جانا! سخن از زبان ما می‌گویی :-"

[MRΣZA]

سرنوشت را باید از سر نوشت .

 

["Mehrab"]

گاهی وقتها دادن شانس دوباره به کسی مثل دادن یه گلوله اضافه ست.
برای اینکه بار اول نتونست تو رو خوب هدف بگیره!

 

[..Mehrab..]

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد
دگر نصیحت مردم حکایت است به گوشم
سعدی

 

[هولدن]

گفتم که روی خوبت
از من چرا نهان است
گفتا تو خود حجابی
ورنه رخم عیان است

 

[nafaass]

گاهی چقدر دلم يك رفيق شش دانگ ميخواهد...
كسي كه به دور از جنسيت همراهت باشد،
مذكر و مونث فرقي ندارد...
فقط كسي باشد كه بفهمد حالت را...
بتواني به دور از حاشيه و ترس از هر چيزي،
تا نا كجا آبادهِ زندگي بروي..
اگر كمي حد دوستي هاي معمولي خود را مي دانستيم؛
كمي دندان به جگر مي گذاشتيم و احساساتمان را بيان نمي كرديم
حال قضيه فرق ميكرد و بهترين هاي زندگيمان را هنوز هم كنار خود داشتيم!
مي توانستيم تا ساليان دراز از ديدن حالشان؛حالمان جان بگيرد
مي توانستيم
به جاي خاطراتِ تلخ ؛
زندگي را پراز خاطراتِ شيرين و دوست داشتني كنيم..
مگر چه ميشود كه پاي عشق را وسط نكشيد؟!
همه چيز كه نبايد به عشق ختم شود...
بعضي دوستي ها بايد ناب بمانند...
خالصِ خالص...

#ياسمن_مهديپور

 

[zeynabgol]

اکنون گرفتار غم و محنت و رنجیم
در داغ فرح باخته اندر شش و پنجیم
با ناله و افسوس در این دیر سفنجیم
چون زلف عروسان همه در چین و شکنجیم
هم سوخته کاشانه و هم باخته گنجیم
ماییم که در سوگ و طرب قافیه سنجیم.
جغدیم به ویرانه هزاریم به گلزار...


افسوس که این مزرعه را آب گرفته!
دهقان مصیبت زده را خواب گرفته!
وز سوزش تب پیکرمان تاب گرفته!
چشمان خرد پرده ز خوناب گرفته!
رخسار هنر گونه مهتاب گرفته!

 

[nafaass]

از همان زمان که نامه‌های بلندبالا شد پیامک، پیامک شد استیکر،
از همان زمان که چای کیسه‌ای را به چایی لاهیجان دیردم خودمان ترجیح دادیم،
از وقتی فست‌فود جای ساعتها قل‌قل قرمه‌سبزی روی اجاق‌گازمان را گرفت،
از همان‌موقع که همه‌فصل همه‌میوه‌ای در اختیارمان بود و یک فصل انتظار نکشیدیم تا میوه‌ی نوبرانه‌مان برسد،
همه‌چیز باید دم‌دستمان باشد حتی اگر فصلش نرسیده باشد!
از وقتی هر چیز را سریع خواستیم،
از وقتی هرچیز را آسان به دست آوردیم،
و اگر آسان‌به‌دست‌نیامدنی بود رهایش کردیم،
صبر و انتظار برایمان کسالت‌آور و بی‌معنی شد!

 

[nafaass]

من زندگی کردن را یاد گرفته ام ...
برای یک زندگیِ خوب ، نباید به هیچ چیز و هیچ کس وابسته شد ...
وابستگی فقط درد دارد !
آدمِ وابسته ، جایگاه و ارزش و شخصیتش یادش می رود ...
آدمِ وابسته ، با دستانِ خودش تحقیر می شود ...
وابسته که باشی ؛
محدود می شوی ،
از قطارِ موفقیت جا می مانی ...
زندگی یعنی بپذیری بعضی ها شعار نمی دهند و واقعا بخاطرِ خودت می روند ...
بپذیری بعضی از دست دادن ها به نفعِ توست ...
در این دایره ی سرگردان ، "عشق" به کارِ آدم نمی آید ...
دنبالِ واقعیت ها باش ...
گام هایِ موفقیتت را محکم تر بردار ...
حس می کنم از دور بهتر می شود هوایِ کسی را داشت !
حس می کنم ، بعضی نداشتن ها ؛
با ارزش ترین داشته هایِ آدم است.

 

[Maia]

آزرده دل از کوی تو رفتیم و نگفتی
کی بود؟ کجا رفت؟ چرا بود و چرا نیست؟

 

[nafaass]

+ چرا از اونجا رفتی؟
- چون هیچوقت احساسِ خوبی نداشتم
+ اما بنظرت این دلیل کافیه؟!
- بعضی وقتا نباید حتما شمشیر به روت کشیده بشه تا زخمی بشی و خیلی چیزارو بفهمی، درونِ بعضی از آدما ندیده پیداست از نگاه کردن، حرف زدن و لبخندهای زورکیشون.
رفتم چون فهمیدم اونجا جایِ من نیست.

#حاتمه_ابراهیم_زاده

 

[dorincii]

محبوب من
ما که توقع نداشتیم این دنیا ما را ناز کند، یا گرم در آغوش بگیرد فقط توقع بود که این‌قدر جگرمان را نسوزاند....
محمد صالح اعلا

 

[..Mehrab..]

