چرا زنده بمونیم؟

[golden babe]

چون فکر میکنم حقیقت زندگی خیلی قشنگه.عشق قشنگه.طبیعت قشنگه.شیمی خیلییییییی قشنگه.پزشکیم که دیگه ایز د لاو آو مای لایف و البته خیلی چیزای دیگه.من قبلا حدود 3 سال پیش دوست نداشتم زنده باشم و تو این دنیا بمونم.چقد خوشحالم که امروز اینجام.: )))))

 

[f@him]

چون دقیق نمیدونیم بمیریم چی میشه و اگه حالت اینکه تموم میشیم رو در نظر بگیریم که گوگولی نیست ولی پذیرشش به عنوان یکی از احتمالات ممکن برای هر کسی با هر تفکر و عقیده‌ای به نظرم منطقیه، بهتره که یه تایمی رو که حالا علی رغم انتخاب ما بهمون داده شده و برامون ملموسه رو استفاده کنیم دیگه.

 

[arina]

چون بعد مرگ نمیدونم چه اتفاقی میوفته ولی الان این امکان رو دارم که از همین زندگی لذت ببرم شاید با خوندن کتاب،گوش دادن به موسیقی،خوندن رشته ای که دوست دارم،آشنایی با آدمای جدید،کار کردن،کمک کردن و...

 

[Karenn]

چون هنوز جواب قانع کننده ای برای چرا بمیریم نداریم و طبق قانون اول نیوتون جسم تمایل به حفظ حالت خود دارد؟
و تحمل رنج زیستن شکل یک وظیفه جلوه میکنه؟

 

[Mani.F]

چرا باید زنده بمونیم؟
زندگی حالتی از درک و شعور موقتیه که پس از مرگ به طور کامل از بین میره. من میدونم که از قبل از تولدم، هیچ چیزی به یادم نمیاد. ولی آیا میشه بعد از مرگ رو به اون دوران تعمیم داد؟ خیر. (تا وقتی که آلزایمر نگیرم. چون اون موقعست که میشه با اتکا به ذهن به یه سری چیز هایی دست پیدا کرد.) چون دو حالت کلی محتمله، حالت اول: بعد از مرگ به مانند قبل از تولد، شعوری نخواهد بود و نیست میشیم. که این رو از دیدگاه زیست‌شناسی محدودم میگم.
حالت دوم: بعد از مرگ به شیوه‌ای به زندگی جدیدی منتقل میشیم. که این هم خودش به تناسخ و معاد و ... تقسیم میشه.
در هرصورت هرچی که تا اینجا گفتم حرف مفت به حساب میاد تا وقتی که پاسخ سوال زیر به طور علمی و دقیق و با استدلال بصری مشخص بشه:
آیا خدا وجود داره؟ منظور از خدا، هر ذات و موجود برتری میتونه باشه (مثلا خدا، یکی صدا میزنه طبیعت، یکی میگه وجدان، یکی میگه ذات برتر که از به هم پیوستن ذهن تمام انسان ها به وجود میاد و ...)
این سوال دو جواب داره:
جواب اول: بله، که در این صورت، با توجه به اینکه ذات برتر از ماست، جدا از دینی که هر شخصی داره، میتونیم بهش اعتماد و تکیه کنیم. و خب، دلیل زنده بودن رو نیاز نداریم، چون ایمان و توکل به خدا، باعث دلگرمی خاصی میشه که خب، در اون صورت فقط باید از مسیر لذت برد تا ببینم بعدش چی برامون تدارک دیده.
جواب دوم: خیر، که در این صورت، ذات برتر از ما وجود نداره و کلا از حوزه معنویت خارج میشه. در اون صورت ما یک سری اندام به هم چسبیده ایم که به طور کاملا تصادفی به وجود اومدیم و صرفا هستیم تا نیست بشیم. در اون صورت، دلیلی برای زنده بودن نیست به جز همون دلیلی که تو دنای ما تعریف شده، حالا ممکنه یکی برای لذت بردن همچنان به زنده بودن ادامه بده. که دوباره میبینیم که برگشت به نتیجه پاسخ اول از سوال آخر.
نتیجه: زنده بودن دست ما نیست. هرچند خودم خیلی دوست دارم هر چه سریع تر تمومش کنم، اما به نظر من زنده بودن معلولی است از علتی نامعلوم(جمله بندیو، انگار استاد دانشگاهم XD)
داشتم میگفتم که زنده بودن انتخاب ما نبود، اما من خودم گوشه چشمی به زنده نبودن در موقعیت های سخت دارم. و ظاهرا تا حالا نیاز نبود از این آپشن استفاده کنم.
مطمئنم این نوشته، تنها نوشته ای در تمام دنیاست که مثل این سایت های چرت و پرت روانشناسی تشویق الکی به زندگی نمیکنه و کاملا شفاف تمام تراوشات ذهن مریضم رو نشون میده.
تنها کاری که به نظر من در این دوران زنده بودن میشه انجام داد اینه که خودمون از مسیر لذت ببریم، و اینکه زنده بودن دیگران رو براشون زیباتر کنیم.

