ستاد روحیه دهی به دانش اموزان مجهول الآینده=)

وقتی دانشجو میشید و کلا وقتی وارد دنیای جوونی میشید چنان فاکتور های زیادی جلوتون قد علم میکنه که میگین کاش دانش آموز بودم و ترسم فقط کنکور بود...
کلا ک بنظرم خوش بگذرونید و سخت نگیرید و هیچی ارزش اینو نداره ک لحظه ای غمگین باشید و خلاصه که همیشه زندگی کنید
و تا جایی که میشه هنر های مختلفو یاد بگیرید چون مسلح تر تو جوونی پیش میرید.
 
به نظرتون ریسک نیست توی این جامعه؟
منی که فقط یک سال دیگه با کنکور فاصله دارم، دیوانه ی هنر هم باشم توی این یک سال به کجا می‌تونم برسم؟
شاید راه رو به خاطر اسمِ سمپاد اشتباه انتخاب کرده باشم و مدرسه ی خوبم در آینده فیل سفید زندگی من بشه، ولی رها کردن ضررش بیشتر نیست؟
کماکان که مدتی هست بی آیندگی رشته م، و جو جامعه اکثر همسن و هم رشته ای های من رو به فکر کنار گذاشتن درس انداخته، اما تکرار همین جمله ی :ما درس نخوندیم بدبخت شدیم، شما بخونید! از طرف پدر و مادر و اطرافیان و حتی معلم ها! کافیه تا دانش آموز کلاً به علاقه و نفرتش فکر نکنه، فقط به این فکر کنه که کنکور رو بده و دانشگاه رو قبول شه
ببینید دو حالت هست. شما یه نمیدونی چی می خوای که خب باز این یه بحثه. یکی هست که میگه من مطمعنم هنر می خوام.
به فرض هنر رفتن رو ایران بسیار سخت و با ریسک بالا .
آیا شما ریاضی رفتنی که هیچ علاقه ای ندارید رو بهتر میدونید ؟ اینکه نه به دروس علاقه دارید. نه به کار های مرتبطش علاقه دارید. و تهش یه مدرکی میگیرید میزارید گوشه خونه.
اینکه شاید علاقه مند بشید همون چیزیه که میگم شما شاید ندونی. پس بهتره اول اطلاعاتتون بره بالا . ولی اگر مطمعنید که اینو نمی خواید خب چع توجیهی داره انجامش؟
 
حقیقت امر اینه که وقتی میای دانشگاه میبینی وضعت تو دبیرستان چقدر خوب بوده و بعد از دانشگاه به این فکر میکنی که دانشگاه چقدر خوب بوده! :))
 
روحیه لازم نیست..
برای موفقیت باید عین ی ربات باشی.
ی ربات که تفریح کردن و زندگی کردنو فراموش کنه.
همینه رمز موفقیت
البته من به شخصه ترجیح میدم سه سال مثل ربات بخونم بعدش که موفق شدم بشینم عشق و حالم رو بکنم
 
این فلسفه الان سخت بگیر راحت میشی یه چیز کلیشه ای غلطه. هیچ جایی چیزی ساده نمیشه. صرفا بعضی جاها حالت ددلاینه.
مساله اینه که یه برنامه منطقی توش همه چی داره. برا همینه با مثلا اروپایی ها برخورد داشته باشید میبینید براشون تعزیف شده نیست که الان سختی بکش تا بعد. برا اونا نهایت این سختی کشیدن دو سه روز متوالیه. شاید برا یه امتحان. مگرنه همیشه همه چیزشونو به صورت همزمان دارن. اینکه جوونیو صرف یه چیزی بکنیم به یه امید واهی بنظرم اصلا نمیصرفه. باز برمیگرده به اینکه علاقتون چیه
 
من به شخصه نمیخوام نا امید کنم ولی میگم بیان خلاف واقعیت هم بده . مثل اینه که بگن به امتحان سخته. ایا این بده؟ نه میتونه کلی لذت بخش هم باشه. مثل یه بازی سخت که شما لذت هم میبری ولی سخته.
زندگی هم همینه. اگر بدونی می خوای چی کار کنی لذت بخشه. سختی هم داره ولی در هر صورت لذت بخشه. و تک تک چالش هاش بهتون میچسبه!
ولی با این حالت که حالا الان فلان. فردا دیگه راحت. بنظرم فیک هست و امید واهی.
 
آره خب من نمیگم اینکه بگیم امتحان سخته بده!
خب واقعا سخته و اگه آسون باشه هم فایده نداره. و من با تمام غر زدن هام دلم نمیخواد امتحان از بین بره;):-":-":-"
ولی فضای اینجا و مدل حرف زدن های بعضیا بیشتر انرژی رو از من گرفت[-|
به نظرم روحیه بدیم بهتره;)
شما فکر کردید که چی می خواید از آیندتون ؟ البته شایدم زود باشه ها و نیاز نباشه خیلی درگیرش بشید. ولی خب فکر کنید بد نیست
 
این سوال چه ربطی داشت؟:-?
من خیلی چیز ها از آیندم میخوام...خیلیییییییی;)
ممکن و غیر ممکن :-" همه جوره داریم:-"
نه ربطی نداشت.

صرفا میشه تاپیکو اینجوری کرد که به جای اینکه همه بگن آره میشه و میشه. هرکی یکی دو تا از آرزو های کوچیک ( معمولا خوبه که خیلی آرزو هارو آدم نگه ) رو بگه و بقیه اظهار نظر کنن که چطوری میشه سریعتر بهش رسید.
 
نزارین این تاپیک خاک بخوره
من روز به روز دارم مجهول الاینده تر میشم
:-<
 
آینده ی مجهول و نامعلومت چیه خب؟رشته؟
 
معادله من خیلی سادس:
یا المپیاد قبول می شم و زندگی می کنم
یا نمیشم و من می مونمو کنکور که صد در صد بخاطر ادبیات و عربی قبول نمی شم دانشگاه نمیرم معتاد می شم و میفتم کنار خیابون بعدشم می میرم
دیدی چقدر ساده بود
 
معادله من خیلی سادس:
یا المپیاد قبول می شم و زندگی می کنم
یا نمیشم و من می مونمو کنکور که صد در صد بخاطر ادبیات و عربی قبول نمی شم دانشگاه نمیرم معتاد می شم و میفتم کنار خیابون بعدشم می میرم
دیدی چقدر ساده بود
تو هم المپیاد میدی ? منم میدم اصلا دارم از استرس میمیرم
 
معادله من خیلی سادس:
یا المپیاد قبول می شم و زندگی می کنم
یا نمیشم و من می مونمو کنکور که صد در صد بخاطر ادبیات و عربی قبول نمی شم دانشگاه نمیرم معتاد می شم و میفتم کنار خیابون بعدشم می میرم
دیدی چقدر ساده بود
انقدرم که میگین ساده نیست خودتونم میدونین مگه نه? بابا شما قبول میشین دیگه لزومی برا حل معادله رو هم ندارین پس به خودتون زحمت ندین
 
نه ربطی نداشت.

صرفا میشه تاپیکو اینجوری کرد که به جای اینکه همه بگن آره میشه و میشه. هرکی یکی دو تا از آرزو های کوچیک ( معمولا خوبه که خیلی آرزو هارو آدم نگه ) رو بگه و بقیه اظهار نظر کنن که چطوری میشه سریعتر بهش رسید.
بلکه ادم ارزویی ممکن نشدنی داره اونوقت چطور کمک میکنین
 
Back
بالا