دستی به دعا بلند سازید، او می شنود صدای ما را
روی در روی و نگه بر نگه و چشم به چشم
زندگی کاسۀ زهریست که نوشندۀ آن
یله داده ام به ساحل، تن خسته ام از اینرو
ای ملائک که به سنجیدن ما مشغولید
تا سبزه و گل و باغ و چنار هست
تو همان جرعه ی آبی که نشد وقت سحر
داریم دلی صاف تراز سینه صبح
حافظ اگر قدم زنی در ره خاندان به صدق
فارغی از قدر جوانی که چیست
تقدیر ما روز ازل بر سنگ ها کردند حک
یارا بهشت صحبت یاران همدم است
تو که بی داغ جنونی خبری گوی که چونی
من عاشقی از کمال تو آموزم
ماه من ماه شما نیست که خود را بزک جمله خلایق سازد
