانمندی اقتصادی با ارزش تر و پر رنگ تر از هر زمان دیگه ای شده و خب پر واضح هست که پزشکی و دندانپزشکی حداقل رو کاغذ امکان در آمد بیشتر رو می دن و همین درآمد بیشتر و شاید پرستیژ اجتماعی بیشتر به اندازه کافی خانواده ها و دانش آموز ها رو برای رفتن به این دو رشته ( دندانپزشکی و پزشکی) قلقلک میده همین هم باعث شده رقابت بر سر این دو بیشتر از همیشه بشه! و خب طبیعی است که خب یه عده هم در این رقابت جا بمونن و خب بخشی از این عده جا مانده به سمت داروسازی می آن! اما یه منظر دیگه هم می شه نگاه کرد گسترش فضای مجازی باعث شده دانش آموزا بیشتر با فضای واقعی و به دور از دکتر بازی و خانم دکتر و آقای دکتر آینده! با رشته ای مثل پزشکی آشنا بشن و اون قبح؟ قشنگ قضیه کمی رنگ ببازه براشون و این هم می تونه باعث افزایش گرایش به داروسازی بشه هم اینکه در سال های اخیر چند دانشکده دارو جدید افتتاح شدن و به تبع ظرفیت بیشتر پذیرش اما باز هم به نظر من در حال حاضر شیب گرایش به دندانپزشکی و پزشکی و مخصوصن دندان بیشتر از دارو هست

• چرا به نظرتون این گرایش بیشتر شده؟ بالا گفتم کمیش رو
• وقتی کسی میگه که داروساز هستم چه تصویری ازش تو ذهنتون تشکیل میشه؟ والا خود من داروخونه یادم می آد :)
• چشم انداز شغلی داروساز رو تا چه حد میبینید؟ من خودم داروسازی رو بیشتر از اون دو رشته دیگر دوست دارم و چشم اندازش واسه من اینه که اگه خدا خواست و قبول شدم بعد از اتمام تحصیل داروسازی عمومی دنبال phd و تحقیق برم و علاقه ای به داروخانه داری ندارم مگر مشکلات مالی مسیر تخیلی ام رو تغییر بدن!
• تا چند درصد در کشور ممکن هست که یک داروساز واقعاً دارو بسازه؟ (ترکیب منظورم نیست بلکه طراحی داروهای جدید.)
• این رو نمی دونم اما احساس شخصی خود من این هست که خوشبینانه زیر 30-40 درصد! ببین کلن کشور ما به علت این نفت کوفتی! و سیستم خراب اقتصادی احتمال کمی داره سمت فناوری های( های تک )که تکنولوژی و دانش خاصی رو می خوان بره اما به زودی احتمالن مجور هست بره چون نفت بلخره تموم می شه ! همین الان هم شرکت هایی مثل سیناژن هستن که کمی در این راه موفق اند اما نه به اون شکل که مثلن چیزی خفنی رو کشف کنن که تغییری در علم ایجاد کنه یا مرزی رو گسترش بده!
• آیا شرایط و امکانات برای چنین کاری مهیا هست؟ دولت به احتمال کمی قادر باشه تا چند سال آینده چنین بودجه ای رو صرف این کار ها کنه مگر اینکه فرد از بخش خصوصی کمک بگیره اونم بخش خصوصی سالم نه بخش خصوصی نفتی رانتی!
• در بُعد صنعتی داخل ایران، برای یک داروساز، شغل قابل قبولی وجود داره؟ درآمد و شرایطش چطور هستند؟ اینو واقعن نمی دونم امیدوارم دوستای داروساز انجمن جواب بدن.

​

 

[Cyspho]

سال های اخیر چند دانشکده دارو جدید افتتاح شدن

درسته، این موضوعی بود که دقت نکردم بهش.
اما یکی از نکات منفی شغل داروسازیِ داروخانه داری، این هست که در کشور های خارجی به خصوص آمریکای شمالی، چشم انداز خوبی نداره به هیچ وحه. الان هم اگر گوگل کنید میبینید که اکثر داروسازی های آمریکایی یا کانادایی بیکار هستند. بیکار! البته تفاوت دیگه هم اینه که در آمریکا داروخونه ها زنجیره ای هستند، و داروساز ها استخدام میشن. یه نوعی مغازه دارِ باسواد. هرچند در این میان بازهم هستند کسانی که خودشون داروخونه باز کنن. از این رو تو آمریکای شمالی، احترامی که برای پزشک ها قائل هستند خیلی بیشتر از اونیه که برا داروساز ها قائل هستند.

من خودم داروسازی رو بیشتر از اون دو رشته دیگر دوست دارم و چشم اندازش واسه من اینه که اگه خدا خواست و قبول شدم بعد از اتمام تحصیل داروسازی عمومی دنبال phd و تحقیق برم و علاقه ای به داروخانه داری ندارم مگر مشکلات مالی مسیر تخیلی ام رو تغییر بدن!

راستش منم مسیری که انتخاب کردم بسیار شبیه مال شماست شاید حتی تخیلی تر ولی راستش بازم همون ترس رو دارم. که شاید مشکلات و شرایط بر من چیره بشن و من راه آسونتر رو ترجیح بدم و از چیزایی که میخوام بمونم.

