ISO9002
کاربر فوقحرفهای
- ارسالها
- 947
- امتیاز
- 1,655
- نام مرکز سمپاد
- شهید قدوسی
- دانشگاه
- صنعتی امیرکبیر
پاسخ : بابک خرمدین کمی قبل از مرگ
نه. به هیچ وجه اینهایی که شما گفتید اعتقاد من نیست. من هدفم رو و بحثم رو در اول کار گفتم. من خواستم به شما ثابت کنم که فراتر از احساسات وطن پرستانه تاریخ تحلیلی و علمی هم هست. این سوالاتی که شما مطرح کردید مثل اینکه چرا اعراب قبل از حمله به ایران دانشمندی نداشتند رو من فکر کنم حداقل دو بار جواب دادم. جوابشم سادست. چون اعراب تازه مسلمان شده بودند و تازه فرهنگ جاهلی خودشون رو کنار گذاشته بودند به نوعی. من بحثم سر اعراب و ایرانیان نیست. بحث من سر اسلامه. اسلام هم مخصوص اعراب نیست.
عرب هم نژادیست مثل سایر نژاد ها. از نظر من نه برتری خاصی داره و نه ضعف خاصی. در تمام نژاد ها انسان های وحشی بودند، انسان های باشعور هم بودند. مگر همین نادر شاه افشار نیست که ما به اقتدارش افتخار میکنیم؟ همین نادر شاه در هند مثل چنگیز خان مغوله. نمی دونم که شما با یک هندی در این زمینه صحبت کردید یا نه ولی هندی ها هیچ فرقی بین حمله مغول و حمله وحشیانه نادر نمیبینن. اینکه ما وحشی بازی از شاهان خودمون ندیدیم به خاطر اینه که معمولا شاهان با مردم خودشون وحشی بازی نمیکنن. وقتی خسرو پرویز به اورشلیم حمله کرد یا وقتی کمبوجیه شورش مصر رو سرکوب کرد یا وقتی خشایارشا به یونان حمله کرد هم وقایع مشابهی اتفاق افتاد. پس ببینید این جور کارها در کارنامه شاهان ما هم هست. بنابراین نمیشه با یک حمله یک نژاد گسترده در جهان رو به کل وحشی و سوسمارخور معرفی کرد.
فرق شما با من اینه که شما تاریخ رو احساسی بررسی میکنید ولی من تاریخ رو بی هیچ پیش زمینه و احساس خاصی بررسی میکنم و تاریخ رو همان طور که واقعا بوده باور میکنم. از نظر من همه نژاد ها به خودی خود محترمند. هیچ نژادی بر دیگری برتری ذاتی نداره. البته میتونه برتری تاریخی داشته باشه ولی برتری ذاتی نداره. هیچ زمانی مطلق گرا نبودم. یعنی هیچ وقت نژادی رو به کل مثبت و نژادی رو به کل منفی ندیدم. اعتقاد دارم که درهر نژادی انسان ها خوب و فرهنگی و باشعور هست و همچنین آدم نماهای وحشی هم وجود داره. البته کم و زیاد داره که باید به صورت تاریخی بررسی بشه. اعتقاد دارم که فرهنگ و تمدن و ادب ویژه نژاد خاصی نیست و همه نژاد ها به طور نسبی ازش بهره مند بودند. البته نژاد هایی هم به طور تاریخی سهم بیشتری در فرهنگ و تمدن جهانی داشتند.
به طور کلی اسلام رو جدا از هر نژادی میدونم. حالا چه نژاد عرب چه نژاد آریا. اسلام آیینی برای همه ملتهاست. ملتهای مختلف به طور تاریخی سهم های مختلفی در رشد و پرورش تمدن اسلامی دارند که باید بررسی بشه ولی همه ی ملت ها و نژاد های گستره ی تمدنی اسلام سهم داشتند و این رشد مختص یک نژاد خاص نیست.
اینها نظرات کلی من هست.
و اما در مورد تمدن ایرانیان و اعراب. اگر ما بخوایم فارق از ادیان خاص مثل اسلام یا زرتشت به طور کلی در تمام مقاطع تاریخی این دو تمدن رو مقایسه کنیم بی هیچ شکی برتری رو به ملت ایران خواهیم داد. برای مقایسه هر دو تمدنی باید همه ویژگی ها و همه جنبه ها رو در نظر گرفت. هیچ ملتی در جهان نیست که تمدن تاریخیش بی نقص بوده باشه. تمدن ایران قبل از اسلام هم نقاط قوتی داشته و نقاط ضعفی. اگر بخوایم البته این تمدن رو با تمدن های همزمان با خودش مقایسه کنیم به کلی برتری نسبیش آشکاره.
