خب از نظر جلوه های ویژه و اکشنِ قوی ای که داشت فیلم قابل تحسینیه. نسبت به Infinity War هم به طور چشمگیری پیشرفت کرده بود.
ولی خب داستانش به شدت افت داشت نسبت به فیلم قبلی!(مقایسه با فیلم های دیگرِ مارول نیست. دارم با Infinity War مقایسه میکنم.)
1- یکی از نقاط قوت فیلم قبلی، ویلنِ خیلی پخته و خفنی بود که داشت. تانوس برای اولین بار تو سینمای مارول فرصت قدرت نمایی پیدا کرده بود و علاوه بر قدرت های اکشنی که داشت، از نظر شخصیت پردازی هم خیلی خوب کار شده بود. برای من عجیب بود که یه ویلن تو دنیای مارول اینطور فلسفی صحبت کنه بعضی وقتا
و خب نیازی به توضیح نیست که تانوس به تنهایی یکی از پایه های موفقیتِ Infinity War رو تشکیل میداد. برای کار هایی که میکرد، هدفِ والا و بزرگی داشت. میخواست تمامِ Universe رو به توازن برسونه!
ولی اما
Endgame رسما تبر به ریشه ی تانوس زد! اول فیلم که ثور به شکلِ نه چندان تاثیر گذار و مسخره ای گردن تانوس رو زد
خب همین برای تخریبِ اون ابهتی که تانوس تو فیلم قبلی برای خودش جمع کرده بود کافیه! بعد خواستن ابهتِ تانوس رو برگردونن در ادامه، زدن اون وجه فلسفی و پخته ای که داشت رو هم خراب کردن! تانوس تو فیلم قبلی واقعا شخصیت ملموس و قابل درکی داشت. برای تک تکِ کارهایی که میکرد یه سری دلایل قانع کننده و قوی داشت. ولی اینجا چی؟ فیلم یه دیالوگ داره که تانوس خیلی رُک میگه قبلا خصومت شخصی با زمین نداشتم، ولی الان میخوام زمین رو نابود کنم و از موجودی که کشته شه لذت خواهم برد. خب این در تضاد با ارزش هایی که تانوسِ Infinity War داشت نیست؟ یعنی اون ویلنِ پخته ای که اونطور هوشمندانه عمل میکرد، الان همینجوری میخواد زمین رو نابود کنه تا "دلش خنک شه"؟ اصلا قابل درک نیست! یعنی هیچ انگیزه و موتور محرک و فلسفه ای برای تانوس قابل مشاهده نبود تو فیلم! Endgame از نظر داشتن یه ویلنِ خوب، واقعا فقیر بود و صرفا 3 ساعت تعامل های اکشنِ آدم خوبا و آدم بدا رو شاهد بودیم!
از نقد میثم کریمی:
2- Endgame با اینکه اکشنِ محشری داره و نسبتا خیلی پیشرفت کرده نسبت به Infinity War، ولی یکی از مشکل هایی که داره هدایت نکردنِ درست اکشن هاست. فیلم قبلی تو بازه های زمانیِ کوتاه و متعدد، فایت های زیادی رو جا داده بود که باعث میشد فیلم از کسل کنندگی و خشکی در بیاد. ولی Endgame به جز نبرد حماسی آخرش واقعا اکشن دیگه ای نداشت! خب ما از یه فیلم سوپرهیرویی کمیک طبیعتا انتظار اکشن زیادی رو داریم. حالا درسته که علاوه بر اکشن بهتره داستان و بک گراند خوبی داشته باشه، ولی وقتی اکشن نداشته باشه اصلا تصویر قشنگی ازش درست نمیشه!
3- یکی از مسائلی که توجهم رو جلب کرد ایگنور کردن خیلی از شخصیت هایی بود که واقعا پتانسیل های زیادی داشتن. نمونه ی بارزش کاپیتان مارول! که تقریبا هیچ نقشی تو روند داستان به جز نجاتِ تونی استارک نداشت و هرازچندگاهی که یه سفینه ی خیلی بزرگ پیداش میشد به کمکِ اونجرز میومد و تو چند ثانیه سفینه رو سوراخ سوراخ میکرد و بوم! بقیه ی مدت درحال کمک کردن به بقیه ی سیارات بود! خب وقتی فیلم درمورد توازن Universe و ویلنی مثل تانوس پیش میره، چرا کاپیتان مارول که قوی ترین سوپرهیرو محسوب میشه نباید حضور داشته باشه؟ شاید چون قوی تر از چیزیه که بشه ازش استفاده کرد و تو سه سوت کار تانوس رو میسازه! ولی خب تو همون باس فایت آخر تانوس چندین بار کاپیتان مارول رو با مشت های محکمش پرت میکنه اونور!