 

[havijbio]

درسته، این موضوعی بود که دقت نکردم بهش.
اما یکی از نکات منفی شغل داروسازیِ داروخانه داری، این هست که در کشور های خارجی به خصوص آمریکای شمالی، چشم انداز خوبی نداره به هیچ وحه. الان هم اگر گوگل کنید میبینید که اکثر داروسازی های آمریکایی یا کانادایی بیکار هستند. بیکار! البته تفاوت دیگه هم اینه که در آمریکا داروخونه ها زنجیره ای هستند، و داروساز ها استخدام میشن. یه نوعی مغازه دارِ باسواد. هرچند در این میان بازهم هستند کسانی که خودشون داروخونه باز کنن. از این رو تو آمریکای شمالی، احترامی که برای پزشک ها قائل هستند خیلی بیشتر از اونیه که برا داروساز ها قائل هستند.
آره متاسفانه منم تو یوتوب و اینا دنبال دانشجوهای داروسازی می گشتم چیزایی که که از شغلشون نشون می دادن چیزی در حد مغازه داریه! برای نجات از این وضع ادامه دادن مسیر phd و رزیدنتی های دارو به نظرم منطقی ترین راه باشه مثلن phd هایی مثل بیوشیمی بالینی یا حتی نوروساینس ادامه دادن این رشته ها با پس زمینه قوی شیمی که یه داروساز بلده زمینه های تحقیقاتی وسیعی رو براش باز می کنن و می تونه از اون شرایط مغازه داری نجات پیدا کنه! اما خب خود فرد هم باید بخواد! من زیاد شنیدم کسایی رو که اتفاقن داروسازی می خوان بخونن که یه شغل بدون استرس داشته باشن و داروخانه دار بشن!

راستش منم مسیری که انتخاب کردم بسیار شبیه مال شماست شاید حتی تخیلی تر ولی راستش بازم همون ترس رو دارم. که شاید مشکلات و شرایط بر من چیره بشن و من راه آسونتر رو ترجیح بدم و از چیزایی که میخوام بمونم.
آره ولی خوبی که دارو داره مسیر های شغلیش هست فرض که کسی در تامین هزینه تحصیل تکمیلی و زندگی بمونه خب می تونه هم زمان بخشیش رو در داروخانه بمونه درسته پول زیادی در مقایسه با یه پزشک نیست اما کفاف یه زندگی رو بده فکر کنم
+ اینو هم اضافه کنم که داروسازی شرایط مهاجرت بهتری نسبت به پزشکی و دندانپزشکی داره

 

[>____<]

بنظر من این که گرایش بیشتر شده خیلی درست نیس!
چون تو کشور ما متاسفانه افراد بیشتر براساس رتبه کنکور انتخاب رشته میکنن و اغلب افرادی که دارو میرن ،کسایی هستن که پزشکی یا دندان نیاوردن!:/

 

[NAUTICA]

درباره اینکه گله مندی میشه از حضور تو داروخونه (مغازه داری) اصلن موافق نیستم! به چن دلیل ، کمترین کاری که داروساز میتونه بکنه مسئول فنی شدنه !که در این شرایط هم حتی من نشنیدم بیشتر از ۲ ساعت روزی حضور داشته باشن داروخونه چه برسه به کسی که خودش داروخونه داره! تو هر رشته ای الان ادامه ندی نمیتونی به جای خاصی که انتظار داری برسی!چ پزشکی چ داروسازی هر دوشون برای اینکه به ی جایی برسن لازمه تخصص بخونن! حالا اینکه داروساز میتونه هم بدون حضور خاصی در داروخونه از داروخونه هم درامدی داشته باشه و کنارش تحصیل کنه به کنار ! و اینکه اگه بخوایم واقع بینانه و بدون پس زمینه فکری در این باره قضاوت کنیم ، محیط داروخونه از محیط یک اتاق تو مطب خیلی دلباز تره ! اما اگر کسی علاقه ای به محیط بیمارستان داره و عمل جراحی و اینا قطعا پزشکی خیلی بهتره براش! درکل هر کسی علایقی داره ! نگاه برتری نداشته باشیم خیلی بهتره ...نه فقط بین دارو و دندان و پزشکی بلکه حتی بین بقیه رشته ها

 

[havijbio]

درباره همین بحث ها ایسنا سه هفته ‌پیش گزارشی رو با عنوان “انحصار در تاسیس داروخانه سدی مقابل اشتغال فارغ التحصیلان داروسازی“ رفته که در ادامه بخش هایی رو براتون بازنشر می کنم

درباره ظرفیت و تعداد دانشجو های داروسازی:

حسین دالوند دبیر صنفی سمینار دانشجویان داروسازی کشور: ظرفیت های پذیرش دانشجویان داروسازی در سال های اخیر افزایش چشمگیری داشته و رقم آن از ۷۰۰ دانشجو در سال به ۱۷۰۰ دانشجو افزایش یافته است در حالیکه ظرفیت داروخانه‌ها و ظرفیت‌های اشتغال هیچ تغییری نکرده است.

وی با تاکید بر لزوم کاهش ظرفیت پذیرش دانشجوی داروسازی اظهار کرد: البته در حال حاضر نیز تصمیماتی در وزارت بهداشت اتخاذ شده است که دانشکده داروسازی جدید تاسیس نشود و ظرفیت‌های پذیرش نیز ثابت باقی بمانند.