در تمدن ایران باستان نقاط منفی وجود داشته که یکی از اونها کمبود رسم کتابت و کتاب نویسی و کتاب خانی نسبت به تمدن هایی مثل چین و یا یونانه. ببینید اینجاست که تعصب شما اجازه نمیده که حقیقت رو ببینید. این حقیقت تاریخه. معناش این نیست که ایرانیان باستان فرهنگ و شعور نداشتند. نه. فرهنگ شعور بسیار بالایی هم داشتند. این یک نقطه ضعفی بوده که در عرصه کتابت و علم و دانش ورزی بوده. نه این که اصلا نبوده. بوده نسبت به خیلی از تمدن های هم عصرش هم بیشتر بوده. ولی مثلا از یونان باستان یا ایران بعد از اسلام کمتر بوده.
در عوض ایرانیان باستان مثل هر تمدن باستانی دیگری علاقه به افسانه ها و خرافات داشتند. البته این علاقه ی اونها و این جاافتادگی خرافات تقریبا از همه تمدن های هم عصر اونها کمتر بوده. شما خرافات در عرب جاهلی رو ببینید. یا در یونان باستان. یا در تمدن های شرقی. خیلی بیشتر از ایران باستان بوده.
اما تمدن ایران باستان نقاط مثبت زیادی هم داشته. اگر این تاپیک بحثش این بود حتما اونها رو هم میگفتم. ملت ایران باستان به صورت اجتماعی تمدن فوق العاده ای داشتند و حقیقتا بافرهنگ ترین ملتهای زمان خودشون و شاید در تمام اعصار بودند البته به طور کلی. ایرانیان باستان صادق ترین ملت دنیا بودند. در تعالیم فرهنگی اونها چیزی بد تر از دروغ وجود نداشته. اونها گناه دروغ و زنا رو در یک سطح میدونستند. دعای داریوش بزرگ هست که میگه: خدایا این مملکت را از خشکسالی، دشمن و دروغ حفظ کن. البته نقل به مضمون. که آفت دروغ رو در کنار دشمن و خشکسالی میاره.
زمانی که ملت های دیگر دنیا لباس هایی جز پارچه پاره نداشتند ایرانیان باستان زیباترین لباس ها رو می پوشیدند و در تمام جوامع دیگر دنیا مثلا پوشیدن لباس رسمی هخامنشی افتخار بزرگی بوده.
ملت آریا هیچ گاه بت پرستی نکرد و از این حیث شاید بزرگترین تمدن دنیا بود. شاید اعتقاداتشون مثلا در زمان ساسانیان کمی شرک آلود بود ولی هیچ گاه ملت ایران بت پرستی نکرد.
ملت آریا نقش بزرگی در شکل دهی تمدن جهانی داشت. خیلی از رسومی که امروز در تمدن جهانیه مثل بیمه، خدمت سربازی، حقوق بشر، راهسازی، بازنشستگی، مرخصی زایمان، مرخصی تربیت کودک، ضرب سکه، جنگ های پارتیزانی، ارتش زره پوش فولادی، آیین های برابری و برادری، مبارزه با برده داری، به رسمیت شناختن کرامت انسانی و .... از مواردی هست که اول بار توسط ملت ایران به کار رفت.
ملت ایران در تاریخ خودش اسطوره ها و شخصیت های بزرگی مثل کوروش کبیر و داریوش بزرگ، آریوبرزن، آتوسا، سورنا، اردشیر بابکان و... رو داره.
در ایران باستان غیر از مواردی در سلسله ساسانی، هیچ گاه نابرابری انسانی وجود نداشته و کرامت همه انسانها و نژاد ها به رسمیت شناخته میشد. زمانی که اعراب دخترانشون رو زنده زنده خاک میکردند و یونانیان جنگ ها برده های گلادیاتور رو تماشا میگردند و در تمدن شرق مثل پشه آدم میکشتند در تمدن ایران چیزی به نام حقوق بشر آن هم برای ملتی مغلوب در جنگ نوشته شد. ایرانیان هیچ گاه مثل خیلی از تمدن هایی که گلادیاتور ها رو و جانشون رو مثل حیوانات سیرک درنظر میگرفتند و لذت شاهشون تماشای این ها بود، جان هیچ انسانی رو به بازی نگرفتند.
