ولی خب یکی دو سالیه به ندرت با دوستام بیرون میرم، بنظرم چیز تازه‌ای وجود نداره پس همینجوری به ندرت باشه بهتره 
یعنی به خیابون و منطقه بستگی داره وسط شهر باشه تا یازده هم فکر کنم بیرون بودم و مشکلی نبوده.
کلا اگه اون سرکشی های گاه و بیگاه نبود الان هنوزم کلی نگران میشدن و من میرم و بعدا بهشون میگم که رفتم مثلا انزلی که بودیم دوچرخه داییمو ورداشتم و مامانم گفت همین اطراف برون بعد من رفتم اون سر شهر زنگ زدم گفتم فلان جا هستم شاید به خاطر اینه که من معمولا راجع به همه چی باهاشون حرف میزنم و کلا هرکی بشناسم رو اونا هم میشناسن
کلا هم دیگه ازادم الان از هر لحاظ (فقط بازم مشکلمون درسه این کنکورو تموم کنم محدودیت خاصی قائل نمیشن )