درباره دیگر زمینه های فعالیت داروسازان و امکانات و شرایط فعالیت اون ها در ایران:

کوشکی با بیان اینکه راهکار دیگر برای اشتغال دانشجویان و فارغ التحصیلان داروسازی افزایش جذب در بیمارستان‌ها و همچنین علم گرایی است گفت: این کارها با افزایش تخت های بیمارستانی و مناسب سازی حق تعرفه امکان پذیر است.

دبیر سمینار دانشجویان داروسازی کشور از لحاظ قانونی و همچنین با توجه به تجربه کشورهای اروپایی دانشجویان می‌توانند در داخل بیمارستانها و صنعت هم مشغول شوند اما در ایران این موضوع وجود ندارد و ضروری است وزارت بهداشت در این زمینه ها اقدامات لازم را انجام دهد.

وی تاکید کرد: بر اساس استانداردهای جهانی در بیمارستانها باید به ازای هر ۳۰ تخت یک دارو ساز وجود داشته باشد که این کار قبلا در سطح محدودی در ایران انجام شده ولی راضی کننده نبوده است و همچنین در صنعت نیز باید دارو ساز جذب شود اما الان ظرفیت صنعت داروسازی ایران در حدی نیست که بخواهد باری را از روی دوش اشتغال ایران بردارد.

درباره داروخانه :

احمدی دانشجو داروسازی کرمانشاه:در تمام دنیا بخش اصلی اشتغال داروسازان در داروخانه های شهری است و حتی در کشور های پیشرفته نیز این آمار بین ۷۰ تا ۸۰ درصد است و در بین کشورهای همسایه ایران اشتغال داروسازان در داروخانه ها بالای ۸۰ درصد است به طور مثلا ترکیه ۹۰ درصد است در حالیکه ترکیه کارخانه های دارو سازی قوی نیز دارد.

متاسفانه نه تنها دارو سازان در ایران در تاسیس داروخانه دچار محدودیت هستند بلکه در زمینه صنعت نیز به دلیل رکود صنعت داروسازی امکان اشتغال در کارخانه ها را ندارند و حتی این کارخانه ها تعدیل نیرو هم دارند و در بیمارستان ها نیز این ظرفیت ها موجود نیست.

قیمت پروانه تاسیس دارو خانه در حال حاضر در شهر تهران در حاشیه ای ترین مناطق ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیون تومان است و در مناطق مرکزی و قسمت های شمال شهر حتی به ۵ میلیارد تومان نیز می رسد. متاسفانه داروخانه داران فعلی نمی‌خواهند دارو خانه های جدید اضافه شوند و این مساله را با منافع خود در تضاد می‌بینند و به همین دلیل اهرم فشاری برای برداشته نشدن انحصار در تاسیس داروخانه هستند.

 

[Cyspho]

درباره اینکه گله مندی میشه از حضور تو داروخونه (مغازه داری) اصلن موافق نیستم! به چن دلیل ، کمترین کاری که داروساز میتونه بکنه مسئول فنی شدنه !که در این شرایط هم حتی من نشنیدم بیشتر از ۲ ساعت روزی حضور داشته باشن داروخونه چه برسه به کسی که خودش داروخونه داره! تو هر رشته ای الان ادامه ندی نمیتونی به جای خاصی که انتظار داری برسی!چ پزشکی چ داروسازی هر دوشون برای اینکه به ی جایی برسن لازمه تخصص بخونن! حالا اینکه داروساز میتونه هم بدون حضور خاصی در داروخونه از داروخونه هم درامدی داشته باشه و کنارش تحصیل کنه به کنار ! و اینکه اگه بخوایم واقع بینانه و بدون پس زمینه فکری در این باره قضاوت کنیم ، محیط داروخونه از محیط یک اتاق تو مطب خیلی دلباز تره ! اما اگر کسی علاقه ای به محیط بیمارستان داره و عمل جراحی و اینا قطعا پزشکی خیلی بهتره براش! درکل هر کسی علایقی داره ! نگاه برتری نداشته باشیم خیلی بهتره ...نه فقط بین دارو و دندان و پزشکی بلکه حتی بین بقیه رشته ها

بله درسته، کار در داروخونه خوبه و دشواری نداره، من این مسئله رو نقض نمیکنم و بالاتر هم گفتم این مسئله شاید باعث شه که خیلیا بخوان داروساز بشن و داروخانه باز کنند. حرفایی که من قبل تر زدم، بازتاب علایق من بودن، من به تحقیقات علاقه مند تر هستم تا داروخانه داشتن، و از این جهت تحقیقات رو ترجیح میدم به داروخانه. نه اینکه داروخانه شغل خوبی نیست، اما به نظرم مهارت هاو علومی که در شش سال تحصیل یاد میگیری در پتانسیل کاملشون استفاده نمیشن.