زمانی که برای جهانیان چیزی به نام بایگانی اسناد تعریف نشده بود، ایرانیان تمام اسناد اقتصادی خودشون رو در الواح گلی ثبت میکردند. این الواح در سه قسمت نگهداری میشد که تفصیلش باشه برای بعدا.
واژه paradise که یک از معانی انگلیسی آن بهشت هست از واژه پردیس گرفته شده است. پردیس نام باغ شخصی و ویژه کوروش کبیر در پاسارگاد بود. آن طور که در منابع تاریخی ذکر شده، کوروش کبیر آنقدر به باغ های آباد و فضای سبز علاقه داشته که نام باغ وی در پاسارگاد، به عنوان بهشت در دیگر زبان ها حتی امروز هم بکار میره. در منابع تاریخی آمده که مردم در اون زمان کاملا آزاد بودند که به داخل این باغ بیان و از مواهب و سرسبزی اون استفاده کنند و البته در آبادانی اون هم شریک باشند.
ویژگی ها زیاده. اگر ما بخوایم بازگو کنیم ساعت ها زمان نیازه. ولی خواستم بگم که ما فقط نقاط منفی تاریخ ایران باستان رو نمیبینیم. خیلی بیشتر از اون نقاط مثبت رو هم میبینیم. ولی اینجا بحث نقاط مثبت نبود.
از شما میخوام که تمام پست رو بخونید و با خواندن ابتدای اون پاسخ ندید.
به نقل از khashayar fn :من کشیدم کنار ولی جناب "ISO9002" شما به طور غیر مستقیم داری میگی که ایران و ایرانی نه تاریخی داشته نه فرهنگی نه شعوری و ما همه چیزامونو از این سوسمار خورا بدست آوردیم! اگه اشتباه میگم بهم بگو خوب تو اینو بگو که وقتی عربا به ایران حمله کردن جاهایی بود که از خون مردم بی گناه ایرانی رود خون برجا گذاشتن یا سیاست عمر که یه ریسمان 120 سانتیمتری میاورد و همه افرادی که قدشون بلند تر بود رو میکشت چی؟ آیا انتظار داری به کتابا رحم کنن؟ اگه فرهنگی هم بوده که صد در صد بوده انتظار داری چیزیشم بمونه؟ اگه عربا فرهنگ و شعور داشتن چرا مثل کورش کبیر نبودن که شهر ها رو بدون قتل و غارت فتح کنن؟؟ شما برو کتاب" پانته آ" رو بخون تا شعور مردم ایرن رو درک کنی!!!! سوال بعدیم اینه که اگه اعراب بودن که باعث شدن مردم ما دانشمند بشن و غیره پس چرا خودشون قبل از حمله به ایران عقلی در سر نداشتن و به جایی نمی رسیدن؟
نه. به هیچ وجه اینهایی که شما گفتید اعتقاد من نیست. من هدفم رو و بحثم رو در اول کار گفتم. من خواستم به شما ثابت کنم که فراتر از احساسات وطن پرستانه تاریخ تحلیلی و علمی هم هست. این سوالاتی که شما مطرح کردید مثل اینکه چرا اعراب قبل از حمله به ایران دانشمندی نداشتند رو من فکر کنم حداقل دو بار جواب دادم. جوابشم سادست. چون اعراب تازه مسلمان شده بودند و تازه فرهنگ جاهلی خودشون رو کنار گذاشته بودند به نوعی. من بحثم سر اعراب و ایرانیان نیست. بحث من سر اسلامه. اسلام هم مخصوص اعراب نیست.
عرب هم نژادیست مثل سایر نژاد ها. از نظر من نه برتری خاصی داره و نه ضعف خاصی. در تمام نژاد ها انسان های وحشی بودند، انسان های باشعور هم بودند. مگر همین نادر شاه افشار نیست که ما به اقتدارش افتخار میکنیم؟ همین نادر شاه در هند مثل چنگیز خان مغوله. نمی دونم که شما با یک هندی در این زمینه صحبت کردید یا نه ولی هندی ها هیچ فرقی بین حمله مغول و حمله وحشیانه نادر نمیبینن. اینکه ما وحشی بازی از شاهان خودمون ندیدیم به خاطر اینه که معمولا شاهان با مردم خودشون وحشی بازی نمیکنن. وقتی خسرو پرویز به اورشلیم حمله کرد یا وقتی کمبوجیه شورش مصر رو سرکوب کرد یا وقتی خشایارشا به یونان حمله کرد هم وقایع مشابهی اتفاق افتاد. پس ببینید این جور کارها در کارنامه شاهان ما هم هست. بنابراین نمیشه با یک حمله یک نژاد گسترده در جهان رو به کل وحشی و سوسمارخور معرفی کرد.
