تا جایی که من دیدم بعضی برهانای اسلامی هست که معتقده حتی بدون نیاز به وجود هیچ چیز خودِ خدا رو به اثبات می‌رسونه. بعد از اثباتِ _به ضمن خودشون_ خدا می‌رن صفات خدا مثل توحید رو به اثبات می‌رسونن. حالا تا اونجا که من فهمیدم بیشترشون یه ایرادی تو بندهای پیشفرض دارن. ممکن هم هست من اشتباه فهمیده باشم و فهم من کم باشه. حالا بذارین بحث رو پیش ببرن بعد انتقاد کنید.
اسلام به هیچ وجه اصل شناخت‌پذیری خدا رو انکار نمی‌کنه.
فلسفه و منطق، جزو علومی هستند که به پیش فرض نیازی ندارند.
به نظرم کمی سوءتفاهم وجود داره.
اگر ایرادی دیدید، حتما بهم بگید. واقعا مشتاق هستم.
خب ممتنع‌الوجود که فک نکنم به درد خاصی بخوره. گفتید واجب‌الوجودی جز خدا نمی‌شناسید و باید صبر کنیم تعریفش کنید. این ممکن‌الوجود رو بیشتر توضیح بدید و مثال بزنید
منظورتون اینه که اگه میگیم سنگ ممکن‌الوجوده نه سنگ‌های موجود مدنظرمون نه سنگ‌هایی که اصلا درست نشدن و به وجود نیومدن. کلا مفهوم سنگ مفهومی ممکن‌الوجوده. خب اگر شرایط مساعد باشه حتما سنگ تشکیل میشه. اینجا سنگ مگه واجب‌الوجود نیست؟ پس فک کنم این‌ها کلا تعاریفی نسبی‌ان و واجب یا ممکن بودن یه وجود میتونه مطلق نباشه.
بله میشه گفت نسبیه. واجب الوجودهای بالغیر نسبی هستند، یعنی در شرایطی خاص واجب الوجود هستند و در شرایطی دیگر، ممتنع الوجود. امّا واجب الوجود بالذات، اینگونه نیست.
اگر من توپی رو شوت کنم علت حرکت توپ نیروعه یا پنجه‌ی پا یا کل‌پا یا نورون‌ها‌ی حرکتی یا مغز یا من؟
منظورتون از علت هستی بخش چیه