 

[Noo$hin]

سلام
بین دارو تهران و بهشتی کدوم بهتر؟ دلیل ؟

در رتبه بندی سال 2017 جهان ترتیب رتبه دانشکده های دارو اینطوری بود:
تهران
آزاد تهران
شهید بهشتی

 

[parastar]

بچه ها به نظر شما الان با این وضعیت داروی تهران بخونم خوبه یا پزشکی همدان؟ کدوم رشته الان بازار کار بهتری داره ؟ لطفا کسانی که دانشجو اند یا درسشون تموم شده جواب بدن

 

[mmd_b3]

دندون یا دارو کدومشون؟
از نظر بازارکار
و کلا دیگه

و همچنین سوال بعدی اینکه مثلا داروی تهران یا پزشکی یا دندوت مثلا یه شهر با دانشگاه سطح پایینتر
اگ بهتر بگمش یعنی رشته پایین و دانشگاه بالا یا رشته بالا و داشگاه پایین

 

[Detective SHERLOCK]

رشته بالا دانشگاه پایین بهتره

ببین مقایسه دوتا رشته هم ب این سادگیا نیس پدر آدم درمیاد
من خودم برا دندون و پزشکی حتی با چنتا پزشک و دندونپزشک صحبت کردم تا مطمئن شم

دندون یا دارو کدومشون؟
از نظر بازارکار
و کلا دیگه

و همچنین سوال بعدی اینکه مثلا داروی تهران یا پزشکی یا دندوت مثلا یه شهر با دانشگاه سطح پایینتر
اگ بهتر بگمش یعنی رشته پایین و دانشگاه بالا یا رشته بالا و داشگاه پایین

 

[Sep]

دندون یا دارو کدومشون؟
از نظر بازارکار
و کلا دیگه

و همچنین سوال بعدی اینکه مثلا داروی تهران یا پزشکی یا دندوت مثلا یه شهر با دانشگاه سطح پایینتر
اگ بهتر بگمش یعنی رشته پایین و دانشگاه بالا یا رشته بالا و داشگاه پایین

قبلا همه بچه ها گفتن اون چیزی که باهاتون میمونه رشته هس نه دانشگاه.کنکور سراسری هم آخرین آزمون نیست مثلا ما یکی از فامیلامون پزشکی عمومی فسا قبول شد ولی آزمون رزیدنتی رتبش خیلی خوب شد رفت دانشگاه تهران.
در حالت کلی دندون پزشکی درآمدش بیشتر از داروسازی هست ولی داروسازی به مراتب کار راحت تری داره.

 

[meysam.a]

پزشکی
سلام. من قبلا توی تاپیک اعلام هدف برای کنکور 98، گفته بودم که : رتبه زیر 100 و پزشکی شهر تهران میخوام.
کاری با نتیجه کنکور و شهر قبولی ندارم. سوالم در مورد خود "پزشکی" هستش. حس می کنم به این رشته و شغل علاقه دارم ولی کاملا یقین ندارم...
از دانشجویان پزشکی و رتبه های برتر کنکور که در حال حاضر مشغول به تحصیل توی این رشته هستند و فارغ التحصیلان پزشکی تقاضا دارم که من رو راهنمایی کنند...
آیا به نظر شما من با ویژگی های زیر برای تحصیل توی رشته پزشکی مناسبم؟ (ویژگی ها رو به ترتیب اولویتی که از نظر من دارن نوشتم):

1. "پول اولویت اول من توی زندگی نیست" و توی اولویت های بعدی قرار داره. از نظر من داشتن ثروت زیاد مهم نیست و چیزی که مهمه اینه که انسان با اون ثروت زیادش چیکار میکنه (فقط میخواد بخوره و بخوابه و یه زندگی مرفه داشته باشه و یا قراره کارهای بشر دوستانه و ایجاد کسب و کارهای جدید و ... انجام بده). من مهم ترین چیزی که توی زندگی خودم دنبالشم اینه که آدم ارزشمندی باشم و بر محیط اطراف خودم تاثیر بگذارم و تاریخ من رو یک "انسان فوق العاده از هر نظر" بشناسه.خلاصه اینکه به ثروت زیاد و خونه لوکس و ... زیاد فکر نمی کنم (علیرغم اینکه من هم مثل بقیه انسان ها به این چیزها مشتاق هستم). به جای این چیزها دنبال اینم که چه طوری سواد و مهارتهای خودم رو زیاد کنم و باسواد تر از قبل بشم. من اگه دو تا عنوان "ثروتمندترین مرد جهان" و "برترین دانشمند جهان" قرار باشه که یکیشو به من بِدَن، دومی رو انتخاب میکنم.
2. با تحقیق و مطالعه زیاد مشکل چندانی ندارم و مشتاق هم هستم. درس هر چه قدر که زیاد باشه برام مهم نیست. چون من خالص برای خود اون درس، درس میخونم و درس نمی خونم که بابام برام ماشین بخره یا چیز دیگه ..... . به نظر من درس خوندن اهمیت چندانی هم نداره و استفاده ای که شخص از سوادش داره مهم تره. یعنی تبدیل علم به عمل خیلی مهم تر از صِرف کسب علم هستش.
3. راستش توی خانواده و یا فامیل هامون پزشک سراغ ندارم و به خاطر همین زیاد با اون فضای درمانی آشنا نیستم و اونطور که مطلع شدم پزشک باید عشق به درمان بیماران و حس بشر دوستی و... داشته باشه. من هیچ وقت با یه بیمار برخورد نکردم و بهش کمک نکردم تا بیماریش درمان بشه. ولی در کل کمک کردن به بقیه رو دوست دارم و تجربیات مشابه یه پزشک داشتم : گاها اشکالات درسی همکلاسی هامو رفع می کردم که حس خوبی داشت. بعضا به همکلاسی های خودم مشاوره درسی می دادم و روحیه شون رو بالا می بردم. اغلب آدم ساکتی هستم و از نظر خانوادم یه جورایی "خجالتی".
4. از "تلف کردن وقت" ، "پشیمانی" ، "شک و تردید بیهوده" خیلی بدم میاد. نمی خوام رشته ای رو انتخاب کنم که وسط راه پشیمون بشم. و به خاطر همین مسائل ، دارم فرایند پیدا کردن "رشته ایده آل" و بسیار مهمتر از اون ، "شغل ایده آل" رو با وسواس انجام میدم. من از بیخ اعتقادی به "بازار کار و شرایط محیطی" ندارم . به نظرم "شرایط و عقاید فردی" بسیار تعیین کننده تر از "شرایط محیطی" هستند. و "از بیکار و بیکاری بدم میاد و جزء فارغ التحصیلان دانشگاهی بیکار به هیچ وجه نخواهم بود." . من تمایل چندانی ندارم که برای یه کارفرما کار بکنم. بلکه دوست دارم خودم کارفرما و مدیر یک کسب و کار باشم و بقیه برای من کار بکنند. عنوان و درجه شغلی که علاقه دارم داشته باشم : "پزشک و استاد تمام دانشگاه" هستش.
5. وضعیت تحصیلی من چندان بد نیست و توی دروس ریاضی، فیزیک، زیست، علوم اجتماعی، دینی ، عربی توی امتحانات نهایی امسال نمره "20" رو گرفتم. و معدل کل پایه دوازدهم من 19.14 و معدل کتبی نهایی هم 19.64 هستش. (اینا رو به دور از هرگونه خودستایی گفتم). ولی از درس خوندن و تلاش خودم برای کنکور چندان راضی نیستم و حس میکنم توی این مورد ضعیف عمل کرده ام ....