فرق شما با من اینه که شما تاریخ رو احساسی بررسی میکنید ولی من تاریخ رو بی هیچ پیش زمینه و احساس خاصی بررسی میکنم و تاریخ رو همان طور که واقعا بوده باور میکنم. از نظر من همه نژاد ها به خودی خود محترمند. هیچ نژادی بر دیگری برتری ذاتی نداره. البته میتونه برتری تاریخی داشته باشه ولی برتری ذاتی نداره. هیچ زمانی مطلق گرا نبودم. یعنی هیچ وقت نژادی رو به کل مثبت و نژادی رو به کل منفی ندیدم. اعتقاد دارم که درهر نژادی انسان ها خوب و فرهنگی و باشعور هست و همچنین آدم نماهای وحشی هم وجود داره. البته کم و زیاد داره که باید به صورت تاریخی بررسی بشه. اعتقاد دارم که فرهنگ و تمدن و ادب ویژه نژاد خاصی نیست و همه نژاد ها به طور نسبی ازش بهره مند بودند. البته نژاد هایی هم به طور تاریخی سهم بیشتری در فرهنگ و تمدن جهانی داشتند.
به طور کلی اسلام رو جدا از هر نژادی میدونم. حالا چه نژاد عرب چه نژاد آریا. اسلام آیینی برای همه ملتهاست. ملتهای مختلف به طور تاریخی سهم های مختلفی در رشد و پرورش تمدن اسلامی دارند که باید بررسی بشه ولی همه ی ملت ها و نژاد های گستره ی تمدنی اسلام سهم داشتند و این رشد مختص یک نژاد خاص نیست.
اینها نظرات کلی من هست.
و اما در مورد تمدن ایرانیان و اعراب. اگر ما بخوایم فارق از ادیان خاص مثل اسلام یا زرتشت به طور کلی در تمام مقاطع تاریخی این دو تمدن رو مقایسه کنیم بی هیچ شکی برتری رو به ملت ایران خواهیم داد. برای مقایسه هر دو تمدنی باید همه ویژگی ها و همه جنبه ها رو در نظر گرفت. هیچ ملتی در جهان نیست که تمدن تاریخیش بی نقص بوده باشه. تمدن ایران قبل از اسلام هم نقاط قوتی داشته و نقاط ضعفی. اگر بخوایم البته این تمدن رو با تمدن های همزمان با خودش مقایسه کنیم به کلی برتری نسبیش آشکاره.
در تمدن ایران باستان نقاط منفی وجود داشته که یکی از اونها کمبود رسم کتابت و کتاب نویسی و کتاب خانی نسبت به تمدن هایی مثل چین و یا یونانه. ببینید اینجاست که تعصب شما اجازه نمیده که حقیقت رو ببینید. این حقیقت تاریخه. معناش این نیست که ایرانیان باستان فرهنگ و شعور نداشتند. نه. فرهنگ شعور بسیار بالایی هم داشتند. این یک نقطه ضعفی بوده که در عرصه کتابت و علم و دانش ورزی بوده. نه این که اصلا نبوده. بوده نسبت به خیلی از تمدن های هم عصرش هم بیشتر بوده. ولی مثلا از یونان باستان یا ایران بعد از اسلام کمتر بوده.
در عوض ایرانیان باستان مثل هر تمدن باستانی دیگری علاقه به افسانه ها و خرافات داشتند. البته این علاقه ی اونها و این جاافتادگی خرافات تقریبا از همه تمدن های هم عصر اونها کمتر بوده. شما خرافات در عرب جاهلی رو ببینید. یا در یونان باستان. یا در تمدن های شرقی. خیلی بیشتر از ایران باستان بوده.
