اول از همه یک چیزی بگم ، احساس میکنم سوال خیلی کوچه بازاری مطرح شده در حالی که میتونسته موضوع خیلی خوبی باشه برای انجمن روانشناسی.
منتها نظر من که خیلی هم کارشناسانه و علمی نیست و صرفاً تجربه شخصیه این هست...
ببینید وقتی آدم ناراحته باید برای اون دلیل ناراحتی سوگواری کنه .
مثلاً وقتی یک فرد عزیزی رو از دست میدید یا یک اتفاق بدی توی زندگیتون میوفته باید براش سوگواری کنید و سعی کنید اون ناراحتی رو بیرون بریزید، حالا یکی با گریه کردن یکی با نوشتن یکی با آهنگ گوش دادن و...
و به خودتون زمان و حق بدید که ناراحت باشید... بعد از یک مدتی شما از این ناراحتی تون کاسته میشه و میتونید بهتر و منطقی تر فکر کنید. که قاعدتا این مدت نباید بیشتر از یکی دو هفته بشه و اگر بیشتر شد باید برید پیش روانپزشک اگر ناراحتی شما بیشتر از دو هفته طول بکشه ، ممکنه شما دچار افسردگی شده باشید که بهتره در مراحل اولیه درمان بشه.
بعد از اون مرحله اولیه که میشه سوگواری کردن ، مرحله دوم نوشتن هست ، که به خود من همیشه خیلی کمک میکنه.
یک ورقه بر دارید و تمام چیزهای که حس بدی بهشون دارید رو توش بنویسید و بعدش یک سوال از خودتون بپرسید : آیا میتونم برای این وضعیت کاری کنم ؟
و سعی کنید در جواب این سوال تمامی حالت ها رو در نظر بگیرید و جواب بدید و بعدش یک خط توضیح بدید که چه اتفاقی میوفته اگر این کار رو انجام بدید...
اگر هنوز راهی برای جبران هست و پیامد های این راه به شما لطمه وارد نمیکنه [گاهی حتی لطمه هم ممکنه وارد کنه ولی این لطمه کمتر از وضعیت فعلی هست] خب انجامش بدید...
و اگر هیچ راهی نیست ، سعی کنید بنویسید که چه کاری باید بعد از اون اتفاق انجام بدید.
مطمئناً تحت هیچ شرایطی دنیا به پایان نرسیده ، حتی وقتی که همه چیز خیلی بد پیش رفته ، باز هم راهی برای جبران یا حداقل بهتر کردن اوضاع هست ، سعی کنید وقتی سراغ قلم و کاغذ برید که حالتون از وضعیت وخیم ناراحتی اومده بیرون چون وقتی که شما خیلی ناراحتید فکر میکنید دنیا به آخر رسیده و دیگه هیچ راه جبرانی نیست و همه چیز خیلی سیاهه...
اما خب بعد از چند ساعت تا چند روز قطعاً یک جایی میرسه که وضعیت بهتری دارید و میتونید منطقی و از بالا به همه چیز نگاه کنید...
نوشتن به من خیلی آرامش میده و خیلی کمک میکنه بتونم در مواقع سختی و ناراحتی دووم بیارم شاید بتونه به شما هم کمک کنه گاهی.