اینا تمام ویژگی های من بودن که با صداقت 100 درصدی گفتم و فکر میکنم برای تایید یا رد صلاحیت بنده برای "شغل و رشته پزشکی" مناسب باشن.
از تمام دانشجویان برتر پزشکی و فارغ التحصیلان پزشکی و کسانی که اطلاعات زیادی در مورد مشاغل دارن تقاضا دارم که نظرتون رو در مورد ویژگی های شخصیتی و تحصیلی من بگید و در آخر هم حتما توی پستی که می ذارید یک "آره" یا "نه" بنویسید و بولدش کنید. اگر فکر می کنید که برای "شغل پزشکی" مناسبم و در این حرفه موفق خواهم شد ، "آره" بنویسید و در غیر اینصورت "نه". من جوابهای شما رو به عنوان ملاکی برای انتخاب رشته و شغل خودم در نظر خواهم گرفت.
با تشکر. بی صبرانه منتظر نظرات و پیشنهادات شما هستم

 

[Tilda]

قبلا همه بچه ها گفتن اون چیزی که باهاتون میمونه رشته هس نه دانشگاه.کنکور سراسری هم آخرین آزمون نیست مثلا ما یکی از فامیلامون پزشکی عمومی فسا قبول شد ولی آزمون رزیدنتی رتبش خیلی خوب شد رفت دانشگاه تهران.
در حالت کلی دندون پزشکی درآمدش بیشتر از داروسازی هست ولی داروسازی به مراتب کار راحت تری داره.

واقعن دندون راحت تره کارش
اگه یک نفر بخواد یه داروخانه بزنه اونم با این وضع بازار دارو
خودش خیلی سخته و سخت ترش سر و کله زدن با کلی مریض سر قیمت و پس گرفتن دارو و...
البته نمی گم دندون سخت نیس سختی های خودش رو داره اما با توجه به پولی که دندون پزشک برای هر دندون می گیره واقعا سختیشو کمتر میکنه..

 

[mischievous]

پزشکی
سلام. من قبلا توی تاپیک اعلام هدف برای کنکور 98، گفته بودم که : رتبه زیر 100 و پزشکی شهر تهران میخوام.
کاری با نتیجه کنکور و شهر قبولی ندارم. سوالم در مورد خود "پزشکی" هستش. حس می کنم به این رشته و شغل علاقه دارم ولی کاملا یقین ندارم...
از دانشجویان پزشکی و رتبه های برتر کنکور که در حال حاضر مشغول به تحصیل توی این رشته هستند و فارغ التحصیلان پزشکی تقاضا دارم که من رو راهنمایی کنند...
آیا به نظر شما من با ویژگی های زیر برای تحصیل توی رشته پزشکی مناسبم؟ (ویژگی ها رو به ترتیب اولویتی که از نظر من دارن نوشتم):