چنان دل بسته ام کردی
که با چشم خودم دیدم
خودم میرفتم اما
سایه ام با من نمی آمد!

بنیامین دیلم
----------------------------------------
من بی‌ مایه که باشم که خریدار تو باشم
حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم

تو مگر سایه لطفی به سر وقت من آری
که من آن مایه ندارم که به مقدار تو باشم

خویشتن بر تو نبندم که من از خود نپسندم
که تو هرگز گل من باشی و من خار تو باشم

هرگز اندیشه نکردم که کمندت به من افتد
که من آن وقع ندارم که گرفتار تو باشم

هرگز اندر همه عالم نشناسم غم و شادی
مگر آن وقت که شادی خور و غمخوار تو باشم

گذر از دست رقیبان نتوان کرد به کویت
مگر آن وقت که در سایه زنهار تو باشم

گر خداوند تعالی به گناهیت بگیرد
گو بیامرز که من حامل اوزار تو باشم

مردمان عاشق گفتار من ای قبله خوبان
چون نباشند که من عاشق دیدار تو باشم

من چه شایسته آنم که تو را خوانم و دانم
مگرم هم تو ببخشی که سزاوار تو باشم

گر چه دانم که به وصلت نرسم بازنگردم
تا در این راه بمیرم که طلبکار تو باشم

نه در این عالم دنیا که در آن عالم عقبی
همچنان بر سر آنم که وفادار تو باشم

سعدی

 

[Nonuno]

جز از کل فقط یه کتاب نیست, یه اثر هنری خیلی خیلی قشنگه:)
"نمی‌توانستم راهی پیدا کنم که موجود ویژه‌ ای در جهان باشم، ولی می‌ توانستم راهی متعالی برای پنهان شدن پیدا کنم و برای همین نقاب‌ های مختلف را امتحان کردم
: خجالتی، دوست‌ داشتنی، متفکر، خوش‌ بین، شاداب، شکننده –
این‌ ها نقاب‌های ساده‌ای بودند که تنها بر یک ویژگی دلالت داشتند.
باقی اوقات نقاب‌ های پیچیده‌ تری به صورت می‌ زدم،
محزون و شاداب، آسیب‌ پذیر ولی شاد، مغرور اما افسرده.
این‌ ها را به این خاطر که توان زیادی ازم می‌ بردند در نهایت رها کردم.
از من بشنو
نقاب‌ های پیچیده زنده‌ زنده تو را می‌ خورند."
"استیو تولتز"

 

[Karenn]

مرا ببوس… مرا ببوس؛ برای آخرین بار
تو را خدانگهدار؛ که می روم بسوی سرنوشت
بهارِ ما گذشته؛ گذشته ها گذشته…
منم به جستجوی سرنوشت…
در میانِ طوفان؛ هم پیمان با قایقران ها
گذشته از جان؛ باید بگذشت از طوفان ها!
به نیمه شب ها؛ دارم با یارم پیمان ها
که برفروزم؛ آتش ها در کوهستانها… آه…
شبِ سیاه؛ سفر کنم
ز تیره راه؛ گذر کنم
نگه کن؛ ای گلِ من
سرشکِ غم به دامن، برای من میفکن…

 

[ÄBČDE FGHÏ]

از لطفم آن یگانه میخواند سوی خانه
کردم یکی بهانه و از راه خشم کردم

 

[zeynabgol]

خفه شو، فحش نیست. یه توصیست. بهت میگم‌ خفه شو، چون نمیخوام بعد از شنیدن زر هایی که میخوای بزنی بهت فحش بدم.

اون فیلم دیشب نمیدونم اسمش چی بود

 

[Ramzi]

لحظه‌ام پر شده از لذت
یا به زنگار غمی آلوده‌است.
لیک چون باید این دم گذرد،
پس اگر می‌گریم
گریه‌ام بی ثمر است.
و اگر می‌خندم
خنده‌ام بیهوده‌است

 

[Bastani]

ﮔﺎﻫﯽ
ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺒﺨﺸﯿﺪ
ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ
ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ
ﮔﺎﻫﯽ
ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩ
ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪی
ﺭﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻩ‌ای
ﮔﺎﻫﯽ
ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯿﺪﻫﯽ
ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺖ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﺗﺎ ﺁن‌ را ﮐﻢ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ
ﮔﺎﻫﯽ
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪ ﺑﻮﺩ
ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ
ﻓﺮﻕ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺭﺍ نمی‌فهمد
ﺧﺴﺮﻭ ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ
( :

 

[..Mehrab..]

در تب شعرم تو کنارم بمان!
بی تو پریشان تو قرارم بمان

بی تو چو صفرم که در اول بوَد
ای که تو بیشی ز هزارم، بمان!


قامتم از بودن تو سروتر
با تو چو سروم چو چنارم بمان

راه به دریا نبرد جویبار
بی تو چنان قطره بخارم بمان

رود شوم با تو به مقصد رسم
ای هدف ایل و تبارم بمان!

رنگ خزان میشوم از رفتنت
سبز چنان فصل بهارم بمان

دست به دامان سحر با توام
تا برود این شب تارم بمان

رنگ امید از تو فزون میشود
واژه ی غم را به فرارم بمان!

 

[Nonuno]

خشم غمیه که حرف میزنه:/