قشنگ‌ترین بیت‌هایی که شنیدید

[donikel]

به کسی که با تو هر شب همه شوق گفت و گو بود،
چه رسیــــده است که امشـــب سر گفت و گو ندارد؟

 

["Mehrab"]

من دردِ تو را ز دستْ آسان ندهم
دل برنکنم ز دوست، تا جان ندهم

از دوست به یادگار، دردی دارم
کآن درد به صدهزار درمان ندهم

مولانا

 

[Zahra_a]

من امشب آمدستم وام بگزارم‌.
حسابت را کنار جام بگذارم‌.
چه می‌گویی که بیگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟
فریبت می‌دهد، بر آسمان این سرخی‌ِ بعد از سحرگه نیست‌...
اخوان ثالث

 

[امیر رضا]

وقتی که قلب زندگی با من
در خون نشست و غم دهن وا کرد
چشمانمان در هم گره خورد و
آیینه را آیینه پیدا کرد

علیرضا اذر

 

[bio2]

یک چند بکودکی به استاد شدیم
یک چند به استادی خود شاد شدیم
پایان سخن شنو که ما را چه رسید
از خاک برآمدیم و بر بادشدیم

 

[Karenn]

حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی
من از آن روز که در بند تو ام آزادم

 

["Mehrab"]

گر به صد منزل فراق افتد میان ما و دوست
هم‌چنانش در میانِ جانِ شیرین، منزل‌ست

سعدی

 

[Farnaaaz]

پیری و جوانی پی هم چون شب و روز اند
ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم...
سعدی

 

[bio2]

دل بامید روی او همدم جان نمی شود
جان به هوای کوی او خدمت تن نمی کند
ساقی سیم ساق من گر همه درد میدهد
کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی کند
لسان الغیب

 

[half of pine]

حال من حال اسیریست که هنگام فرار
یادش آمد که کسی منتظرش نیست،نرفت

 

[donikel]

فتنه بر انگیخت دل،خون شهان ریخت دل
با همـه آمیـخـت دل،گرچـه جـدا مـی رود

 

[ÄBČDE FGHÏ]

فرصت شمار صحبت کز این دوراهه منزل
چون بگذریم دیگر نتوان به هم رسیدن
حافظ

 

["Mehrab"]

‌سیر نمی‌شوم ز تو
نیست جز این گناه من

سیر مشو ز رحمتم
ای دو جهان پناه من

مولانا

 

[هولدن]

زاهد نداشت تاب جمال پری رخان
کنجی گرفت و ترس خدا را بهانه ساخت
قتیل لاهوری

 

[Amin rouhi]

رباعی شماره ۴۳ _ خیام
من هیچ ندانم که مرا آن که سرشت
از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت
جامی و بتی و بربطی بر لب کِشت
این هر سه مرا نقد و تو را نسیه بهشت !

 

[Reihaneh.M]

هر ناله و فریاد که کردم نشنیدی
پیداست نگارا که بلند است جنابت
دور است سر آب از این بادیه هشدار
تا غول بیابان نفریبد به سرابت

 

[Maryam kh]

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
«حافظ»

 

[shervinim]

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

 

["Mehrab"]

اَندر دل مَن درون و بیـــرون همه اوست
اَندر تَن من جان و رَگ و خون همه اوست

مولانا

 

[mahs@a]

گر مِی نخوری، طعنه مزن مستان را
بنیاد مکن، تو حیله و دستان را
تو غَره بدان مشو که مِی، می‌ نخوری
صد لقمه خوری که می، غلام است آن را