1. "پول اولویت اول من توی زندگی نیست" و توی اولویت های بعدی قرار داره. از نظر من داشتن ثروت زیاد مهم نیست و چیزی که مهمه اینه که انسان با اون ثروت زیادش چیکار میکنه (فقط میخواد بخوره و بخوابه و یه زندگی مرفه داشته باشه و یا قراره کارهای بشر دوستانه و ایجاد کسب و کارهای جدید و ... انجام بده). من مهم ترین چیزی که توی زندگی خودم دنبالشم اینه که آدم ارزشمندی باشم و بر محیط اطراف خودم تاثیر بگذارم و تاریخ من رو یک "انسان فوق العاده از هر نظر" بشناسه.خلاصه اینکه به ثروت زیاد و خونه لوکس و ... زیاد فکر نمی کنم (علیرغم اینکه من هم مثل بقیه انسان ها به این چیزها مشتاق هستم). به جای این چیزها دنبال اینم که چه طوری سواد و مهارتهای خودم رو زیاد کنم و باسواد تر از قبل بشم. من اگه دو تا عنوان "ثروتمندترین مرد جهان" و "برترین دانشمند جهان" قرار باشه که یکیشو به من بِدَن، دومی رو انتخاب میکنم.
2. با تحقیق و مطالعه زیاد مشکل چندانی ندارم و مشتاق هم هستم. درس هر چه قدر که زیاد باشه برام مهم نیست. چون من خالص برای خود اون درس، درس میخونم و درس نمی خونم که بابام برام ماشین بخره یا چیز دیگه ..... . به نظر من درس خوندن اهمیت چندانی هم نداره و استفاده ای که شخص از سوادش داره مهم تره. یعنی تبدیل علم به عمل خیلی مهم تر از صِرف کسب علم هستش.
3. راستش توی خانواده و یا فامیل هامون پزشک سراغ ندارم و به خاطر همین زیاد با اون فضای درمانی آشنا نیستم و اونطور که مطلع شدم پزشک باید عشق به درمان بیماران و حس بشر دوستی و... داشته باشه. من هیچ وقت با یه بیمار برخورد نکردم و بهش کمک نکردم تا بیماریش درمان بشه. ولی در کل کمک کردن به بقیه رو دوست دارم و تجربیات مشابه یه پزشک داشتم : گاها اشکالات درسی همکلاسی هامو رفع می کردم که حس خوبی داشت. بعضا به همکلاسی های خودم مشاوره درسی می دادم و روحیه شون رو بالا می بردم. اغلب آدم ساکتی هستم و از نظر خانوادم یه جورایی "خجالتی".
4. از "تلف کردن وقت" ، "پشیمانی" ، "شک و تردید بیهوده" خیلی بدم میاد. نمی خوام رشته ای رو انتخاب کنم که وسط راه پشیمون بشم. و به خاطر همین مسائل ، دارم فرایند پیدا کردن "رشته ایده آل" و بسیار مهمتر از اون ، "شغل ایده آل" رو با وسواس انجام میدم. من از بیخ اعتقادی به "بازار کار و شرایط محیطی" ندارم . به نظرم "شرایط و عقاید فردی" بسیار تعیین کننده تر از "شرایط محیطی" هستند. و "از بیکار و بیکاری بدم میاد و جزء فارغ التحصیلان دانشگاهی بیکار به هیچ وجه نخواهم بود." . من تمایل چندانی ندارم که برای یه کارفرما کار بکنم. بلکه دوست دارم خودم کارفرما و مدیر یک کسب و کار باشم و بقیه برای من کار بکنند. عنوان و درجه شغلی که علاقه دارم داشته باشم : "پزشک و استاد تمام دانشگاه" هستش.
5. وضعیت تحصیلی من چندان بد نیست و توی دروس ریاضی، فیزیک، زیست، علوم اجتماعی، دینی ، عربی توی امتحانات نهایی امسال نمره "20" رو گرفتم. و معدل کل پایه دوازدهم من 19.14 و معدل کتبی نهایی هم 19.64 هستش. (اینا رو به دور از هرگونه خودستایی گفتم). ولی از درس خوندن و تلاش خودم برای کنکور چندان راضی نیستم و حس میکنم توی این مورد ضعیف عمل کرده ام ....

اینا تمام ویژگی های من بودن که با صداقت 100 درصدی گفتم و فکر میکنم برای تایید یا رد صلاحیت بنده برای "شغل و رشته پزشکی" مناسب باشن.
از تمام دانشجویان برتر پزشکی و فارغ التحصیلان پزشکی و کسانی که اطلاعات زیادی در مورد مشاغل دارن تقاضا دارم که نظرتون رو در مورد ویژگی های شخصیتی و تحصیلی من بگید و در آخر هم حتما توی پستی که می ذارید یک "آره" یا "نه" بنویسید و بولدش کنید. اگر فکر می کنید که برای "شغل پزشکی" مناسبم و در این حرفه موفق خواهم شد ، "آره" بنویسید و در غیر اینصورت "نه". من جوابهای شما رو به عنوان ملاکی برای انتخاب رشته و شغل خودم در نظر خواهم گرفت.
با تشکر. بی صبرانه منتظر نظرات و پیشنهادات شما هستم

