مشاعره

[صآبا]

یاد داری که به خوان که نمکخوار بدی؟
پاس ِ دیروز، تو امروز نمکدان مشکن

ناگزیر جان بود جانان و جانان ناگزیر
پیش جانان شاید ار جان در کشم هر صبح دم

 

[riri]

ناگزیر جان بود جانان و جانان ناگزیر
پیش جانان شاید ار جان در کشم هر صبح دم

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

 

[TiaTi]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

مگو سعدی از این درد جان نخواهد برد
بگو کجا برم آن جان که از غمت ببرم؟

 

[صآبا]

مگو سعدی از این درد جان نخواهد برد
بگو کجا برم آن جان که از غمت ببرم؟

ملال‌آورتر از تکرار رنجی نیست در عالم
نخستین روز خلقت غنچه را خمیازه می‌گیرد

 

[TiaTi]

ملال‌آورتر از تکرار رنجی نیست در عالم
نخستین روز خلقت غنچه را خمیازه می‌گیرد

در این فکرم که در پایان این تکرار پی‌درپی
اگر جایی برای مرگ باشد، زندگی زیباست

 

[صآبا]

در این فکرم که در پایان این تکرار پی‌درپی
اگر جایی برای مرگ باشد، زندگی زیباست

تو از کی عاشقی؟ این پرسش آیینه بود از من
خودش از گریه‌ام فهمید، مدت‌هاست مدت‌هاست

 

[TiaTi]

تو از کی عاشقی؟ این پرسش آیینه بود از من
خودش از گریه‌ام فهمید، مدت‌هاست مدت‌هاست

تو هم ای بخت، ملامت‌گر ما باش، ولی
سرزنش کردن ما سنگدلی می‌خواهد

 

[صآبا]

تو هم ای بخت، ملامت‌گر ما باش، ولی
سرزنش کردن ما سنگدلی می‌خواهد

دل پر از شوق رهایی‌ست، ولی ممکن نیست
به زبان آورم آن را که تمنا دارم

 

[TiaTi]

دل پر از شوق رهایی‌ست، ولی ممکن نیست
به زبان آورم آن را که تمنا دارم

مقصد آن گونه که گفتند به ما روشن نیست
دوستان نیمه‌ی راهید اگر، برگردید

 

[KOURO$H]

مقصد آن گونه که گفتند به ما روشن نیست
دوستان نیمه‌ی راهید اگر، برگردید

در مسلخ جز نکو را نکشند
روبه صفتان زشت خو را نکشند
گر عاشق صادقی ز کشتن مگریز
مردار بود هر آنکه او را نکشند

 

[ماهی سیاه کوچولو]

در مسلخ جز نکو را نکشند
روبه صفتان زشت خو را نکشند
گر عاشق صادقی ز کشتن مگریز
مردار بود هر آنکه او را نکشند

در دیر می‌زدم من که ندا ز در در امد
که : درآ درآ عراقی که تو خاص ازآن مایی