به نقل از prabd.chess :
در حال حاضر تداعي ازاد من از اطرافم و حتي خودم پوج است...به نقل از no one :
اينجا بحثي كه پيش مياد اينه كه ما دنبال حقيقتيم يا دنبال راهي فلسفي-عقلاني براي نفي خودكشي...به ناخوداگاهت رجوع كن و ببين واقعا قصدت كدومه...به نقل از no one :
به نقل از prabd.chess :
و دو راهي بعدي!:اين كه ما بگيم من در حرف ديگران شك ميكنم تا جواب جواب خودم باشد يا اينكه ميگويم لزوما عكس حرف بقيه درست است...به نظرم داري به دومي ميپردازيبه نقل از no one :
نميگم دروغ ميگي اما خيلي وقتا انسان حتي نميدونه حرف خودش چيه...ما تو روانشناسي داريم كه من از تو به ناخوداگاهت نزديكترمبه نقل از no one :
...نميگم روانشناسي كامله اما بالاخره الان كه تاپيك تو انجمن روانشناسيه!...به نقل از prabd.chess :نميگم دروغ ميگي اما خيلي وقتا انسان حتي نميدونه حرف خودش چيه...ما تو روانشناسي داريم كه من از تو به ناخوداگاهت نزديكترم
در هر حال...ببين...تو داري به من ميگي ميتونم انگيزه پيدا كنم براي زندگي...جواب من فقط يه چيزه:اگه زندگي را خق يافتم ميمانم و اگر نه ميروم :)
بچه ها همچنان تاکید میکنم این تاپیک مرتبط با روانشناسی است نه مسائل اعتقادی و فلسفهبه نقل از Lovesky :تو همش داری میگی به پوچی رسیدم ولی آدمی که به پوچی رسیده نمیتونه بخنده یا حتی یاد و خاطره خوشی از کسی داشته باشه
آدمی که به پوچی برسه نمی تونه عاشق بشه
حتی اگه در ظاهر ابراز ناراحتی بکنه
پس این دروغه که بعضیا میگن به پوچی رسیدم
اینو میگن چون هنوز به اون چیزایی که باید نرسیدن
و تقصیرو گردن دنیا میندازن
تو همین دنیا که شما فک میکنی همه چی توش پوچه آدماییم بودن که به معنای واقعی خوشبخت شدن
آدمایی که هم خدا رو دوست داشتن هم خودشونو
زندگی کردنو لذت بردن
همه اون وسایلی که اونا رو به خوشبختی رسونده در دسترس این جور آدمام هست ولی اینا از روی عناد با خودشون یا خدا،
یا حتی به خاطر عدم شناخت درست از این دو،یا فکر غلط،از این وسایل برای رسیدن به سعادت استفاده نمی کنن
تو داری میگی به پوچی رسیدم
پس چطور عاشق شدی؟
چطور میای از خاطراتت میگی؟
تو که به پوچی رسیدی چطور توی پروفایلت نوشتی میخوای بری دانشگاه و فلسفه بخونی؟
هدف برای آدماییه که تو دنیا امید دارن این طور آدما به پوچی نمی رسن
اینم که میگی ممکنه کسی به خاطر مسایل اعتقادی یا بی انگیزگی خودکشی کنه
دلیلش همینه
یه چیزیایی تو دنیا هست که باید بتونیم اونا رو بفهمیم تا انگیزه پیدا کنیم واسه زندگی
چطور یه همچین خدای بزرگی داریو میگی من واسه زندگی انگیزه ندارم
اگه حتی یه لحظه به خدایی که داره صدات میکنه جواب بدی عاشقش میشی انقد که دیگه
جای خالی تو زندگیت نمیمونه که به کس دیگه ای عشق بورزی!
میگی مسایل اعتقادی
اونم جواب داره!
آدمی که ایمان قوی نداشته باشه به همچین نتیجه ای میرسه
اینو که میگم برای این نیست که ناراحتت کنم یا توهین یا هر چیز دیگه...
اینکه تا حالا کسی نتونسته جوابتو بده یا در مقابل منطقت کم نیاره دلیل این نیست که حقیقت وجود نداره
شاید تو نمی خوای قبولش کنی
شایدم از اونی که باید نپرسیدی
مثلا همون بحثی که تو تاپیک ایمان راه انداخته بودی
معلومه که یه سری بچه که اطلاعات کافی ندارن نمیتونن کمکت کنن
حتی معلم دینی هم نمی تونه جوابتو بده
وگرنه سوالی که پرسیده بودیو جویا شدم جواب داره
این احساس پوچیم که داری میگی همه تجربش کردن پس فک نکن بقیه نمی فهمن چی میگی
به نقل از prabd.chess :بچه ها همچنان تاکید میکنم این تاپیک مرتبط با روانشناسی است نه مسائل اعتقادی و فلسفه
بی ایمانی=>شک=>تغییر=>تکامل
و خداوند 0 و 1 را افرید...عزیز من خب پوچی هم درجاتی داره...بعد هم تو از کجا میدونی داستان هایی که من میگم واقعین؟...شاید داستان یکی از دوستان عاشقم باشه(دور و بر کم عاشق نیست!)...اصلا ربطی نداره...
همچنان سر حرفم هستم...تا وقتی دنبال حقیقت نباشین بلکه دنبال یه نتیجه گیری خاص باشین(مانند وجود خدا یا نفی خودکشی)نمیتونیم بحث رو با منطق پیش ببریم...
ایمان و سپس یقین؟...هه...حاضرم در حال انجام کارم زیر نور افتاب عرق بریزم تا اینکه در زیر سایه ی درخت بخوابم...به نقل از no one :
فکر کنم بخاطر درک بالامونهبه نقل از do0riis :بچه ها یه سوال:
چرا ما بچه های سمپاد بیشتر از بچه های دیگه به خودکشی فکر میکنیم؟
(بچه های دیگه هم بهش فکر میکنن ولی مثلا تو 17 یا18 سالگی اما ما بیشتر(80٪) توی 12 تا 15 سالگی بهش فکر میکنیم؟
واقعا چرا؟
اتفاقا بیشتر از همه یه سمپادی به پوچی میرسه.به نقل از no one :
به نقل از do0riis :بچه ها یه سوال:
چرا ما بچه های سمپاد بیشتر از بچه های دیگه به خودکشی فکر میکنیم؟
(بچه های دیگه هم بهش فکر میکنن ولی مثلا تو 17 یا18 سالگی اما ما بیشتر(80٪) توی 12 تا 15 سالگی بهش فکر میکنیم؟
واقعا چرا؟
به نقل از backslash :فکر به خود کشی بیشتر علائم افسردگیه...یا ناراحت بودن از چیزی...
ما سمپادیا شاید چون توقع بیشتری ازمون میره و تو فشار بیشتری هستیم خستگیمون (روحی) هم بیشتر باشه
بخاطر همین بعضی وقتا بش فکر کنیم....
