وقتی نیچه گریست
اروین د یالوم
هنوز تمومش نکردم درواقع نخواستم تمومش کنم و یک ماهه دیگه نخوندمش
جالب بود، مخصوصا حرفای برویر و فروید راجع به درمان بیماریها، ولی تا وسطای کتاب که رسیدم به آخر کتاب مراجعه کردم و دیدم در واقع این "واقعا" یه رمانه و برویر و نیچه هیچ دیداری باهم نداشتند و برحسب تفکراتشون نوشته شده، خب با این که احتمال میرفت این دیدارها واقعی نباشه ولی وقتی محو کتاب شده بودم و شخصیتها توی ذهنم حضور پررنگ و واضحی داشتند انتظار داشتم اینها حقایق باشند که خب نبودند
برای همین دیگه نخوندمش، شاید بعدا تمومش کردم