 

[a×(S+n)]

خب چون بعد از مرگ ناشناخته ست و وقتی به چیزی اطمینان ندارم ازش میترسم ناخوداگاه ترجیحش نمیدم و اینکه کنجکاوم ببینم بعدش چی میشه منظورم روز ها و سال هایی که هنوز نیومده ست. انگار یه کششی به سمت آینده ای توی تخیلاتم وجود داره و فکر کردن به اون آینده بهم هیجان میده، انگار که یه جاده پیچ در پیچه که نمیتونم بعدش رو پیش بینی کنم ولی چه خوب و بد رو میخوام بفهمم و حسش کنم ، یه حس مالکیته یه چیزیه که فقط و فقط مال خودمه ،زندگیمه،
مردن هم به موقعش میرسه ولی احتمالا یه غریزه ای داریم که باعث میشه فکر کنیم زندگی خیلی باحال تر از اونه.

 

[پوریا]

برای من اینکه نمیدونم کی قراره بمیرم جالبه.باعث میشه کل زندگیم با مرگ زندگی کنم.
دلیل اینکه خودم خودم رو نمیکشم و تلاش میکنم زنده بمونم همینه.که مرگ هروقت خواست بیاد برم داره بریم بستنی بخوریم.

 

[amirTT]

انسان زندست تا برای خودش لحظات خوب بسازه!کلی هم راه جلو پاشه تا هرکدومو میخواد و بنظرش خوبه انتخاب کنه تا ثمرش رو ببینه! اگر قرار به مرگ بود که خب اصلا چرا آفریده شدیم(حالا به دست خدا یا هرچی)؟

 

[melina03]

شاید بهتر بود به همون احترام قائلم بسنده میکردم.
اما اینکه در اطراف ما خیلی چیزهای مختلفی هست که داره طبق نظم پیش میره و بهم نمیخوره و هیچ چیز بی دلیل نیست آیا واقعا ممکنه که مهمترین اتفاقی که برای یک انسان رخ میده رندوم باشه؟از بین میلیون ها میلیون سلول دیگه که میتونستن الان زنده باشن یکنفر انتخاب شده.اون یکنفر سزاوار بوده.
این موضوع برای من غیر قابل پذیرشه که رندوم باشه.

ولی انسان نبوده.. ی اسپرم بوده ک ب طور کاملا تصادفی زودتر از بقیه ب تخمک رسیده....
تازه تقدیر و اینده اشو ننوشته بودن ک بگن اقا این ادم بزرگی میشه بزارین این اسپرمه برسه

رفع اسپم: فعلا زنده ام... اصن نمیدونم چرا...

 

[MRΣZA]

بنظرم لازمه که زنده بمونم تا تغییر مثبتی در جهان ایجاد کنیم. برای من به همین سادگی قابل تفسیره.

 

[قار]

سرتاپاشو که نگا میکنم هیچ دلیلی پیدا نمیکنم که این اوضاع فلاکت بار و کسل کننده رو ادامه بدم.
همچنین به دلیل نا معلومی که خودمم نمیدونم، نمیخوام بمیرم. انگار یه چیزی جلومو میگیره.
گاهی هست همه چیز واقعا خوب و عالی پیش میره. ولی بعضی اوقات هم‌ مثل الان احساس بدبختی و بی حوصلگی میکنم.

 

[خودشیفته]

حس میکنم آخرش روشنه=)

 

[melina03]

علاقه ای ب الکی مردن(خودکشی) ندارم
اگه مردنم سودی داشته باشه میمیرم.. فرقی نداره..
ینی چیزی نیست ک ب ی سمت جذبم کنه یا از سمت دیگه بترسونتم..

 

[Bk_201]

زندگی خیلی زیباست

 

[Maryam_M]

چرا زنده بمونیم؟
اصلاً چرا موجودات زنده برای بقا تلاش می‌کنن؟
چون اونایی که نتونستن زنده بمونن، مرده‌ن. اونایی مونده‌ن که تونستن زنده بمونن، قوی تر بودن و برای زنده موندن تلاش می‌کرده‌ن.
توی انسان ها هم کم و بیش همینه. زنده‌ایم چون امید داریم. چون هنوز چیزهایی توی این دنیا وجود دارن که حالمونو خوب می‌کنن.
به نظرم خودکشی نقطه‌ایه که فرد امیدشو از همه‌ی همه چیز از دست داده. برای همین ترجیح میده دیگه زنده نباشه (دارک شد که)

 

[🎀ROSE🎀]

چون همیشه هستن کسایی که دوست دارن و براشون مهمی...
اینجوری فکر میکنم دیگه زندگیت فقط مربوط به خودت نمیشه و دیگران هم بهت وصل ان

 

[Krypton]

برای اینکه مدام بهمون ثابت شه رنج‌های بزرگتری وجود دارن و ای کاش زنده نمانده بودیم.

 

[خودشیفته]

شاید خودشکوفایی؟ کشف و تجربه؟

 

[MohamaD.Z]

از وقتی که جنین شکل میگیره ، مرگش حتمی عه . یعنی در اخر ما همه به این مرحله خواهیم رسید

و خب چرا عجله ؟

اگر هدف خاصی برای مردن داری "مثلا میخوای بقیه بفهمن وقتی اورانیوم 238 بخورن بدنشون قبل ذوب شدن چه شکلی میشه " خب قابلدرک عه .

ولی بجز این دسته موارد وقتی قراره تهش بمیریم به نظرم قبلش تا خرتاق زندگی رو بکنیم . نهایتش یکسری تجربه بد عه ولی بهتر از اینه که دفترچه خالی بمونه