سلام خوبی؟
ببین ویژگی هایی که نوشتی خیلی خوب و عالیه و واقعا برای ورود به رشته ی پزشکی حرف نداره ولی مساله اینه که الان شما ۱۸ سالته و این افکار و عقاید داری، تو ۲۴ ۲۵ سالگی هم این طوری فکر می کنی یا ایده ت نسبت به زندگی و خودت عوض میشه یا نه؟ این به نظر من خیلی مهمه. تقریبا اکثر کسایی که وارد این رشته میشن اون جنبه ی بشر دوستانه و کمک به هم نوع و انسان برتر بودن رشته براشون مهم بوده که حاضرن شرایط سخت این رشته رو تحمل کنن ولی وقتی شما سنت زیاد میشه یه سری مسائل دیگه هم تو زندگیت بولد میشه. مخصوصا اینکه شما پسری ، بخوای نخوای داشتن درآمدت برات مطرح تر از یه دختره. پزشکی رشته ای نیست که زود به درآمد برسی و از خانواده مستقل شی. اکثرا پسرا دیر ازدواج می کنن و اگرم زود ازدواج کنن باید تا مدت ها تحت حمایت خانواده باشن .
نکته بعدی اینه که تحقیق و پژوهش انسان برتر بودن و همه ی اینا هم خوب و عالی ولی ببین برات مثال می زنم، الان مقاله های دانشجو های ایرانی رو خیلی به سختی اکسپت می کنن سرهمین جریان تحریم یا ژورنال های پولی که به دلار پول می گیرن چند سال پیش می شد براشون فرستاد ولی الان با این قیمت دلار یه مقدار سخت میشه. یا مواد اولیه کارای تحقیقاتی گیر نمیاد یا گرونه. خلاصه ممکنه بخوره تو ذوقت
حالا توصیه آخرم اینه که از الان تا تاریخ انتخاب رشته هر روز بری بیمارستان و دانشگاه های پزشکی و از افراد مختلف تو ترمای مختلف بپرسی حتی اگه شد باهاشون سر کلاس بری. این کار حتما بکن. منم انجام دادم ولی از نفرات کمی پرسیدم که محدود به ترم پایینی ها میشد. خیلییی بپرس خیلیییی
موفق باشی

 

[Detective SHERLOCK]

از تمام دانشجویان برتر پزشکی و فارغ التحصیلان پزشکی و کسانی که اطلاعات زیادی در مورد مشاغل دارن تقاضا دارم که نظرتون رو در مورد ویژگی های شخصیتی و تحصیلی من بگید و در آخر هم حتما توی پستی که می ذارید یک "آره" یا "نه" بنویسید و بولدش کنید. اگر فکر می کنید که برای "شغل پزشکی" مناسبم و در این حرفه موفق خواهم شد ، "آره" بنویسید و در غیر اینصورت "نه". من جوابهای شما رو به عنوان ملاکی برای انتخاب رشته و شغل خودم در نظر خواهم گرفت.
با تشکر. بی صبرانه منتظر نظرات و پیشنهادات شما هستم

یه بله بزررررررگ

باتوجه به حرفایی که زدین به نظرم پزشکی عالیه براتون و توی رشته ای مثل دندون ممکنه حس خوبی نداشته باشین و اقناعتون نکنه
در عین حال خوبی پزشکی پرتابل بودنه یه دندون پزشک نمیتونه یونیتشو با خودش ببره ولی یه پزشک در ساده ترین حالت یه استتوسکوپ نیاز داره که میزاره تو کیفش

از نظر تحصیلی اوضاعتون عالیه و باتوجه به شناختی که از سوالاتون در کل تو سایت پیدا کردم کاملا تو پزشکی خواهید درخشید

تو پزشکی مهمش اینه که یادتون نره کار سخت تموم نمیشه و همیشه بدتر میشه و خود فرده که عادت میکنه و هرروز بدتر میشه ولی اگر عشق دارین به دونستن و ولعش رو دارین عالیه براتون و قطعا هر دانشگاهی برید باز هم جوابگو نخواهد بود

خجالتی بودن هم مهم نیس فک میکنین خجالتی این بیاین دانشگاه کلا آدم عوض میشه

من هم از تلف کردن وقت متنفرم و حالا بدترین حالتو بگم بهتون یه پزشکی راحتتر میتونه تغییر رشته به دندون بده تا یه دندون به پزشکی(در علوم پایه تاجایی که من فهمیدم اگه غلطه بقیه بگین)

واسه درآمد ولی خیلی طول خواهد کشید ولی میشه کارای مختلف کرد من جمله مشاور کنکور و حتی تور لیدر گرفته تا کشیدن نقاشیای بافت برای دیگران

کسب درآمد توی دوره اینترنی هم با خریدن شیفتای بقیه تو عیدو اینا میشه

من خودم با دندون پزشک با پزشک با جراح با استادای دانشگاه اصفهان حتی صحبت کردم و بعد انتخاب کردم
کمک بیشتری خواستین درخدمتم

 

[Noo$hin]

واقعن دندون راحت تره کارش
اگه یک نفر بخواد یه داروخانه بزنه اونم با این وضع بازار دارو
خودش خیلی سخته و سخت ترش سر و کله زدن با کلی مریض سر قیمت و پس گرفتن دارو و...
البته نمی گم دندون سخت نیس سختی های خودش رو داره اما با توجه به پولی که دندون پزشک برای هر دندون می گیره واقعا سختیشو کمتر میکنه..

درسته که زدن داروخونه هزینه زیادی داره...من برا مقایسه نمیگم:
الان ارزون ترین یونیت استاندارد ۱۵۰ میلیونه تازه همین نوع رو دیگه آمریکا استفاده نمیکنه...تازه فقط یونیت...الان یه کسی که بخواد غیر استاندارد کار کنه و خودش و مردم جامعه رو با استفاده از ابزار ایرانی یا دست دوم، ناقل HIV کنه ۲۰۰ میلیون دیگه باید خرج کنه جدا از هزینه مکان.... تازه با وسایل حداقل ، بدون رادیوگرافی و تعداد کافی ابزار که بشه به درستی اتوکلاو بشه.
قبلا این یونیت ۱۵۰ ای، ۳۰ میلیون بوده ...با این وضع که در آینده نمیشه پیش بینی کرد دیگه
اما خوب همش مطب هم که نیس میشه رفت کلینیک تا هزینه مطب زدن رو دربیاری....