اما تمدن ایران باستان نقاط مثبت زیادی هم داشته. اگر این تاپیک بحثش این بود حتما اونها رو هم میگفتم. ملت ایران باستان به صورت اجتماعی تمدن فوق العاده ای داشتند و حقیقتا بافرهنگ ترین ملتهای زمان خودشون و شاید در تمام اعصار بودند البته به طور کلی. ایرانیان باستان صادق ترین ملت دنیا بودند. در تعالیم فرهنگی اونها چیزی بد تر از دروغ وجود نداشته. اونها گناه دروغ و زنا رو در یک سطح میدونستند. دعای داریوش بزرگ هست که میگه: خدایا این مملکت را از خشکسالی، دشمن و دروغ حفظ کن. البته نقل به مضمون. که آفت دروغ رو در کنار دشمن و خشکسالی میاره.
زمانی که ملت های دیگر دنیا لباس هایی جز پارچه پاره نداشتند ایرانیان باستان زیباترین لباس ها رو می پوشیدند و در تمام جوامع دیگر دنیا مثلا پوشیدن لباس رسمی هخامنشی افتخار بزرگی بوده.
ملت آریا هیچ گاه بت پرستی نکرد و از این حیث شاید بزرگترین تمدن دنیا بود. شاید اعتقاداتشون مثلا در زمان ساسانیان کمی شرک آلود بود ولی هیچ گاه ملت ایران بت پرستی نکرد.
ملت آریا نقش بزرگی در شکل دهی تمدن جهانی داشت. خیلی از رسومی که امروز در تمدن جهانیه مثل بیمه، خدمت سربازی، حقوق بشر، راهسازی، بازنشستگی، مرخصی زایمان، مرخصی تربیت کودک، ضرب سکه، جنگ های پارتیزانی، ارتش زره پوش فولادی، آیین های برابری و برادری، مبارزه با برده داری، به رسمیت شناختن کرامت انسانی و .... از مواردی هست که اول بار توسط ملت ایران به کار رفت.
ملت ایران در تاریخ خودش اسطوره ها و شخصیت های بزرگی مثل کوروش کبیر و داریوش بزرگ، آریوبرزن، آتوسا، سورنا، اردشیر بابکان و... رو داره.
در ایران باستان غیر از مواردی در سلسله ساسانی، هیچ گاه نابرابری انسانی وجود نداشته و کرامت همه انسانها و نژاد ها به رسمیت شناخته میشد. زمانی که اعراب دخترانشون رو زنده زنده خاک میکردند و یونانیان جنگ ها برده های گلادیاتور رو تماشا میگردند و در تمدن شرق مثل پشه آدم میکشتند در تمدن ایران چیزی به نام حقوق بشر آن هم برای ملتی مغلوب در جنگ نوشته شد. ایرانیان هیچ گاه مثل خیلی از تمدن هایی که گلادیاتور ها رو و جانشون رو مثل حیوانات سیرک درنظر میگرفتند و لذت شاهشون تماشای این ها بود، جان هیچ انسانی رو به بازی نگرفتند.
زمانی که برای جهانیان چیزی به نام بایگانی اسناد تعریف نشده بود، ایرانیان تمام اسناد اقتصادی خودشون رو در الواح گلی ثبت میکردند. این الواح در سه قسمت نگهداری میشد که تفصیلش باشه برای بعدا.
واژه paradise که یک از معانی انگلیسی آن بهشت هست از واژه پردیس گرفته شده است. پردیس نام باغ شخصی و ویژه کوروش کبیر در پاسارگاد بود. آن طور که در منابع تاریخی ذکر شده، کوروش کبیر آنقدر به باغ های آباد و فضای سبز علاقه داشته که نام باغ وی در پاسارگاد، به عنوان بهشت در دیگر زبان ها حتی امروز هم بکار میره. در منابع تاریخی آمده که مردم در اون زمان کاملا آزاد بودند که به داخل این باغ بیان و از مواهب و سرسبزی اون استفاده کنند و البته در آبادانی اون هم شریک باشند.
ویژگی ها زیاده. اگر ما بخوایم بازگو کنیم ساعت ها زمان نیازه. ولی خواستم بگم که ما فقط نقاط منفی تاریخ ایران باستان رو نمیبینیم. خیلی بیشتر از اون نقاط مثبت رو هم میبینیم. ولی اینجا بحث نقاط مثبت نبود.
از شما میخوام که تمام پست رو بخونید و با خواندن ابتدای اون پاسخ ندید.