4- Endgame به شکلِ واقعا بدی ارزش ثور رو پایین آورد. خب چطور یه نیمه خدا که پسر اودینه و قهرمان آزگارده اینطور راحت تبدیل میشه به یه دائم الخمرِ چاق که هیچ کاری جز نشستن تو خونه و فورتنایت بازی کردن انجام نمیده؟ حیف نیست همچین شخصیت قدرتمندی رو یه دفعه اینطور تنزل بدیم؟ تو فیلم رگناروک، وقتی هلا چکش ثور رو مثل شیشه خرد کرد، خیلی مسئله ی ملموس تر و کار شده تری رو دیدیم. انگار با این شکست تکاملِ ثور از یه مرحله به مرحله ی بالاتر شکل گرفت! ولی تو Endgame به شکل بچگانه و مسخره ای، و بدون هیچ منطق قابل قبولی ثور رو اینطور خراب کردن!
به علاوه، اون سکانسی که کاپیتان آمریکا تونست چکش ثور رو برداره و باهاش صاعقه به سرِ تانوس بکوبه واقعا مسخره بود! خب ثور 3 تا فیلم جدا داره که نشون میده چطور استفاده از اون چکش مسئله ی پیچیده و والایی ـه و فقط یه نیمه خدا مثل ثور اونم وقتی که از نظر اخلاقی و معرفتی لیاقتش رو داره میتونه ازش استفاده کنه! حالا چطور میشه کاپیتان آمریکایی که تو فیلم Age of Ultran همه ی تلاشش رو کرد و فقط تونست چکش رو یکم رو زمین تکون بده، به این راحتی صاحب قدرت های آسمانی چکش میشه؟
حالا اینکه Endgame با دادنِ اون چکش به ثور چقدر از ارزش و ابهتِ اون تبر جدیدی که تو Infinity war به دست آورده بود کم میکنه به کنار!
5- من دقیقا نفهمیدم رابطه ی استارلورد و گامورا چی شد تو فیلم! یعنی اون رابطه ی عاطفیِ بلندمدتی که Guardians of the Galaxy تو 2 تا فیلم به این دونفر داده بود، به یه لگد لای پاهای استارلورد توسط گامورا ختم میشه؟ بعد استارلوردی که هنوز همون آدمه و هنوز عاشق گاموراست سوار سفینه ش میشه و با ثور سرِ فرماندهی سفینه بحث میکنه و تمام؟
6- Damn! هالک چرا اینجوری شده؟ مگه جذابیت هالک به "!Smash" کردن هاش نبود؟ مگه این نبود که فقط خورد کنه و له کنه و خراب کنه؟ خب الان ما با چی طرفیم؟ با یه پروفسور نابغه، که وجه اشتراکش با هالک فقط هیکل گنده و رنگ سبزشه؟
خب اگه بخوام رُک باشم، بروس بنر هیچ جذابیتی نداره! اگه دنبال یه شخصیت نابغه باشیم، تونی استارک به مراتب پخته تر و قوی تر از بروسه. ما بروس رو به خاطر هالکی که درونش بود دوست داشتیم! اون هالکی که وحشی بود و فقط خورد میکرد و قوی بود. نه این موجود ضعیف که بیشتر یه بروس بنره تا هالک!
دوتا نکته ی مثبتی که واقعا واسم قابل تحسین بود:
1- اکشن فیلم خیلی خیلی قوی بود. درسته که انسجام و هدفمندیِ خاصی نداشت، ولی واقعا تمیز و تحسین برانگیز کار شده! میشه بار ها و بار ها نبرد آخر فیلم رو دید و لذت برد. چه از نظر گرافیکی و بصری، و چه از نظر محتوای اکشن و حرکاتی که انجام میشد. پیشرفت چشمگیری نسبت به Infinity War داشت و محشر بود!
2- اینکه تعارف و ملاحظه رو کنار گذاشتن و مرگ تونی استارک و بلک ویدو رو اینقدر خوب و تاثیر گذار نشون دادن واسم جالب بود. به علاوه ی حذفِ هوشمندانه ی کاپیتان آمریکا از فیلم که از راهِ طرفدارپسندی انجامش دادن! (درمورد بُعد هنری و سینماییِ این قضیه چیزی نمیدونم. ولی خب واقعا طرفدارپسند بود کارشون!)