دندون یا دارو کدومشون؟
از نظر بازارکار
و کلا دیگه

و همچنین سوال بعدی اینکه مثلا داروی تهران یا پزشکی یا دندوت مثلا یه شهر با دانشگاه سطح پایینتر
اگ بهتر بگمش یعنی رشته پایین و دانشگاه بالا یا رشته بالا و داشگاه پایین

دوران دانشجویی دندون :
برای پاس شدن کلا به جز یه ماه آخر لازم نیست زیاد تئوری بخونی و وقت برا کارای دیگه داری اما ۵ روز هفته اغلب ۷ صبح تا ۴ ظهر دانشگاهیم.تازه دو ترم پنچ شنبه صبح ها هم چندتا کلاس داشتیم.اما باز نسبت به پزشکی اوقات فراغت بیشتری داریم.

سختی ها: خیلی با مریض سروکار داریم از ترم ۶ ناگهانی میری دندون مریض رو تراش میدی و استرس زاست و من خودم سومین مریض ترمیمیم ۶ساعت کارش طول کشید به خاطر استرس و ترسم و مریض زیر دستم خوابید و یکی دیگه هی مادر پدرش میومدن میگفتن زود باش با اینکه پسره ۱۷ سالش بود و جسه اش دو برابر من! اونم خوابید....یکی دیگه میگفت کار اندوم انقدر طول نکشیده، اونقدر اعصابم رو خرد کرد که هی زیر لب دشنام میدادم به روزگار که بس کنه.... یا اینکه یکی یک ماه و نیمه پروتز کاملش رو تحویل داد مریض من ۴ ماه اومد و از یه طرف از مریض خجالت میکشیدم از اون طرف لابراتوار برا اینکه حقوق نگرفته بود از دانشگاه کارمو ۲ ماه گرو گرفت...بعدم خراب تحویلم داد و برخلاف بعضیا که پول میدن به تکنسین ، گفتم خودم درست کنم تا یاد بگیرم پدرم در اومد سر کلاسا دیگه و تایم استراحت نمیرفتم و همش تو لابراتوار بودم...کلا رو به نابودی بودم اما الان فقط خوبی هاش یادمه و سختی هاشم برام الان خنده داره....فقط اینا رو تعریف کردم که بگم باید اعصاب داشته باشی همین!
کار با فرز و... میتونه برا مریض خطرناک باشه. من کلا از هیچی نمیترسیدم اما لان بزرگترین ترسم اکسپوز شدن پالپه! الکی هم نیس خوب من به خاطر استرس دچار گز گز پا و دست شدم در حدی که فکر کردم ام اس گرفتم و رفتم دکتر اعصاب که اصلا هیچ تشخیصی براش نگذاشت ...اما با اومدن تعطیلات عید خوب شدم.
بعد از یه سری کارا حسابی کمر درد سراغتون میاد.فعلا شدید ترین درد من سر دستیار جراحی دندان نهفته و کیست بوده وگرنه با رعایت استاندارد حله اگه با یک رزیدنت عصبانی نبودم حواسم میبود که درست بشینم.
نمره عملیتون به کار شما ربطی ندارد!!!!! شده که به همه ۱۵ دادن اطفال عملی رو...اینم شاید به داشکده مربوطه شاید.... اگه مریضی مثل پروتز کامل گیرتون نیاد باید درس رو حذف کنید...شده که میگم.
تو روزانه که خرجش اونقدر زیاد نیس اما باز بنا به دانشکده تون باید یه سری وسایل و دندون کشیده شده بگیرین که همین طوری قیمتاش روبه افزایشه.

خوبی ها: خیلی تنوع داره کارایی که به عنوان دانشجو میکنید و برخلاف پزشکی از سال سوم یه مریض رو فقط میدن دست شما و همه کار رو شما میکنید و از کارایی که میکنید میشه حسابی لذت برد. شده تو همون ترمیمی هم لذت ببرم.

توی رشته هایی که با کار کردن و عمل کردن گره خورده مثل علوم پزشکی صرفا علاقه ملاک نیست، باید بدونی با چه چالش هایی سال های بعد رو به رو میشی و ببینی تحملشو داری یا نه.
علاقه هم مهمه اما شاید عدم علاقه ما به یه رشته عدم آگاهی از اون باشه. مثلا کسی که به جراحی زیبایی صورت مثل عمل بینی و ترمیم شکاف کام و لب رو دوست داره دو راه وجود داره یکی پزشکی و یکی دندون که دومی مسیرش حداقل یه سال کمتر و به جز تخصص کشیک نداره البته برخلاف پزشکی محدود به از گردن به بالاست دیگه...

اما در آخر دروغ ترین حرف مشاورا اینه: آسون ترین راه برا دکتر شدن، دندونه....
نمیگم سخت ترینه....اما هر رشته سختی داره بنا به جنس خود اون رشته...فقط میدونم اگه اون مشاورا دندون خونده بودند اینو نمیگفتند...